|
"Slow to warm up...ก็เครื่องหนูติดช้า อย่าว่าหนูเลยนะ" เคยเจอเด็กเครื่องติดช้ากันไหมคะ? บางท่านมีงง เด็กนา ไม่ใช่รถยนต์ มีเครื่องติดช้า ติดเร็วด้วยหรือ?? มีค่ะ เจอได้เรื่อยๆ เลย
...ถ้าใครที่ลูกเครื่องติดช้า คงซึ้งตั้งแต่เห็นบรรทัดแรก
...ถ้าใครที่ลูกเครื่องแรง เร็ว คงไม่เข้าใจว่าทำไมเด็กบางคนเครื่องติดช้าจัง อธิบายคร่าวๆ พอเข้าใจตรงกันนะคะ...หลายท่านคงเคยได้ยินคำว่า "Temperament" หรือ "พื้นอารมณ์" กันมาบ้าง เรียกง่ายๆ ก็คือ เป็นบุคลิกลักษณะเฉพาะตัว ที่เด็กแต่ละคนมีมาแต่กำเนิด ซึ่งมีปัจจัยทางด้านพันธุกรรมเจืออยู่ไม่น้อย คำนี้ไม่ใช่คำใหม่เลย มีการพูดถึงมาตั้งเกือบ 40 ปี แล้ว โดย Thomas & Chess สังเกตลักษณะเด็กในด้านต่างๆ รวมไปถึงวิธีการปรับตัว แล้วแบ่งเด็กออกเป็น 3 กลุ่ม หลักๆ หนึ่งในนั้นคือ Slow to warm up temperament
...ลักษณะของเด็กกลุ่มนี้ ง่ายๆ สั้นๆ คือ "ขี้อาย" เวลาอยู่ในสถานที่คุ้นเคย กับคนคุ้นใจ เด็กจะเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ พอออกนอกบ้าน เจอคนที่ไม่คุ้น เจอที่แปลกไป เท่านั้นแหละ เปลี่ยนเป็นคนละคน อะไรเคยทำได้ ไม่ทำ อะไรเคยพูดได้ ไม่พูด ประหนึ่งลืมเอาวิญญาณและปากติดตัวมาด้วย ...พ่อแม่มักจะกลุ้มใจว่าทำไมเด็กช่างขี้อายจัง จะอายอะไรกันหนักกันหนา พ่อแม่ก็อยากอวดมั่งว่าลูกฉันมีความสามารถ พูดเก๊งเก่ง เต้นเริ้ดเริ่ด อยู่บ้านนี่โดดเด่นมาก ...แต่ไม่มีใครนอกบ้านเคยได้เห็นเลยสักคนเดียว ...พอออกนอกบ้านทีไร ที่ประจำคือ อยู่ติดอกแม่ หรือไม่ก็ยึดขาพ่อกับแม่เป็นที่มั่น เกาะไม่ปล่อย ยิ่งพยายามแกะออกยิ่งเหนียว ยิ่งมีคนพยายามเข้ามาคุยยิ่งหลบหน้า ...แต่พอคนไม่คุ้นหน้าพ้นลานสายตาเท่านั้นแหละ เจื้อยแจ้วดั่งนกแก้ว อย่างกับเป็นคนละคน พ่อแม่หลายคน พาลูกมาปรึกษาหมอ เพราะรู้สึกว่า ลูกขี้อายมากไปแล้ว ไปโรงเรียนใครเขาทำอะไร แสดงอะไรกัน ลูกวิ่งหนี ไม่ก็นิ่งแข็งเป็นขอนไม้ ทั้งที่อยู่บ้านก็ทำได้ หลายคนทนไม่ค่อยไหว รำค้านรำคาญ ที่ลูกเป็นแบบนี้ จึงพยายามผลักลูกออกไปเผชิญกับสิ่งที่ลูกไม่อยากทำ เพราะคิดว่านั่น...เป็นหนทางที่จะทำให้ลูกหายขี้อายได้ ...หารู้ไม่ว่า นั่นยิ่งทำให้ลูกอายมากกว่าเดิม แถมด้วยความกลัวที่เพิ่มเข้ามา...
เบื้องลึกของอาการขี้อายที่เราเห็นกัน คือ "ความกังวล" (anxiety) เด็กเล็กๆ ก็มีความกังวลได้ ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยสักนิด เด็กกลุ่มเครื่องติดช้านี้ จะมีความรู้สึกไวมาก (sensitive) เวลามีอะไรที่ผิดแปลกไปจากปกติ เด็กจะรู้ได้ทันที ปฏิกิริยาแรกของเด็ก คือ "การถอย" เด็กจะถอยมาเฝ้าดูเหตุการณ์ก่อน จนกว่าจะแน่ใจว่าไม่มีอะไรน่ากลัว หรือจนกว่าจะมั่นใจว่าตัวเองสามารถรับมือกับสิ่งนั้นได้ หรือจนกว่าจะเห็นว่าไม่มีใครมองตนเองอยู่ หรือจนกว่าจะรู้สึกคุ้นเคย ...จึงจะค่อยๆ เขยิบเข้าไปมีส่วนร่วมมากขึ้น ทำให้หลายครั้ง กว่าจะเริ่มเล่นได้ คนอื่นก็จะกลับบ้านหมดแล้ว ...จะเห็นว่า สิ่งสำคัญสำหรับเด็กกลุ่มนี้คือ "เวลา" และ "ข้อมูล" ถ้าพ่อแม่เข้าใจในลักษณะนี้ จะสามารถช่วยเหลือให้เด็กค่อยๆ ปรับตัวได้ดีขึ้นได้โดย...
