Real me
. . . แ ค่ ค ลื่น ทะ เ ล . . .






ทามกลางอากาศที่อบอุ่บจากไอแสงแดดที่สาดส่องมากระทบร่าง ไม่ได้ทำให้หัวใจของหญิงสาวอบอุ่นไปได้ด้วยเลย ตอนนี้หัวใจของเธอกำลังเหว่หว้ามากเหลือเกิน อารมณ์รัก เหงา เศร้า และที่สำคัญ..ความสูญเสีย ประทังเข้ามาหาเธอ แบบที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวที่จะรับมือ



เพราะเธอหรือเปล่าหนอที่ทำให้เรื่องมันเป็นถึงขนาดนี้
คิดได้เท่านั้น น้ำตาที่กลั้นเอาไว้เสียเนิ่นนานก็เอ่อคลอเต็มทั้งสองดวงตา ไหลรินลงมาราวกับทำนบที่พังทลาย เหมือน...ใจของเธอ...ในตอนนี้ไม่มีผิด



"ไหนพี่บอกว่าจะมาให้ทันวันเกิดเบลล์ไม่ใช่เหรอค่ะ"

เสียงกระเง้ากระงอดของหญิงสาวตรงนี้ ทำให้อริยะ หรือยะ อดที่จะเอื้อมมือไปโย้ยหัวถุยได้รูปนั้นเบาๆไม่ได้

"พี่ขอโทษแล้วกันนะ พี่ติดงานจริงๆ เราคงไม่ชอบใจหรอกที่พี่จะทิ้งงานที่เป็นหน้าที่ มางานวันเกิดของเรา"

มนัญญาอดที่จะปลื้มใจไม่ได้ที่เธอมีคนรักที่น่ารักขนาดนี้ ถึงแม้จะมีปากมีเสียงกันบ้าง แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่รักกัน

"ก็ได้ๆ ครั้งนี้ยกให้แล้วกัน"

หล่อนเริ่มยิ้มออกมาได้ อาการงอแงเมื่อกี้หายไปแล้ว หลงเหลือไว้แต่เพียง ความร่าเริงที่ดูเหมือนว่าจะเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าหล่อนไปเสียแล้ว เหตุนี้ล่ะมั้งที่ทำให้เขา หลงรัก ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา แบบที่เรียกว่าถอนตัวไม่ขึ้น

"เพื่อเป็นการชดใช้ พี่ให้เราเลือกว่าจะไปทานข้าวที่ไหน"

มนัญญาทำท่าชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง

"ไปร้าน ไออุ่น นะค่ะ"

"ได้สิ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป๊ เดี๋ยวพี่จะไปคุยกับคุณอาเป็นการฆ่าเวลา"

"รักพี่ยะที่สุดเลยยยยยย"

หล่อนกระโดนหอมแก้มคนรัก แล้ววิ่งตัวปลิดขึ้นข้างบนไป โดยหัวใจที่เต็มตื้น

"ว่าไงยะ ไปง้อเจ้าตัวดีสำเร็จแล้วเหรอ"

ชายหนุ่มพนมมือไหว้คนอาวุโสกว่าอย่านอบน้อม

"เสร็จแล้วล่ะครับ กำลังจะพาไปหาอะไรทานกัน คุณอาไปด้วยกันไหมครับ" อาริยะเอ่ยชวน

"ไม่ล่ะจ๊ะ ไม่อยากไปเป็นก้างขว้างคอใคร"แม่ของแฟนยิ้มให้อย่างอ่อนโยน และไม่ลืมที่จะกำชับว่า

"ยังไงก็อย่าพากันกลับค่ำๆมืดๆล่ะ มันอันตราย"ถึงจะไว้ใจผู้ชายตรงหน้ายังไง ต่อในใจก็ยังคงอดห่วงไม่ได้

"ครับ แล้วผมจะรีบพาน้องกลับมาครับ"
"ขอบใจยะมากนะจ๊ะ"

"ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ"ชายหนุ่มยิ้มตอบ

ยังไม่ทันจะได้พูดคุยอะไรมากมาย เสียงใสของมนัญญาก็ร้องออกมา

"สวยไหมค่ะพี่ยะ" เธอยิ้ม
"สวยครับ สวยมากๆเลย" เบลล์สวยที่สุดอยู่แล้ว คำพูดที่ต่อท้ายไม่ได้หลุดออกมาจากปากชายหนุ่มแต่อย่างใด แต่ด้วยสายตาที่แสดงความรักอย่างล้นหัใจ ก็เผยให้รู้ จนทำให้หล่อนต้องหลุบตาลง

"ไปกันหรือยังค่ะ"

"ไปสิครับ"







Create Date : 29 มกราคม 2550
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2550 18:56:26 น. 0 comments
Counter : 1825 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ยูเนะ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สวัสดีค่ะทุกๆคน ยูเนะเป็นสมาชิกใหม่นะค่ะ

ยังไงก็ขอฝากเนื้อ ฝากตัวแถมด้วยหัวใจ(ออกแนวลิเก๊ยังไงชอบกล อิอิ)

เอาเป็นว่ายินดีที่จะได้รู้จักทุกคนค่ะ ^^
Group Blog
 
 
มกราคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
29 มกราคม 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ยูเนะ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.