วันที่รอคอย (ทมยันตี) "เจ็บช้ำ ครั้งนี้ เพียงชีวิต ตราจิต จวบจน โลกหน้า รานร้าว แหลกสลาย ทรมา ปิดตา สิ้นใจ ไป่ลืม ชาติใด แม้นได้ กำเนิด อย่าเกิด หลงใหล ได้ปลื้ม เร้นกาย หลีกไกล ไป่คืน ชมชื่น รักโรย โปรยดิน" ยอดรัก...นารถทำให้ธารเจ็บช้ำนักหรือ สุดหัวใจ...ธารตัดขาดจากหัวใจแน่หรือ วันที่รอคอย บทพิสูจน์ถึงอานุภาพแห่งรักของมนุษย์ที่มีให้กัน ทั้งในแง่สร้างสรรค์และทำลาย เพราะเรื่องของจิตใจมิใช่บังคับกันได้ง่ายๆ เช่นนั้น ในความรัก จึงไม่มีอะไรแบ่งแยก หรือแอบแฝง มิตรภาพที่เริ่มต้นด้วยการเอื้ออาทร การเห็นอกเห็นใจ และเข้าใจซึ่งกันและกัน จึงเป็นสิ่งงดงามเสมอ แต่สำหรับ “ธารทิพย์” เธอผู้ที่เพียบพร้อมไปด้วยทรัพย์สมบัติ ผู้ที่ควรจะได้รับความสุขเกินกว่าจะหาใครเสมอเหมือน แล้วในชีวิตของเธอ ปรารถนาสิ่งเดียว...อิสรภาพอันถาวร เธอจึงดิ้นรนหาอะไรทำสักอย่าง เพื่อความเป็นตัวของตัวเอง เธอ...มีความฝัน เธอ...มีวันที่รอคอย แต่...วันที่รอคอยของเธอนั้น กลับทำให้วันที่รอคอยของเขามิมีวันหวนมา หรือว่า...อะไรที่เขาคอย อะไรที่เขาหวังไขว่คว้าจะผิดหวังเสมอ เมื่อรู้สึก “รัก” จง “บอกรัก” ความรักยังมีหวัง ตราบเท่ายังมี...วันที่รอคอย พูดถึงนามปากกา “ทมยันตี” คิดว่าหนอนหนังสือน้อยคนนักจะไม่รู้จัก พวงแสดเองไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ของคุณทมยันตีนะคะ ส่วนใหญ่จะอ่านนิยายของนักเขียนรุ่นใหม่ (นัยว่าเกิดช้า อายุน้อย เฟรชชี่อยู่อ่ะค่ะ 55+) แต่ที่จับพลัดจับผลูได้อ่านเรื่องนี้เพราะมีพี่สาวที่รู้จักกันเป็นแฟนพันธุ์แท้ของคุณทมฯ อยู่แล้ว พี่เค้ารู้ว่าพวงแสดชอบอ่านนิยายเลยหอบมาสนองนี้ดแบบจุใจ พวงแสดก็เลือกๆ หยิบเล่มที่เคยได้ยินชื่อมาอ่านก่อน เรื่องนี้เรียกว่าอยู่ลำดับท้ายๆ ที่เลือกหยิบเลยค่ะ แต่กลับเป็นเล่มที่อ่านแล้วลืมไม่ลง โคม่าถึงขั้นต้องหาซื้อมาเก็บสะสมเป็นเล่มโปรดอีกเล่มนึงเลยทีเดียว หุหุ “วันที่รอคอย” เป็นเรื่องราวของผู้ชายที่มีปมในใจมาตั้งแต่เด็กกับหญิงสาววัยละอ่อนไร้เดียงสาที่เปรียบดั่งดอกไม้ที่แย้มบานก่อนวัยอันควร นารถ (พระเอก) เป็นผู้ชายที่เติบโตมาด้วยความกดดันจากผู้เป็นแม่ ในขณะที่คุณนรามักจะวางตัวเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว นารถกลับติดดินและชื่นชอบชีวิตเรียบง่ายแบบคุณนวลผู้เป็นป้าจึงสนิทกับป้ามากกว่า แต่ลึกๆ ในใจก็รู้สึกเหว่ว้า โหยหาความรักจากแม่อยู่เสมอและพยายามทำทุกอย่างเพื่อจะยืนบนลำแข้งของตัวเองให้ได้โดยไม่ต้องพึ่งคุณนรา