Bloggang.com : : ไอซ่า : 30 ตุลาคม 2550

30 ตุลาคม 2550

30 ตุลาคม 2550
เป็นวันนึงอีกที่เพิ่มเข้ามาให้จดจำในชีวิต เขากลับมาและไปหาชั้นที่ร้านซูชิเช้าตรู่ ไม่รู้ทำไมน้ำตามันไหลออกมาอีกเมื่อเห็นหน้าเขา

บ่าย 2 วันเดียวกัน กลับมาบ้าน และพบกับสีหน้าเครียดเครียดของเขา และเราก็ได้นั่งคุยกัน ดิฉันได้รับฟังประโยคที่เขาพูดออกมาเป็นไทย ไม่มีน้ำตาจากชั้นเพราะชั้นไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ไม่อยากจะเชื่อ เมื่อวันหนึ่งสามีที่รักที่แสนดีตลอดมามาบอกชั้นว่า
เขามีกิ๊ก......................................................
เขามีคนอื่นมาหลายเดือนแล้ว เขานอนกับคนนั้นแล้ว คนที่ทำงานที่เดียวกัน ใกล้ชิดกัน
ชั้นทรุดลงกับพื้น ได้แต่พร่ำบอกว่า มันไม่จริงใช่ไหม บอกสิว่าเธอล้อเล่น บอกชั้นว่าไม่จริง
เขาบอกว่า ความรักที่มีให้กับชั้นมันค่อยค่อยลดน้อยลงไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เดี๋ยวนี้ไม่เจอหลายวันควรที่จะคิดถึงมากก็ไม่เป็น เขาไม่มีความสุขกับการอยู่กับชั้น
เขาบอกว่าชั้นดีทุกอย่าง เป็นผู้หญิงที่ดีมาก ผิดที่เขาที่ไม่ดีเอง (มันก็เหมือนกับนิยายเก่าเก่าที่ฉายซ้ำ )
เค้าคงเจอคนที่สวยกว่าสาวกว่า แม้เค้าจะพูดให้ดีว่า ไม่ใช่เรื่องนั้น เค้าคิดว่าชั้นสวย ผมยาวตัวเล็กเล็ก มันไม่ใช่เรื่องนั้น เขามีความสุขกับคนใหม่.... เขาขอโทษ.....
ชั้นเริ่มร้องไห้ ทั้งอ้อนวอน ให้เขาคิดถึงลูกของเรา ให้เขาคิดถึงรักที่เคยมีกันมา 5 ปีกว่า ให้เขาคิดถึงลูกให้มากมาก
เขาบอกว่า เขารักลูกที่สุด ชั้นยังเป็นแม่ของลูก เขายังเป็นพ่อ แม้ครอบครัวจะแยกแต่เราก็ยังดูแลและรักลูกมากเช่นเดิม
ชั้นพยายามแล้วที่จะพูดให้เขาคิดถึงลูก 2 ขวบกว่า ตัวน้อยน้อยของเรา
แต่เขา ได้แต่บอกคำเดิม ว่า...ขอโทษ เขาไม่ต้องการฝืนตัวเองให้อยู่อย่างไม่มีความสุข เพื่อลูก
ชั้นคิดว่าเค้าเห็นแก่ตัว แต่ก็จริงของเค้า เมื่อไม่รักกันแล้วอย่ามาฝืนเลย ชั้นเองก็อ้อนวอนไปตามที่ควรเป็น แต่ถ้าในชิวิตจริง ความไว้เนื้อเชื่อใจที่หมดไปแล้ว จะอยู่อย่างมีความสุขใจระแวงได้อย่างไร

