ก็..ลั่นกลองศึกรบ อยากจะพบคนงาม..
ไป่ ร่วมงานในตำนานฯมา ก็จักหลายเพลาแล้ว..ยังมิเหนใคร่ ใคร มาลงฉาย(รูป)กันเลย อ้ายเรา ว่าถ้าลงก่อน..ก็เกรงว่า จักล่วงเกิน แลล่วงละเมิดสู่ท่านอื่นๆ อาจจักต้องโดนอาญาเอาไปกุดหัวเสียเจ็ดชั่วโคตรเปนแน่แท้..
แต่..มิเปนไรดอก มิต้องเกรง..เพราะไม่มีดอก..รูปน่ะ..เพราะข้าพเจ้าเองมักมีปัญหากับเครื่องฉายรูปของตัวเอง..ก้อนจ่ายพลังหมดบ้าง ม่ายก็ลืมไว้ที่ โรงนอนบ้าง, แต่ถ้าเอาเครื่องฉายมา แถบบันทึกก็ เต็ม..จริงๆเล้ย.. ฮ่า
รอบนี้....กระไรเลย เปนฉากกลางคืน อะนึ่งเครื่องฉายข้าพเจ้าฉายตอนกลางคืนยาก ด้วยไม่อยากใช้ไฟวาบช่วย แลต้องมือนิ่งมากๆ ลางทีข้าพเจ้าต้องอาศัย ขาตั้งไฟที่ออกญาฉายแสง (มิดสะเตอ สะตาโน graffer ) จัดไว้ ในฉากนั้นๆมาเปนตัวช่วย ซึ่งช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง(ฝีมือ อันห่วยๆของข้าพเจ้าเอง มิได้โทษขาตั้งไฟด้อก ฮ่า..) เลยได้มาแต่ภาพไหวๆ ให้เปนที่ขัดใจข้าพเจ้ายิ่งนัก..
แล้วก็ดีหลีดทิ้งไปเสีย เพราะเปลืองพื้นที่แถบบันทึก(อันน้อยนิด) ของข้าพเจ้า แฮ่..
ฉากที่ข้าพเจ้าได้ไปมานั้น เปนฉาก พ่อหยัวนนเตี๊ยบาเยง นั่งตระหง่านออกว่าราชการในท้องพระโรงสีหาสนบังลังก์ อันมะลังมะเลือง ภายใต้หน้ากากเผื่อปกปิดใบหน้าแลร่างกายตนเอง? ขนาบข้างด้วยมเหสีน้อย-ใหญ่,นางสนอง,นางใน ต่ำลงมาอีกนิด
ลูกชายตน มังสามเกียดให้เด่นเปนสะง่าอยู่ตรงกลาง, นัดจิงหน่อง, เจ้าเมืองอาตุ่ม(ชลิต..หง่ะ..ข้าฯลืมชื่อ),เจ้าเมืองพะสิม แลเจ้าเมืองอีก ๒ ท่านนั่งเปนบริวาร
มังจาปะโร แลผู้ตามอื่นๆน้อยใหญ่ให้นั่งรายล้อมเปนอาทิ พร้อมเหล่าเสนาอำมาตย์ แลไพร่พลเปนกองทัพ
(ปัจฉิมลิขิต ขออภัยก่อนนะท่าน ข้าพเจ้าลืมชื่อ มังสามเกียด มังจาปะโร นัดจิงหน่อง ในภาษาพม่า เลยขอใช้ชื่อตามในภาษาไทยไปก่อนนะท่าน จำได้แค่ บาเยงนองจอเดงนอระทา-บุเรงนอง แล นนเตี๊ยบาเยง-นันทบุเรง ได้เท่านั้นแล)
ครานั้นข้าพเจ้าก็ให้เปลี่ยนใจ ไม่ฉายรูปตัวแสดงแล้ว เปลี่ยนเปนหันไปฉายรูป เจ้าพนักงานตามไฟ (ช่างไฟ), วิเสท ชาวที่ทั้งหลาย (ช่างเสื้อผ้า หน้า ผม) พรรคพวกกันเองที่วิ่งกันให้คึ่ก ดีกว่าเปนไหนๆ
แลประจวบเหมาะได้ที่ ข้าพเจ้ากำลังเล็งเครื่องฉายไปยัง ออกญาฉายรูป(อาเปี๊ยก-ตากล้อง) ,ออกญาดิเรก( director 2น้าเรียว) ที่บังเอิญมาคุยกันเลยได้ร่วมภาพพอดี...
ดั้นนนนนเปนช่วง ออกญาฉายรูปหันมาเจอะเจอ เพราะข้าพเจ้าเล็งเครื่องรอไว้ นานอยู่..
ออกญาฯแกเลยเอื้อนเอ่ยออกมาเบาๆ แต่เสียงออกญาฯท่านเบาอยู่เสียที่ไหนเล่า เลยลั่นอึงมี่ว่า..
ไอ้ห่าน นี่.. มรึงมาทำงานหรือมาเปนนักท่องเที่ยว.. ฮ่า ฮ่า...
ฝนตก หนักเลย
เท่าที่ทำได้..เท่าที่เห็น มังจาปะโร แลคนอื่นๆอีกหลายท่านเลย แต่คืนนั้นดึกมาก หลายๆท่านก็เมื่อย มุมเลยมิด้ายยยแหะแหะ
โชว์ เครน จีเอฟ ๑๔ เจ๋งสุดๆ
วันนั้น...ดึกหน่อยนะค่ะ นักแสดง หกโมงเย็นถึงเจ็ด-แปดโมงเช้า ข้าพเจ้า..คนทำงาน..บ่ายสามถึง เก้า-สิบโมงเช้า(เว่อร์) ท่านก็อยู่..ถึงไหนถึงกัน..(เลิกถ่ายเช้ามืด เพราะ ท่านฯต้องเข้ากรุงเทพฯน่ะค่ะ)
แต่..ท่านฯน่ะค่ะ..เหนื่อย เครียด หลายอย่าง
เป็นกำลังใจให้ท่านกันนะคะ
จริงๆได้ ฟอนท์ไทยมา สวยเชียว พิมพ์เข้ากับเรื่องเล่านี้มาก พิมพ์แล้ว เซฟแล้ว ..
แต่ใส่บล๊อกนี้ไม่สำเร็จค่ะ..แหะ แหะ
ขอแปะไว้ครั้งหน้าคร้าบบ.. เรื่องเรียนรู้
Create Date : 10 พฤศจิกายน 2551 |
|
43 comments |
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2551 4:24:51 น. |
Counter : 1324 Pageviews. |
|
|
|
555 ...... เจ๋งจริงๆน้องสาวเรา เกือบโดนท่านออกญาฯ ถวายผางซะแล้ว