MOM & ME( แต่ไม่มีสามี) IN NORWAY " รถไฟสายโรแมนติค ฟลัม-บาเนน "

แอ๊นท์ เพื่อนรัก

พอเราขึ้นเรือก็เตรียมตัวขึ้นรถไฟต่อได้เลยล่ะ
เพราะมันอยู่ที่เดียวกันเลย...
บ๊ายบายทิวทัศน์งามๆ บนเรือ



ต่อไปเราจะไปเห็นทิวทัศน์งามๆ บนรถไฟแทนแล้ววววว !!!

ช่วงรอเวลาขึ้นรถไฟนี่มันนานเหมือนกันจ้ะแอ๊นท์
เจี๊ยบกับแม่เดินช้อปปิ้งในร้านขายของที่ระลึกในสถานีไปรอบหนึ่งแล้ว
ก็ยังไม่ได้เวลาขึ้นรถไฟ

เลยถ่ายรูปเล่นซะก่อน



เดินไปอีกรอบ คราวนี้เดินทะลุไปถึงด้านหลังของร้านเลย
เจอกระบะใส่ของลดราคาเต็มไปหมด ตอนนี้เจอคุณแม่เล็กของน้องปอม
กำลังค้นของอย่างสนุกสนานก็เลยไปค้นด้วย....
ของถูกมากๆ จ้ะ เกือบทุกอย่างเซลเหลือ 10 โครน แม่เจ้า..!!!
มันคือ 50 กว่าบาทเท่านั้น อิอิ

พอกลับมาดูรถไฟอีกรอบก็ยังไม่ได้เวลาอีก
แต่ว่าคราวนี้ขี้เกียจเดินแล้ว เลยมานั่งเล่นกับพี่เหน่งแทน.....

ไปๆมาๆ พอคุยถึงของเซลด้านหลังร้าน...พี่เหน่งก็ตาลุกวาววววววว !!!
555 พี่เหน่งขา ตอนนั้นมันเหลืออีก ราวๆ 10 นาทีเองนะคะ
รถไฟจะออกแล้ววววววววววววว !!!

แต่วิญญาณสาวนักช้อปเข้าสิงซะแล้วอะสิ
ดังนั้นเจี๊ยบกับพี่เหน่งเลยต้องสวมวิญญาณสาวนักวิ่งลมกรดพ่วงด้วยอีก
หนึ่งวิญญาณ.....

เพื่อวิ่งไปค้น ค้น ค้น จนกระทั่งได้ของที่ต้องการซะหนำใจ
อิ อิ หมดไปไม่กี่โครนเอง ได้มาตั้งแยะแน่ะ ก๊ากๆๆๆๆ
ที่สำคัญจ้ะแอ๊นท์
ของบางอย่างยังแขวนขายราคาเต็มในร้านเสียด้วย
ตอนนี้แหละที่เจี๊ยบกับพี่เหน่งต้องคอยลุ้นระทึกเพราะเจ๊เจ้าของร้าน
แกชอบจะถาม แล้วทำท่าจะให้จ่ายราคาเต็มตามที่แขวนอยู่ในร้าน
แต่เราสองคนไม่ยอม
เถียงขาดใจว่าชั้นสอยมาจากนอกร้านนู่นนนนนนนน นะ
อย่ามา ๆ

555 เรื่องอย่างนี้เราไม่ยอมอยู่แล้วจ้ะแอ๊นท์
ดังนั้น เมื่อเราจ่ายตังค์ในราคาเซลเสร็จ
คาดว่ายายเจ๊จะต้องให้หนุ่มน้อยแคชเชียร์เดินไปเช็คของด้านหลังร้าน
แหงๆ ไม่อย่างนั้นเจ๊อาจต้องเหนื่อยเถียงกับลูกค้าอีกหลายคน อิอิ




รถไฟมาแล้ววววววววววววววว !!!
ท่าทางตุ้ยจะดีใจมากที่จะได้ขึ้นรถไฟนะเนี่ย...กระโดดโลดเต้นใหญ่เลย