ตอนนี้ตี 5 ชั้นตื่นมา ใจมันโหยอย่างมาก เมื่อคืนหลับตอนเที่ยงคืนกว่ากินยาแก้ปวดไป 2 เม็ด
อย่าห่วงว่าจะคิดสั้น ชั้นรักลูกมากมาก ไม่ทำอย่างนั้นแน่
แต่ชีวิตนับจากนี้ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ใจที่สงบลงก็มีความเจ็บปวดเป็นแบล๊คกราวน์อยู่ บางทีดีขึ้นบางทีเจ็บปวดเหลือเกิน ตื่นมาคิดมากมาก คิดมากว่า
ทำไมเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับชั้น คิดเรื่องของเขาที่ไปรักคนนั้น คิดว่าทำไปได้ยังไง ทำไมไม่ยับยั้งชั่งใจ คิดว่าทำไม ไม่รักชั้นแล้ว ทำไม
ต่อจากนี้ไปความรักที่เคยคิดว่าเขามีให้ เป็นผู้ชายอีกคนในโลกที่รักเรา ไม่มีอีกแล้ว ไม่ใช่เขา ไม่ใช่เขาอีกแล้ว
ตอกย้ำซ้ำเติมเดิมเดิมกับตัวเองว่า เพราะอะไร ทำไม เขาไม่รัก มันกึ่งกึ่งเสียเซลฟ์อย่างรุนแรง ใจหาย สงสารลูกน้อย สงสารตัวเองเหลือเกิน
ต่อจากนี้ชั้นจะพยายามเข้มแข็งให้มากขึ้น(จะต้องมากแค่ไหนคะ ชั้นกลุ้มที่สุดเลย) เพื่อลูก ต้องมีความสุขให้ลูกเห็น มันยากเหลือเกิน
ชั้นโทรหาเพื่อน เพื่อนรีบมาหาทันที เพื่อน 2 คนที่แสนดี รับฟัง ปลอบใจ ให้แง่คิด ร้องไห้กับชั้น ในวินาทีนั้น ขอบใจเพื่อนมาสำหรับอ้อมแขนที่เปิดรับชั้นเสมอ
ชั้นโทรหาแม่เขา เล่าให้ฟังสั้นสั้นได้ใจความ แม่ร้องไห้ และมาหาในคืนวันนั้น
ชั้นโทรหาพ่อที่ไทย ขอโทษที่ชีวิตหญิงไม่มีความสุขอย่างที่พ่ออยากเห็น ขอโทษ พ่อจ๋า หญิงคิดถึงพ่อเหลือเกิน
พ่อตกใจ และบอกให้ใจเย็นอย่าคิดสั้น ให้รอแม่เขามาคุย ให้เข้มแข็ง พ่อบอก ไม่ใช่เราคนเดียวในโลกที่เจอสิ่งเจ็บปวดแบบนี้ ลูก ค่อยค่อยคิดหาหนทางแก้ไข ถ้ามันไม่ไหวนักก็กลับบ้านเรานะ เอาราฟฟี่มาด้วย เอามาให้ได้ พ่อเลี้ยงได้

จากคุณ : ไอซ่า - [ วันฮาโลวีน 16:55:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3

ชั้นโทรหาเจ้านายขอหยุดงาน 1 วัน เสียงสั่น เจ้านายถามว่ามีอะไร ชั้นก็บอกไป ในวินาทีนั้นชั้นต้องการกำลังใจอย่างมากจนไม่อายที่จะบอก เขาบอกโอเคหยุดนะ มีอะไรให้เขาช่วยได้ก็บอก ชั้นบอกว่า เจอกันวันพฤหัสแล้วกัน (ไปทำงาน) แต่เจ้านายบอกว่า วันที่หยุดนี่แหล่ะ ตอนบ่ายให้เข้าไปหาเขา เขารู้จักคนที่รู้เรื่องพวกนี้ดี (การแยกทาง) เขาจะช่วยให้คำแนะนำ ชั้นก็รับคำ และได้แต่ขอบคุณเหลือเกิน

จากคุณ : ไอซ่า - [ วันฮาโลวีน 16:58:47 ]

