Bloggang.com : HoneyJinjin - Sabaidee

Sabaidee - Laos I, II

Vientiane, Laos 2010

ทริปแรกย้อนไปเมื่อปี 2553 โน้นนนนนนนแหนะ กับการไปเยือนลาวเหนือค่ะ เพราะลงเรียนวิชาเพิ่มเติม คือ วิชาภาษาลาว ไป 2 ตัว แต่ไม่เคยได้ A เลยซักครั้ง (ชอกช้ำ) วิชาที่ 2 ลงเรียนช่วงซัมเม่อร์ อาจารย์เจ้าของภาษาจัดทริปไปเที่ยวลาว อั้ยย่ะ! อันนี้ตามความสมัครใจไปค่ะ ฉะนั้น...ประเทศลาวเป็นประเทศแรกที่ทำให้เจ้าของบล๊อกได้ไปเยือน

ที่ระลึกกับการได้เห็นแม่น้ำโขงเป็นครั้งแรก

ครั้งแรก...อะไรๆก็แลดูตื่นเต้นไปหมด ฟังไกด์พูดแล้วก็ตื่นตาตื่นใจตาม ไกด์บอกว่า ไม่ต้องแลกเงินกีบ ก็ได้ การซื้อของที่ลาวใช้เงินไทยจ่ายเขาก็โอเค บอกเทคนิคการต่อราคาสินค้า ต่างๆนาๆ (ชอบๆ)

เห็นอะไรแปลกๆก็ถ่ายไปหมดค่ะ เลี้ยวซ้ายรอไฟแดงน้าาาาาา บ้านเค้าขับรถเลนส์ขวาค่ะ บ้านเราขับรถเลนส์ซ้าย

อาจารย์พามา พิพิธภัณฑ์หอพระแก้วค่ะ อย่าอ่านเป็นอย่างอื่นเด้อ... ใครเผลออ่านเป็นอย่างอื่นไปบ้างแล้วเนี่ย สารภาพบาปก่อนนอนเลยวันนี้

บริเวณทางเข้าพิพิธภัณฑ์ค่ะ ลักษณะคล้ายๆวัด ถ้าจำไม่ผิด

ข้างในไม่อนุญาติให้ถ่ายภาพค่ะ ถ่ายบรรยากาศรอบๆได้

หลังจากนั้นเราก็ไปที่พระธาตุหลวง บริเวณหน้าพระธาตุจะมีบริการถ่ายรูปและรอรับภาพได้เลย นอกจากนี้ก็มีพ่อค้าแม่ค้ามาขายนก รอผู้ใจบุญมาปลดปล่อยออกจากกรง

พระธาตุหลวง สิ่งศักดฺ์สิทธิ์คู่เมืองเวียงจันทร์ คนที่มาเที่ยวลาวแล้วไม่ได้สักการะพระธาตุหลวง ไกด์บอกว่ามาไม่ถึงประเทศลาวจริงๆ

สถานีต่อไป เราแวะมาชมสำนักงานนายกรัฐมนตรี มาถึงตรงนี้เก็บภาพอย่างเดียวค่ะ แวะชมเป็นจุดๆไป มากับทัวส์นี่เหนื่อยนะ ต้องรอขึ้นรถกันจนครบทุกคน

ใกล้ๆกับ สำนักงานนายกรัฐมนตรี ตรงนี้เหมือนเป็นหัวใจหลักของงานเลยค่ะ ตรงนี้คือประตูไซ นักท่องเที่ยวสามารถเดินขึ้นบันไดไปชมข้างบนได้ค่ะ ตอนนั้นไม่ได้ขึ้นไป...กลัวบั่นทอนกำลัง อิอิ

ขากลับไกด์พาแวะตลาดปลอดภาษี (Duty Free ค่ะ)

