ใครจะคิดว่าใน ชีวิตของคนคนหนึ่งจะต้องใช้งานแต่งงานเปลืองถึงสามครั้งสามหน !

นลินคนหนึ่งละที่ไม่คิด ! แต่จะเรียกว่า “ทำตัวเอง” หรือ “กามเทพกลั่นแกล้ง” ดี ?

งานแต่งงานซึ่งควรเป็นความทรงจำแสนหวานครั้งเดียวในชีวิตลูกผู้หญิง สำหรับหล่อน...จึงเกิดขึ้นง่ายดายเหมือนเล่นขายของ มิหนำซ้ำสองครั้งที่ผ่านมา “เจ้าบ่าว” ของนลินยังเป็นคนเดิม ! เจ้าบ่าวกำมะลอคนที่เป็นเพื่อนเล่นกันมาแต่อ้อนแต่ออก...เพื่อนข้างบ้านที่ ห่างกันแค่รั้วกั้น

แต่คล้ายว่าโชคชะตาไม่เปิดโอกาสให้ใครล้อเล่นกับชีวิตถึงเพียงนั้น วันเดียวหลังจากงานแต่งงานปลอม ๆ รอบสอง...หญิงสาวก็ปิ๊งกับ “ว่าที่เจ้าบ่าว” ในฝัน !

เรื่องคงง่ายกว่านี้...หากขณะที่ต้นรักต้นใหม่ผลิดอกออกใบน่าตื่นตา ต้นรักต้นเล็กริมรั้วบ้านหล่อน...จะไม่เติบโตงอกงามขึ้นอย่างช้า ๆ เช่นกัน หญิงสาวจะทำเช่นไร...กับรักครั้งใหม่...และพันธะหัวใจที่เพิ่งได้รับรู้ ?

“ต้นรักริมรั้ว” นิยายอีกเรื่องที่กำลังจะได้นำมาสร้างเป็นละครทางช่องสามโดยมีหมากและคิมเป็นพระนาง ขอบอกว่าตอนแรกที่รู้ว่าใครจะได้มาแสดงเป็นนายกบ พวงพะยอมถึงขั้นอารมณ์เสียค่ะ เพราะนายกบในหนังสือมันต้องสูงใหญ่ ไม่ใช่ตัวเล็กเหมือนหมาก แต่พอเห็นภาพเบื้องหลังที่กำลังถ่ายทำกันก็พอหยวนๆ หมากน่าจะพอไปวัดไปวากับบทของนายกบได้

เรื่องนี้อ่านแล้วชวนให้รู้สึกว่ายายบัวกับนายกบ เขารักกันอย่างไม่รู้ตัว มันเป็นความรักที่ค่อยๆ ซึมกันไปทีละน้อยตั้งแต่สมัยเด็ก จะบอกว่าคุณร่มแก้วเขียนดีค่ะ ภาษาลื่นเชียว ไม่น้อยไม่เยอะจนเกินไป ความน่ารักของนายกบก็ใช่ย่อย สาวๆ ติดกันเกรียว

ทว่าเพื่อนกันสมัยเด็กก็ต้องมีเหตุให้แต่งงานกันถึงสามครั้ง และเลิกกันรวดเร็วยิ่งกว่าจรวดของนาซ่าเสียอีก เหตุผลที่แต่งงานกันนั้นครั้งแรกพอรับได้ค่ะ แต่ครั้งที่สองพวงพะยอมว่ามันดูลอยๆ ชอบกล เพราะทางแก้ปัญหามีมากกว่านี้อีกตั้งเยอะ ไม่จำเป็นต้องแต่งงานกันก็ได้ แต่ก็นั่นแหละค่ะ...ถ้าไม่แต่งก็คงไม่เกิดเรื่องเกิดราวกันขึ้นมา ฮ่าๆ

ส่วนตัวแล้วตัวละครที่ชอบมากที่สุดในเรื่องคือนางร้ายค่ะ จำไม่ได้แล้วว่านางชื่ออะไร นางคือผู้หญิงที่หลงรักนายกบหัวปักหัวปำ ทำงานเก่ง มีศักดิ์ศรี แต่มีความผิดอย่างเดียวคือรักนายกบจนยอมทิ้งงานที่อเมริกามาดูหน้าของเจ้าสาวนายกบในการแต่งงานครั้งที่สอง ผู้หญิงคนนี้เป็นนางร้ายที่มีสติค่ะ ไม่ต้องใส่ชุดแดง ทาปากแดง กรีดลั่นบ้านกระทืบเท้าใส่คนใช้ แต่นางจะมาแบบนิ่งๆ เชือดเฉือนทุกคำ และเป็นนางร้ายที่มีมิติ เพราะไม่มีแค่ร้ายด้านเดียว เหตุผลในการกระทำของนางฟังขึ้นค่ะ ถือว่าสอบผ่าน

สรุปแล้วเรื่องนี้ถือว่าสนุกอีกเรื่องค่ะ ขึ้นชื่อว่าร่มแก้วแล้วไม่น่าพลาดนะคะ นักเขียนคนนี้น่าจับตามองมาก แม้พล็อตจะธรรมดา แต่ลีลาการเขียนของเธอที่ทำให้คนอ่านคล้อยตามรับรองว่าไม่ธรรมดาแน่นอนค่ะ

ปล. ห่างหายไปปีกว่ากับการรีวิว ขอจัดเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกแล้วกันนะคะ :)

พวงพะยอม.