ทีแรกที่หยุด นึกว่าจะได้คุย ได้ไปทำอะไรให้เรียบร้อย(ปรึกษาการหย่า เอกสาร) แต่แม่เขาที่มานั่งคุยเมื่อคืน บอกว่ามันต้องใช้เวลา
แม่บอกเขามองเห็นภาพตัวเองในอดีตเมื่อเห็นชั้นตอนนี้ แม่จะช่วยติดต่ออะไรต่างต่าง เกี่ยวกับช่วยเหลืออิมมิแกรนด์ คนที่มาพูดคุย (มากมาย ชั้นจำไม่ได้) แม่บอก ณวันนี้ ชั้นเจ็บปวด คิดมากเต็มไปหมด ไม่ใช่เวลาที่มาคิดเรื่องเอกสาร ทุกอย่างต้องดำเนินไปทีละขั้น
อารมณ์ความรู้สึกจะเปลี่ยนไปแต่ละวัน และเตรียมรับรีแอคชั่นของลูก ต้องเข้าใจเขา พูดถึงตรงนี้ชั้นร้องไห้ทุกที เมื่อคืนลูกตื่นมาเกรี้ยวกราดกรีดร้อง
แม่บอก มันจะค่อยผ่านไป ราฟฟี่จะต้องมีอาการแบบนั้นเพราะเขาสัมผัสได้ แม้เราจะไม่ได้ร้องไห้ต่อหน้าเขา
แม่บอกว่า ชั้นต้องการคนรอบข้างมากมาก แม่จะอยู่ตรงนี้แม้ นั่นละลูกเขา แต่เธอก็ลูกสาวเขาเช่นกัน แม่กอดและร้องไห้กับชั้นแม่เสียใจที่มีวันนี้เกิดขึ้น
ตอนนี้เขาเงินเดือนไม่มาก ไม่รวย ไม่มีอะไร เพิ่งเรียนจบ ทำงาน และรอวันเป็นตำรวจ ซึ่งชั้นเคยคิดว่า อดทนหน่อยต่อไปพอเขาเป็นตำรวจ เราจะมีบ้านด้วยกัน ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว
เขาจะยังรับผิดชอบค่า อพาทเมนต์ ค่าบิล ค่าอาหารไป ยังคงกลับมาหาลูกทุกครั้งที่มีวันหยุดเหมือนเดิม (หวังว่าจะทำได้)
แม่บอกว่าเขาจะมานอนที่บ้านเดียวกันอีกหรือ ขึ้นอยู่กับชั้น จะรับได้ไหม
ชั้นกำลังโบร๊ค
กำลังใจแตกสลาย
เมื่อวานชั้นยังรักเขา เรานอนเตียงเดียวกันโดยมีราฟฟี่มานอนตรงกลาง เพราะบ้านเรามีแค่ 2 ห้องนอน อีกห้องนอนเป็นเตียงเล็กของราฟฟี่ ชั้นยังรับได้ที่เขาจะกลับมาหาลูกและค้างคืนเมื่อมีวันหยุด เพื่อที่เขาจะได้มีเวลาใกล้ชิดกับลูกมากมาก
แต่เมื่อคืนกว่าชั้นจะหลับ ชั้นมองเขา และเมื่อชั้นตื่นในตอน ตี 5 ชั้นมองเขาและคิดว่า ชั้นไม่อยากให้เขามานอนตรงนี้อีก เขานอกใจชั้น เขาไม่รักชั้น
ชั้นควรทำไงดี หน้าหนาวก็มืดเร็ว เค้ากลับมาเยี่ยมลูกให้อยู่เล่นกับลูก พอลูกหลับก็ให้เขาไป ดีกว่าไหม วันนี้ชั้นจะคุยกับเขาอีก ชั้นเริ่มเกิดอาการรับไม่ได้อีกแล้ว
นับจากนี้ชั้นต้องคิดให้มากมากทีละขั้น ยังคงทำงานเล็กเล็ก ชั้นควรจะลองสู้อีกสักตั้ง ไม่ใช่สู้เพื่อได้เขามา แต่ลองสู้กับความเจ็บปวด อยู่ที่เมืองนี้ ไปก่อนใช่ไหม
ไม่ใช่หนีกลับไทย ชั้นคิดถึงอนาคตราฟาเอล เขาเองรับผิดว่า ถ้าชั้นจะไปไทยแล้วเอาลูกไปด้วยย ปีหน้าเขาไปรับลูก คิดบ้าบ้า ง่ายง่าย เขายังคงจะส่งเงินแม้ตอนไปไทย ก็ได้ถ้าชั้นจะมีความสุขกว่า
เขาคงอยากให้ชั้นไปจริงจริง พอถามก็บอก ไม่ใช่ แต่ถ้าเธอคิดอยากกลับไปแล้วดีกว่าก็ได้ หรืออยากอยู่ก็ได้ ชั้นเจ็บจั
งเขาคงอยากให้ชั้นไปให้พ้นจริงจริง เพียงแต่ไม่พูดตรงตรง ถามว่า ชั้นจะสุขกว่าได้ไง ลูกจะคิดถึงพ่อไหม เค้าบอก เดี๋ยวก็ลืม
ที่เค้ายอมให้ชั้นพาลูกไปได้เพราะเค้ารู้ว่าเขาผิด เค้ารักราฟฟี่มากเช่นกันไม่ใช่ไม่รัก แต่ชั้นว่าเขาเห็นแก่ตัว ถ้ารักราฟฟี่คงไม่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ความรักของเขามันไม่พอ
ชั้นต้องเขียนลิสต์แล้วล่ะว่าต้องทำอะไร