เจี๊ยบเห็นน้องกระโดดเลยอยากกระโดดมั่ง
แต่ว่าชวนคุณหมีกระโดดเป็นเพื่อน...
นี่ไง....คิกคิก



คุณหมีเค้าเก่งนะจ๊ะเธอ...กระโดดได้ไม่เสียลุคเลย
อิอิ

รถไฟที่เราจะขึ้นนี่เรียกว่า " รถไฟสายโรแมนติค ฟลัม-บาเนน " จ้ะ
เดินทางจากสถานีเมืองฟลัม
ขึ้นเขาไปที่สถานีไมดรัล



ระหว่างทางจะเห็นทิวทัศน์สวยงามตลอดเส้นทางเลยล่ะแอ๊นท์
เฉพาะตัวรถไฟก็สวยแล้วจ้ะ เพราะว่าขบวนรถไฟดูเป็นแบบโบราณๆ ดี
คลาสสิคซะไม่มีเลย....

ขบวนรถไฟนี้ใช้เวลาเดินทาง 1 ชม.
ทั้งที่ระยะทางเพียงแค่ 20 กม.เท่านั้นแหละจ้ะ
คงเป็นเพราะเค้าว่าเป็นทางรถไฟที่ชันที่สุดในโลกมั้ง...อิอิ ไม่แน่ใจเหมือนกัน รู้แต่ว่ามันเป็นการวิ่งไต่ระดับเป็นเกลียวจากเมืองฟลัม
ขึ้นไปตามเขาที่แคบและชันมากๆ สู่ที่ราบสูงไมดรัลด้านบนจ้ะ

เมืองฟลัมที่เราลงจากเรือแล้วมาขึ้นรถไฟนี้น่ะนะแอ๊นท์
เค้าว่าเป็นเมืองเล็กๆ ที่อยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของอุร์ลันด์ฟยอร์ดเลยแหละ
( ที่สุดเยอะจัง )

ขอเล่าเรื่องประวัติของเส้นทางรถไฟสายนี้หน่อยนะจ๊ะ
เค้าว่าสร้างมาราวๆ 69 ปีแล้ว โดยสมัยนั้นทางรถไฟสายนี้ถือเป็นการ
แสดงถึงศาสตร์ทางวิศวกรรมที่เก่งกล้าสามารถมากๆ ของประวัติศาสตร์
การรถไฟของประเทศนอร์เวย์เลยทีเดียว

แอ๊นท์คิดดูซิว่า สมัยนั้นน่ะการก่อสร้าง การขนส่งต่างๆ ยังไม่ดีเทียบเท่า
ปัจจุบันเลย
เค้าบอกว่า อุโมงค์ในเส้นทางนี้มีทั้งสิ้น 20 อุโมงค์
แต่มีถึง 18 อุโมงค์ที่ก่อสร้างโดยไม่ใช้เครื่องจักรเลย....
ว้าว...
อ้อ...ตัวรางรถไฟก็สร้างด้วยฝีมือมนุษย์เช่นกันจ้ะ

เค้าว่ากันว่า กว่าจะคืบหน้าไปได้ 1 เมตร
ต้องใช้เวลาในการก่อสร้างนานถึง 1 เดือนเลย

ดังนั้นเส้นทางรถไฟสายนี้จึงใช้เวลาก่อสร้างนานถึง 20 ปีเลยทีเดียวแหละ

นี่ถ้าคนงานก่อสร้างเค้ามีลูกกันปีแรกที่เริ่มทำงาน
กว่าจะเสร็จงานก่อสร้างเส้นทางรถไฟสายนี้.....
แกคงไปงานรับปริญญาลูกคนนี้พอดีเลยเนอะ.....

อิอิb>

 

Create Date : 15 ตุลาคม 2552		5 comments
Last Update : 19 ตุลาคม 2552 20:52:33 น.
Counter : 1144 Pageviews.
Share Tweet