ซีรี่ส์ชุด " สุราษฎร์ธานี...ที่แห่งนี้มีรัก " 1 ปี The Winner ตอน 1-4
ตอนที่1 "ไอ้มดแดงปะทะ พาวเวอร์พัฟเกิร์ล " 7กันยายน2550 ณสนามบินดอนเมือง ชาวคณะที่จะเดินทางไปสุราษฎร์ธานีกับตุ้ยอันประกอบไปด้วยเจี๊ยบ กับแอ๊นท์ แค่นี้แหละค่ะ ไปกันสองคน มาคอยตุ้ยตั้งแต่เช้าแล้ว......พร้อมกับแฟนคลับผู้อดทนและน่ารักที่ตื่นเช้าโดดงาน ลาป่วย มาส่งตุ้ยกันไม่มากนัก เพราะมันเป็นวันธรรมดาค่ะ แต่ก็นับว่ามากอยู่เหมือนกันยังอบอุ่นกันเหมือนเดิมค่ะ เจี๊ยบกับแอ๊นท์น่ะสามารถเคลียร์คิวได้ก็เลยตามไปกับน้องตั้งแต่วันนี้เลย แล้วเราก็นัดพี่นกพี่สาวที่น่ารัก เจ้าถิ่นพี่เค้ารอเราอยู่ที่สุราษฎร์แล้ว กะว่าจะไปให้กำลังใจตุ้ยตั้งแต่วันนี้เลยแหละ ตุ้ยจะได้ไม่เหงา ไปไหนก็มีพวกเราห้อมล้อมอยู่ตลอดเวลา โดยวันนี้พวกเราได้จัดเตรียมอุปกรณ์มาให้กำลังใจน้องกันเรียบร้อยแล้ว........ นั่นก็คือ........... เจี๊ยบมีแว่นสีชมพูเป็นของตัวเอง และแอ๊นท์ก็มีสีน้ำเงินเป็นของตัวเองเหมือนกัน และแล้ว.........ไอ้หนุ่มแว่นแดงมาถึงพร้อมกับเสื้อยืดสีเทากางเกงทหารสี่ส่วนหน้าตาผ่องแผ้วมาเลย พวกเราก็เพิ่งจะสบโอกาสเมื่อน้องกลับมาจากทานข้าวต้มแล้วค่ะ (คือว่าตุ้ยมาถึงก็หิวข้าวต้ม...อยากกินข้าวต้มแม่กับป๊าก็เลยพาไปทานกันที่ร้านสีลมวิลเลจค่ะ) เจี๊ยบกับแอ๊นท์กะว่าน้องคงจะอารมณ์ดีแล้วล่ะ เพิ่งจะกินอิ่มมานี่นา ว่าแล้วก็ควักแว่นตาสีชมพูกับสีน้ำเงินมาใส่กันคนละอันแล้วก็ร้องเรียก "ตุ้ยยยยยยยยยยยยยย" พร้อมกับยิ้มอวดแว่นใหม่เต็มที่เลย ตุ้ยหันมาเห็นทำหน้าสยองร้อง "เย้ยยยยยยยยยย+++" แล้วก็หันหน้าหนีทำท่าจะวิ่งหนีด้วย ไงล่ะ เข้าใจหัวอกคนมองแว่นตาสีๆมั่งหรือยัง? (อันนี้แกล้งน้องเล่นค่ะ เพราะน้องน่ะหล่อ ใส่อะไรก็หล่อ) (แต่แอ๊นท์กับเจี๊ยบน่ะ....นะ...ไม่พูดดีกว่า คิดเอาเองละกัน ) ยังไงๆไหนๆ ก็ยอมอายใส่แล้ว ไม่พลาดที่จะต้องถ่ายรูปเป็นหลักฐานให้ได้ค่ะ ตุ้ยก็เลยต้องยอมทนอายยืนเป็นไข่แดง อยู่ตรงกลาง ขนาบข้างด้วยพี่สาวแว่นชมพูและน้ำเงิน