จากคุณ : ไอซ่า - [ วันฮาโลวีน 17:30:25 ]
ชั้นขอระบายตรงนี้ เผื่อเป็นอุทาหรณ์ให้คนอื่นอื่น บ้างว่า โลกนี้ไม่มีอะไรที่แน่นอน
ชั้นควรจะอยู่นี่ไปใช่ไหม ให้ทุกอย่างคลี่คลายไปทีละเปลาะ (แต่ไม่ใช่การคืนดีแน่)
เค้าไม่มีความสุขกับชั้น เพราะอะไร ชั้นคิดว่า เค้าเครียดกับการจ่ายบิลจนเงินเดือนชนเดือนพาลไม่มีความสุขไปทั้งหมด และความไกล เจอคนที่ใกล้ชิดกว่า ไม่มีปัญหาอื่นอื่นมาเกี่ยวข้องมันก็ย่อมมีความสุขกว่า อยู่กับชั้นจะสุขได้ยังไง กลับมาก็ต้องฟังชั้นบ่น ชั้นไปทำงาน กลับมาไม่ได้เอาใจหวาน ในเมื่อเขาอยู่ในปัญหาเครียด ทำงาน เงิน มันเลยกลายเป็นรู้สึกไม่มีความสุข และความรักมันหายไป
ชั้นเอง จริงจริงก็รักเขาน้อยลงมากมานานแล้ว เพียงแต่ไม่ทำในสิ่งผิด เพราะคิดถึงลูก แต่เขาทำไปแล้ว ชั้นจะปล่อยเขาไป พอเรามาเป็นอย่างนี้ชั้นเริ่มคิดก่อนแต่งงาน ชั้นน่าจะฉุกใจสักหน่อย เขาค่อนข้างเห็นแก่ตัวบางเรื่องเหมือนกัน แต่ตอนนั้นชั้นทำลืม
สงสารลูก ขอให้ราฟฟี่เติบโตเป็นผู้ชายที่เข้มแข็งนะลูกจ๋า แม่รักนู๋
ราฟฟี่อยู่นี่จะได้ไปโรงเรียนดีดี มีสวัสดิการทุกอย่าง และชั้นยังไม่อยากกลับไปอย่างพ่ายแพ้ นับจากนี้ต้องทำอะไรคนเดียว
ชั้นต้องค่อยค่อยเคลียร์ ทำเอกสาร ไปติดต่อโน่นนี่เยอะไปหมด อยากให้ผ่านช่วงนี้ไปเร็วเร็ว
วันนี้เริ่มอะไรดี

จากคุณ : ไอซ่า - [ วันฮาโลวีน 17:44:44

Create Date : 23 มกราคม 2551

Last Update : 23 มกราคม 2551 8:46:58 น.

6 comments

Counter : 377 Pageviews.

วันนี้เป็นวันฮาโลวีน ลูกตื่นมา จับลูกแต่งตัวเป็นสิงโตน้อย เขียนหนวด เจ้าตัวน้อยวิ่งไปอวดพ่อ ชั้นอดคิดไม่ได้ลูกเปลี่ยนไปนิดนิด ปกติไปส่งที่เดย์แคร์จะร่าเริงวิ่งไปหาเพื่อน แต่วันนี้ไม่ค่อยอยากจะไป เราไปส่งลูกด้วยกัน กลับมาบ้านนั่งคุยกัน ชั้นร้องไห้บ้างเป็นครั้งคราว(หลายหน) เพื่อนโทรจากออสเตรเลีย ชั้นก็ร้องอีก เขาใจแข็งใจเด็ดใจเดี่ยวไม่อ่อนไหว แม้จะมาจับมือหรือกอด แต่เขาก็ไม่ใช่ของชั้นอีกต่อไป
วันนี้เบลอเบลอ ลูกอยู่เดย์แคร์ก็ยังพอโอเค แต่พอเห็นหน้าลูกทีไรมันเศร้าถาโถม แม้จะทำหน้าตาร่าเริงก็ตาม
เขาสัญญาว่าจะจ่ายตลอด เพราะลูกก็ลูกเขา แต่เขาเริ่มตัดอะไรไม่จำเป็นเช่นทีวีหลายสิบช่อง กับอินเตอร์เนตความเร็วสูง ให้เหลือแค่ 5 ช่อง และอินเตอร์เน็ตต่ำลง
ตรงนี้เขาขอโทษอย่างมาก เขาบอกไม่ใช่เพราะสถานการณ์ที่เลิกกันแต่เขาไม่มีเงินที่จะมาจ่าย ในบัญชีเขามีน้อยมากสำหรับสัปดาห์นี้ (เดือนชนเดือน) ชั้นก็ไม่ว่าอะไรเพราะทีวีก็ไม่ค่อยดู เปิดแต่การ์ตูนให้ลูก อินเตอร์เน็ตก็ช้าหน่อยก็ได้ ไม่เป็นไร
แต่เดี๋ยวก่อน ชั้นรอทำเรื่อง ต้องคิดหลายขั้น คิดว่าจะมีรัฐบาลเข้ามาดูแลผู้หญิงต่างด้าว ผัวทิ้ง ไหมหนอ
ขณะพิมพ์ เจ้านายโทรมาบอกให้ไปหาเขาไหมวันนี้ บ่ายโมง เขาจะช่วย ไม่รู้จะช่วยได้แค่ไหน อยากบอกช่วยหาสามีใหม่ให้หน่อย แบบว่าเป็นเจ้าของร้านซูชิสาขาอื่นมีไหม
ชั้นก็อย่างนี้เศร้าแต่ยังมีมุขบ้าบอมา แม้กระทั่งกับเขาผู้ทำร้ายจิตใจชั้น ชั้นยังทำให้เขาขำได้บางที ทำไมความน่ารักที่คนอื่นเห็น เขาไม่เห็นนะ
ชั้นคิดถึงลูกมากมากเลย ชั้นจะเข้มแข็งที่สุด
วันนี้ ชั้นถาม เขาว่า ต่อจากนี้ชั้นก็อิสระ จะนอนกับใครก็ได้ใช่ไหม เขานิ่งไปอึดใจ มองหน้า และบอกว่า ได้
ชั้นก็ถามไป ชั้นไม่มั่วหรือจะทำแบบนั้นหร่อก แค่พูดไปตามน้ำ
เพราะชั้นไม่ใช่เขาที่ทำอะไรไม่คิดถึงลูกชาย
ไปก่อนนะคะ เดี๋ยวมาใหม่
ตอนนี้ถือพีอาร์วีซ่าอยู่ค่ะ เขาบอกเขายังคงดีกับชั้นให้เราคุยกันได้ ไม่ทำร้ายเธอ เพราะเขารักราฟฟี่

