10 มิถุนายน 2556

หลังจากที่แม่ไปฝากครรภ์มาแล้วในวันนั้นหมอถามแม่ว่า
'มีอาการแพ้ไหม' แม่ตอบอย่างภาคภูมิใจว่า 'ไม่แพ้ค่ะ'
หารู้ไหมว่าช่วงเวลาแห่งความทรมานกำลังจะมาเยือน
หลังจากพบหมอสามวันเริ่มมีอาการผิดปกติ
รู้สึกพะอืดพะอมท้องอืด เหนื่อย เพลีย ง่วง
วันนั้นทั้งวันไม่เป็นอันทำงานพอกับบ้านทานข้าวเย็นเสร็จ
ไม่ถึงสิบนาทีรู้สึกอยากอาเจียนมาก และแล้วก็...
อาหารที่ทานเข้าไปออกมาทั้งหมดพร้อมกับน้ำย่อย

อาการอาเจียนนี้ก็ตามมาทุกหลังมื้ออาหารบางวันหากท้องว่างก็อาเจียนออก
บางวันตบท้ายด้วยก่อนเข้านอนก็ยังอาเจียนเป็นช่วงเวลาที่ทรมานสุดๆๆๆ
ไม่เคยคิดเลยว่าจะประสบพบเจอคิดว่ารอดจากอาการแพ้ท้องแล้วซะอีก
ที่ไหนได้อาการเริ่มมาปรากฏในสัปดาห์ที่เก้า ได้แต่ท่องคำว่า
'อดทนๆๆๆ' 'เพื่อลูกๆๆๆ' รู้สึกทรมานหดหู่ งานการก็ไม่เป็นอันทำ
โชคดีที่มีคุณยายกับคุณพ่อของหนูคอยให้กำลังใจคอยดูแล
ทำทุกอย่างที่ทำได้แทนแม่ตั้งแต่มีหนู แม่รักคุณยายมากขึ้นมากๆๆๆเลย
ปกติก็รักแต่อาจจะไม่เข้าใจหัวอกของความเป็นแม่ ว่าแม่ทำทุกอย่างเพื่อลูกมาโดยตลอด
ทำให้ตั้งแต่ลูกยังไม่เกิดยังไม่เห็นหน้ากันเลย ความรักของแม่ยิ่งใหญ่และมหาศาลมาก

อยากจะบอกว่าขอบคุณแม่และรักแม่มากๆค่ะ
รักลูกด้วยนะจ้ะ