บันทึกของหมามุมห้อง I : ปอร์เช่...ด้วยความคิดถึง หลังจากพ่อลูกชายตัวแสบอายุครบ 4 เดือน ก็ได้เวลาพาไปส่งโรงเรียนครูวร ปัจจุบัน ลาเต้ต้องใช้เวลาศึกษาเล่าเรียน 3 เดือนพอดีเป๊ะๆ ตอนนี้ก็เลยต้องทนเหงา 3 เดือน เอาเข้าจริงๆ งานด้านการเรียนก็มาโถมกระหน่ำเอาหลังจากที่ส่งคุณชายเข้าโรงเรียน และคาดว่าจะหนักไปถึง 3 เดือน เลยคิดว่าโชคดีแล้วที่เอาลาเต้ไปฝึกช่วงนี้ เนื่องจากคงจะไม่มีเวลาให้เขา แล้วก็จริงๆ ซะด้วย คงจะต้องยุ่งกับการเซ็ตงานวิจัยไปอีก 2 เดือน พอเข้าที่เข้าทาง แล้วคงจะแบ่งเวลาได้ง่ายกว่าเดิม ยุ่งแค่ไหน ก็ขนาด กรงลาเต้ตั้งไว้กลางบ้าน ตั้งแต่วันที่ไปส่งเขาเข้าโรงเรียนยังไม่ได้มีเวลาจะเก็บเลยคะ ตอนแรก พอเก็บพับไว้แล้ว...เอ ทำไมบ้านโล่งจัง....กว้างๆ พิกล เลยกลับมาตั้งไว้ในสภาพกลางบ้านเหมือนเดิม ค่อยคุ้นหน่อย... ตอนนั่งทำงานหน้าคอมพ์ฯ เอ ทำไมวันนี้เงียบๆ จัง....ไม่มีลมหายใจอุ่นๆ หรือไม่ก็ตัวขนๆ ร้อนๆ มานอนเบียดเท้าแบบทุกครั้ง พอว่างไปว่างมาก็มานั่งทบทวนว่า ความรู้สึกว่างๆ โล่งๆ หวิวๆ แบบนี้เคยเจอตอนไหน... อ้อ จำได้แล้วเคยเผชิญกันมาครั้งนึง ก็ตอนอายุ 15 ละมั้ง.... ก่อนที่จะมาเลี้ยงลาเต้....ที่เป็น Golden Retriever เนื่องจากที่บ้านเป็นคนรักสุนัขกันทั้งบ้าน เราเลยมีสุนัขอยู่ประจำ....แต่เป็นพวกเฝ้าบ้านทั้งนั้น อัลเซเชียน,โดเบอร์มานน์พินเชอร์,หมาไทย ตัวใหญ่ๆ วิ่งเล่นๆ กันนอกบ้าน ไม่ได้เข้ามาในส่วนตัวบ้าน สุนัขที่เรียกว่า "เป็นของตัวเอง..." ได้มาตอนอายุ 2 ขวบ... จะว่าเป็นของตัวเองก็ไม่ถูกนัก เพราะตอนอายุเท่านั้น คุณแม่เป็นคนเลี้ยงทั้งลูกหมาและลูกคน เจ้าตัวนี้...ชื่อ Porche หรือ ปอร์เช่.... สายพันธ์ Labrador Retriever สีดำปิ๊ดปี๋ ยังกะกองถ่าน... วันเกิด...เกิดวันเดียวกันกะเรานี่แหละ เลยกลายมาเป็นของกำนัลเราวันเกิด คุณแม่เล่าว่า.... ปลายเดือน ธ.ค. ไปเยี่ยมเพื่อนคุณพ่อคนนึงที่กลับมาจากต่างประเทศ แล้วพ่อ-แม่สุนัข Labrador Retriever ของบ้านเขาก็มีลูกพอดี... (ตอนนั้นสุนัขพันธ์นี้ยังไม่แพร่หลายในบ้านเราเท่าไหร่) ไอ้เราด้วยความเป็นเด็ก อายุ 2 ขวบ กำลงซนไปทั่ว เล่นไปทั่วเลยไปเล่นกับแม่หมา เล่นไปเล่นมา ก็ลามปามไปถึงลูกหมา.... ดีนะ แม่หมาเขาไม่กัดเอา เล่นไปเล่นมา