โดย: ไอซ่า

วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:8:49:10 น.

วันนี้ชั้นออกไปทำธุระนอกบ้านกับเขา เพราะเขาขอให้ช่วยขับตามเขาไปตอนเอามอเตอร์ไซด์ไปจอดที่บ้านแม่ รับเขากลับมาด้วย เราก็นั่งไปด้วยกัน คุยกันไปเรื่อยเรื่อย ไปแวะซื้อการ์ดโฟนซื้ออาหารและของใช้ลูก อย่าคิดว่าดิฉันจะอ่อนไหวฟูมฟาย ไม่เลยมีคุยบางช่วงเขาขำเอามือมาบีบขา ชั้นชักขาหนี บอกว่า อย่ามาแตะต้องตัวชั้น มีแอบกัดแอบจิกเขาตามปกติ (เริ่มชัง)
วันนี้ชั้นแต่งตัวสวย ต้องการให้กำลังใจตัวเอง ใส่กระโปรงหนังถุงน่อง บู๊ทคู่ใหม่เสื้อลายปีศาจแมว และเสื้อโค้ทใหม่ซาร่า (จากวันนี้ชั้นคงช๊อปปิ้งน้อยลงแล้ว เงินต้องเก็บ) ถามว่าสวยเพื่อเขาหรือเปล่า ไม่ใช่ค่ะ วันนี้มีนัดไปคุยกับเจ้านายบ่ายโมง
เจ้านายแสนดีเหลือเกิน อยากจะกราบขอบคุณ เพิ่งทำงานด้วยกัน 2 เดือน คงสงสารและอยากช่วยเท่าที่ทำได้
ไปถึงร้าน วันนี้ร้านขายไม่ดี สงสารเจ้านาย อยากให้กิจการรุ่งเพราะเขาจะได้มีเงินจ้างชั้นต่อไป เขาสั่งโบเต้(นังคนสวย จำได้ไหมคะ)มาเข้าเวรเร็วกว่าเดิม 1 ชม. เพื่อพาดิฉันไปนั่งคุยในร้านอาหารกึ่งผับ เลี้ยงเบียร์ และสั่งอาหารให้แต่ชั้นกินไม่ลง ผอมแน่คราวนี้ ชั้นดื่มเบียร์ลงอย่างเดียว
เจ้านายให้คำแนะนำ ข้อคิดเห็น ปลอบใจหลายอย่าง แต่ที่ถูกใจชั้นคือ ซูเปอร์แบล (ประมาณบิวตี้ฟูลมาก)ไม่มีใครชมอย่างนี้นานแล้ว เพื่อต้องการบอกว่า เธอจะพบคนใหม่ไม่ยากเลย ถ้าเจ้านายไม่มีครอบครัวแล้วชั้นคงคิดว่าเขาชอบชั้น แต่ไม่ใช่ค่ะทุกคน เขาเป็นคนดีมากมากต่างหาก เขารักครอบครัวเขา เขายกตัวอย่างให้ฟังเท่านั้น ให้ชั้นมีกำลังใจไม่หดหู่เศร้าหมอง
การที่เจ้านายเปิดประตูให้ ให้เดินนำเขา มันทำให้ชั้นรู้สึกว่า สามี(เก่า)ของชั้นไม่ค่อยได้ทำอย่างนี้เอาใจชั้นเท่าไหร่มานาน ดีแล้วล่ะที่ปล่อยเขาไป
คุยกัน แถมเจ้านายบอกว่าจะแนะนำเพื่อนให้ ชั้นเข้าทางเลย บอกว่า มีแบบเจ้าของซูชิสาขาอื่นไหม (ยังเล่นมุข) เอาใหม่คราวนี้ต้องมีกะตังค์หน่อย (ใครว่าเงินไม่สำคัญ ไม่จริงเลยค่ะ ) ชั้นก็พูดไปเรื่อย
จากนั้นเจ้านายพาไปศูนย์ปรึกษา ซีแอลเอสซี ให้ไปหาข้อมูลการหย่า ได้เอกสารมาหลายแผ่นเลย มีหลายเสต็ปต้องทำ
ดิฉันนัดนักจิตวิทยาให้ตัวเองด้วย เพราะอย่างที่บอก แคร์ลูกมากมาก ต้องเตรียมรับมือ
ขอบคุณเจ้านายมากไม่รู้จะตอบแทนยังไง ได้แต่ขอบคุณ
เพื่อนดิฉันบอก ทำไมดีขนาดนี้ มากไปเปล่า คิดอะไรรึเปล่า แต่ดิฉันดูว่าไม่ใช่ เขาเป็นคนดี และคงสงสารชั้น ออกมานี่ภรรยาเขารับรู้แล้ว
ชั้นเองก็จะไม่เป็นมือที่สามคนอื่นเด็ดขาด

จากคุณ : ไอซ่า - [ 1 พ.ย. 50 08:28:25

โดย: ไอซ่า

วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:8:50:02 น.

31 ตุลาคม ฮาโลวีน กลับมาจากบ้านเพื่อน 2ทุ่มกว่า ลูกหลับ ชั้นเตรียมเข้านอน 5ทุ่ม เค้าเข้ามาบอกว่า เค้าต้องไปแล้วนะ ไม่รู้จะนอนตรงไหน ชั้นบอก ก็ห้องรับแขกไง ไม่ก็ห้องลูก เขากลับมาบอกอีกว่า เค้าอยากไปแล้วเพราะทางโน๊น กิ๊กเขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาต้องไปอธิบาย
ความโกรธ ที่ทุกคนบอกว่ามันจะตามมาหลังความเสียใจ มันมาแล้วจริงจริง ไม่ใช่เพราะอยากให้เขาอยู่เพราะรัก แต่ที่บอกไว้ว่าพรุ่งนี้จะไปส่งลูกที่เดย์แคร์ล่ะ
เขาบอกว่า เขาปวดหัวมาก เครียด นอนที่นี่ไม่ได้ เขาต้องผ่านคืนนี้ไปที่นี่เพื่อที่จะเจอลูกไปส่งลูก แค่ 15 นาที (เอ้า ราฟฟี่ตื่นเช้านะ เขาเองแหล่ะที่ตื่นสายทุกที ถ้าตื่นเช้าทันก็ได้มีเวลากับลูก 1 ชม. กว่าด้วยซ้ำ) เขาเลือกที่จะไป แล้วจันทร์ อังคาร พุธ กลับมาอยู่กับลูก 3วันดีกว่า
คนมันจะไป ก็อ้างไปเรื่อย ชั้นบอก ไปเหอะ ไปหาเค้า ไปอธิบายว่าเขาได้อย่างที่เขาต้องการแล้วไง ชั้นให้เธอ แต่ชั้นมีความโกรธก็เลยโพล่งกัด จิก แดกดันไปเรื่อย เขาคิดมากเดินไปเดินมาเปลี่ยนชุดพร้อมนอน และกลับมาบอกว่า เขาต้องไป เปลี่ยนชุดออกไปอีก ชั้นบอก นี่ขนาดเรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้ ที่บอกรักลูกมากที่สุด ไม่เชื่อแล้ว เมื่อกี๊ถามใช่ไหม ว่าเขาเป็นพ่อที่แย่ไหมถ้าเขาจะไป ถ้าชั้นบอกว่า ไม่หร่อกเธอเป็นพ่อที่ดีมาก เธอเชื่อชั้นไหมล่ะ ตอนเธอขับรถไปตลอดทางเธอจะคิดได้เองว่า เธอเป็นพ่อที่ดีอย่างที่เธออยากได้ยินชั้นตอบหรือเปล่า
ไปเหอะ ขับรถดีดีแล้วกัน เออ จะบอกนะ สิ่งที่เธอไม่อยากให้ชั้นเป็นคือ เกลียดจนพูดกันไม่ได้ โกรธจนไม่อยากคุย มันเกิดกับชั้นแล้ว ทั้งที่วันนี้ชั้นควบคุมอารมณ์ได้ทั้งวัน ไปเลยคุณ ไปเหอะเขาคงรออยู่ (ในใจแอบคิดหยาบ ขอโทษนะคะที่ต้องเขียน ใจมันคิดจริงจริงว่า คงรีบไปเอากันล่ะสิ)
เขาบอก ไปนะ แล้วจะโทรมาหา ว่าหยุดแน่นอนเมื่อไหร่ (เอ้ายังไม่แน่นี่นาที่บอกว่าจะมาใช้เวลาเต็มวันกับราฟฟี่วันจันทร์ เขาบอกมาแน่แต่ตารางงานนะมันเพิ่มมาเสอเพราะของอาทิตย์นี้ยังไม่ครบ 40 ชม.)
เขาออกไป ชั้นก็ล้มตัวนอน หลับ หลับได้เพราะกินยาแก้คลื่นไส้เข้าไป มันช่วยให้ง่วง
แต่ ตี 2 ครึ่ง ราฟฟี่ตื่นมาร้องไห้ ผลักไสชั้นไม่ยอมให้จับตัว ตีชั้น อยู่นาน จนชั้นต้องอุ้มออกมาหานมให้ดื่ม จิตใจที่เข้มแข็งมาทั้งวันมันหายไปแทบหมด ลูกชี้ไปที่รูปครอบครัว ทั้งที่ห้องรับแขกมืด ปิดไฟ ลูกบอก ปาป๊ามาม๊า ปาปา มามา ปาปามามา ชั้นสงสารลูกที่สุด ได้แต่บอก จ้าลูกจ๋า ปาปา มามา ปาปาไปทำงานนะ..