และเขาก็ทำได้สำเร็จเพราะมีความอยากเอาชนะเป็นแรงผลักดัน จนมีบริษัทเป็นของตัวเอง ถือเป็นคนหนุ่มรุ่นใหม่ที่ก้าวหน้าในอาชีพการงานพอสมควร ธาร (นางเอก) เป็นเด็กกำพร้า ถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำที่ต่างประเทศตั้งแต่แม่กับพ่อเลี้ยงเสียชีวิตลง ชีวิตในโรงเรียนประจำค่อนข้างเคร่งครัด การอยู่ไกลบ้าน ไม่มีทั้งพ่อและแม่ทำให้ธารรู้สึกเงียบเหงา อ้างว้าง และโดดเดี่ยวเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก ธชา (ไม่รู้จะเรียกอะไร เป็นตัวละครเด่น หรืออาจจะเรียกว่าตัวร้ายก็ได้ค่ะ) เป็นลูกติดพ่อเลี้ยงของธาร เขาเกลียดธารเพราะคิดว่าถูกแย่งความรักของพ่อไปจึงอยากสั่งสอนให้ธารรู้จักความโดดเดี่ยวอ้างว้างเหมือนที่ตัวเองเผชิญมาจึงส่งธารไปเรียนโรงเรียนประจำที่ต่างประเทศและไม่ยอมให้ธารกลับบ้าน แต่เมื่อธารแอบหนีกลับมาและเขาได้พบเธออีกครั้งก็ตกหลุมรักธารเข้า การเล่าเรื่องจะเอียงไปทางเจาะลึกความรู้สึกนึกคิดของพระเอกซะมากกว่า อ่านแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมนารถถึงคิดแบบนี้หรือทำแบบนี้ นารถจะเป็นผู้ชายที่นิยมความสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างต้องดีที่สุดเท่านั้น เพราะอยากเอาชนะคุณนราผู้เป็นแม่ มันเหมือนกับว่าปมในใจผลักดันให้นารถเป็นแบบนี้ ทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผลกันอยู่ค่ะ คุณทมฯ เนียนมากๆ อิอิ แต่ทางด้านของนางเอกจะไม่ค่อยเข้าใจว่ารู้สึกยังไงแน่ สไตล์นางเอกของคุณทมฯ จะเป็นแนวๆ นี้ซะส่วนใหญ่ค่ะ คือฉลาด เข้มแข็ง นิ่งๆ เก็บอารมณ์เก่ง กว่าพวงแสดจะเข้าใจนางเอกทุกเม็ดก็ตอนจบของเรื่องนั่นล่ะค่ะ เศร้ามากกกก และเพราะเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของนารถนี่เอง ในตอนที่เขามาเจอกับธารครั้งสุดท้าย พวงแสดรู้ทั้งรู้ว่านารถจะพูดอะไร (บอกให้ธารกลับไปหาธชาพร้อมแจ้งข่าวดีว่ากำลังจะแต่งงาน) แต่เมื่ออ่านถึงประโยคนั้นจริงๆ พวงแสดทนไม่ไหวค่ะ น้ำตาร่วงเผาะๆ ปล่อยโฮเลยค่ะ (จิ้นตัวเองเป็นนางเอกอีกแล้วฉัน 55+) เรื่องนี้นางเอกน่าสงสารได้ใจพวงแสดมากๆ ทั้งถูกปล่อยเกาะอย่างโดดเดี่ยวที่โรงเรียนประจำ กลับมาก็ถูกธชารังแกทั้งที่ไม่ได้รักแต่ก็ไม่มีทางสู้ พอมีลูกก็แท้งด้วยฝีมือของคนที่เป็นพ่อเด็กเอง เมื่อมาเจอกับพระเอกก็ถูกทิ้งอีกครั้งด้วยเหตุผลที่ว่าธารเป็นผู้หญิงมีตำหนิ ทั้งที่เธอไม่ได้ทำผิดอะไร เป็นผู้ถูกกระทำตลอด พวงแสดรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมกับธารเลยค่ะ (ฮือๆๆ สงสาร) อ่านเรื่องนี้แล้วลืมไม่ลงจริงๆ ค่ะ มันรู้สึกสะเทือนใจ หดหู่ และเสียดายในหลายๆ เรื่อง ทั้งที่อีกแค่นิดเดียวนะ นิดเดียวจริงๆ ธารจะได้มีความสุขแล้ว จะได้มีครอบครัวที่เคยโหยหา มีคนที่รักคอยดูแลและปกป้องคุ้มครองให้ปลอดภัยจากนี้ตลอดไป ไม่ต้องโดดเดี่ยวอ้างว้างและต่อสู้ในโลกที่โหดร้ายกับเธอเพียงลำพัง แต่อีกแค่นิดเดียวนั้นกลับไม่เกิดขึ้นสักอย่างค่ะ... อ่านแล้วเกลียดธชาเข้าไส้ ช่างเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวได้อีก น่ารังเกียจที่สุด แต่จริงๆ แล้วธชานี่รักธารมากนะคะ กัดไม่ปล่อยเลย พอธารเริ่มแข็งข้อตีตัวจากไป ธชาก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ธารกลับมาอยู่กับตน ยอมแม้กระทั่งจะจัดงานแต่งโดยไม่แคร์สื่อ แต่ก็นั่นแหละค่ะ มาคิดได้ในตอนที่สายไป ธารไม่ยกโทษให้ ยอมตายไม่ยอมกลับค่ะ นางเอกใจแข็งและใจเด็ดมากๆ ค่ะ พวงแสดล่ะนับถือจริงๆ สัมผัสได้ถึงความอ้างว้างโดดเดี่ยวของนางเอกเลยค่ะ (ต้องนับถือคนเขียน เพราะแต่ละคำที่ใช้ กินใจอย่างลึกซึ้งเลยค่ะ) ยิ่งตอนที่ธารได้เจอนารถ มันเหมือนกับว่านารถคือความหวังเดียวที่จะทำให้ธารหลุดพ้นจากธชาได้ หากเขาลุกขึ้นปกป้องคุ้มครองธาร ธารคงหลุดพ้นจากธชาเสียทีและได้มีความสุขเหมือนคนอื่นบ้าง แต่นารถกลับไม่ทำ ปล่อยให้ธารต้องเผชิญชะตากรรมอันโหดร้ายเพียงคนเดียวค่ะ ตอนที่สะเทือนใจที่สุดทำให้พวงแสดร้องไห้จนตาบวม ไม่ใช่ตอนที่นารถบอกว่าจะแต่งงานกับคนอื่นทั้งๆ ที่ธารกำลังอุ้มท้องลูกของเขา ไม่ใช่ตอนที่ธารอยู่ในห้องไอซียู อาการเป็นตายเท่ากันเพราะถูกธชายิงก่อนจะฆ่าตัวตายตาม... ...แต่เป็นตอนที่นารถรออยู่อย่างกระวนกระวายใจพร้อมความคิดที่ว่าจะไม่ปล่อยให้ธารต้องโดดเดี่ยวอีกแล้ว เขาบอกคุณนวลว่า “ผมจะพาธารกลับบ้าน” (หมายถึงเมื่อเธอฟื้นแล้ว) นั่นคือการยอมรับธารในแบบที่เธอเป็น ไม่สนใจว่าเธอจะเป็นผู้หญิงมีตำหนิ ยอมรับเธอกับคุณนวลผู้เปรียบเสมือนแม่แท้ๆ ยอมรับแล้วโดยไม่มีเงื่อนไข แล้วคุณนวลก็บอกว่า “เราต่างหาก” นั่นแหละค่ะ น้ำตาไหลพรากๆ ยังกะเขื่อนแตก ธารจะไม่ได้มีแค่นารถแต่จะมีคุณนวลและคุณนราด้วย (แม่ลูกเข้าใจกันก็เพราะมีเรื่องของธารมาเชื่อมนี่แหละค่ะ) อ่านตรงนี้แล้วอบอุ่นหัวใจเคล้าความรู้สึกเสียดายอย่างที่สุด (นัยว่าธารไม่รอดชัวร์ หมดหวังล้านเปอร์ฯ) ความหวังอันริบหรี่นั้นรู้จุดจบเลยว่ามันจะมอดดับในที่สุด กินใจจริงๆ ค่ะตอนนี้ ธารกำลังจะมีทุกอย่างที่เฝ้ารอคอยอย่างอ้างว้างมาตลอดทั้งชีวิต แต่แล้วกลับไม่มีอะไรที่เป็นของเธอ ถ้าเพียงแต่ธารจะยังหายใจ พวงแสดก็อยากรู้เหมือนกันว่าจุดจบของเรื่องจะเปลี่ยนแปลงไหม ในเมื่อธารเขียนกลอนลาเอาไว้แล้วว่าไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนก็ขอให้เธอเร้นกายผ่านนารถไปแบบไม่ยอมหวนคืน... จริงๆ แล้วนารถก็รักธารนะคะ แต่เพราะธารเป็นผู้หญิงมีตำหนิจึงเลือกที่จะทิ้งธารไป พอรู้ตัวว่ารักธารโดยไม่สนใจอดีตก็สายไปซะแล้ว ใจนึงก็สงสาร สงสารเพราะเข้าใจในสิ่งที่นารถทำและสิ่งที่นารถเป็น แต่อีกใจก็สมน้ำหน้า สมควรแล้วที่ต้องอยู่ต่อไปอย่างเจ็บปวดเพราะคิดถึงแต่หน้าตา สังคม และความเหมาะสมเลยต้องมีบทสรุปแบบนี้ (คุณทมฯ คงอยากให้คนอ่านเห็นผลจากการกระทำของตัวละคร พวงแสดคิดว่างั้นนะคะ) แต่พวงแสดก็เอียงไปทางสงสารมากกว่าค่ะ เพราะถ้านารถเลือกใหม่ จุดจบของธารคงไม่ใช่แบบนี้ สรุปว่าที่สงสารก็เพราะเห็นใจธารนี่เองค่ะ คุณทมฯ ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครได้ลึกซึ้งมากๆ อินจัดๆ เลยเรื่องนี้ ภาษาไม่ต้องพูดถึง แม้จะไม่ใช่ในแบบที่พวงแสดชอบนัก (ชอบท่วงทำนองสนุกสนานมากกว่าค่ะ) แต่นับเป็นภาษาที่บาดจิตบาดใจ แต่ละคำโดนๆ ทั้งนั้น ซึ้งกินใจของแท้ค่ะ เรื่องนี้นับเป็นนิยายที่พวงแสดไม่ได้กรี๊ดพระเอก แต่กลับกรี๊ดนางเอกแบบเว่อร์ๆ แทนค่ะ ชอบธารมากๆ น่าเห็นใจ น่าสงสาร รู้สึกเอ็นดู เสียดายกับบทสรุปของเรื่อง เป็นเรื่องที่หยิบขึ้นมาอ่านใหม่บ่อยๆ แต่ประทับใจในแบบที่แตกต่างจาก 2 เรื่องที่เคยรีวิวไปแล้ว (2 เรื่องที่แล้วชอบความหวานค่ะ) เพราะเรื่องนี้ประทับใจแบบลืมไม่ลงและยังคงเสียดายกับบทสรุปมาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ สำหรับใครที่ชอบแนวเศร้าซึ้งกินใจ บีบคั้นอารมณ์ เรื่องนี้ไม่ควรพลาดค่ะ ได้ข้อคิดด้วย (นิยายของคุณทมฯ ส่วนใหญ่ก็มีข้อคิดทั้งนั้นอ่ะนะ 55+) แต่ไม่แนะนำสำหรับคนที่ภูมิต้านทานความเศร้าอ่อนแอค่ะ ขอเตือนเลยว่าอ่านแล้วรู้สึกเหมือนถูกสูบลงไปในความโดดเดี่ยวอ้างว้างของตัวละคร อ่านแล้วคงเศร้าหดหู่ไปหลายวัน ^^ Note :: นิยายทุกเรื่องที่พวงแสดเอ่ยถึงอาจจะพูดในทำนองชอบมากกว่าไม่ชอบนะคะ เพราะพวงแสดจะพูดถึงเฉพาะเล่มที่ตัวเองชอบเท่านั้น ส่วนเรื่องที่อ่านแล้วไม่ประทับใจ พวงแสดจะไม่พูดถึงค่ะ ^^ พวงแสด...   Create Date : 05 พฤศจิกายน 2553 22 comments Last Update : 22 กรกฎาคม 2559 23:23:16 น. Counter : 6365 Pageviews. Share Tweet

