|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ทำบุญ...ไม่ได้บุญ
Happy birthday to Papa
หลังจากเมื่อวานอดใส่บาตร วันนี้ฉันกับป๊าตื่นเช้าทำกับข้าวไปถวายอาหารเพลและทำสังฆทานที่วัดXXX ที่ร่มเกล้า ตั้งใจจะไปถวายสังฆทานหลวงตาที่ท่านมาบิณฑบาตรที่หมู่บ้าน...ท่านเป็นพระที่่ฉันรู้สึกเคารพนับถือ (แม้จะไม่ค่อยได้ใส่บาตรบ่อย...คริคริ) ท่านชรามากแล้วน่าจะอายุสักเจ็ดสิบ ท่านมาบิณฯทุกวันยกเว้นเวลาอาพาธ ท่านจะเข็นรถเข็นคันหนึ่งมาเองเสมอ ไม่มีเด็กวัดตาม บางทีฉันนึกอยากช่วยท่านเข็นในหมู่บ้านแต่ติดว่าเป็นผู้หญิง บางครั้งจะพี่ผู้ชายที่น่ารักคนหนึ่งมาช่วยท่านเข็นส่งหน้าหมู่บ้าน...เวลาเห็นก็แปลกใจ วัดออกใหญ่โต ทำไมท่านไม่มีเด็กวัดมาช่วยเลย อ้อ...จะมีบางครั้ง แต่น้อยมั่กๆที่มีเด็กวัดติดตามมาด้วย กลับมาเรื่องราวที่วัดต่อ ปรากฏว่าไปถึง ที่วัดมีการเปิดกุฏิหนึ่งติดป้ายว่า "รับสังฆทานที่นี่" ฉันถามหาหลวงตาแต่ไม่รู้ชื่อท่าน เลยมาถวายที่กุฏิดังกล่าว มีคนเยอะแยะมารอคิว มีพระรูปหนึ่งคอยจัดผู้ที่มาถวายสังฑทานเข้าไปนั่งเป็นกลุ่มๆ ป๊าถูกจัดให้นั่งริมสุดติดผนัง ส่วนฉันนั่งข้างหลัง...แว่บหนึ่ง ฉันรู้สึกแปลกๆ อาจจะด้วยลักษณะการจัดการและคำพูดของพระลูกวัด ซึ่งออกแนวรำคาญที่พวกเราหลายคนดูชักช้ารีรอ (บาปนะที่คิดแบบนี้) เนื่องจากเขาทำราวกับจะอัดคนเข้าไปให้มากที่สุด แต่ฉันคิดว่าทุกคนคงอยากนั่งสบายๆและนำเครื่องถวายของตัวเองให้ใกล้พระผู้รับมากที่สุดจึงอยากรอคิวถัดไป... ยังไงก็ตามสุดท้ายพวกเราก็ไปนั่งออกันในกุฏิ... แต่ก่อนที่จะเริ่มพิธีถวายอาหารและสังฆทาน คำพูดประโยคหนึ่งที่ไม่น่าเชื่อว่าจะออกมาจากพระ (ซึ่งอาจจะเป็นเจ้าอาวาส) "ซองล่ะ เตรียมมาหรือเปล่า...อย่าลืมซองนะ หึหึ" (เขาหัวเราะอย่างนี้จริงๆ ถ้าปรักปรำพระ ฉันก็บาปนะ) เขามองมาที่ป๊า เข้าใจว่าทุกคนเริ่มส่งซองให้เขาแล้ว ป๊ามองมาที่ฉันหลายคนมองมาที่ฉัน ใจจริงฉันอยากจะตอบว่า "ท่านคะ ต้องการถวายสังฆทาน ไม่มีซองค่ะ" แต่พฤติกรรมกลับตรงข้าม ฉันยื่นซองที่กำไว้ส่งให้ (ก็เตรียมไว้แล้ว) แต่หน้าตาฉันคงออกอาการซีเรียส...ถ้าท่านไม่ถามขึ้น ฉันคงใส่ซองทำบุญอย่างมีความสุขกว่านี้...
วันนี้จิตใจฉันหม่นหมองเพราะความไม่สบายใจไปทั้งวัน ภาพที่หลวงตาท่านนั้นบรรจงเก็บซองเงินไว้ข้างตัวยังตามมาหลอกหลอน แม้่จะบอกว่าอย่าคิดมาก เราทำบุญให้ปู่ย่ายาย เจ้ากรรมนายเวร ถ้าเราคิดมากบุญคงหดหายหมด ...ไม่ว่าสิ่งที่เป็นจริงคืออะไร แต่ฉันพยายามจะไม่คิดเพื่อให้วันดีๆเสียไป (ยังไงก็ตาม ถ้าหยุดคิดได้ คงไม่มีไดอารี่นี้ เฮ้อ...)
อ้อ วันนี้ไปบางแสน คนเป็น "แสน" สมชื่อ รถติดโคตะระ...
Create Date : 15 เมษายน 2551 |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 22:11:34 น. |
|
6 comments
|
Counter : 244 Pageviews. |
|
|
|
โดย: p IP: 118.173.191.56 วันที่: 15 เมษายน 2551 เวลา:10:10:21 น. |
|
|
|
โดย: บ้าได้ถ้วย วันที่: 15 เมษายน 2551 เวลา:13:26:49 น. |
|
|
|
โดย: CrackyDong วันที่: 15 เมษายน 2551 เวลา:19:41:01 น. |
|
|
|
โดย: joblovenuk วันที่: 15 เมษายน 2551 เวลา:21:45:51 น. |
|
|
|
โดย: CrackyDong วันที่: 16 เมษายน 2551 เวลา:3:31:22 น. |
|
|
|
โดย: โสมรัศมี วันที่: 17 เมษายน 2551 เวลา:13:05:39 น. |
|
|
|
|
|
|
"กำลังใจ" เป็นสิ่งสำคัญ
ให้กำลังใจตัวเองทุกวัน...
และเผื่อแผ่แก่คนรอบข้าง...
|
|
|
|
|
|
|
|