ด้วยความอิหลักอิเหลื่อเต็มทน...........ว่าไปก็สงสารตุ้ยเหมือนกัน แต่ช่วยไม่ได้จ้ะ....พี่ซื้อมาแล้ว.......ยังไงพี่ก็จะใส่เป็นเพื่อนน้องจ้ะ..... ไม่รักทำไม่ได้นะเนี่ย..... ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 2 " ความลับของตุ้ย " เมื่อเราสองคนได้แกล้งน้องได้เป็นที่สบายอกสบายใจแล้ว เราก็จับกลุ่มคุยกันระหว่างรอขึ้นเครื่องค่ะ แล้ววงสนทนาก็ไม่ค่อยจะพ้นเรื่องอ้วน ไม่อ้วน ของตุ้ย ตุ้ยเอามือจับพุงตัวเองแล้วก็บอกว่า " จริงๆ แล้วพุงต้องยุบกว่านี้อีก ถ้าตุ้ยได้ไป...... ( เข้าห้องน้ำเพื่อส่งแฟกซ์ ) " แล้วก็ทำหน้าเหมือนปวดหน่อยๆ " เอ๊า +++ จะไปก็ไปสิ ใครเค้าว่าอะไร " " ไม่เอา " ตุ้ยปฎิเสธ พร้อมกับทำหน้าแบบเด็กๆ น่ารักจะตาย " มันไม่มีน้ำล้าง " โอ๊ย +++ พ่อคุณ จะเข้าห้องน้ำก็ต้องเลือกอีก แอ๊นท์รีบบอก " มีสิยะ ห้องน้ำที่สนามบินนี้น่ะมีให้ล้างแน่นอน ไปเข้าเลยไป " แต่ศิลปิน อิดออด เพราะอะไรก็ไม่รู้ คนเยอะหรืออะไรซักอย่าง พวกเราก็เข้าใจหัวอกศิลปิน ก็เลยบอกให้ตุ้ยเข้าไปข้างในที่เกทเลย เพื่อไปเข้าห้องน้ำที่นั่น คนจะน้อยกว่า ตุ้ยทำหน้าโล่งใจแล้วก็รีบร่ำลาป๊า แม่ อาต้องและแฟนคลับทั้งหลาย ก่อนที่จะเดินทำท่าเหมือนไม่ปวด............ไปเอ๊กซ์เรย์เป้ แล้วก็เดินหายเข้าไปด้านในค่ะ พวกเราก็เลยตามไปด้วยเหมือนกัน มันได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว ระหว่างเดินเข้าไปด้านใน เราต้องไปที่เกท 66 ซึ่งอยู่ด้านใน ลึกเชียวค่ะ มองตามหลังซึ่งเดินอยู่ข้างหน้า......... ศิลปิน เดินมีมาดมาก.. นิ่ง ..สงบ ไม่รู้เลยว่าเธอคิดอะไร ? หรือรู้สึกอะไรอยู่ ? ( แต่พี่สองคนน่ะรู้ .......... แล้วก็อิดหนาระอาใจกับศิลปินคนนี้มาก..ความที่มาดเธอเยอะจริ๊งพ่อคุณ ) น้องเดินไปจนถึงเกทค่ะ แล้วก็เห็นว่า เค้าเรียกขึ้นเครื่องแล้ว คนเข้าแถวขึ้นเครื่องกันยาวเชียว เจอน้องบอย น้องตูน น้องพัดชา และทีมงานยืนคอยตุ้ยกันอยู่หน้าเกท พอเจี๊ยบกับแอ๊นท์เดินไปถึง ตุ้ยก็ยืนรวมกลุ่มกับเค้าแล้ว ไม่เห็นมีทีท่าจะไปเข้าห้องน้ำซักนิด " อ้าว+++ ทำไมตุ้ยไม่ไปเข้าห้องน้ำล่ะ? " ตุ้ยทำหน้ายุ่ง ขมวดคิ้ว ทำปากยื่น แล้วก็บอกว่า " ก็เค้าเรียกขึ้นเครื่องแล้วอ้ะ " " งั้นก็อดทน ไปเข้าบนเครื่องมั้ยล่ะ หรือไม่งั้นก็ไปเถอะ...