แค่อ่านรีวิวน้ำตาก็จะไหลแล้วอ่ะพวงแสด   โดย: พวงพะยอม (D-novel ) 5 พฤศจิกายน 2553 10:09:50 น.

เคยอ่านแล้วเหมือนกันค่ะ แต่นานมากแล้ว ได้อ่านรีวิวอีกครั้งก็ยังเศร้าไปด้วย ตอนนั้นอ่านแล้วไม่ยักรู้สึกว่าธชารักธารเลย นอกจากความเห็นแก่ตัวเท่านั้น   โดย: thezircon IP: 125.24.230.135 5 พฤศจิกายน 2553 16:24:41 น.

นิยายของนักเขียนรุ่นเก่าส่วนใหญ่ก็ให้แง่คิดทั้งนั้น ถือเป็นมนต์เสน่ห์ที่นักอ่านรุ่นใหม่มองข้ามไปด้วยซ้ำ ว่าแล้วก็ต้องหามาอ่าน อ่านงานของป้าได้ไม่กี่เรื่องเองค่ะ   โดย: อิมาอิซัง 6 พฤศจิกายน 2553 9:26:25 น.

นั่นสิคะ จะหานักเขียนรุ่นใหม่ๆ เขียนได้ดีอย่างรุ่นก่อนนี่ยากเต็มทีแล้วค่ะ   โดย: พวงพะยอม (D-novel ) 7 พฤศจิกายน 2553 11:49:25 น.