ก็จับไอ้กองถ่านสีดำๆ ตัวนึงขึ้นมา ตีๆ ที่หัว เล่นๆ กันตลอดแล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ไม่สนบิดามารดรตัวเอง เล่นแต่กับเจ้ากองถ่านสีดำนั่น... พอได้เวลากลับก็ไม่ยอมกลับ จับแต่เจ้าลูกหมาสีดำ ร้องกรี๊ดๆ ลั่นบ้านลั่นเมืองจะเอา จะเอา ท่าเดียว ไม่ได้เกรงใจแม่หมาที่กำลังนอนกกลูกๆ หล่อนอยู่เลย สุดท้ายเพื่อนคุณพ่อ เขาคงอ่อนอกอ่อนใจ...หรือไม่ก็รำคาญเสียงร้องไห้ของเด็ก 2 ขวบที่เป็นคน ก็เลยถามว่าจะเอาไปเลี้ยงรึเปล่า เขายกให้แล้วกัน แล้วก็เดินไปหยิบใบฉีดวัคซีนมาส่งให้ พอเปิดดูถึงได้รู้ว่า... วันเกิดเจ้าลูกหมาตัวนั้น มันวันเดียวกะลูกสาวตัวเอง.. ขากลับจากบ้านเพื่อนพ่อคนนั้น เลยได้ไอ้หมาดำๆ 1 ตัวกลับบ้านมาด้วย...จากเสียงกรี๊ดดดดดดด ของลูกสาวตัวเอง ตอนนั้น คุณแม่เหนื่อยสุด เพราะต้องเลี้ยงทั้งลูกคน ดูแลทั้งลูกหมา.... แต่พอโตขึ้นมาหน่อย เจ้าหมาตัวเล็กๆ ที่เด็กสองขวบอุ้มได้ ก็กลายเป็นขี่ได้แทน... แถมติดตัวเรา เป็นตังเม ยกเว้นตอนเวลาให้อาหาร ปอร์เช่จะวิ่งไปหาแม่แทน พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนเราอายุราวๆ 8 ขวบ ก็ได้ห้องนอนของตัวเอง แล้วก็มีสาเหตุให้ปอร์เช่ ที่ปกติจะนอนในกรงของตัวเองด้านนอกบ้าน ต้องระเห็จมาอยู๋ในบ้าน.. ปอร์เช่ ทะเลาะกับ จากัวร์ ที่เป็นหมา Lab เหมือนกัน... ตอนแรก พ่อซื้อ จากัวร์มา กะจะให้เป็นเพื่อนกันกับเจ้าปอร์เช่ แต่ไปๆ มาๆ ดันเป็นคู่แข่งคู่อิจฉากันมากกว่า... เพราะทุกครั้งที่จากัวร์เข้ามาใกล้ๆ เรา...ปอร์เช่จะเอาตัวมาขวาง แล้วก็ ฮึ่ม ๆแฮ่ๆ ทุกครั้ง... ไอ้ตอนเด็กๆ จากัวร์ก็คงจะยอม แต่พอจากัวร์โตขึ้น(2 ขวบ) ปอร์เช่แก่ตัวลง (อายุ 6 ขวบ) ก็เกิดจากการทะเลาะ.... จำได้ว่า ครั้งนั้น ปรากฎว่า.... เราต้องกั้นส่วนบ้านไปโดยปริยาย ให้จากัวร์อยู่โซนครัว หลังบ้าน ส่วนปอร์เช่ ต้องอยู่ในตัวบ้าน กับหน้าบ้าน.... เพราะเจอหน้าทีไร เป็นอาละวาดใส่กันทั้งคู่ และเนื่องจาก...เจ้ากองถ่านสีดำ เป็นหมาของเรา ดังนั้นที่นอนที่ปอร์เช่ จะไปนอน ก็คงไม่ใช่ชั้นล่าง....แน่ๆ ตอนกลางคืนปิดไฟ... เจ้ามืดจะอาศัยสีสันตัวเอง พรางตัวขึ้นบันไดไปชั้นสอง เขี่ยๆ อยู่หน้าประตูห้องเรา... แถมคราง งี๊ดดดดดดดดๆๆๆๆๆ เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้ง ถึงจะเอาโซ่ล่าม...