แค่ได้รักคนดีดี....มันก็ดีจนเกินพอ
มะเร็งต่อมน้ำเหลือง ตอนที่ 3

" ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา มีบุคคลใกล้ชิดในครอบครัว เสียชีวิตมั้ยคะ "

ทันทีที่จบคำถามนี้ คนไข้หญิงอายุ50ปี ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเราก็นั่งนิ่งเงียบ เงียบสนิทไปอึดใจ ก่อนที่เธอจะพยักหน้ารับพร้อมกับน้ำตาที่คลอเอ่ออยู่ในดวงตาคู่นั้น

จากคำถามนี้เองที่ทำให้เราได้รู้ความจริงว่า คุณปนัดดาซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มตัวอย่างของเรานั้น คือแม่ของรุ่นพี่ในคณะเดียวกันกับเราตอนสมัยเรียนปริญญาตรี

คุณปนัดดามีลูกทั้งหมด 3 คน สองคนแรกเป็นผู้ชาย และคนสุดท้ายเป็นผู้หญิง

ลูกชายคนที่สองเสียชีวิตเมื่อปีที่แล้ว จากอุบัติเหตุรถชนกับรถบรรทุก

คุณปนัดาและครอบครัวมีฐานะจัดอยู่ในขั้นเศรษฐีคนหนึ่งในจังหวัสมุทรปราการ อาชีพเดิมที่ทำให้เธอร่ำรวยขึ้นมาคือการทำธุรกิจบ่อเลี้ยงปลาสลิด

แทบไม่น่าเชื่อว่าผูหญิงตัวเล็กๆกับสามีซึ่งจบเพียงชั้นป.4 จะสามารถก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาจนมีฐานะร่ำรวย ส่งลูกเรียนจนจบปริญญาตรี และดำเนินกิจการอื่นๆต่อมาจนมีกำไรมหาศาล

ทุกครั้งที่ได้พูดคุยกัน คุณปนัดดามักจะบอกกับเราว่า

" น้าเชื่อนะ น้าคิดมาตลอดตั้งแต่ป่วย ว่านี่คือกรรมของน้า น้าทำบ่อปลามา30 ปี ต้องฆ่าปลาทุกวัน ชีวิตของน้าไม่ต้องการอะไรอีกแล้วล่ะ น้ารวยมีเงินเยอะแยะ มีกิจการเป็นร้อยล้าน แต่มันไม่ได้ช่วยให้น้ามีความสุขเลย น้าสงสารแฟน สงสารลูก ที่ต้องมาทุกข์ใจกับอาการป่วยของน้า น้ารู้ตัวเองดีว่าเวลาของน้ามันเหลือน้อยเต็มที น้าอยากมีชีีิวิตอยู่อีกนานๆกับครอบครัว น้าอยากทำบุญ อยากมีชีวิตอยู่เพื่อทำความดีให้มากกว่านี้ "

วันหนึ่งเรารู้สึกคิดถึงคุณปนัดดามากจนผิดสังเกต
มากขนาดว่าไม่ว่าจะทำอะไรจะมีชื่อและใบหน้าของคุณปนัดดาเข้ามาวนเวียนอยู่ในความคิดตลอดทั้งวันทั้งๆที่เราเองก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะคิดถึงเค้า

ตอนเย็นเราจึงตัดสินใจโทรไปหาคุณปนัดดา แต่สามีของเธอเป็นผู้รับสาย

เรา : สวัสดีค่ะ ขอพูดกับคุณน้าค่ะ

สามี : น้าเค้าไปแล้วล่ะ เสียตั้งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้ตั้งสวดศพวันแรก








เวลาสองปีที่คุณน้าจากไป แต่ยังคงเหลือความทรงจำดีๆไว้ให้หนูได้ระลึกถึงเสมอค่ะ ขอให้วิญญาณของคุณน้าไปสู่สุคติในภพภูมิที่ดี คุณน้ายังคงอยู่ในใจของหนูเสมอ


Create Date : 14 มีนาคม 2550
Last Update : 19 กรกฎาคม 2550 12:40:17 น. 7 comments
Counter : 449 Pageviews.

 
เข้าใจความรู้สึกค่ะ

แต่ชีวิตก็ต้องมีทั้งเกิด แก่ เจ็บ ตาย

ขอให้คุณน้าไปสู่สุคติด้วยค่ะ


โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:10:18:32 น.  

 

สุดท้าย ทุกคนที่คิดได้ จะรู้ว่า เงิน ไม่ได้มีค่าอะไรนัก
หรอก สำหรับคน เพราะว่า มันไม่ใช่ตัวสร้างความสุข


โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 15 มีนาคม 2550 เวลา:9:26:27 น.  

 
อ่านแล้วเศร้าจัง แต่ถ้าการฆ่าสัตว์เพื่อเลี้ยงชีพ เพื่อหาเลี้ยงครอบครัว น่านับถือ กว่าพวกที่โกงกิน คดในข้อ นะ

ขอให้ไปสู่สุคติค่ะ


โดย: ประมุขขวัญ วันที่: 16 มีนาคม 2550 เวลา:22:40:31 น.  

 

แต่จะว่าไป กว่าจะโตมาเป็นตัวขนาดนี้ ต้องกินชีวิตเพื่อน
ไปเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้


โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 16 มีนาคม 2550 เวลา:23:25:42 น.  

 
อรุณสวัสดิ์คะ บล็อกนี้เศร้าจัง ขอแสดงความเสียใจด้วย
เป็นธรรมดาของโลกนะคะ มีเกิดก็ต้องมีดับ เก็นความรู้สึกดีๆต่อกันไว้ดีที่สุด


โดย: ป้าหมีจอมวุ่น IP: 124.121.60.102 วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:9:33:14 น.  

 
เศร้าจัง
ได้แต่ปลงเรื่อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย


โดย: tpipe วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:14:11:12 น.  

 
เศร้าจัง


โดย: Mr.Submarine วันที่: 21 มีนาคม 2550 เวลา:14:33:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ส่งเสียน้องออส
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






----------------

Group Blog
 
<<
มีนาคม 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
14 มีนาคม 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ส่งเสียน้องออส's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.