ที่สุดของมะเฟื่อง ในปี 2551

ที่สุดของมะเฟื่อง ในปี 51

-ทุเรศตัวเองที่สุด
นำไข่บุบไปแช่ช่องฟรีทเพราะกลัวมันจะเน่า.. แล้วนำมาทอดไข่ดาว ปรากฏว่า ตั้งกะทะเรียบร้อย กำลังจะตอกไข่ลงไปทอดมันมันมัน..แข็งโป๊กเลย ถือว่า..ทำไมกูโง่อย่างนี้วะ..

-ดีใจที่สุด
นวนิยายสะบายดีหัวใจที่วางแผงในช่วงปลายเดือนมกราคม เป็นที่ชื่นชอบของนักอ่าน จนกระทั่งทำให้มีพลังทำงานต่อมาจนถึงเรื่อง ราตรีนี้มีรักแท้ (6 เรื่อง)

-เสียใจที่สุด
วันแม่ไม่ได้กลับไปหาแม่ พอถึงวันพ่อก็เลยรีบไป..

-ผิดหวังกับตัวเองที่สุด
คิดว่าตัวเองไร้รักเสียแล้ว แต่ว่า..อ้าวตรูก็ยังมีหัวใจนี่หว่า ยังรักเป็นนิ....อกหักครับ..

- อุ่นใจที่สุด
มี ‘อีลูกโชค’ อยู่ด้วยที่บ้านเพราะมันจะเห่า เห่า และก็เห่าแม้แต่นกบินผ่าน เวลาไม่อยู่บ้านก็เลยอุ่นใจ ถึงแม้เวลาที่อยู่บ้านจะรำคาญมันไปบ้าง แต่มันก็ทำให้เราไม่เหงาจนเกินไป ..และที่สำคัญ แม้ไม่มีใครรักและรอคอยเราที่บ้าน แต่มีมันชะเง้ออยู่ตั้งตัว เวลาไปไหนหลาย ๆ วันก็จะห่วงกลัวว่ามันจะไปสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น (แต่ก็ไปอยู่บ่อย ๆ) สรุปว่า เลยเอามันมาเป็นตัวละคร ไปและ..(หัวใจไม่ใช้เส้นขนานไง)
ปล. อีลูกโชคเป็นหมาตัวผู้นะ แต่ว่าจะเรียกมันเอาเคล็ด(เพราะมันดุ) ถ้าเรียกมันไอ้มันก็จะยิ่งกำแหง เลยต้องเรียก อีหนูโชคบ้าง นังโชคบ้าง เพราะมันจะได้เป็นหมาตุ๊ด (มันถูกตอนไปแล้วด้วย)


-อบอุ่นใจที่สุด..
ตั้งแต่ทำบล็อกไว้ตั้งแต่ปี 50 ก็ไม่ได้อัพอะไรเพราะคิดว่าไม่มีอะไรจะทำให้บล็อกมีอะไร ก็เลยปล่อยให้ไม่มีอะไรอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง ตัดสินใจ อัพนิยายเรื่อง พระอาทิตย์ขึ้นในคืนหนาว และตามมาอีกหลาย ๆ เรื่อง ตั้งแต่วันนั้น ก็เลยอบอุ่นใจว่า ถึงนิยายฉันจะขายไม่ดีแต่ว่าก็มีคนตามอ่านอยู่นะเอ้อ ใช่ไหม ๆ อย่างไรก็อย่าทิ้งกันไปไหนให้น้านนานนะครับ รู้ว่า รักกันนะ ลืมไม่ลง อยากอ่านเม้นท์ของมะเฟื่อง แต่ถ้าไม่มีใครมาจุดประเด็น จุดไฟ มะเฟื่องก็ไม่รู้จะโม้อะไร เพราะฉะนั้น..แหย่สักหน่อย ชมสักนิด มันบ้าเขียนได้ทั้งวัน..

-สยองที่สุด..
ปรางค์มาลีรีสอร์ต รีสอร์ตร้างริมทะเลสาบศรีนครินทร์ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดบรื๋ออออออออ ไปดีกว่า..

-หวั่นใจที่สุด
หุ่นส่วนทำเงินหมื่นตกแพที่เขื่อนศรีนครินทร์ดีนะที่เจ้าของแพงมขึ้นมาได้ ถ้าไม่ได้ แง้ ๆๆๆๆๆๆ..เงินไหล

-ฉุนสุด..
ตำรวจจับ ไม่มีใบขับขี่..

-รู้สึกผิดที่สุด
คะยั้นคะยอให้เพื่อนขับรถไปภูทับเบิกทั้งที่รู้ว่าทางไม่ดี สุดท้าย มันจะถีบผมตกจากรถอ๊ะ..ดีแต่ว่า “ขอโทษนะ ก็หนูไม่รู้นี่ว่าทางมันจะเชี้ยได้ขนาดนี้”

-อยากถีบคนที่สุด
ก็ตอนได้ตั๋วไปดู ก่อนจะถึงบางรักซอย 9 รอบสื่อมวลชน ปรากฏว่า นังเพื่อนที่ไปด้วยมันชวนกลับตอนที่เขาพักเบรค มันอ้างว่าหิวข้าวแล้วละครก็ไม่สนุกด้วย มันหงุดหงิด(เรื่องแฟนมันแล้วมาผสมโรงกับเรื่องของเรา) เราเดินตามหลังมันลงบันไดมา รู้สึกว่า ขอถีบมึงสักทีได้ไหม

-ความสามารถที่เพิ่งค้นพบ
ทาสีบ้านได้ ซึ่งคิดว่ามันทาง่ายมาก แต่ว่ามันทายากมาก..


-ได้บุญที่สุด

เป็นเจ้าทอดกฐินสามัคคีที่วัดป่าบ้านดง..อนุโมทนาบุญกับพี่จุ๋มกับคุณลีด้วยนะ..


-ปลื้มใจที่สุด
จัดถวายเทียนพรรษา 9 วัดปีที่ 5 และจบลงด้วยดี

-อินสุด ๆ
เรื่องของผู้กองแคน กับหมวดตี้...เศร้าไปหลายเดือน..

-ละครที่ดูบ่อยที่สุด (นอกนั้นดูแวบ ๆ)

-เงาอโศก

-เพลงที่ฟังแล้วฟังเล่าฟังซ้ำฟังซาก
ไทยสากล โอ้ใจเอ้ย แสงและเงา (และของดา เอนโดร์ฟินหลายเพลง)

ลูกทุ่ง ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้ จี่หอย รักคนโทรมาจังเลย ฯลฯ

อะไรอีก นึกไม่ออก..
อ้อ ดีใจที่ได้ร่วมงานกับ อักษรศาสตร์และก็ซิมพลี่บุ๊ค..

Create Date : 06 มกราคม 2552		3 comments
Last Update : 6 มกราคม 2552 13:03:29 น.
Counter : 777 Pageviews.
Share Tweet