ตุ้ย&สาวๆ @ เขาใหญ่ " ไม่ไหวจะคลาน....."
ความที่น้องเป็นคนที่มีทักษะดีอย่างที่เจี๊ยบบอก ดังนั้นเมื่อเทรนเนอร์สอนอะไรไป ดูตุ้ยจะจำได้เร็วและใช้ได้อย่างถูกต้อง ยกเว้นช่วงนี้ค่ะ
ตอนที่เทรน เทรนเนอร์จะย้ำนักหนาว่าเวลาถอดเซฟตี้ มาเกี่ยวฐานต่อไปเนี่ยต้องถอดทีละอันนะครับ ห้ามถอดพร้อมกันสองอันโดยไม่มีอันใดอันหนึ่งแขวนอยู่ เพราะนั่นคืออันตรายของเรา
การแขวนเซฟตี้ต้องแขวนสลับข้างกัน เพื่อความแข็งแรง
อีกอย่างหนึ่งก็คือ เวลาเกี่ยวเซฟตี้แล้วเนี่ย ต้องดึงให้ผ่านตัวน็อตทั้งหมดก่อน เพื่อว่าตัวล็อคเซฟตี้จะได้ลื่นไหลไปตามเส้นสลิงเหนือหัวเราค่ะ พอเราเดินไป สลิงก็จะได้เลื่อนตามเราไปเรื่อยๆ โดยไม่เกี่ยวรั้งเราไว้ค่ะ
ซึ่งเจี๊ยบก็เห็นว่าน้องชายสุดที่รักทำได้ดีมากๆ ดูคล่องแคล่วและเป็นมืออาชีพจัง ยังคิดว่าสงสัยตุ้ยจะเคยแอบมาทำไซด์ไลน์เป็นเทรนเนอร์มาก่อนหรือเปล่า ดูท่าทางการปลดล็อค เกี่ยวตัวล็อคมันช่างคล่องแคล่วดีจัง นึกชมอยู่ในใจ
แต่แล้ว...พระเอกก็ลืมจนได้
มัวแต่ลุ้นน้องๆ เค้ากระย่องกระแย่งกันอย่างหวาดกลัวอยู่ข้างหน้า แล้วตุ้ยก็ลืมดันห่วงเซฟตี้ให้พ้นตัวน็อตที่ยึดทั้งหลาย
ซึ่งพอตุ้ยรวบรวมกำลังใจเพื่อเดินผ่านฐานต่อไป ก็ปรากฎว่าตัวน็อตมันติดขัดอยู่กับห่วงเซฟตี้ ตุ้ยเดินไปเกือบกลางฐานแล้ว แต่ตัวล็อคมันยึดอยู่ มันก็เลยตึง
" เอ๊า...ทำไมไม่ไป "
บ่นอีกแระ
" ทำไมมันดึงไว้ล่ะ "
ว่าแล้วเธอก็พยายามดึงตัวเองไปข้างหน้า คาดว่าเธอคิดว่าสลิงจะต้องตามเธอมา อึ๊บ ...ออกแรงอีกนิด
" อ้าว...ทำไมมันติด.... "
เฮ้อ....ดูน้องชั้น ยังไม่รู้ตัวอีกนะนั่น
" ก็ตุ้ยไม่ดึงตัวล็อคให้มันพ้นน็อตก่อนนั่นไง... "
ตุ้ยนึกออก หันไปมองแล้วก็ยิ้ม
" อ๋อ "
ว่าแล้วเกียรติกมลก็ไม่มีทางเลือกค่ะ ต้องเดินถอยหลังบนทางเดินอันแกว่งไกวเพื่อกลับไปดึงตัวล็อคของตัวเอง
" กรี๊ดดดดดดดดด ตุ้ยเก่งงงงงงงงงงงงงงงงงง" " เดินถอยหลังได้ด้วยยยยยยยยยยยย "
ส่งเสียงเชียร์ไม่ดูกาลเทศะกันอีก....พวกเรา
ตุ้ยหันมาค้อนขวับ แหม++ เค้าชมนะนั่นน่ะ มาค้อนเค้าทำไม?
