|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ไม่ชอบโรงพยาบาล....
เพราะพ่อจากไปที่โรงพยาบาล ตั้งแต่นั้นมา เลยไม่ชอบบรรยากาศที่โรงพยาบาล หลีกเลี่ยงการไปโรงพยาบาลคนเดียวตลอด
ไม่ชอบตั้งแต่การเดินเข้าไปที่OPD เพื่อเอาบัตรผู้ป่วย เพื่อนั่งรอการตรวจรักษาจากคุณหมอ ตอนนั่งรอ..จะมองเห็นผู้คนรอบตัว ที่นั่งหน้าตาวิตกกังวล หารอยยิ้มแทบไม่ได้ มีแต่คนป่วย และ ญาติคนป่วย ยิ่งถ้าเดินผ่านห้องผ่าตัดฉุกเฉิน ยิ่งไปกันใหญ่
ตอนนั่งรอให้หมอตรวจ จะคิดและโทษตัวเองเสมอ ที่มัวแต่เพลีย มัวแต่นอนขี้เซา และพ่อก็จะขับรถมาหาหมอคนเดียวทุกครั้ง ไม่เคยยอมเรียกเรา เพราะอยากให้ลูก--นอนให้อิ่ม--
ถึงเวลาที่ต้องนอนโรงพยาบาล ยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่ เพราะจะเห็นพ่อที่เข้าออกโรงพยาบาลจนเป็นเหมือนบ้าน ตกเย็น ลูกๆมารวมตัว ทานข้าวล้อมวงกัน พร้อมหน้าหร้อมตา ตามประสาครอบครัวใหญ่ มีพ่อนั่งมอง นั่งกิน นั่งยิ้มเป็นประธาน
แถมบางครั้ง คนป่วยอย่างพ่อ ยังมักจะออเดอร์อาหารพิเศษให้ลูกสาว เวลาที่ลูกกลับจากบินและหิวโหยเป็นพิเศษ
วันที่น้องไป.. ตอนกลับมาเค้าก็รับน้องมาที่บ้านแล้ว จึงไม่ต้องไปโรงพยาบาล แต่พอขับรถเข้าไปในโรงพยาบาล เห็นร้านขายขนมที่ชอบไปซื้อมากินกันสองคนตอนเฝ้าพ่อ ร้านขายอาหารที่ชอบไปซื้อมาแย่งกันกิน บริเวณopd ที่น้องเคยไปส่งไปหาหมอ แค่สถานที่ ก็ทำให้คิดถึงน้องได้มากเหลือเกิน
พอถึงคราวที่ย่าต้องนอนโรงพยาบาลบ้าง จึงไม่ยอมไปเยี่ยมย่าสักครั้ง เพราะบอกหรือหลอกตัวเองก็ไม่รู้ ว่าถึงย่าจะแก่ แต่ย่าก็แข็งแรง ---ย่าไม่มีวันเป็นอะไรไปได้ง่ายๆ ย่าไม่มีวันทิ้งเราไปอีกคน---
คืนก่อนย่าจะไป.. ขับรถผ่านหน้าโรงพยาบาล เค้าถามว่าจะแวะไปเยี่ยมย่าหรือเปล่า ก็ตอบไปสั้นๆว่า ไม่ไป ไม่ใช่เพราะไม่รัก แต่เพราะไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็น เพราะกลัว เพราะต้องการหนีความจริงและความเจ็บปวดนั้นๆต่างหาก
และทั้งที่ผ่านมานานหลายปี แต่ความรู้สึกเหล่านี้ไม่เคยจางไป อีกทั้งมักจะมีเหตุให้ต้องไปโรงพยาบาลคนเดียวทุกครั้ง
ถ้าอาการไม่หนัก จะไม่ยอมไปหาหมอ ถ้าไม่อาการปางตาย จะไม่ยอมนอนโรงพยาบาล
ล่าสุด ต้องไปโรงพยาบาลคนเดียวอีกครั้ง ไปในเดือนที่ครบรอบเดือนที่น้องจากไป ความรู้สึกมันย่ำแย่ มันอ่อนแอ มันไม่อยากยอมรับความจริง ว่า...โรงพยาบาลไม่สามารถให้ชีวิตได้กับทุกคน ทุกคนมีเวลาที่จำกัดในการดำรงอยู่ในโลกใบนี้
มันไม่อยากยอมรับความจริงว่า ทุกวันนี้ เราไม่มีพวกเค้าเหล่านั้นอยู่ในโลกใบเดียวกับเราอีกแล้ว
หลายครั้งหลายหนที่คนรอบข้าง ถามเราว่าทำไมถึงอดทนกับบางสิ่งและบางคนได้มากขนาดนี้ และเราก็ให้คำตอบไปเสมอว่า เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะต้องสูญเสียคนที่เรารักไปเมื่อไหร่
เราอยากทำทุกอย่างให้เต็มที่ ในเวลาที่เค้ายังมีชีวิตอยู่ เราไม่อยากเสียใจ ว่าเราน่าจะทำดีกับเค้าให้มากกว่านี้ ในเวลาที่ไม่มีเค้าแล้ว...
Create Date : 05 มิถุนายน 2551 |
|
3 comments |
Last Update : 5 มิถุนายน 2551 17:46:53 น. |
Counter : 1867 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ลูกศิษย์ IP: 118.172.103.19 6 สิงหาคม 2551 11:02:31 น. |
|
|
|
|
|
|
Emo น้องลิง
Emo น้องเพนกวิน
|
|
|
|
|
|
|
มีทั้งเกิด แก่ เจ็บ ตาย
มีทั้งทุกข์ สุข รอยยิ้ม และคราบน้ำตาในสถานที่เดียว
เป็นกำลังใจให้เข้มแข็งครับ