เมื่อผมไม่สบาย...
เมื่อผมไม่สบาย...เจ้านายผมรีบพาผมไปหาพวกคุณเขาไม่รู้หรอกว่าผมเป็นอะไรสิ่งที่เขาต้องการคือรักษาอาการผิดปกติของพวกผมให้ไวที่สุดเท่านั้นสิ่งที่เขาต้องการ คือช่วยให้พวกผม ร่าเริงแจ่มใสเป็นปกติ แบบที่เคยเป็นมาแต่ เพราะคนเราไม่ได้เก่งไปทุกเรื่อง ไม่ได้เรียนรู้ได้ทุกอย่างเพราะเจ้านายของผมไม่ได้มีความรู้และความสามารถที่จะรักษาผมได้.. และแน่นอน ผมก็พูดบอกเขาไม่ได้ด้วย ว่าผมปวดตรงไหน เจ็บตรงไหนเพราะฉะนั้น เขาก็เลยพาผมไปหาคุณ เพื่อหวังพึ่งความสามารถของพวกคุณในการเยียวยา หาสาเหตุที่ทำให้ผมไม่สบายได้ไวที่สุดเมื่อถึงสถานที่ๆ คุณทำงานอยู่ เมื่อผมไปพบคุณเพื่อให้คุณตรวจวินิจฉัยหลายครั้ง เจ้านายผมอาจแสดงอาการถามซอกแซก หรือแสดงความคิดเห็นแย้งกับคุณบ้างได้โปรด.. เจ้านายของผมไม่ได้คิดจะลบหลู่ความรู้ความสามารถของคุณหรอก... เธอเพียงแต่ต้องการรับรู้ว่า เธอต้องปฏิบัติอย่างไร ให้ผมหายไวๆ เท่านั้น เธอเพียงแต่ต้องการให้คุณทราบว่า อาการของผมเป็นอย่างไร เพราะเธออยู่กับผมตลอดตั้งแต่ผมปกติ จนถึงผมไม่สบายกรุณาฟังเธอซักนิด เธอคงอยากให้ผมหายป่วยยิ่งกว่าใครๆ ทั้งนั้น กรุณาเข้าใจซักนิด เมื่อเจ้านายของผม เป็นบุคคลผู้ไม่มีความรู้อย่างที่คุณรู้และเชี่ยวชาญมาตลอดชีวิต เธอย่อมเป็นกังวล และคาดหวังถึงความใส่ใจของคุณ เมื่อผมเข้ามาในที่ทำงานที่คุณเป็นเจ้าของอยู่ เจ้านายผมรู้ว่า อาชีพเช่นพวกคุณต้องผจญกับโรคภัยไข้เจ็บของพวกผมมากมาย หลายครั้งพวกคุณอาจอยู่ในอารมณ์ที่ไม่อยากพูดคุย หรือถูกซักถามมากมายนักแต่ขอร้องเถอะ เพราะผมพูดไม่ได้ ผมไม่สบาย และเจ้านายของผมกังวลทุกครั้ง เธอย่อมอยากได้ข้อมูลจากผู้รู้และรักษาผมเพราะชีวิตพวกผมอาจมีค่าน้อยในสายตาของหลายคน แต่สำหรับเจ้านายของพวกผมแล้ว.. ชีวิตพวกผมมีค่ามากมาย สำหรับพวกเขามากพอที่เจ้านายจะสละค่าใช้จ่ายมากมาย เป็นค่ารักษาพวกผม ทั้งๆที่พวกผมไม่มีประกันสังคม หรือสวัสดิการโดยเฉพาะและเพราะว่า... ชีวิตพวกผมมีค่าสำหรับเธอ แต่เธอก็ฝากของมีค่าสำหรับเธอ นั่นคือชีวิตของผมเอาไว้ในมือของพวกคุณหากจนปัญญาที่พวกผมจะอยู่ดูโลกใบนีได้ และจากไปในมือของพวกคุณเธอคงจะไม่ว่ากล่าวคุณ หากได้เห็นว่าคุณได้พยายามช่วยเหลือพวกผมอย่างเต็มที่ และรับฟังความคิดเห็นของเธอในการรักษาชีวิตพวกผม โปรดตระหนักอีกครั้งเมื่อผมไม่สบาย.. มันไม่ใช่แค่ความเป็นความตาย ของพวกผม ที่ขึ้นอยู่กับพวกคุณแต่มันเป็นความเจ็บปวดของเจ้าของ ที่มองพวกผมเจ็บปวดโดยช่วยอะไรไม่ได้ เมื่อคุณดูแลใส่ใจพวกผม.. ที่เป็นเพียงชีวิตเล็กๆคุณได้ดูแลใส่ใจ "หัวใจ" และ "ความรู้สึก" ของเจ้านายของผม ที่เป็นคนเช่นเดียวกับคุณด้วยทั้งผมกับเจ้านายของผม รู้สึกขอบคุณพวกคุณเสมอที่ช่วยดูแลรักษาพวกผม "ในยามที่ผมไม่สบาย....."ป.ล. อ่าน blog พี่ viee แล้วก็จิตวิญญาณนักเขียนนักขีดกลับมาเข้าสิงป.ล.2 โชคดีที่ รพส.ทุกแห่งที่ไปใช้บริการ เจอแต่คุณหมอที่น่ารัก และรับฟังความคิดเห็นของเจ้าของหมาเสมอ แม้จะจู้จี้ไปบ้างก็ตาม คุณหมอก็ยังอดทนป.ล.3 "เมื่อผมไม่สบาย" ไม่ได้แต่งขึ้นเพื่อประชดใครหรือมีเจตนาดูถูกใครทั้งสิ้น เป็นเพียงความรู้สึกในฐานะเจ้าของหมา เท่านั้นเองนะจ๊ะ