พี่ว่าทัน " ตุ้ยบอกว่า " ไม่เอา ไม่เข้าบนเครื่อง ตุ้ยไม่อยาก........ลอยฟ้า " พวกเราก็เลยเชียร์ให้ตุ้ยรีบไปเข้าห้องน้ำก่อน เพราะยังไงๆ กัปตันก็ต้องคอยอยู่แล้วล่ะ พอเห็นว่ามีแนวร่วม ตุ้ยก็เลยโล่งใจ แล้วตุ้ยก็เหวี่ยงเป้ทิ้งไว้กับพี่โอค่ะ ก่อนจะวิ่ง............. อันที่จริงต้องเรียกว่า เผ่นแน่บมากกว่า........ไม่เหลือมาดศิลปินแล้ว ใส่เกียร์ห้า..........พุ่งเข้าประตูห้องน้ำชายไปโน่นเลย............ +++++++++++++++++++++++++++++++++++ | ตอนที่3 "ความลับ....ไม่มีในโลก" ตุ้ยหายไปพักใหญ่ค่ะ เจี๊ยบกับแอ๊นท์ก็เลยยืนคุยกับกลุ่มศิลปินที่เหลืออยู่ ทุกคนรอตุ้ยกลับมา แถวเริ่มสั้นลงแล้ว ตุ้ยก็ยังไม่กลับมา แอ๊นท์เลยเดินไปตามตุ้ย อุตส่าห์แวะส่งอีเมล์ที่ห้องน้ำหญิงฆ่าเวลาก่อนแล้ว 1ครั้ง แต่ตุ้ยก็ยังไม่ออกมา แอ๊นท์บอกว่า "ชั้นก็เลยยอมอายน่ะเจี๊ยบเดินไปชะโงกที่ห้องน้ำชาย" แล้วก็ตะโกนเสียงค่อนข้างดังว่า "ตุ้ยยยยยยยยย.....เร็วเร็ว " ซักพัก เสียงศิลปิน ดังกว่าเสียงแอ๊นท์อีก "คร้าบบบบบบบบบบบ" สบายใจ แอ๊นท์เดินยิ้มกลับมาด้วยความสบายอกสบายใจ(ที่ได้แกล้งน้อง....อีกแล้ว) แล้วน้องก็เดินลั้นลามารวมกลุ่มกันต่อเพื่อต่อแถวขึ้นเครื่อง ไงล่ะ.......สบายตัวแล้วล่ะสิตุ้ย......... น่ารักค่ะ.....ตุ้ยเป็นศิลปินดังที่ไม่มีมาดเลยซักนิด น่ารักเป็นที่สุด พวกเราน่ะรักน้องก็เพราะความเป็นตัวของเค้าเอง ไม่มีเสแสร้งนี่แหละเนอะ แล้วพวกเราก็ขึ้นไปบนเครื่องกันค่ะ.....ด้วยรอยยิ้มด้วยกันทั้งสองฝ่าย พวกเรายิ้ม.......เพราะเห็นว่าน้องน่ะน่ารัก (อวยที่สุดในโลกแล้ว เข้าห้องน้ำก็น่ารัก ) แต่ตุ้ยน่ะยิ้ม........เพราะได้เข้าห้องน้ำอย่างที่ต้องการ +++++++++++++ +++++++++++++++++ ตอนที่4 "พี่ยอมอาย.....