ช๊อปกระจาย แต่ที่ขาดไม่ได้คือต้องซื้อเบียร์ลาวไปฝากพ่อ ฮ่าๆ

แค่นี้ก็ถือว่าโอเคแล้ว สำหรับการเที่ยวต่างประเทศครั้งแรก

จารึกไว้ด้วยเงินสด 2000 กีบ ที่ติดกระเป๋าตังค์มาตลอดจนทุกวันนี้

Pakse, Laos 2013

ใครเล่าจะคิดว่าของดีจะมีรอบ 2

หลังจากเรียนจบ เริ่มทำงาน ที่ทำงานก็จัดทริปไปเยือนลาว แต่ความโชคดีครั้งนี้คือการไปลาวใต้ค่ะ (โชคดีที่ไม่ซ้ำที่กัน) ลาวใต้บรรยากาศ

เป็นธรรมชาติมากกว่าลาวเหนือเยอะเลย ไม่ผิดหวังเลยที่มา

ทีมงานเช็คอินกันที่ Champasak Palace Hotel เป็นราชวังเก่าแก่ของเมืองปากเซค่ะ (ด้วยความเก่าแก่นี่แหละ หลอนนัก) โรงแรมสวยดีนะคะ อยู่ติดแม่น้ำด้วย

บรรยากาศตอนเช้า บริเวณด้านหลังโรงแรมค่ะ มองเห็นแม่น้ำ และภูเขา

ทานมื้อเช้าบริเวณนี้เสร็จ ก็เดินย่อยชมธรรมชาติโซนนี้

สถานีแรกของเราคือ น้ำตกคอนพระเพ็งค่ะ รู้สึกว่าใช้เวลาเดินทางไกลมากๆเลย ป้ายโฆษณาเครือข่ายมือถือ Beeline ค่ะ "ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ได้ที่นี่" ตอนนั้นใช้ซิมดีแท็คเปิดระบบ Roaming การใช้งานต่างประเทศไว้ตั้งแต่ตอนไปมาเลเซียแล้ว ข้อดีของการเปิดโรมมิ่งคือ คนที่เมืองไทยสามารถโทรเข้าหรือส่งข้อความหาเบอร์เราได้ (แต่ถ้าเรารับสายระบบจะหักเงินเราด้วยค่ะ แพงมาก)

บริเวณน้ำตกคอนพระเพ็งจะมีร้านขายเสื้อผ้า ของที่ระลึก ร้านอาหาร บรรยากาศคึกคักเลยทีเดียวค่ะ มีเด็กๆมาขายรูปภาพ เจ้าของบล๊อกมีโอกาสได้นั่งคุยกับน้องๆ คนหนึ่งอยู่ชั้น ป.4 อีกคนอยู่ ม.1 ทั้งสองพุดไทยชัดมาก ถามไปถามมาที่โรงเรียนเค้ามีสอนวิชาภาษาไทยตั้งแต่ประถมเลยค่ะ เกือบทุกบ้านจะติดจานดาวเทียม สามารถดูรายการทีวีที่เมืองไทยได้ พึ่งรู้ว่าคนลาวชอบดูละครหลังข่าวของไทยมาก

บรรยากาศน้ำตกคอนพระเพ็ง ภาพถ่ายจากกล้อง และมือถือสลับกันนะคะ ไม่ว่ากันน้าาาาาา

ต่อไปเป็นน้ำตกหลี่ผีค่ะ เป็นการเดินทางที่ประทับใจมากกกกกกกกก เพราะได้ชมธรรมชาติแท้ๆของประเทศลาว

จะไปน้ำตกต้องมาขึ้นเรือ ที่ท่าเรือนากะสังค่ะ

ภาพสวยๆจากมือโปร ขณะเรือใกล้ถึงฝั่ง

ตึ่ง ตึง ตึ๊งงงงง ผู้โดยสารทุกท่านโปรดชิดในและเอื้อเพื้อที่นั่งให้กับคนอกหักด้วยค่ะ ฮ่าๆ