พวงพะยอม >> ตอนเขียนรีวิวพวงแสดก็น้ำตาคลอเหมือนกันค่ะ thezircon >> อาจจะจริงก็ได้ค่ะ ความรักที่เห็นแก่ตัวอย่างสุดขั้วของธชา ไม่น่าจะเรียกมันว่าความรักได้เลย ดูๆ ไปแล้วก็รักตัวเองมากกว่าเนอะ เศร้า... อิมาอิซัง >> นั่นสิคะ เรียกว่าเป็นเสน่ห์ที่ทำให้ผลงานน่าอ่านน่าเก็บเนอะ พวงแสดก็อ่านของป้าหลายเล่มเหมือนกันค่ะ วันหลังจะเอาเรื่องที่ชอบมารีวิวอีก เหมือนได้สะสมและระลึกถึงนิยายที่ตัวเองชอบด้วยค่ะ ปล.ถึงจะเป็นนักอ่านรุ่นใหม่ แต่พวงแสดก็ชอบอ่านงานของนักเขียนเก่าๆ ด้วยนะคะ (อ่านได้ทุกแนว ยกเว้นหนังสือเรียนอ่ะค่ะ 55+) เพียงแต่เริ่มต้นช้ากว่างานเขียนของนักเขียนรุ่นใหม่ เพราะพวงแสดเกิดช้า โตช้า แก่ช้า เรียกว่าเพิ่งเริ่มเตาะแตะกับงานเขียนเก่าๆ ค่ะ อิอิ พวงพะยอม >> พวงแสดว่ามีนักเขียนใหม่ๆ หลายคนที่ตั้งใจกับงานเขียนนะคะ แต่คงต้องสั่งสมประสบการณ์ ความคิด และอะไรหลายๆ อย่าง กว่าจะงานจะออกมาดีใกล้เคียงหรือเทียบเท่านักเขียนรุ่นเก่าที่เรียกว่าชั้นครูหลายๆ คน แต่ตอนนี้ก็เห็นแววนักเขียนใหม่หลายคนอยู่น๊า... อย่างนักเขียนในดวงใจของพวงพะยอมไงคะ อิอิ   โดย: พวงแสด (D-novel ) 8 พฤศจิกายน 2553 13:38:35 น.

เคยอ่านเรื่องนี้เมื่อนานมาแล้ว จำเรื่องได้ แต่จำชื่อไม่ได้ เอาไปจำสลับกับ เรื่องมณีร้าว ของ ว.วินิจฉัยกุล เพราะจำได้คล้ายว่า พระเอกมองว่านางเอกเป็นเหมือนเพชรที่มีตำหนิ ขอบคุณที่มารีวิว ถ้ามีโอกาสช่วยเขียนรีวิว นิยายเก่าๆ อีกนะคะ (ไม่ค่อยชอบนิยาย ของนักเขียนใหม่ๆ)   โดย: MidNite 8 พฤศจิกายน 2553 13:57:05 น.

MidNite >> ได้เรยค่ะ พวงแสดชอบของป้าหลายเล่มเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่เรื่องที่ประทับใจจะออกแนวเศร้าซึ้งนะคะ มีลิสต์อีกหลายเรื่องทีเดียว แต่ของนักเขียนชั้นครูคนอื่นๆ นี่พวงแสดยังไม่รับปากนะคะ เพราะคุณทมยันตีเป็นนักเขียนชั้นครูคนเดียวที่พวงแสดเคยอ่านงานเขียนเยอะสุดค่ะ ท่านอื่นๆ ประปรายมาก แต่จะเอามารีวิวเท่าที่ได้อ่านและชอบนะคะ ตอนนี้พวงแสดหมายตาคุณกิ่งฉัตรไว้ค่ะ ติดใจสูตรเสน่หาที่ออนแอร์ไปทางช่อง 3 ว่าจะสอยมาสะสมให้ได้เรย แล้วก็คุณปิยะพร ที่เขียน "รากนครา" อีกคนค่ะ ได้ดูที่เป็นละครทางช่อง 7 ก็ชอบมากมาย (แนวเศร้าอีกแล้ว หุหุ) ตอนนี้กำลังหาหนังสืออยู่ค่ะ แล้วจะเอามารีวิวแน่นอนค่ะ   โดย: พวงแสด (D-novel ) 8 พฤศจิกายน 2553 14:17:57 น.

จะรออ่านนะคะ ของนักเขียนเก่าๆ ท่านไหนก็ได้ค่ะ ชอบแบบที่ให้ข้อคิด เศร้าๆ หวานๆ ไม่ชอบรักกุ๊กกิ๊กอ่ะค่ะ อ่านแล้วไม่อิน แก่แล้ว   โดย: MidNite 9 พฤศจิกายน 2553 4:49:08 น.

เดี๋ยวบอกให้พวงแสดจัดให้นะคะ คุณMidnite   โดย: พวงพะยอม (D-novel ) 11 พฤศจิกายน 2553 7:18:04 น.