ไว้กับขาโต๊ะด้านล่าง...ปอร์เช่ก็เห่าลั่นบ้าน....จนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอน สุดท้าย การประนีประนอมกันระหว่างหมากับคนตอนดึกๆ ก็เกิดขึ้น....โดยการเชิญเตียงไม้คุณปอร์เช่ ขึ้นไปไว้ที่ปลายเตียงเราเอง... และเราก็ได้เป็นคุณหนู มีข้าทาสมานอนปลายเตียง แถมต้องคอยทำความสะอาดที่นอนของข้าทาส หาเห็บหมัด รวมถึงอาบน้ำให้ท่านข้าทาสที่ชื่อปอร์เช่ตั้งแต่เวลานั้น... เฮ้อ ใครที่คิดว่า Labrador รักสันติ ไม่หวงเจ้าของ....คิดใหม่ได้นะคะ ขึ้นอยู่กับแต่ละตัวด้วยคะ ปอร์เช่นี่ หวงของตัวเองแบบสุดๆ กระทั่งที่นอนประจำ ยังหวง... ก็ขนาดคนไปนั่งบนตั่งไม้ที่พี่ท่านนอนเล่นประจำ พ่อตัวดีเขาจะกระโดดขึ้นมานั่ง ตั่งไม้แสนจะกว้าง มันก็เอาตัวมา เบียดๆๆๆๆ อยู่กันกับคนที่นั่งนั่นล่ะ...ไม่รู้จะพิศวาสอะไรกะนักกะหนากะที่นั่งแค่เนี้ย แบ่งคนหน่อยก็ไม่ได้... เอาละคะ กลับมาเล่ากันต่อ... พอเราอายุราวๆ ม.ต้น... ปอร์เช่ก็เริ่มเข้าวัยหมาชรา...( 10 ขวบ) ตอนนั้นวิถีชีวิตของเราก็ยังเดิมๆ ตื่นนอนมา พาปอร์เช่ไปเดินเล่นที่หน้าบ้าน ให้อาหารเช้าทั้งคนทั้งหมา แล้วก็ คนไปอาบน้ำ ไปโรงเรียน ส่วนหมา ไปนั่งหน้าบ้าน เล่นที่สนามหญ้าหน้าบ้าน.... ตอนเย็นกลับมา ปอร์เช่กระโดดใส่ทักทาย รอขี้ข้ามาให้ข้าวเย็น แล้วก็ล้างเท้า เข้าบ้าน มานอนกองอยู่ที่เชิงบันได รอเราทำกิจวัตรประจำวัน (ทำการบ้าน... อ่านหนังสือ ดูทีวี ) จนถึงเวลาเข้านอน ก็เดินตามต้อยๆ ขึ้นบันไดไปนอนในห้องนอน... ถึงปอร์เช่จะแก่ตัวลง เดินช้าลง แต่ก็ยังไม่ยอมนอนข้างล่างอยู่ดี....ต้องขึ้นไปนอนบนห้องนอนกับเรา จากหมาที่ปกติตอนตื่นนอนจะลุกขึ้นกระดิกหาง เลียไม้เลียมือ กลายเป็นหมาแก่ที่ เวลาเราตื่นนอน จะแค่เหลือบตาดูแล้วก็ลุกขึ้นช้าๆ แบบบิดขี้เกียจ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้... คืนหนึ่ง ที่ปอร์เช่ออดอ้อนเป็นพิเศษ ตั้งแต่เย็นที่กลับบ้าน... เช่ เอาคางมาเกยที่ขาตลอดให้ลูบหัว ตบหัวเล่นๆ เลียมือตลอด... ตอนนั้น แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมมาอ้อนกันจัง.... ไม่ได้คิดเลยว่า เวลาของปอร์เช่ ใกล้เข้ามาแล้ว... คืนนั้น ปอร์เช่ไม่ยอมนอนบนเตียงของตัวเองที่อยู่บนพื้น แต่ปอร์เช่กระโดดขึ้นมานอนบนเตียงคน แล้วเอาหัวซบอยู่ที่ปลายเท้าตลอด.... เช้าวันรุ่งขึ้น...