คุณคิง หายไปเพราะเหตุนี้นี่เอง
หนังสือน่าสนใจดีค่ะ

ดีใจครับพี่ที่ได้รับหนังสือแล้ว
คงมีอะไรอีกเยอะมากที่ต้องปรับปรุง

ปล. ช่วงนี้พี่ตู่ดูหนังบ่อย ดีจังเลยครับพี่
ไว้จะคอยตามอ่านบล็อกครับ
ผมดู Sky of Love เป็นเรื่องล่าสุด
หงุดหงิดนิดหน่อย
เพราะมีความรู้สึกว่าหนังพยายามยัดเยียด
องค์ประกอบของความเศร้า (ที่ค่อนไปทางเน่าๆ)
เยอะเหลือเกิน

ูู^
^
^
โอ้วววว กลับมาแล้ว

คิดถึงพระราชาเหมือนกันค่ะ

ยังจำเรื่องของนกและเพลง Winning the battle, losing a war ได้อยู่เลย

คิดถึงคุณคิงเช่นกันครับ ไม่รู้ว่าถ้าแกเดินออกจากโหมดความเศร้าแล้ว แกจะยังมีความสุนทรย์(แบบเศร้าๆ)อย่าเดิมหรือกลายเป็นความสดใส(อย่างสุนทรีย์)รึป่าวหว่า แต่ยอมรับว่าฟังเพลงของ Mandalay ทีไร นึกถึงแกทุกที เพราะหาคนฟังเพลงของวงนี้บ่อยๆได้น้อยคนนะ ขนาดผมเปิดให้เพื่อนฟังในรถ มันยังแทบจะอยากลงเดินกันเลย 5555

อย่าว่าผมนะถ้าจะบอกว่าตอนนี้เอียนอะไรที่เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้จัง หรือเพราะผมยังไม่ได้ดูเลยไม่ได้เห่อไปกับเค้าล่ะมั้ง

ว่าแต่คุณเอนก นาวิกมูลแกมาพูดอะไรเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้เหรอ หรือแกพูดอะไรเกี่ยวกับสยามประเทศนี้อ่ะ งง

ถ้าได้เจอหรือคุยกัน
ฝากความคิดถึงคุณขามด้วยนะครับคุณตู่

หรือถ้าคุณขามได้อ่านอยู่ ก็อยากบอกว่ายังไม่ลืมนะครับ ถึงแม้ friend list บางคนที่เลิกเขียนหรือผมไม่ได้ติดต่อจะลบไปแล้ว แต่ว่า Friend List ชื่อ King of Pain ยังไงผมก็ไม่ลบไปไหนครับ

..
เปิดอีกสักหน้าสองหน้าได้มั้ยคะคุณตู่

..
..
ก็หนังสือหายากนี่นา




ปล1 นึกถึงภาพชายหนุ่มหัวแตกเลือดอาบภาพนั้น
ยังติดตาอยู่เลยล่ะค่ะ
ปล2 ขอบคุณที่นำมาลงให้ชมนะคะ ^^

นั้นสิคิดถึงขามเหมือนกันน่ะ หายไปเลย ว่าแต่แววตาการ์ตูนที่ขามวาด โหลๆเหมือนปลาตอนนี้เลยอ่ะคุณตู่

ทำยังไงถึงจะได้อ่านหนังสือเล่มนี้คะ

อยากลองอ่านดูจัง

ติดใจ...นกสีน้ำเงิน...

พี่ขามหายแล้วจริงดิ
ดีใจด้วย
(แต่นุ่นยังไม่หาย)

ดีใจที่ตอนนี้พี่ได้ทำในสิ่งที่รักนะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่า