More Graphics Comment click here. >

รักแบนี้มันเหนื่อยใจเมื่อเวลาผ่านไปเขายังเย็นชา
มันรู้สึกกับว่าเราเป็นเหมือนอากาศเป็นเพียงแค่ลม
ลมที่มันพัดไปพัดมารู้ว่าเย็นแต่ก็มองไม่เห็นเพราะมันไร้ตัวตนในสายตาของเขาแม้ว่าจะทำดีเท่าไหร่ก็เท่านั้นไม่มีค่าสำหรับเขาอยู่ดี ถึงจะรู้อย่างนี้แต่ใช่ว่าจะตั้งใจ ดันรักเขามากกว่าเดิมซะอีก เพราะรอแค่ความหวัง หวังว่าเขาจะมีใจเข้าสักวัน.....คนที่เขาไม่รัก ต่อให้เราทำดีสักแค่ไหนค่าก็ศูนย์เปล่าอยู่ดี

ตรงกับตัวเองมากเลย อีกคนคาดหวังกับเราไว้มาก แต่เขาคงลืม ว่าเรากับเขา เกิดมาในสภาพครอบครัว สิ่งแวดล้อม ที่แตกต่างกัน จะหวังให้เราทำในสิ่งที่เขาต้องการทุกครั้งไปมันคงจะทำให้ไม่ได้ และในความเอาแต่ใจของเขา นับวัน ยิ่งทำให้รู้สึกว่า เหนื่อย เหนื่อยที่จะต้องทน กับ สิ่งเดิม ๆ เรื่องเดิม ๆ จนรู้สึกว่า...หากเหนื่อยนัก ก็พักกันก่อนดีมั้ย กลับไปถามหัวใจตัวเองดูอีกครั้ง ว่าเรื่องราวรักครั้งนี้ เรารักกันจริง ๆ หรือแค่รักตัวเอง