|
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
 |
|
|
ถนนสายนั้นเงียบ... ทำให้ความรู้สึกของยุรกรณ์จมดิ่งในลักษณะประหลาด ก้อนหินเล็กๆ บางก้อนดูมีเรื่องราว ไฟทางแต่ละดวงที่แปลกตาดูมีความหมาย สรรพสัตว์ที่ส่งเสียงในยามวิกาลดูมีตัวตน แสงดาวจุดเล็กๆ บนท้องฟ้าส่องแสงเป็นประกายระยิบระยับมาจากฟากฟ้าอันแสนไกล
ฉิมพลีสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของเงาคนที่โต๊ะยาวมุมหนึ่งของตลาด แสงไฟที่ส่องสว่างดูได้ไม่ชัดเจนนัก กิริยาท่าทางเหมือนเขาทิ้งห่อของอะไรสักอย่างเอาไว้ สักพักพวกพ้องก็รู้สึกตัวตามกัน ภาคย์ตัดสินใจเดินเข้าไปดูโดยที่เพื่อนไม่ทันจะห้าม
“ต้องมีอะไรดีๆ บ้างแหละ”
ชั่วอึดใจเดียว หนุ่มร่างหนาก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับหอบใบตองที่มีซึ่งห่อใบตองอีกหลายห่ออยู่ข้างในนั้น กอบกุลหยิบมาเปิดดู เป็นข้าวมันหน้าสังขยาบ้างหน้าปลาแห้งป่นบ้าง
แสงไฟสีขาวบ้างดวงกระพริบ ทำเอาฉิมพลีตกใจขึ้นมาวูบ เขาจับสัญญาณที่ผิดแผกขึ้นมาได้ทันที ตอนมาถึงไม่มีหลอดไฟสีขาวสักดวง แต่ตอนนี้...ไฉนถึงมีแสงแบบนั้นปรากฏขึ้น ชายหนุ่มหันมองไปรอบด้าน ไม่มีโคมไฟที่มีเปลวสีส้มเต้นวูบไหวอีกแล้ว กลายมาเป็นไฟทางที่มีแสงสีขาวนวลส่องทางจนเห็นได้ชัด
ถนนเส้นนั้นกลายมาเป็นทางดินอีกรูปแบบหนึ่งแล้ว
“พี่ พวกเรารีบไปกันเถอะ” ฉิมพลีพูดได้แค่นั้นพยุหะก็เอาห่อข้าวมันทยอยใส่ลงเป้ของฉิมพลี ไม่ได้ระแวงว่านั่นจะเป็นพิษภัยต่อคณะของตนหรือไม่
มันเหมือนฝันที่เป็นไปทีละทอด ขาดช่วงบ้าง ปะติดปะต่อกันบ้าง แล้วก็วนๆ ไปมาพิลึก
ยุรกรณ์รู้สึกว่ามีเงาหนึ่งซุ่มมองดูพวกเขาอยู่
คุ้น...อย่างบอกไม่ถูก
ภาคย์เอามือแตะไหล่ยุรกรณ์ ทำสัญญาณให้ตามพรรคพวกเดินทางกันออกจากละแวกชุมชนนั้น ฉิมพลีเดินนำไปได้สักระยะแล้ว พยุหะหันมามอง แล้วทั้งคณะก็ค่อยๆ เคลื่อนไปตามพงรกอย่างแผ่วเบา
ในรูปแบบ E-Book ที่
MEB https://shorturl.at/0JlKy
Pinto https://pintobook.com/sl/thbdzeqirs
| Create Date : 04 มีนาคม 2568 |
| Last Update : 9 มีนาคม 2568 10:39:42 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 105 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | Smember |  | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นความฝัน ดวงตะวัน กลางคืนเที่ยง
ที่ร้อยเรียง ความทรงจำ อันล้ำค่า
เล่าให้ฟัง ใต้ต้นไม้ แต่นานมา
จึงเล่าผ่าน อักษรา เป็นความเรียง
|
|
|
|
