=:-:ไม่สวย...แถมรสชาติยังห่วยอีก:-:=
|
||||
พรุ่งนี้ไม่สายที่จะรักกัน...จริงเหรอ? พรุ่งนี้ไม่สายที่จะรักกัน...จริงเหรอ? บทความนี้เป็นบทความที่เคยอ่านมานานแล้วค่ะ แต่อ่านทีไรก็อดคิดอะไรบางอย่างไม่ได้ทุกที ถ้าหากเราปล่อยให้วันเวลาผ่านไปอีกวันจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างนะ?... เฮ้อออ ......................................................... เธอลืมโทรศัพท์มือถือไว้บนรถไฟฟ้า กว่าผมจะเห็นรถไฟก็ออกจากสถานีแล้ว ผมได้แต่หวังคอยว่าเธอจะโทรกลับมาเข้าเครื่องเพื่อเช็คว่าใครเป็นคนเก็บให้ เฝ้าคิดประโยคคำพูดสวยๆ และสถานที่นัดหมายเท่ๆ สำหรับการคืนโทรศัพท์ ใช่...ผมแอบชอบเธอมาหลายสถานีแล้ว ขึ้นสถานีเดียวกัน … นั่งข้างกัน อยากพูดคุยแต่ไม่กล้า ผมลอบมองเธอผ่านเงาสะท้อนจากกระจกหน้าต่างรถ และแล้ว....โทรศัพท์ก็มีสายเรียกเข้า ผมรับสายแต่ไม่ใช่เสียงของเธอ เป็นเสียงจากนางพยาบาล คุณพ่อเธอเป็นลมฟุบข้างถนน พลเมืองดีช่วยอุ้มส่งโรงพยาบาล อาการหนักมากต้องรับการผ่าตัดด่วน คุณพ่อมีเธอเป็นลูกคนเดียว ผมมีมือถืออันเดียวของเธอ ผมจึงกลายเป็นญาติคนเดียวที่สนิทที่สุดในขณะนี้ ผมรีบไปโรงพยาบาลทันที ถึงห้องไอซียู ป้ายหน้าห้องบอกให้ปิดมือถือก่อนเข้า แล้วพอปิดมือถือของเธอผมก็เปิดอีกไม่ได้ เพราะรหัสผ่านไม่มี ผมทำทุกอย่างเท่าที่พอจะทำได้ เซ็นชื่ออนุญาตให้ทำการผ่าตัดคุณพ่อ ผมรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด รวมทั้งกลับไปตามหาเธอบนสถานีรถไฟฟ้าที่เห็นเธอครั้งสุดท้าย ผมรู้สึกได้ว่าเธอก็คงกระวนกระวายตามหาคุณพ่อของเธอเหมือนกัน "เธอมารับคุณพ่อกลับไปแล้วค่ะ" นางพยาบาลบอกเมื่อเห็นผมงงกับเตียงคนไข้ที่ว่างเปล่า "เห็นบอกว่าพอรู้ว่าคุณพ่อเธอหายไป เธอก็โทรเช็คทุกโรงพยาบาลที่ใกล้บ้าน" แต่ผมเช็คทุกบ้านที่ใกล้โรงพยาบาลไม่ได้ "เธอยังฝากข้อความถึงคุณด้วย" นางพยาบาลยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆ มาให้ เป็นตัวเลขสี่หลักลายมือบรรจง “2120” "เธอบอกจะโทรไปหาคุณเอง" พยาบาลยิ้มและบอกผม.... วันเวลาผ่านไป นาน เท่าไหร่จำไม่ได้..... เธอ : ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะคะ เขา : ไม่เป็นไรหรอกครับ เธอ : แล้วเราจะเจอกันที่ไหนดีคะ เขา : ตรงแบล็คแคนย่อนในสถานีรถไฟที่เราเคยขึ้นบ่อยๆ เป็นไงครับ เธอ : ได้ค่ะ กี่โมงดีคะ เขา : อีกชั่วโมงนึงเจอกันนะครับ เธอ : ได้ค่ะ พอคุณถึงแล้วโทรเข้าเบอร์นี้นะคะ 01***-**** และแล้ววันเวลาที่เขาจะบอกรักก็มาถึง เขา : คือผมเห็นคุณขึ้นระไฟฟ้าไปทำงานมาสามปีแล้วครับ ทุกครั้งถ้ามีที่ว่างผมพยายามไปนั่งข้างคุณ หรือไม่ก็ไปยืนข้างๆ คุณ ผมแอบมองคุณจากเงาสะท้อนในกระจกทุกครั้งเลยครับ เธอ : จริงหรือคะ ดิฉันก็มองคุณมานานแล้วค่ะ แต่ดิฉันมองที่คุณตรงๆ เลยค่ะ ดิฉันมองคุณปีนึงเต็มๆ เลยค่ะ แต่คุณไม่มีทีท่าว่าจะมองดิฉันเลย ตอนนั้นดิฉันเห็นคุณมองแต่วิวข้างนอก ดิฉันมองอยู่หนึ่งปีเต็ม ดิฉันคิดว่าคงไม่มีหวังแล้ว ยังไงๆ เขาก็ไม่สนใจดิฉัน ดิฉันเลยไม่ได้สนใจคุณอีกเลยค่ะ สองปีให้หลังดิฉันเลยมองคนที่อยู่อีกข้างของดิฉัน แล้วเขาก็ส่งยิ้มให้ดิฉันค่ะ เรามองกันอยู่ปีครึ่งค่ะ หกเดือนที่แล้วเราก็ได้คุยกันครั้งแรกค่ะ คุณเชื่อมั๊ยคะว่าเราเพิ่งหมั้นกันอาทิตย์ที่แล้วเองค่ะ เขา : ...(อึ้งไปเลยพูดไม่ออก)......คะคคครับ...... “ขอให้คุณกับคู่หมั้นมีความสุขมากๆ แล้วเจอกันครับ ... บายยยย” หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมได้แต่คิดว่า ... ทำไมตอนนั้นผมถึงไม่เข้าไปคุยกับเธอ ทำไมผมไม่บอกเธอ...ว่าชอบ ทำไมผมไม่บอกเธอ...ว่าสนใจ ณ ตอนนั้นที่เจอเธอทำไมผมต้องบอกตัวเองว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยบอกเธอก็ได้...เฮ้อออออ .................. ขอบคุณ Thai readerclub.com นะคะ ^^ |
~Soul_say~
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] มีอะไรดลใจให้มาส่องโปรไฟล์เค้าเหรอ?? จู้ฮุกกรู 555 !!! ปล.เม้นท์ได้นะคะ เจ้าของบล็อคไม่กัด แค่จมเขี้ยวกระชากเท่านั้นเอง อิอิ ล้อเล่นนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักทั้งผู้ที่รู้จักและอยากจะรู้จัก หรืออยากเข้ามาทักเพราะความหมั่นไส้ อีกครั้งค่ะ เจ้าของบล็อคนี้ยินดีต้อนรับทุกท่านเสมอ ;D
Group Blog All Blog Friends Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |