|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เมื่อผมไม่สบาย...
เมื่อผมไม่สบาย...
เจ้านายผมรีบพาผมไปหาพวกคุณ
เขาไม่รู้หรอกว่าผมเป็นอะไร
สิ่งที่เขาต้องการคือรักษาอาการผิดปกติของพวกผมให้ไวที่สุดเท่านั้น
สิ่งที่เขาต้องการ คือช่วยให้พวกผม ร่าเริงแจ่มใสเป็นปกติ แบบที่เคยเป็นมา
แต่
เพราะคนเราไม่ได้เก่งไปทุกเรื่อง ไม่ได้เรียนรู้ได้ทุกอย่าง
เพราะเจ้านายของผมไม่ได้มีความรู้และความสามารถที่จะรักษาผมได้..
และแน่นอน ผมก็พูดบอกเขาไม่ได้ด้วย ว่าผมปวดตรงไหน เจ็บตรงไหน
เพราะฉะนั้น เขาก็เลยพาผมไปหาคุณ
เพื่อหวังพึ่งความสามารถของพวกคุณในการเยียวยา หาสาเหตุที่ทำให้ผมไม่สบายได้ไวที่สุด
เมื่อถึงสถานที่ๆ คุณทำงานอยู่ เมื่อผมไปพบคุณเพื่อให้คุณตรวจวินิจฉัย
หลายครั้ง เจ้านายผมอาจแสดงอาการถามซอกแซก หรือแสดงความคิดเห็นแย้งกับคุณบ้าง
ได้โปรด.. เจ้านายของผมไม่ได้คิดจะลบหลู่ความรู้ความสามารถของคุณหรอก...
เธอเพียงแต่ต้องการรับรู้ว่า เธอต้องปฏิบัติอย่างไร ให้ผมหายไวๆ เท่านั้น
เธอเพียงแต่ต้องการให้คุณทราบว่า อาการของผมเป็นอย่างไร เพราะเธออยู่กับผมตลอดตั้งแต่ผมปกติ จนถึงผมไม่สบาย
กรุณาฟังเธอซักนิด เธอคงอยากให้ผมหายป่วยยิ่งกว่าใครๆ ทั้งนั้น
กรุณาเข้าใจซักนิด เมื่อเจ้านายของผม เป็นบุคคลผู้ไม่มีความรู้อย่างที่คุณรู้และเชี่ยวชาญมาตลอดชีวิต เธอย่อมเป็นกังวล และคาดหวังถึงความใส่ใจของคุณ เมื่อผมเข้ามาในที่ทำงานที่คุณเป็นเจ้าของอยู่
เจ้านายผมรู้ว่า อาชีพเช่นพวกคุณต้องผจญกับโรคภัยไข้เจ็บของพวกผมมากมาย หลายครั้งพวกคุณอาจอยู่ในอารมณ์ที่ไม่อยากพูดคุย หรือถูกซักถามมากมายนัก
แต่ขอร้องเถอะ เพราะผมพูดไม่ได้ ผมไม่สบาย และเจ้านายของผมกังวลทุกครั้ง เธอย่อมอยากได้ข้อมูลจากผู้รู้และรักษาผม
เพราะชีวิตพวกผมอาจมีค่าน้อยในสายตาของหลายคน
แต่สำหรับเจ้านายของพวกผมแล้ว.. ชีวิตพวกผมมีค่ามากมาย สำหรับพวกเขา
มากพอที่เจ้านายจะสละค่าใช้จ่ายมากมาย เป็นค่ารักษาพวกผม ทั้งๆที่พวกผมไม่มีประกันสังคม หรือสวัสดิการโดยเฉพาะ
และเพราะว่า...
ชีวิตพวกผมมีค่าสำหรับเธอ แต่เธอก็ฝากของมีค่าสำหรับเธอ นั่นคือชีวิตของผมเอาไว้ในมือของพวกคุณ
หากจนปัญญาที่พวกผมจะอยู่ดูโลกใบนีได้ และจากไปในมือของพวกคุณ
เธอคงจะไม่ว่ากล่าวคุณ หากได้เห็นว่าคุณได้พยายามช่วยเหลือพวกผมอย่างเต็มที่ และรับฟังความคิดเห็นของเธอในการรักษาชีวิตพวกผม
โปรดตระหนักอีกครั้ง
เมื่อผมไม่สบาย..
มันไม่ใช่แค่ความเป็นความตาย ของพวกผม ที่ขึ้นอยู่กับพวกคุณ
แต่มันเป็นความเจ็บปวดของเจ้าของ ที่มองพวกผมเจ็บปวดโดยช่วยอะไรไม่ได้
เมื่อคุณดูแลใส่ใจพวกผม.. ที่เป็นเพียงชีวิตเล็กๆ
คุณได้ดูแลใส่ใจ "หัวใจ" และ "ความรู้สึก" ของเจ้านายของผม ที่เป็นคนเช่นเดียวกับคุณด้วย
ทั้งผมกับเจ้านายของผม รู้สึกขอบคุณพวกคุณเสมอที่ช่วยดูแลรักษาพวกผม
"ในยามที่ผมไม่สบาย....."
ป.ล. อ่าน blog พี่ viee แล้วก็จิตวิญญาณนักเขียนนักขีดกลับมาเข้าสิง
ป.ล.2 โชคดีที่ รพส.ทุกแห่งที่ไปใช้บริการ เจอแต่คุณหมอที่น่ารัก และรับฟังความคิดเห็นของเจ้าของหมาเสมอ แม้จะจู้จี้ไปบ้างก็ตาม คุณหมอก็ยังอดทน
ป.ล.3 "เมื่อผมไม่สบาย" ไม่ได้แต่งขึ้นเพื่อประชดใครหรือมีเจตนาดูถูกใครทั้งสิ้น เป็นเพียงความรู้สึกในฐานะเจ้าของหมา เท่านั้นเองนะจ๊ะ 
| Create Date : 12 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 12 มิถุนายน 2550 17:07:13 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 650 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Jannyfer  วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:19:43:18 น. |
|
|
|
| โดย: :bo (ECie ) วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:21:19:52 น. |
|
|
|
| โดย: มะแต้มมะตูม วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:2:05:46 น. |
|
|
|
| โดย: Jannyfer วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:15:46:26 น. |
|
|
|
| โดย: viee วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:17:42:05 น. |
|
|
|
|
|
|
|
หายไวไวนะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [