ยัยศรี

นี่เป็นเรื่องเก่าที่เคยเขียนไว้แล้ว แต่ว่ามันอันตธานไปตอนที่ทำการฆาตกรรมบล๊อก
พอดีไปเจอในเครื่อง เคยเซฟไว้ ก็เลยจับมาใส่ไว้ที่เดิม

__________________

ตั้งแต่เปิดเรียนมา เป็นช่วงเวลาที่เราสงสารเยื่อจมูกตัวเองมากๆ จะอะไรซะอีกล่ะ เริ่มคอสที่ 3 ก็มีนักเรียนใหม่เพิ่มเข้ามาอีก 3 คน จาก รัสเซีย, แอฟริกาใต้และอีกหนึ่งสีหลังคา เอ้ย ศรีลังกา

ปกติ โต๊ะเรียนนั้น 1 โต๊ะ นั่งกัน 2 คน แต่เราครอบครองโต๊ะนี้คนเดียว (เพราะมีอุปกรณ์การศึกษามาก กระจายได้ทั้งโต๊ะ) พอมียัยศรี นี่มานั่งด้วยอาณาจักรเราเลยเหลือติ๊ดเดียว เพราะหล่อนก็กระจายอุปกรณ์การเรียนของหล่อนเหมือนกัน

ความโศก ก็เริ่มบังเกิดเมื่อเธอมานั่งด้วย จากนั้นกลิ่นซึ่งมาจากยัยศรีฯ ก็โชยมาเข้าจมูกเรา เพื่อนที่นั่งถัดมาเรามาอีกคนนึง ขื่อ มาเรีย เธอมาจากรัสเซีย หันมาถามเราว่า


'ได้กลิ่นอะไรหรือเปล่า ??"
"เอ่อ กระเทียมน่ะ มาเรีย กลิ่นมันอยู่ข้าง ๆ เราเองอ่ะ""โอเย่" มาเรียร้อง


หลังจากที่มาเรียถามได้ไม่นาน หลายๆ คนในห้องเริ่มทำจมูกฟุตฟิต พยายามหากลิ่นที่เป็นต้นตออยู่


ว่าแล้ว คาริมา จาก โมรอคโค เธอก็ลุกขึ้นเปิดหน้าต่าง ทั้งๆ ที่อากาศข้างนอกอยู่ที่จุดเยือกแข็ง


คาริมา เธอบอกกับเพื่อน ๆ ในห้องว่า
"ขอเปิดหน้าต่างหน่อยนะ เพื่ออากาศอันบริสุทธิ์......
ชั้นทนไม่ไหวแล้ว"


จากนั้นก็เรียนกันไปได้ซักพัก พอถึงช่วงเบรก ยัยศรี ฯ ก็งัดเอาขมนปังขึ้นมากิน แต่ข้างในไม่รู้เป็นอะไร แต่ที่แน่ๆ กลิ่นมันมหาโหดมาก


ยัยศรีฯ นั่งกินหน้าตาเฉย แต่เพื่อน ๆ ในห้องหลายคน แตกกระเจิง ไปคนละทิศละทางเรียบร้อยแล้ว รวมทั้งเราที่วิ่งออกไปนอกห้องคนแรก

เรื่องความเหม็นของยัยศรี ที่ไม่ปราณีใคร ๆ แล้ว ยัยศรีฯ นี่ยังรบกวนสมาธิการเรียนของเราสุดสุด เลย



อ่ะยกตัวอย่างนะ เวลาเธอเขียนผิดปุ๊บเธอก็จะลบปั๊บทันที ... ขอโทษ ถ้าลบธรรมดา ๆ เราก็คงไม่ยกตัวอย่างให้ฟังหรอก นี่ยัยศรีเล่นลบแบบเขย่าโต๊ะ ... โต๊ะทั้งโต๊ะโยกเยกเลย ไอ้เราก็เขียนไม่ได้น่ะดิ


แรกๆ เราก็หยุดเขียนนะ พร้อมยกปากกาขึ้น เพื่อให้ยัยศรีฯ รู้ว่า ชั้นเขียนไม่ได้นะเฟ้ย ตัวหนังสือมันเป็นหนอนตีกัน แต่เธอไม่ได้สนใจซักเท่าไรหันมามองดูแล้วทำหน้าตาเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


ครั้งหลัง ๆ มา ชักทนไม่ได้แล้วเฟ้ย ก็เลยต้องบอกให้ยัยศรีฯ รู้ตัวซะหน่อย เผื่อว่าต่อมรับรู้ของยัยศรีฯ อาจจะบกพร่อง

"อย่าเขย่าโต๊ะ ชั้นเขียนไม่ได้เฟ้ย"ยัยศรีฯ ทำหน้างง ประมาณว่า ตูไปเขย่าตอนไหนฟะ ??

แหมเว้ยยย ต้องให้เตือนสติกันอีกละ

"ก็ตอนที่เอ็งลบไงฟะ" ทำท่าลบของยัยศรี ฯ ให้หล่อนดู (เพราะภาษายังไม่แข็งแรงอีกทั้ง ฉุน หล่อนจริงๆ )แล้วหล่อนก็ทำหน้าถึงบางอ้อ
ฮ่วย เข้าใจซะที

แต่ .... แต่ว่า

อีกแล้วครับท่าน ยัยศรีฯ ลบอีกแล้ว (ไม่รู้พี่แกจะลบอะไรนักหนา) คราวนี้ไม่ธรรมดา หล่อนลบพร้อมปัดขี้ยางลบมาใส่สมุด หนังสือเรา

โห ยัยคนนี้ คิดจะทำสงครามกับเรารึ ???

ได้เลย ......ถึงขีดสุดแล้ว เราหันไปพูดกับยัยศรีฯ

"ชั้นคิดว่าเธอไม่ควรนั่งตรงนี้นะ"
""
หล่อนงงค่ะ ท่านผู้อ่านคะ


ตกลงนี่ชั้นพูดกับคนต่อมรับรู้ไม่ทำงานเหรอเนี่ยะ

"เธอควรจะเปลี่ยนที่นั่งซะ ไปนั่งตรงนั้นดีกว่า"เราชี้ไปที่นั่งตรงข้ามที่ยังว่างอยู่

"ถ้าเธอปัดขี้ยางลบมาใส่ชั้น เธอไม่ควรนั่งตรงนี้กับชั้น" พูดไปด้วยทำท่าประกอบไปด้วย
(หวังว่าเธอเข้าใจเรานะ)

------------------------------------
วันต่อมา......
ขอบคุณหลวงพ่อที่ห้อยคออยู่ ที่ยังเมตตา

ยัยศรีฯ ย้ายไปนั่งตรงที่เราบอกให้ไปนั่ง ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า
หมายความว่าเธอยังจะลบแบบโต๊ะเขย่าทั้งโต๊ะ และยังจะปัดขี้ยางลบแบบไม่สนใจใคร

เฮ้อ สงสารก็แต่ เอลล่า แหละ ที่ต้องนั่งกับยัยศรี ฯ

โชคดีนะเอลล่า

Create Date : 21 พฤษภาคม 2550		10 comments
Last Update : 21 พฤษภาคม 2550 1:43:37 น.
Counter : 1576 Pageviews.
Share Tweet