1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
น้องเอมวัย 2 ขวบ 10 เดือน
6 กรกฎาคม 2553 เวลาผ่านไป..ไวเหมือนโกหก นี่แม่ไม่ได้อัพบล็อกมากี่เดือนแล้วนี่ เอ๊า..มาดูกันหน่อยว่าตัวป่วนของแม่ทำอะไรได้บ้าง เอมวัย 34 เดือน (2.10 ขวดแล้ว) นน.13.60 กก. สูง 92 ซม. (ตัวเล็กเนอะ) กินอิ่มนอนหลับไปตามประสา ช่วยเหลือตัวเองได้ดี (เฉพาะตอนอยู่โรงเรียน) พอกลับมาบ้านร้องแต่ให้แม่ให้ยายทำโน่นทำนี่ แค่บอกให้เก็บรองเท้าให้เข้าที่ เฮ้อ..พูดจนเหนื่อย กว่าจะยอมเก็บ โดยรวมแล้วหนูก็ยังซน แต่ก็นิ่งขึ้นกว่าเดิม มีสมาธิขึ้นกว่าเดิม โดยเฉพาะเล่นทำอาหาร รู้สึกจะเล่นได้นานเป็นพิเศษ ยังดีที่หนูชอบไปโรงเรียน เพราะแม่บอกว่าหนูต้องไปปลอบเพื่อน เพราะเพื่อนร้องไห้ หนูเลยมีภารกิจต้องไปปลอบเพื่อนทุกวัน อีกอันที่โปรดมากมายคือเล่นเงาไฟฉาย แม่ทำเป็นไม่กี่ภาพหรอก แต่หนูก็ยังชอบที่จะดูอยู่บ่อยๆ บางทีหมดมุก ก็แค่ขยับไฟฉายขึ้นๆลงๆ หนูชอบซะงั้น เวลากลับจากโรงเรียน ถามว่า teacher สอนอะไรบ้าง หนูตอบแต่ว่าสอนเต้น(ทุกวันเลย) แล้วก็มีเพลงมาร้องให้ฟังอยู่เรื่อยๆ บางเพลงมีท่าประกอบด้วย ฮาๆดี อันนี้ถูกใจแม่มาก คือตอนนี้หนูไม่กลัวคุณหมอแล้ว อานิสงส์จากเหล่าเทเลเทปบี้ ตอนคุณแม่หนูเป็นคุณหมอ ทำให้หนูชอบ(โดน)ตรวจม๊ากมาก จนอยากจะไปโรงพยาบาลบ่อยๆ อันนี้ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นะลูก ทางที่ดีไม่ต้องไปดีกว่าเนาะ แต่ที่แม่ไม่ปลื้มเลยก็คือ เดี๋ยวนี้ขี้แยขึ้นมาก ขัดใจนิดหน่อยก็จะเบะปากร้องไห้ ชอบเค้นเสียงร้องให้แล้วก็พูดบ่นๆๆๆ แบบว่าฟังไม่ออกว่าพูดอะไรมั่ง เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย คิดว่าน่าจะเลียนแบบเพื่อนจากที่โรงเรียน หรือพฤติกรรมเรียกร้องความสนใจ (รึเปล่า) ยิ่งดุยิ่งร้อง แล้ววิ่งไปหาคนโน้นคนนี้ให้โอ๋ สงสัยต้องใช้วิธี Time Out เข้าช่วยแล้วงานนี้ แต่ต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกคนในบ้านเลยทีเดียว คงต้องไปจัดกระบวนทัพรับมือเด็กดื้อซะที
Create Date : 06 กรกฎาคม 2553
12 comments
Last Update : 20 กรกฎาคม 2553 12:25:28 น.
Counter : 844 Pageviews.
โดย: SonSmile 6 กรกฎาคม 2553 12:27:06 น.
โดย: OneDeeK 6 กรกฎาคม 2553 12:47:17 น.
โดย: aal990 6 กรกฎาคม 2553 13:25:02 น.
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [? ]
~~ Blogนี้เกิดขึ้นได้เพราะแม่อยากจะเก็บเรื่องราวเกี่ยวกับลูกๆใว้ให้มากที่สุด มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่หนูยังไม่สามารถจดจำสิ่งใดๆได้เลย แม่จึงพยายามถ่ายทอดความสุขและความลำบากทั้งก่อนและหลังที่หนูถือกำเนิดขึ้นมา เพื่อที่วันหนึ่งหนูจะได้รับรู้ถึงบันทึกเหล่านี้ด้วยตัวของหนูเอง ^_^.......~~
น้องเอมหายไปนานจริงๆนั่นแหละค่ะ ... แต่แม่นุ้ยกับพี่ตาตั้มยังคิดถึงเสมอนะจ๊ะ
อ่านดูพัฒนาการหนูเอมแล้ว ถึงแม้หนูจะซนไปบ้าง ดื้อหน่อยๆ ตามประสาเด็กน้อย แต่ว่าไม่งอแงตอนไปโรงเรียนเนี่ย ... เยี่ยมยอดเลยจ๊ะ
พี่ตาตั้มก็ถูกแม่นุ้ยจัดการ Time out เมื่อตอนอายุประมาณน้องเอมนี่ล่ะค่ะ ... ได้ผลๆๆ หยุดชะงัก เค้าจะกลัวการถูก time out มากเลยนะคะ เพราะว่าจะไม่มีใครสนใจ แต่ต้องตกลงกันก่อนทั้งบ้าน ไม่งั้น คุณตา คุณยายจะเข้าไปโอ๋ ... ไม่สำมะเหร็ดกันพอดี
ปล. ไปเรียนดนตรีแล้วกลับมาเล่าให้กันฟังด้วยนะจ๊ะ