ที่หายไปน่ะ...คิดถึงแทบตาย...
เสื้อเหลือง...
ก่อนหน้านี้ไม่นาน ตาได้รับเสื้อเหลืองจากเพื่อนคนหนึ่ง (คุณซออู้) ที่มีน้ำใจส่งมาให้ได้ใส่ถึงเยอรมัน...ตอนนั้นตายังไม่เข้าใจในความหมายเสื้อเหลืองมากนัก...จนกระทั่ง แม่ส่ง DVD เรื่องราวของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มาให้ ภาพ ผู้คนใส่เสื้อเหลืองลานตาที่หน้าพระที่นั่งอนันต์ ทำให้ตานั่งน้ำตาซึม...คิดถึงบ้าน...คิดถึงเมืองไทย...และเสียงอีกส่วนหนึ่งของหัวใจ บอกให้กลับบ้าน...บ้านเรา แสนสุขใจ ถึงจะอยู่ที่ไหน...ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา...(และคนของใจ ก็อยู่ใกล้บ้านเรา....อ่ะอ่ะ)
ภาพที่เห็นตอนเข้าเมืองไทย ก็คือ เจ้าหน้าที่ทุกคนที่อยู่ฝ่ายตรวจคนเข้าเมืองพร้อมใจกันใส่เสื้อสีเหลือง สว่างไปทั้งลาน ผู้คนมีหน้าตาผ่องใส เพราะสีเหลืองมีแสงสะท้อน ส่งผลถึงใบหน้า อบอุ่นใจเหลือเกิน...คนที่มารับ ก็พร้อมใจใส่เสื้อเหลืองกันลานตา จนเกือบหาญาติไม่เจอ...แม้แต่คนที่บ้านที่ตัวดำที่สุด ก็กล้าหาญ ใส่เหลืองอย่างองอาจ ซึ่งถ้าหากเป็นเมื่อก่อน คงต้องจ้างให้ใส่ แล้วยกยอกันว่า ใส่สีนี้แล้วขึ้น...(ของขึ้น...ฮา)
กลับถึงบ้าน แม่ส่งถุงใบเบ้อเริ่มให้ แล้วบอกว่า เสื้อเหลืองลูก... แม่ซื้อเตรียมไว้ให้ใส่ ซึ้งใจแม่จริงๆ แต่แอบเคืองอยู่หน่อย เพราะแม่เล่นซื้อไซส์ XL .ให้...ฮึ แม่จ๋า หนูน่ะ ไซส์ M ก็ พอ พักนี้ ไม่ค่อยมี (ชีส) กิน เลยผอม...
เย็นๆ ยกทีมเสื้อเหลืองไปกินข้าว กับครอบครัว ค่ำๆ ไปไหนไม่บอก (เอ๊ะ เอ๊ะ ) ดึกๆ เพื่อนเก่ามารับไปเมา แล้วแวะส่งเข้าบ้านตอนเกือบตี 4 .... ไม่อยากจะเล่าเลยว่า ตาเข้าบ้านได้ ตอน 6โมงเช้า ...เพระา หาบ้านไม่เจอ...ทุกบ้าน ตากเสื้อเหลืองที่หน้าบ้านเหมือนกันหมด ก็คนเมาเอาประมาณนั้นน่ะ...ตาไขกุญแจบ้านผิด ตั้ง 3 หลัง น่ะ ตัวเอง...ป๊าด ...คนเขาเอาไปเล่า ฮากันทั้งหมู่บ้านเล้ยยยย....หมดเหลี่ยมจริงๆ....
เสื้อคับ...
แอบแวะไปทำเก๋ ดื่มกาแฟ แก้วล่ะ ร้อยกว่า ยี่ห้ออะไรไม่บอก นั่งมองผู้คนเดินผ่านไปผ่านมา ในพารากอน...เห็นน้องนักศึกษาสาวๆหลายคน ชอบใส่เสื้อคับ...ตอนแรก นึกว่า น้องเขากำลังโต คงอยากจะประหยัด แต่ดูไปดูมาถึงเข้าใจได้ว่า มันเป็นแฟชั่นใส่ เสื้อคับ...บางคนใส่แล้วก็ดูดี คับพอเหมาะ พอควร เห็นเอวอ้อนแอ้น บอบบางเป็นนางในวรรณคดี...แต่บางคนใส่ซ่ะคับ จนสามารถทาย คัพ ได้ เห็นแล้วก็แอบดีใจอยู่ลึกๆว่า โชคดีเหลือเกิน ที่สมัยที่เราเป็นนักศึกษา (อย่าถามว่า รุ่นไหน) ไม่มีแฟชั่นเสื้อคับ ไม่งั้นตาก็คงต้องไปหาเสื้อคับมาใส่ให้ดูเหมือนนางในวรรณคดีกับเขาเหมือนกัน...ถึงแม้จะเป็นได้แค่ นางผีเสื้อสมุทร แต่ หนูก็คงไม่ขอหลุดเทรนแน่นอน...
แค่เก็บมาเล่า เพราะไม่รู้จะเอาอะไรมาฝาก เรื่องของเรื่องที่อยากบอกมากคือ ที่หายไปน่ะ คิดถึงเพื่อนๆทุกคนเป็นบ้าเลย...เชื่อๆกันหน่อยนะ ตัวเอ๊งงงงง
อ้อ แล้วเพลงที่เอามาให้ฟังก็ไม่เข้าเนื้อเรื่องอะไรนักหนาหรอก...แต่ตาชอบง่ะ...เหตุผลน่ะมี ก็... เขาเคยเล่นให้ฟังน่ะ...555...
Create Date : 31 สิงหาคม 2549 |
|
21 comments |
Last Update : 31 สิงหาคม 2549 13:27:13 น. |
Counter : 614 Pageviews. |
|
|
|
หายไปนานที่แท้คุณตากลับมาเมืองไทยนี่เอง
ขำคุณตาไขกุญแจผิดบ้าน .... ดีนะเจ้าของบ้านเค้าไม่ตื่นมาเห็นแล้วคิดว่าเป็นขโมย หยิบปืนมาส่องน่ะค่ะ คิดแล้วหวาดเสียว