ว่าแล้วว่าเต้ต้องชอบเหมือนเรา
แต่ซาโตชินี่ยังไงก้อยกให้ไม่ได้นะ น่ารักขนาดนี้ 666

เพิ่งดู Whisper of the Heart หนัง Studio Ghibli จบไปอีกเรื่อง
ชอบมากๆเลย เต้เคยดูเรื่องนี้รึยัง ถ้ายังเด๋วเราจะส่งดีวีดีไปให้ อิอิ

เอ้อ แล้วลาซซี่มะม่วงร้านไหนอร่อยอ้ะ แนะนำเราไปกินมั่งจิ

พลาดๆ

ไม่ได้ติดทิชชู่ไปด้วย กร๊ากๆๆๆๆ (โอ๊ย...แต่ตอนกลับบ้านอ่ะ เอาโปสการ์ดขึ้นมาดู เจอประโยคที่ว่า พี่รู้มั้ย ว่าหนูรักพี่แค่ไหน.0....อ๊ายๆๆๆๆๆอารมณ์ค้าง ............ไหลอีกรอบ ว่าแล้วไปหาซาวน์แทรคมาฟังดีกว่า บาดลึกจริงๆ)


อ้า...มะม่วง ถ้าเจอกันจะซื้อไปฝากอีก

เราก็ชอบเหมือนกัน แต่ไม่ร้องไห้อ่ะ

อ่านแล้วเหนื่อยแทน ไม่ใช่เพราะความยุ่งเหยิงของวันนั้นของจขบ นะ แต่เพราะบรรยายได้เก็บทุกเม็ด ไล่เรียงจนครบได้ในหนึ่งย่อหน้านั่นมากกว่า

หนังเรื่องนี้ไม่เคยได้ยินชื่อแฮะ แต่หนังญี่ปุ่นหรือเกาหลีแนวโศกสลดซึ้งๆอะไรนี่เข็ดแล้วล่ะครับ เคยมีสาวข้างบล้อกเชียร์ให้ไปดู Be With You อะไรนั่นจนใจอ่อนซื้อแผ่นไปดู (เพราะถ้าไปดูโรง คงต้องซดลิโพก่อนดูเป็นแน่) ไม่อยากจะบอกว่าน่าเบื่อโคดๆ ไม่ใช่เพราะหนังไม่ดีนาครับ แต่ผมเอียนกับการทำหนังที่จงใจจะให้คนดูหลั่งน้ำตาให้ได้นี่น่ะล่ะ วางพล๊อตเรื่องจนไม่นึกถึงความสมจริง แต่นึกแต่ว่าจะทำไงให้มันกินใจจนเกินพอดีอ่ะครับ แต่อันนี้ไม่ได้เหมารวมทุกเรื่องน่ะครับ แต่ผมเดาว่าส่วนใหญ่จะเป็นแนวรักๆล่ะมั้งง่ะ อ่อ ผมเคยดูอีกเรื่องคือ Il Mere อะไรนั่นน่ะ พอดีดนตรีประกอบกับเพลงมันช่วยได้มากเลยหยวนๆ อ่อ น้องจีๆฮุนๆ(อะไรนี่ล่ะ)ยิ่งช่วยได้มากสุดเลยครับ อุอุ

ผมว่าถ้าหนังจะซึ้ง ผมชอบหนังแนวๆ Comedy ที่แทรกแนวคิดไว้แบบนั้นดีกว่า มีหลายๆเรื่องที่ทำเอาน้ำตาซึมได้นาครับ อย่าง Click ก็โอเชนะ

โอ่ะ ผมบ่นอะไรไปนี่

ร้านนั้นชื่อ เบอร์เกอร์คิง นะจ๊ะ