... รอเธอเสมอ ... อยากเจออีกเพียงครั้ง ... เพื่อบอกกับเธอว่า "รักเธอที่สุด" ...
กี่วัน กี่เดือน แล้วนะ ...
ที่ฉันยังอยู่ตรงนี้ ...
ยังหายใจ ... และยังเสียใจกับเรื่องราวที่ผ่านมา ...
น้ำตา ... ที่ไหลริน ...
อีกนานเท่าไหร่ ... จะเหือดแห้งไป ...
หัวใจ ... ที่แตกสลาย ...
จะต้องใช้เวลาอีกนานไหม ... ถึงจะกลับมาเหมือนเดิม ...
ใครๆ เค้าก็บอกกัน ... ว่า "อุ้ย แกน่าจะทำใจได้แล้วนะ มันผ่านมา 2 ปีแล้ว"
ใช่ ... มันผ่านมา 2 ปีแล้ว ...
แต่ทุกอย่างระหว่างเรายังชัดเจนในใจ ไม่ได้เลือนหายไปกับกาลเวลาเลย
ยังจำรอยยิ้มของเธอ ... เสียงหัวเราะของเธอ ...
มือใหญ่ๆที่คอยเกาะกุมมือของฉันไว้ตลอดเวลา ...
คำถามโง่ๆ ที่ทำให้เราสองคนหัวเราะได้ทุกครั้ง ...
ยังจำได้หรือเปล่า ... การทะเลาะครั้งแรกของเรา ... มันเป็นเรื่องบ้าๆบอๆ มาก ...
แล้วสุดท้าย ... เราก็ยิ้มให้กัน ...
จำได้ไหม ที่อุ้ยสะดุดบันไดจะล้มตรงหน้า Central เธอก็เข้ามาช่วยพอดี ...
เธอพูดว่า " เชื่อแล้วว่าอุ้ยนี่โคตรซุ่มซ่ามเลย " แล้วก็ยิ้มใส่เรา ...
จำได้ไหม ... ทุกครั้งที่เราขับรถกันไปสองคน ... เราจะขอมือเธอ .. จับมือกันไปตลอดทาง ...
(ถ้าเราไม่บอก เธอก็จะดึงมือเราไปกุมเลย )
ฉันยังจำได้ถึงวันสุดท้ายที่เราพบกัน ... ฉันไปส่งเธอที่สนามบิน ...
ฉันใจแข็งมาก ... ที่ไม่ร้องไห้เลย ... เพราะ อุ้ยรู้ว่า ถ้าร้องไห้ ... เธอก็จะพลอยเศร้าไปด้วย
อุ้ยอยากให้เธอเห็นแต่รอยยิ้ม เห็นแต่ความสุข ในวันที่ต้องห่างไกลกัน ...
เพราะ อุ้ยมั่นใจว่า ... เราสองคนจะต้องได้เจอกันใหม่ ... อย่างแน่นอน ...
แต่อะไรๆ ก็ไม่แน่นอน ...
จากวันนั้นจะครบ 2 ปีแล้ว ... เราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย ...
แม้ว่าเราสองคนอยากเจอกันมากแค่ไหน ... มันก็มีอะไรที่ทำให้เราคลาดกันทุกครั้ง ...
จนตอนนี้ ...
อุ้ยรู้สึกได้ถึงความห่างเหินของเธอ อย่างชัดเจน ...
ปีกว่าแล้วสินะ ที่เธอผลุบๆโผล่ๆ เดี๋ยวก็มา เดี๋ยวก็ไป ...
ปล่อยให้ฉันนั่งร้องไห้ นั่งรออยู่หน้าจอคอม อย่างไร้จุดหมาย ...
แล้วพอเธอกลับมา พร้อมกับ คำ "ขอโทษ" และข้อแก้ตัวต่างๆ นานา
อุ้ยก็ยอมยกโทษให้เธอทุกครั้ง ...
เพราะ รักใช่ไหม? ... ที่เรายอมเป็นคนโง่ให้เธอหลอกซ้ำซาก ...
เพราะ รักคำเดียวเท่านั้น ... ที่เรายอมให้เธอทำร้ายจิตใจซ้ำแล้วซ้ำอีก ...
และ เพราะ รักคำนี้ ... ที่ทำให้ฉันยังทรมานอย่างนี้ต่อไป ...
และไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ จะหายไปสักที ...
ตอนนี้ ฉันได้แต่เฝ้ามองหาเธอในฝูงชน ... แต่มองหาเท่าไหร่ ... ก็ไม่เจอ ...
ฉันแค่หวังว่า สักวันนึง เราคงจะบังเอิญเดินสวนกัน ...
ฉันจะคว้ามือเธอเอาไว้ ... เพื่อมองหน้าเธอนานๆ ... และพูดบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจฉันเสมอมา ...
ให้เธอได้รับรู้ว่า ....
รักเธอที่สุด และไม่มีแม้สักวันที่ฉันไม่คิดถึงเธอ
Create Date : 17 ธันวาคม 2549 |
|
11 comments |
Last Update : 17 ธันวาคม 2549 20:03:38 น. |
Counter : 545 Pageviews. |
|
|
|
ซักวันมันจะดีขึ้น....จริงๆนะ...