ขอจูงมือทุกท่าน หลับตาจินตนาการว่าเราจะนั่งรถคันนี้บนถนนลูกรัง ท่ามกลางบรรยากาศทุ่งนาอันเขียวขจีสองข้างทาง...ฟินสุดๆ

แถวนี้มีโฮมสเตย์เยอะเลย รวมทั้งบริการเช่าจักรยานด้วยนะคะ นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะพักค้างคืน และปั่นจักรยานไปชมน้ำตกกันค่ะ ทางเปลี่ยวอยู่นะคะ แต่ถ้ามากับเพื่อนหรือครอบครัวคงจะสนุกมาก

ถึงแล้วจ้าาาาา น้ำตกหลี่ผี ไม่เห็นจะมีใครมาเล่นน้ำ

แต่ก็ประทับใจบรรยากาศที่สาธยายมาข้างบน

ขอวิทยุทรานซิสเตอร์ซักตัว ได้บรรยากาศเพิ่มขึ้นเลยค่ะ

สถานนีต่อไป น้ำตกตาดผาส้วม

ชื่อไม่ค่อยรื่นหู แต่ที่นี่ไม่ธรรมดาเลย จะมาชมน้ำตกต้องเดินข้ามสะพานไม้นี้ค่ะ เวลาเดินสะพานก็แกว่งๆ ไหวๆ นิดๆ ตื่นเต้นดีค่ะ

แชะภาพให้ทีมงานสวยๆ ก่อนข้ามถึงฝั่งค่ะ

บรรยากาศน้ำตกตาดผาส้วม สังเกตุได้ว่าทริปนี้มาชมแต่น้ำตก น้ำตก และน้ำตก แต่ไม่ได้เล่นน้ำตกเลย และน้ำตกแต่ละแห่งน้ำก็สีขุ่นมาก วัยรุ่นแอบเซ็ง

แวะทานอาหารที่ร้านขึ้นชื่อ ร้านอาหารที่เจ้าของเป็นคนไทย มาบุกเบิกก่อตั้งที่นี่ จนเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจ ชอบประวัติการสู้ชีวิตของเจ้าของร้านมาก ธุระกิจล้มมาตั้งหลายครั้ง แต่ก็ไม่ย่อท้อ จนในที่สุดประสบความสำเร็จ...

มาที่นี่จะได้ชมหมู่บ้านของชนเผ่าต่างๆด้วยค่ะ มองผิวเผินสวยและดึงดูดนักตาน่องเที่ยวดีนะคะ แต่เจ้าของกระทู้นั่งคุยกับคุณยายทั้งหลาย ถามว่าอยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย คุณยายบอกคิดถึงบ้านแท้ๆที่ชนเผ่า เพราะที่นี่เป็นเพียงการจำจอง บ้านของชนเผ่าต่างๆ แต่ละชนเผ่าจะส่งตัวแทนมาอาศัยในเรือนแต่ละหลัง คุณยายบอกบางเผ่าก็เหลือแต่บ้านร้างเพราะตัวแทนของเผ่าอยู่ไม่ได้ ย้ายกลับหมู่บ้านตัวเองเพราะทนคิดถึงบ้านไม่ไหว แต่มองในแง่บวก บ้านแต่ละหลังจะมีสินค้าแฮนด์เมคจากเผ่าของตัวเองมาขาย เป็นการส่งเสริมรายได้ของแต่ละเผ่าไปในตัวด้วยค่ะ

ปิดท้ายด้วยการเข้าเธคครั้งแรกในชีวิตของเจ้าของบล็อค ตอนแรกไปเต้นบาสโลปกันค่ะ...สาวลาวหนิงามแท้ รุ่นพี่ไปไหนรุ่นน้องก็ไปด้วย ไปๆมาๆ ทีมงานขอเปลี่ยนที่ไปแบบวัยรุ่นหน่อย