เหตุบังเอิญที่อุบัติขึ้นเพราะความริษยาของพี่สาวต่างสายเลือดและความละโมบของป้าผู้ชุบเลี้ยงเธอมาแต่เล็กแต่น้อยทำให้เด็กกำพร้าอย่าง “พุทธชาด”จำต้องหนีออกจากบ้านที่ร้อนระอุดั่งนรก เพียงเพื่อจะพบกับนรกแห่งใหม่ที่มีซาตานร้ายอย่างเขาเป็นผู้ครอบครองเมื่อหมดหนทางไปเธอต้องยอมตกเป็นเครื่องรองรับอารมณ์ของเขาเพื่อเอาตัวรอด

“วรันต์”ชายหนุ่มผู้มีบาดแผลในชีวิตและเข็ดขยาดกับความรักจนมองผู้หญิงทุกคนเป็นเพียงเครื่องเล่น

“ฉันว่าใจดีกับเธอมากแล้วนะให้อยู่สุขสบายมีเงินให้ใช้ตั้งหลายวันมาแล้วเธอควรต้องตอบแทนฉันบ้างสิ”

“พุดเกลียดคุณ”หล่อนร้องบอกน้ำตาร่วงเผาะมือแข็งแรงของเขาเอื้อมมาบีบคางบังคับให้เงยขึ้น “อย่ามาบีบน้ำตาเลยฉันไม่เชื่อน้ำหน้าเธอหรอก”

จุมพิตร้อนเร่าทั้งบังคับและเอาแต่ใจประทับลงมาอย่างรุนแรงพุทธชาดได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของเขามือใหญ่สอดคว้าเอวคอดรั้งให้ชิดลำตัวมืออีกข้างสอดรับที่ท้ายทอยจับไว้ไม่ให้โอกาสหล่อนดิ้นหนี