ตอนเช้าชั้นปลุกราฟฟี่จับแต่งตัวไปส่งเดย์แคร์ ลูกร่าเริงดี พอชั้นกลับเข้ามาทำงาน โทรเรียกเพื่อนที่มาส่งลูกเดย์แคร์เดียวกันว่าจะแวะมาไหม จะเอาเอกสารให้ เพื่อนมาพร้อมกาแฟเย็นปั่นของโปรด
ชั้นได้แต่เล่าเรื่องราฟฟี่เมื่อคืนที่ห้องรับแขก และชั้นอดที่จะร้องไห้ไม่ได้ แต่น้ำตาไม่หยดลงซูชิแน่นอน
จากนั้นชั้นก็คิดไปต่างต่างนานา มีเยอะไปหมดในหัวสมอง คิดไปเรื่อยว่า เอ ถ้าเขาเงินเดือนเยอะกว่าได้เป็นคนเลี้ยงดู 5 วัน ชั้นคงเศร้า พอคิดปุ๊ปก็ยืนร้องไห้ไป ทำงานไป สิ่งที่ชั้นร้องไห้ก็มีแต่เรื่องเกี่ยวกับราฟฟี่ ไม่ได้เพราะรัก อ้อ มีอีก ชั้นคิดตั้งแต่ตอนตั้งท้อง เล็กเล็ก จนท้องโต ไปพบหมอทุกครั้งก็มีเขาไปด้วยตลอด ไปฟังเสียงหัวใจลูกเต้นกัน ไปอุลตราซาวด์กัน ชี้ให้เขาดูว่าลูกดิ้นผลุบโผล่ตรงไหน จนถึงตอนคลอดลูก มันเศร้าจนต้องร้องไห้ออกมา ต้องแอบร้องนะ เจ้านายอยู่ในห้องมีกล้องวงจรปิด เดี๋ยวเขาเห็นหน้าชั้นเหยเก น่าเกลียด
แต่มันเก็บได้ไง มีโทรศัพท์เข้ามา ชั้นรับเป็นของเจ้านายเลยต้องเอาไปให้ เขาคงเห็นว่าตาชั้นยังแดง ก็เดินมาคุย ตบไหล่ พูดว่านี่ต่อโทณศัพท์ไปถามข้อมูลให้แล้ว ฝากข้อความไว้เดี๋ยวรอโทรกลับ
ชั้นก็เล่าว่า เรื่องถ้าเค้าได้เป็นคนเลี้ยงดูลูกล่ะ เจ้านายบอก ไม่ แม่มีสิทธิ์มากกว่า แม่ทำงาน มีเงินเดือน แม้ไม่มากมาย ไม่ติดยาเสพติด เธอจะได้ลูกไว้ และเขามาเยี่ยม และเขาต้องส่งเสียไปจนลูกโต ชีวิตที่นี่ไม่ยากหร่อก รัฐบาลจัดให้...
ก็จริง ชั้นเชื่อ แต่วันนี้ต้องทำอะไรหลายอย่างเลย โทรไปหลายที่ ต้องนัดพบคนนั้นคนนี้ ยังไม่ได้นัด แต่ก็ได้ข้อมูลมาเยอะเหมือนกัน
ชั้นบอกเจ้านายว่า พอแล้วค่ะ ชั้นไม่อยากรบกวนให้มากกว่านี้ เดี๋ยวให้เพื่อนช่วยด้วย ชั้นเกรงใจเหลือเกิน เจ้านายก็ต้องมีเรื่องร้านให้คิด ทุนยังได้กำไรจะมีเหรอ ลูกก็เพิ่ง 3 เดือน
จากนั้นชั้นก็กลับบ้านมาโทรหาคนนั้นคนนี้ เกี่ยวกับการหย่า การเรียกร้องสิทธิที่พึงมี
ขอไปนอนก่อนค่ะ ไม่ไหว ต้องการพัก วันนี้พูดมากที่สุดจนเหนื่อย อาหารก็กินนิดนิด นน.ลดเหลือ 47 กิโล สมใจ
แล้วจะมาเล่าว่าคุยกับแม่สามียังไงบ้าง
อ้อ มีเรื่องแอบขำ พ่อตัวเองนะคะ ตอนช่วงที่เขา(EXสามี) มาขอกลับไปมอลทรีอัล ชั้นกำลังคุยโทรศัพท์กับพ่อที่ไทย พ่อที่เป็นคนสุขุม เยือกเย็นและพูดจาเนิบนาบคล้ายชั้น วันแรกที่บอกพ่อเรื่องนี้ พ่อตกใจพูดเสียงเนิบว่า ทำไมล่ะลูก มันเกิดขึ้นได้ยังไง ใจเย็นนะลูก อย่าคิดสั้น
แต่เมื่อคืน บอกพ่อ เออพ่อเนี่ยะเขาจะไปและ แฟนเขาคงโทรมาตามหลายรอบเห็นมือถือไฟ แวบแวบ แวบแวบ
พ่อบอก เออ บอกมัน ไสหัวไป ซัน ออฟ เดอะ บิช ชั้นล่ะอดตลกพ่อไม่ได้เลย แต่ก็ดีใจที่พ่อเสียงไม่น่าห่วงเท่าไหร่แล้ว