ชอบเรื่องนี้มากๆค่า อ่านแล้วก็อ่านอีก หลายรอบแล้วค่ะ หนังสือได้ลายเซ็นต์คุณทมยันตีด้วยค่ะ ดีใจมากมายเลย อิอิ   โดย: ~*~Moonshine~*~ 17 พฤศจิกายน 2553 16:53:51 น.

เรื่องนี้เคยอ่านนานมากกกแล้วเป็น 10 ปีได้แล้ว แต่ยังประทับใจไม่เคยลืมเหมือนกัน ฝังใจกับบทสรุป เช่นกันค่ะ บอกได้คำเดียวว่า..........อิน!!!   โดย: moony_pl IP: 115.87.246.87 23 พฤศจิกายน 2553 22:51:29 น.

เรื่องนี้สุดยอดจริงๆ ค่ะ จำได้ว่าร้องไห้เยอะมาก เกลียดพระเอกที่สุด   โดย: liz IP: 58.11.28.129 23 ธันวาคม 2553 20:16:32 น.

นานมากที่ไม่ได้เข้ามาดูแลบ้านช่อง วันนี้แวะมาปัดกวาดเช็ดถูเล็กนอยเลยแวะทักทายกันค่ะ คุณ MidNite >> ชอบงานของนักเขียนเก่าๆ เช่นกันค่ะ นักเขียนชั้นครู รู้สึกว่าผลงานยอดเยี่ยมจริงๆ แต่ของนักเขียนใหม่ก็ชอบค่ะ เป็นบางเล่มที่รู้สึกว่าถูกใจจังก็ชอบเลย ไม่ติดนามปากกา แต่ชอบเป็นเรื่องๆ ไป คุณ Moonshine >> เคยเจอป้าครั้งนึงที่งานหนังสือค่ะ แต่ไม่ได้ซื้อนิยายของป้าเลยอดขอลายเซ็น แต่นิยายของป้านี่สุดยอดจริงๆ ค่ะ มีน้อยเรื่องมากที่อ่านแล้วจะไม่ปลื้ม คุณ moony_pl >> ไม่มีคำใดจะอธิบายได้ดีกว่านี้อีกแล้วค่ะ อิน! คุณ liz >> เหมือนกันค่ะ ร้องไห้ตาปวมเป่งเลย โกรธพระเอก แต่ไม่ถึงกับเกลียด ยังไงก็อยากให้ธารมีความสุขค่ะ ตอนนี้ไม่ได้อ่านนิยายเลย ทั้งของนักเขียนเก่าและใหม่ เลยไม่มีเรื่องจะรีวิวในช่วงนี้ ปีใหม่ไม่ได้ไปไหน พวงแสดจะหานิยายมาอ่านเยอะๆ แล้วจะเอามารีวิวอีกนะคะ   โดย: พวงแสด (D-novel ) 29 ธันวาคม 2553 11:57:40 น.

อ๊า...จริงค่ะ น้อยมากที่จะไม่ปลื้ม เรื่อง วันที่รอคอย ซื้อมาจากงานสัปดาห์หนังสือ เมื่อครั้งจัดงานอยู่แถวถนนลูกหลวง เอิ๊กๆๆ (แว้กกกกกกก ไม่อยากให้ทายอายุเลย อิอิ) ตอนเดินกลับออกจากงานเจอคุณทมยันตีกำลังจะเข้างานค่ะ เลยขอลายเซ็นต์ซ๊าเลย ว่าแล้วก็อยากอ่านอีก ไปเอามาอ่านดีกว่า อิอิ   โดย: ~*~Moonshine~*~ 2 กุมภาพันธ์ 2554 20:51:10 น.

อยากได้ลายเซ็นป้าอี๊ดจังค่ะ อิอิ   โดย: พวงพะยอม (D-novel ) 2 กุมภาพันธ์ 2554 22:24:44 น.

เคยอ่านคำมั่นสัญญา เรื่องนี้ยังเลย เดี๋ยวจะหามาอ่านบ้าง   โดย: เหมียวโก้ IP: 49.228.181.18 3 มิถุนายน 2554 9:11:33 น.

