Real me

. . .แค่ ค ลื่ น ทะ เ ล. . .







“เป็นไงบ้างลูก”คุณมาริกาเดินมาแตะหลังมือของมนัญญา

“ปวดหัว”หล่อนออกมาแบบห้วนๆเพราะเหนื่อยจากอาการทรมานเมื่อกี้มา

คุณมาริกาเดินไปโอบหญิงสาวโดยความรัก เจ็บไปพร้อมกับลูก ไม่สิ เธอเจ็บกว่าหลายเท่าหนัก ถ้าเลือกได้ ขอได้ไหม ขอให้เธอเป็นคนที่ต้องมานั่งบนเตียงคนไข้นี่แทน

“พักสักหน่อยนะลูก เดี๋ยวตื่นมาลูกก็จะจำทุกอย่างได้แล้ว”ใช่ หวังว่าลูกตื่นมาจะจำทุกอย่างได้

“ทำไม...ทำไมหนูถึงเจ็บจัง เวลาที่คุณป้าร้องไห้ คุณป้าต้องไม่ร้องไห้นะค่ะ”มนัญญาพูด

“จ๊ะ แม่จะไม่ร้อง”คุณมาริการยิ้มให้กำลังใจลูกสาวแล้วเดินออกมาร้องไห้นอกห้อง

เธอเจ็บ..เจ็บที่ลูกเป็นแบบนี้ แล้วเธอก็กลัว...กลัวว่าลูกจะเจ็บที่เห็นตนร้องไห้

...นี่ใช่ไหม ความผูกพันของแม่ลูกที่ทักทอก่อตัวขึ้นเป็นสายใยที่บางเบา หากแต่แข็งแรงและมั่นคง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สายใยเส้นบางๆเส้นนี้จะๆไม่มีวันขาดออกจากกัน...ไม่มีวัน






ทำไมเราถึงจำอะไรไม่ได้เลยล่ะ คุณป้าคนนั้นเป็นแม่เราจริงๆนะหรือ ทำไมเราถึงเจ็บเวลาที่เห็นน้ำตาของคุณป้าไหลนะ

เฮ้อ! เมื่อไรจะจำได้สักทีน้า...

“เบลล์เป็นยังไงบ้าง พี่ได้ข่าวว่าเราโดนรถชนเหรอ”
ฉันหันไปตามเสียงที่เรียกอยู่ข้างๆฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองชื่ออะไร แต่ฉันว่าเขาคงเรียกฉัน

“คุณเรียกฉันเหรอค่ะ”ฉันหันไปมองผู้ชายที่พึ่งจะเดินมานั่งยองๆข้างๆรถเข็นของฉัน ด้วยสายตาแห่งคำถาม

ส่วนสูงระดับมาตรฐานชายไทย ผิวขาวกระจ่าง ดวงหน้าหวานดูเผินๆอาจจะคล้ายผู้หญิง รับกับจมูกโด่งเป็นสัน อีกทั้งปากเรียวบาง ดวงตาเหมือนจะยิ้มได้นั้น มองตรงมายังเธอทำให้เขาดูสะดุดตาไม่เบา

“ทำไมเบลล์พูดแบบนั้นล่ะ โกรธอะไรพี่ ฮึ”

“เปล่าค่ะ แต่ฉันจำไม่ได้ว่าฉันกับคุณ เราเคยรู้จักกัน”
อริยะมองมาทางมนัญญาอย่างงุนงงระคนน้อยใจ
เบลล์โกรธอะไรเขาอย่างนั้นหรือ ทำไมถึงพูดจาห่างเหินขนาดนี้

อริยะลุกขึ้นแล้วมองมาที่มนัญญาด้วยความรู้สึกน้อยใจ เห็นอย่างนั้น มนัญญาก็อดไม่ได้ที่จะหน้าสลดลงไป ก็เธอจำไม่ได้นี่ ว่าเขาเป็นใคร แต่เธอสัมผัสความอบอุ่นได้ ความอบอุ่น...ความรัก

ใช่สิ ทำไมคนที่เรียกเธอว่าเบลล์ถึงทำให้เธอรู้สึกว่ารักได้ทุกคนนะ

“ยะ มาแล้วเหรอลูก”เสียงของคุณมาริกาดังมาแทรกบรรยากาศที่อึดอัด

“สวัสดีครับคุณอา”ชายหนุ่มพนมมือไหว้ผู้อาวุโส

“แม่ขอคุยกับยะหน่อยสิลูก”

“ครับ”

คุณมาริกาหันไปลูบหัวคนที่นั่งไม่มีบทแล้วพูด “เดี๋ยวแม่มานะลูก”

“ค่ะ”เธอจะบอกอะไรได้ล่ะ ยังไม่รู้เลยว่าเขาพูดอะไรกัน




 

Create Date : 27 มีนาคม 2550
0 comments
Last Update : 27 มีนาคม 2550 17:42:42 น.
Counter : 1332 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ยูเนะ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สวัสดีค่ะทุกๆคน ยูเนะเป็นสมาชิกใหม่นะค่ะ

ยังไงก็ขอฝากเนื้อ ฝากตัวแถมด้วยหัวใจ(ออกแนวลิเก๊ยังไงชอบกล อิอิ)

เอาเป็นว่ายินดีที่จะได้รู้จักทุกคนค่ะ ^^
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2550
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
27 มีนาคม 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ยูเนะ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.