ระหว่างเดินไปทีละฐานๆ พวกเราส่งเสียงเชียร์ศิลปินกันอย่างสุดฤทธิ์ ตั้งใจมาเป็นกองเชียร์เพื่อการนี้โดยเฉพาะค่ะ ตุ้ยเองก็น่ารักได้ใจกองเชียร์จริงๆ
เดินไปบ่นไป ยิ้มไปค้อนไป ปากก็ดีด้วยล่ะค่ะ
บางทีตุ้ยก็หันไปถามเทรนเนอร์
" พี่ๆ มีบ้างมั้ย? ที่แบบอยู่ๆ แล้วตก..ห้อยลงไปอะไรอย่างเนี้ย? "
ดู๊ ดู ช่างถามเนอะ ถามทั้งที่ตัวเองก็เดินกระย่องกระแย่งอยู่บนฐานลอยฟ้านั่นน่ะ
อิ อิ เราเองก็ปากไว ก็เห็นๆ อยู่ว่าอุปกรณ์ที่ยึดติดอยู่กับสลิงนั่นน่ะ มันติดกระชับอยู่ตรงเป้ากางเกง ยังจะมาถามเรื่องห้อย...ร่องแร่งอีก ก็เลยตะโกนบอกน้อง เพื่อให้น้องได้เพิ่มความระมัดระวังต่อชีวิต.. และทรัพย์สินของตัวเอง ( ของสำคัญนะนั่น )
" ตุ้ย..ถ้าเกิดตกลงมาแล้วห้อยร่องแร่งเนี่ย..พี่ว่าถึงขั้นเป็นหมัน ฮ่าฮ่าฮ่า "
ตุ้ยค้อน....
" ปากดี "
แต่ว่าตัวเองรีบเช็คความปลอดภัยอีกทีทันที กลัวเหมือนกันล่ะซี้ ตัวเอง........... กลัวตกไม่กลัว กลัวเป็นหมันมากกว่า......อิอิ
พอเดินแบบแข้งขาสั่นมาถึงด่านอันตรายอีกด่าน เป็นด่านที่เป็นไม้ระแนงสำหรับเดินข้ามไปที่เสาอีกมุมนึงค่ะ แต่ว่ามีแต่ไม้ระแนงเป็นลูกระนาด แต่ไม่มีที่ให้ยึดและเกาะ นอกจากราวสำหรับยึดลวดสลิงเหนือหัวเราค่ะ
ด่านนี้ตอนแรกเจี๊ยบกลัวมากเหมือนกัน เพราะเทรนเนอร์สั่งว่าห้ามใช้มือช่วย ให้กางแขนออกแล้วทรงตัวเดินไปอย่างเดียว แหม...อารมณ์เหมือนกับการเดินบนทางแคบๆ แบบตอนเด็กๆชอบเล่น แต่ว่ามันสูงอ้ะ
เอ๊า....เอาไงเอากัน เมื่อเช้าเจี๊ยบกับปอมเลยกลั้นใจเดินกันไปอย่างรวดเร็ว เออ..ไม่ยากอย่างที่กลัวไว้ก่อนแฮะ
ก็เลยส่งเสียงเชียร์น้องใหญ่เลยค่ะ
" ไม่ต้องกลัวหรอกตุ้ย รีบๆ เดินไปเดี๋ยวก็ถึง "
ตุ้ยยืนนิ่งอยู่แป๊บนึง คงนึกในใจว่าไม่น่าเล้ยยยยยยยยยยยย.....ตรู ก่อนจะหันไปต่อรองกับเทรนเนอร์ว่า
" พี่เอากฎข้อไหนของพี่มาห้ามไม่ให้จับอะไรเลยล่ะ "
" นี่ไง "
ว่าแล้วตุ้ยก็เอื้อมมือไปคว้าราวแขวนลวดสลิงบนหัวตัวเอง
" จับไอ้นี่ก็ได้ นี่ไง "
เทรนเนอร์ไม่ยอม ยืนยันว่าห้ามใช้มือ ตุ้ยก็เลย.....ลงเดินได้สองก้าว
มันแกว่งไปมา ตุ้ยคงกลัวแหละค่ะ เลยยอมเสียฟอร์ม ก้มลงเดินสี่ขาทันที
เอ๊ย...ไม่ใช่ค่ะ ตุ้ยใช้แขนที่สามและสี่ช่วยเดินต่างหาก พลางหัวเราะฮ่าฮ่าฮ่า
" ใครจะว่ายังไงก็ช่าง ตุ้ยขอไปอย่างนี้ละกัน "
ก๊าก ก๊าก ศิลปินหมดฟอร์ม นาทีนั้นตุ้ยคงคิดว่าอะไรก็ไม่สนใจแล้ว ข้าขอมั่นใจในความปลอดภัยไว้ก่อน
ฟอร์มเฟิร์มไม่มีทั้งนั้น
ว่าแล้วก็คลานสี่มือด้วยท่าทางน่าขันเป็นที่สุด แต่ก็น่ารักที่สุดเช่นกัน คือว่า.....อายก็อายนะ แต่ว่าตุ้ยกลัวมากกว่าน่ะ .
Create Date : 27 เมษายน 2552 |
|
0 comments |
Last Update : 1 ตุลาคม 2552 17:41:55 น. |
Counter : 533 Pageviews. |
|
|
|