เคยอ่านสมัยเรียนมัธยม ผ่านมา 10 กว่าปี เรื่องนี็จำฝังใจค่ะ เศ้รามาก สงสารนางเอกที่สุด อ่านแล้วนั่งร้องไห้ตาม   โดย: น้ำฝน IP: 110.77.249.110 23 กุมภาพันธ์ 2555 22:16:48 น.

ดีใจมากเลยที่มีคนชื่อเหมือนเรา เราก็ชื่อพวงแสดเหมือนกัน เธอเป็นคนแรกเลยนะที่ชื่อเดียวกับเรา (ไม่ได้เกี่ยวกับบทความเลยอ่ะ)   โดย: ชื่อเดียวกันเลย IP: 171.4.211.144 9 เมษายน 2555 21:08:51 น.

คุณพวงแสดคะ อยากจะขอรบกวนนิดหน่อยน่ะค่ะ คือว่าหนังสือเรื่องนี้ของดิฉันมีอยู่หน้าหนึ่งที่กระดาษมันเป็นขุยนิด ๆ เนื่องจากโดนน้ำ ทำให้ตัวหนังสือหายไปบางส่วน ดิฉันเองก็อ่านเมื่อนานมาแล้ว จำข้อความที่แน่นอนไม่ได้ เลยอยากรบกวนสอบถามคุณพวงแสดได้ไหมคะ ว่าข้อความที่มันหายไปมีว่าอย่างไร "ถ้าเขาถ่ายทอดชีวิต วิญญาณของเขาXXXXX รู้ไหม...นารถจะทำ นารถยินดีตายแทนธาร...เพียงแต่ให้XXXXX ยิ้มให้เขาสักหน่อย และขอให้แค่รู้ว่า ธารจะมีชีวิตต่อไปXXXXXกับใครก็ได้ แม้ไม่ใช่เขา! นารถเพิ่งรู้ รักแท้เป็นเช่นนี้เอง!" ตรงที่เว้นเป็นอักษร XXXXX ไว้น่ะค่ะ มีข้อความว่าอย่างไรบ้างคะ ขอบคุณคุณพวงแสดล่วงหน้าในความกรุณานะคะ ^^   โดย: Sanne IP: 58.8.128.208 29 กรกฎาคม 2556 21:20:58 น.

อ่านแล้วร้องไห้ตาบวมเลยอ่ะเรื่องนี้ ประทับใจมากๆค่ะ   โดย: poo IP: 125.27.42.167 21 กันยายน 2556 13:03:14 น.

ดิฉันก็ประทับใจเรื่องนี้มากค่ะสงสารนางเอง ตอนพระเอกบอกว่าจะแต่งงานตอนแรกคิดว่านางเอกเสียใจแต่ไม่เป็นไรมากแต่พอมาอ่านที่นางเอกเอาใว้ร้องให้เลยเสียใจเงียบๆคนเดียว น่าสงสาร น้ำตาซึม หลายตอนเหมือนกันที่ชอบ ก็คือตอนที่นางเอกพูดลาพระเอก ดึกแล้วคุณขา หมดเวลา ขอลาก่อน จำไม่ลืมเลยคำนี้ คือมันเศร้าอะ แล้วก็ ยอดรัก..นารถทำให้ธารเจ็บช้ำนักหรือ สุดหัวใจ..ธารตัดขาดจากหัวใจแน่หรือ ตรงนี้น้ำตาก็แตกอีก โอ้ยย จะบ้าตาย   โดย: ruriko IP: 203.146.116.178 29 กันยายน 2557 9:45:31 น.

เคยอ่านเมื่อประมาณ25ปีที่แล้วค่ะ ยังซึ้งใจถึงวันนี้ค่ะ โดยเฉพาะกลอนลาค่ะ   โดย: สายเพชร IP: 139.99.104.95 28 พฤษภาคม 2563 19:52:52 น.