|
12 มิถุนายน 2550
|
|
|
|
อาม่ากับชามเก่าๆ
ครั้งหนึ่ง มีบ้านหลังหนึ่งมีสามี ภรรยา ลูกชาย และอาม่าแก่ๆคนหนึ่ง อาม่าแก่มาก และไม่แข็งแรง มีอาการมือสั่นตลอดเวลา ทำให้ถือของลำบาก โดยเฉพาะ เวลาที่อาม่า ทานข้าวร่วมกับครอบครัว อาม่าจะถือชามข้าวได้ลำบากและทำข้าวหกลงบน โต๊ะตลอดเวลา
ลูกสะใภ้อาม่ารำคาญกับเรื่องนี้มาก จึงปรึกษากับสามี ว่าเวลาอาม่า ทานข้าวเขาจะทำข้าวหกเกลื่อนโต๊ะ นางทนไม่ได้เพราะมันทำให้รู้สึกกินข้าวไม่ลง สามีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเขาไม่สามารถทำให้อาม่าหายมือสั่นได้
อีกไม่กี่วัน ลูกสะใภ้ก็พูดกับสามีเรื่องนี้อีก ว่าจะไม่แก้ไขอะไรเลยหรือ นางทนไม่ได้แล้ว หลังจากโต้เถียงกันไปสักพัก สามีก็ยอมตามภรรยา โดยเมื่อ ถึงเวลาทานข้าว เขาจะจัดให้แม่นั่งแยกโต๊ะต่างหากเพียงคนเดียว และใช้ถ้วยข้าว ถูกๆบิ่นๆ เพราะอาม่าทำถ้วยแตกบ่อยๆ
เมื่อถึงเวลาทานข้าว อาม่าเศร้าใจมาก เพราะอาม่าก็ไม่มีปัญญาจะแก้ไข อะไรได้ นางนึกถึงอดีต ที่นางเลี้ยงดูลูกชายด้วยความรักเสมอมา นางไม่เคยบ่นต่อ ความเหนื่อยยาก และเวลาที่ลูกชายเจ็บไข้นางก็ดูแลอย่างดี เวลาลูกชายมีปัญหาก็ ช่วยแก้ไขทุกครั้ง แต่ตอนนี้อาม่ารู้สึกว่าถูกทิ้ง อาม่าเสียใจมาก
หลายวันผ่านไป อาม่ายังเศร้าใจ รอยยิ้มเริ่มจางหายไปจากใบหน้าของ เขา หลานชายน้อยๆของอาม่าซึ่งเฝ้าดูทุกอย่างมาตลอดก็เข้ามาปลอบใจและบอกคุณย่า ว่า เขารู้ว่าคุณย่าเสียใจมากที่พ่อแม่ของเขาทำแบบนี้ แต่หลานชายมีวิธีที่จะให้อา ม่ากลับไปทานข้าวรวมกับทุกคนได้
ความหวังเริ่มเกิดขึ้นในหัวใจของหญิงชรา จึงถามหลานชายว่าจะทำอย่าง ไร หลานก็ตอบว่าเย็นนี้ให้คุณย่าแกล้งทำชามของคุณย่าตกแตกเหมือนกับไม่ได้ตั้งใจ อาม่าได้ฟังก็แปลกใจ แต่เด็กน้อยยืนยันว่า ให้คุณย่าทำตามที่บอก ที่เหลือปล่อย เป็นหน้าที่ของหลานเอง
และแล้วเมื่อได้เวลาอาหารเย็น หญิงชราก็ตัดสินใจลองทำตามที่หลานพูด เพื่อจะดูว่าหลานมีแผนอะไร หญิงชรายกถ้วยข้าวเก่าที่เต็มไปด้วยรอยบิ่นขึ้นแล้ว แกล้งปล่อยลงบนพื้นเหมือนกับหลุดมือ ถ้วยข้าวเก่าๆแตกกระจายยับเยิน ลูกสะใภ้เห็น ถ้วยแตกเสียหายก็ลุกขึ้นเตรียมจะด่าว่าอาม่า แต่ลูกชายตัวน้อยของนางกลับชิงพูด ขึ้นมาก่อนว่า "คุณย่าทำไมทำชามแตกหมดเลยล่ะครับ หนูกะว่าจะเก็บไว้ให้คุณแม่ใช้ตอนแก่นะ แล้วคุณแม่ จะได้ใช้ชามเก่าที่ไหนกันล่ะเนี่ย..."
ลูกสะใภ้เมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนี้ก็หน้าซีดและด่าอาม่าไม่ออกอีก ต่อไป นางรู้ ทันทีว่าสิ่งที่นางทำจะเป็นตัวอย่างให้ลูกชายของนางปฏิบัติเมื่อนาง แก่ตัวลง นางรู้สึกอับอายและสำนึกกับการกระทำของตัวเอง
ตั้งแต่นั้นมา ทุกคนก็ทานข้าวรวมกันมาตลอด
[บทความดีๆ จากเอ้ น้องที่ทำงาน]
Create Date : 12 มิถุนายน 2550 |
Last Update : 12 มิถุนายน 2550 17:06:23 น. |
|
2 comments
|
Counter : 402 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: sak (psak28 ) วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:17:33:41 น. |
|
|
|
| |
|
|
dupdip |
|
|
|
ยินดีมากๆ ที่ได้เข้ามาอ่านบทความดีๆ กันครับ เนื้อหาใน blog ก็ได้รับ forward mail จากพี่ๆ น้องๆ และผองเพื่อนกันต่อๆ มา ซึ่งมีเยอะมาก ก็ได้แต่ forward ต่อ แต่ก็ไม่มีที่เก็บไว้ share กันอ่านได้มากเท่านี้ ก็หวังว่าจะเป็นช่องทางนึงที่จะเป็นประโยชน์ สร้างกำลังใจ และให้ข้อคิดดีๆ กันไปบ้าง ไม่มากก็น้อยนะครับ
จะยินดีมากขึ้นอีกครับ ถ้าจะบอกต่อๆ กันไปให้เป็นวงที่กว้างขึ้นๆ ไปอีกครับ ไม่สงวนลิขสิทธิ์เพราะไม่มีสิทธิ์ที่จะไปสงวนครับ
ถ้ามีบทความดีๆ อยาก share หรือทักทายกันก็ส่ง mail มาที่ dup2do@yahoo.co.th ครับ
|
|
|
เอ แต่เด็กที่ไหน จะมีความคิดแบบนี้บ้างหนอ
คิคิคิ