1. ไม่ผลักดันเด็กจนสุดฤทธิ์ในขณะที่เด็กยังกังวล เพราะมันเหมือนผลักให้ลูกโดดจากเครื่องบินกลางอากาศ โดยที่ลูกยังไม่รู้ว่าต้องใช้ร่มชูชีพอย่างไร เด็กจะสยอง และไม่กล้าทำอีกเลย 2. เตรียมเด็กให้พร้อมที่สุด ก่อนการออกไปเผชิญกับสิ่งใหม่ๆ (หรือแม้แต่สิ่งที่เด็กเคยคุ้น แต่ห่างหายไปพักใหญ่แล้ว) โดยการบอกข้อมูล เล่าเรื่อง ให้ดูรูป จนเด็กรู้จักสิ่งนั้นดีในระดับหนึ่ง เด็กกลุ่มนี้ไม่ชอบ surprise มักเป็นเด็กประเภทชอบเตรียมทุกอย่างให้พร้อมก่อนวันจริง 3. ให้เวลาเด็กได้ทำความคุ้นเคย เมื่อถึงเวลาที่ต้องเผชิญเหตุการณ์จริง จนเด็กเริ่มมั่นใจ 4. พ่อแม่เป็นพี่เลี้ยงใกล้ๆ เพิ่มเสริมความเชื่อมั่น แล้วค่อยๆ ถอยออกมาทีละน้อย เมื่อเห็นว่าเด็กมั่นใจมากขึ้น ...แต่...ต้องอยู่ในรัศมีสายตาให้เด็กเห็นได้ตลอดเวลา เพื่อเป็นการรับประกันว่า หากเกิดอะไรขึ้น จะมีคนอยู่ข้างๆ เด็กเสมอ 5. ให้ลูกได้มีประสบการณ์หลากหลาย และเยอะอย่าง เพราะนั่นคือการช่วยให้ลูกมี "ข้อมูล" สะสมไว้เยอะ ประสบการณ์เหล่านั้นเป็นตัวช่วยที่ดี ที่จะทำให้ลูกกล้าเผชิญสิ่งต่างๆ มากขึ้น ...อย่าเข้าใจผิดว่า ลูกขี้อายแล้วต้องเก็บตัวอยู่บ้าน ไม่จริงเลย ต้องให้มีประสบการณ์มากไว้ ช่วยได้มากกว่า!!! เชื่อเถอะค่ะว่า...ถ้าพ่อแม่ให้การช่วยเหลืออย่างถูกวิธี เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อเด็กโตวัยขึ้น เด็กจะค่อยๆ ปรับตัวได้ดีขึ้น (เทียบกับตัวเอง) แม้อาจจะยังไม่ดีเท่าเด็กอื่น แต่จะดีขึ้นเรื่อยๆ ...กล้ารับประกัน เพราะเจอมาแล้วกับตัวหลายกรณี แม้แต่กับลูกตัวเอง... สิ่งสำคัญอีกอย่างคือ...การลดความคาดหวังที่เกินจริง เพราะนั่นมีแต่จะทำให้ทั้งลูกและพ่อแม่เครียด และเด็กกลับจะยิ่งเป็นหนัก ทั้งนี้...ในกลุ่มเด็กเครื่องติดช้าเอง ก็ยังมีระดับว่าเป็นมากหรือน้อย บางคนปรับตัวเป็นชั่วโมง บางคนก็ต้องเป็นวัน บางคนเป็นสัปดาห์ แต่บางคนก็ต้องเป็นเดือน พ่อแม่ต้องพยายามรับในจุดนี้ให้ได้ ค่อยๆ รับมือไป
...ความเข้าใจ และ การทำใจยอมรับ ในตัวลูก และให้การช่วยเหลืออย่างถูกต้องคือสิ่งที่ดีที่สุด ที่พ่อแม่จะทำได้ เพื่อ "ปรับ" ให้หนูมีความสุขได้ในแบบของหนู ...ไม่ใช่ "เปลี่ยน" ให้หนูเป็นในแบบที่พ่อแม่คิดว่า หนูควรเป็น ...จากนั้นปล่อยให้ลูกได้เติบโตในแบบที่เขาเป็น สวยงามในแบบของเขา พยายามอย่าครอบงำ หรือคาดหวังเกินความเป็นจริง ...แล้วจะสุขได้ทั้งพ่อ แม่ และลูกค่ะ ^^
ขอบคุณข้อมูลจาก EverythingAboutKids หากสนใจหาพี่เลี้ยงเด็ก สามารถติดต่อสอบถามปรึกษาเรื่อง พี่เลี้ยงเด็ก, พี่เลี้ยงฟิลิปปินส์ ได้ที่
เว็บไซต์ : https://www.kidnario.com
Facebook : https://www.facebook.com/KiDNARIO
| Create Date : 30 กันยายน 2561 |
|
0 comments |
| Last Update : 30 กันยายน 2561 17:29:45 น. |
| Counter : 435 Pageviews. |
|
 |
|