เพื่อน้องนะเนี่ย" ระหว่างอยู่บนเครื่อง เห็นว่าตุ้ยน่ะปากไม่มีนิ่งเลย ขยับอยู่ตลอดเวลาไม่รู้คุยอะไรนักหนาสิน่า เสียงก็ดังเชียว ได้ยินก็รู้ว่าเสียงตุ้ย แต่ก็ดีค่ะ ฟังเพลินดี ยังไงๆก็ยังอยากฟังอยู่ดีแหละค่ะ แล้วพวกเราก็มาถึงสุราษฎร์ธานีด้วยความสวัสดิภาพค่ะ คุณชายตุ้ยน่ะเดินสะพายเป้ใบเดียวเดินไปเดินมา ระหว่างรอกระเป๋าเจี๊ยบกับแอ๊นท์ก็เล่นมุขแว่นตาสีๆกับตุ้ยอีก คราวนี้มีคนเป็นผู้ดูหลายคน ทั้งตูน บอย พัดชา และพี่เหน่งพร้อมกับทีมงาน ทุกคนก็ขำ โดยเฉพาะพี่เหน่งท่าทางจะถูกใจประโยคเด็ดของเจี๊ยบกับแอ๊นท์ค่ะ "ตุ้ย...พวกพี่น่ะยอมอายเลยนะ..... เพื่อจะใส่เป็นเพื่อนน้องเนี่ย" ตุ้ยน่ะทำหน้าแหวะแบบเต็มกลืนค่ะเวลาหันมาเห็นแว่นสองอันนี้อยู่บนหน้าเจี๊ยบกับแอ๊นท์ แต่แล้วเธอก็ขอยืมแว่นสีชมพูเจี๊ยบไปใส่บ้างค่ะ เอ+++อารมณ์ไหนกันเนี่ย??? เจี๊ยบสงสัยนะคะ....แต่เจี๊ยบก็ถอดให้น้องไปแต่โดยดี............ ตุ้ยลองใส่แว่นสีชมพู แล้วก็ไปส่องที่แว่นตาพี่โอ(สมมุติว่าเป็นกระจก) ก่อนที่ตุ้ยจะใช้สองมือจับขาแว่นตาพร้อมทั้งกระดกนิ้วก้อยทั้งสองข้าง พร้อมทั้งทำเสียงเล็กเสียงน้อยทำท่าสะดิ้งไปมา
"เฮ้อ+++ค่อยรู้สึกเป็นตัวเองหน่อย"
ว้าย+++น้องตุ๋ยตุ้ยมาอีกแล้วววววววววววววววววววววว อะไรกันเนี่ย++++++++ไม่เอาอ้ะตุ้ย แล้วเจี๊ยบก็รีบคว้าแว่นคืนมาทันที ขืนชักช้าเดี๋ยวน้องจะเล่นมุขหญิงอีก เจี๊ยบกลัวน่ะ...ไม่เอาแล้วเลิกเล่น เล่นเอาเจี๊ยบไม่กล้าเล่นมุขแว่นชมพูอีกเลย.......... ยังอยากได้น้องชายอยู่ค่ะ ไม่อยากได้น้องสาว พอได้เอาคืนพี่ๆแล้ว ตุ้ยก็เดินสบายใจกว่าออกไปเตร็จเตร่ด้านนอก สงสัยไปส่องดูว่ามีใครเป็นแฟนคลับมารับตัวเองบ้าง ก็ไปเจอพี่นก สุราษฎร์ แฟนคลับรุ่นแรกของตุ้ย ซึ่งคุ้นเคยกันอยู่ ตุ้ยก็เข้าไปสวัสดีก่อนจะรับแบรนด์รังนกมาดื่ม แล้วก็เหมื้อนเดิม.......คือฝากไปทิ้งอีกด้วย พอรับกระเป๋าเรียบร้อย ทีมงานของทรูก็ขึ้นรถตู้ที่มารอรับเพื่อเดินทางไปให้สัมภาษณ์ที่สถานีวิทยุราชภัฎสุราษฎร์ค่ะ แล้วเราก็เดินทางไปรอเจอตุ้ยที่สถานีวิทยุราชภัฎสุราษฎร์ อันเป็นถิ่นของพี่นกเค้า สบายเราเลย..................
Create Date : 09 กันยายน 2556 |
|
0 comments |
Last Update : 9 กันยายน 2556 22:56:05 น. |
Counter : 1124 Pageviews. |
|
 |
|