จากคุณ : ไอซ่า - [ 2 พ.ย. 50 10:16:27 ]

โดย: ไอซ่า

วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:8:51:24 น.

ตามกระทู้คุณไอซ่ามาตั้งแต่ห้องโน้นแล้วค่ะ..

เอาใจช่วยนะคะ..คุณเข้มแข็งขึ้นเยอะเลยค่ะ..มีลูกชายน่ารักๆ...เป็นกำลังใจ..เป็นเพื่อนแม่...อย่าคิดมากนะคะ..

โดย: BLACK BERRIES

วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:21:12:41 น.

อ่านแล้วอึ้งค่ะ แอบคิดเล็กน้อยว่า ถ้าเหตุการณ์เกิดขึ้นกับฉันในอนาคต ฉันจะต้องทำอย่างไร ฉันจะเข้มแข็งพอมั้ย

ยอมรับว่าคุณเข้มแข็งมาก ถ้าเขาอยู่กับเราเพียงแค่ร่างกาย ก็ปล่อยให้เขาเดินออกไป แล้วให้เขาไปอยู่กับหัวใจของเขา มันไม่มีประโยชน์จะยื้อเขาไว้ทำไม

คนหากหมดรักให้ทำดีแทบตาย เขาก็มองไม่เห็นค่าหรอก

อย่าไปแคร์ ตั้งมั่นเพื่อลูก เพื่ออนาคตของเราดีกว่าเสียเวลายื้อเขาอยู่

เป็นกำลังใจให้คุณเสมอ

โดย: คุณนายก้อ

วันที่: 24 มกราคม 2551 เวลา:0:18:17 น.

โดย: mopsen dog

วันที่: 24 มกราคม 2551 เวลา:20:49:53 น.