เอาให้มันตายไปข้างหนึ่งเลย
จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด............
ใคร..คนที่เคยรู้ใจ รอยยิ้มที่เคยรู้จักกำลังจะหายลับไปทุกที คำพูดที่ซึ้งใจ ที่เคยว่ารักมากมาย ไม่มีอีกแล้วนับจากนี้
*แต่คนจะไปก็ต้องไป รักเท่าไหร่แต่ฉันคนทำได้เท่านี้....
**ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด...และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ ไม่อาจจะวิ่งนี้ความจริงแม้จะโหดร้ายจะพร้อม จะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง จะอยุ่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด...จะฝืนเดินต่อไป แม้ไร้เรี่ยวแรง และคงมีที่สักวันนึง ฉันจะเข้มแข็ง ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานสักเท่าไร
เธอ...เธอเคยเป็นทุกสิ่ง จะขอขอบคุณทุกอย่าง ที่เคยให้ฉันจนวันนี้
*,**
และคงมีที่สักวันนึงฉันจะเข้มแข็ง ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานสักเท่าไร
***และคงมีที่สักวันนึงฉันจะเข้มแข็ง
เศร้าได้แต่อย่าเศร้านาน......วันนี้หาอะไรทำเยอเหมือนกัน ออกไปเดอะมอลล์ไปจ่ายค่าเนต....นั่งรถผ่านทางเดิมๆที่เคยผ่าน เข้าไปในบริษัท มองเข้าไปทั้งที่คิดว่าคงไม่เจอหรอก แค่หวังนิดๆว่าจะเจอ.........
.........ผ่านทางเดิมทั้งไปและกลับ ยิ่งตอกย้ำตัวเองเข้าไป
ตกลงทำผิดหรือถูกนะ..........ที่เดินออกมาจากที่นั่น
แต่ก็อย่างว่าเราก็ต้องยอมรับว่านี่คือผลของการตัดสินใจของเราเอง เวลาที่เราต้องจากลากันกับใครสักคน มักจะคิดเสมอว่าเขาจะคิดถึงเราสักนิดไหมนะ นึกถึงแบบที่เราคิดอยู่.......จะมองมาที่โต๊ะทำงานของเราแล้วกำลังพูดถึงเราหรือเปล่านะ.
ก็แค่ให้กำลังใจตัวเอง ..... รู้ๆกันว่าคำตอบคงไม่เป็นแบบที่เราหวังให้เป็น .......
*** ข้อห้าม ของคนเศร้าตอนนี้ก็คือ อย่าฟังเพลงเศร้า (แต่ก็ชอบ ตอกย้ำมันเข้าไป ไม่เข็ดมั่งหรือไงวะ)
*** อย่าปล่อยเวลาให้หมดไปโดยคิดถึงแต่เรื่องเดิมๆซ้ำซากๆ
*** อย่าเขียนบล๊อกเรื่องนี้อีก .........
หยุดเศร้า ณ เวลา 0.09 น. ของวันที่ 27 พฤษภาคม
Create Date : 27 พฤษภาคม 2549 |
|
2 comments |
Last Update : 27 พฤษภาคม 2549 0:18:06 น. |
Counter : 561 Pageviews. |
|
|
|
ไม่เชื่อ!!! 666