ตื่นขึ้นมา ปอร์เช่ก็ยังนอนท่าเดิม เพียงแต่ตัวเย็นเฉียบ...ไม่ลืมตาขึ้นมาทัก.... หางไม่กระดิก.... เย็นวันนั้น..... ปอร์เช่ก็ไปนอนหลับอยู่ใต้ดิน..... ตลอดไป... ทิ้งไว้แต่ความทรงจำดีๆ ที่อยู่ด้วยกันมาตลอด 13 ปี... ปอร์เช่เกิด 11 ต.ค. 2526 และ 10 ก.พ. 2539 ก็นอนหลับตลอดไป... หลับให้สบายนะปอร์เช่ ซักวันนึงเราคงจะได้เดินเล่น นอนเล่น ด้วยกันอีก คิดถึงเช่ มากๆนะ...   Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2549 45 comments Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2549 10:07:05 น. Counter : 1518 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ คิดว่าตอนนี้เค้าคงวิ่งเล่นอย่างเป็นสุขในสวรรค์ และมองลงมายังคุณชิสุด้วยความรักและคิดถึงค่ะ แด่น้องเช่ และความทรงจำที่ดีค่ะ พี่แอมเบอร์   โดย: Amber n the Gang 11 กุมภาพันธ์ 2549 12:47:13 น.

มาเยี่ยม แฟนปืนใหญ่ ครับ   โดย: หลังคาดำแดง 11 กุมภาพันธ์ 2549 13:12:28 น.

ปอร์เช่โชคดีมากที่มีเจ้าของที่ให้ความสุขปอร์เช่อย่างเต็มที่ ในเวลาอยู่ และระลึกถึงเค้าเสมอในเวลาที่เค้าอยู่บนสวรรค์ หลับให้สบายนะปอร์เช่ มีความสุขมากๆนะจ๊ะ   โดย: minicookies IP: 58.8.102.229 12 กุมภาพันธ์ 2549 8:31:03 น.

เป็นความรักความผูกพันที่ลึกซึ้งที่นานจริงๆค่ะ คิดว่าเจ้าของคงเศร้าและเสียใจมากๆ อ่านแล้วเศร้าค่ะ พี่สาวเลี้ยงหมาไว้ 3 ปีหมาตายพี่สาวร้องไห้แทบจะเป็นลมร้องไห้อยู่หลายวันเลยค่ะ   โดย: พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK 12 กุมภาพันธ์ 2549 9:08:20 น.

โดย: ปลาทูน่าในบ่อปลาพยูน 12 กุมภาพันธ์ 2549 20:11:10 น.

ซึ้งมากค่ะ.... พี่ก็เป็นคนหนึ่งที่บ้านไม่เคยขาดหมาเลยตั้งแต่เกิด แม่เลี้ยงพี่มากับหมาประจำตัวแม่..ตั้งแต่จำความได้ยันแต่งงาน ชีวิตมีหมามาตลอด พบกับความสุข ความรัก เสียงหัวเราะยามเล่นกับเขาๆทั้งหลาย และพบกับความเศร้าเมื่อเขาจากไปตัวแล้วตัวเล่า พอแต่งงาน อยากเลี้ยงมากแต่ไม่สามารถเลี้ยงได้เพราะสถานที่ไม่อำนวย จนผ่านไปหลายปีเพิ่งย้ายมาอยู่บ้านใหม่ได้ 3 ปีนี้ถึงได้มีชีโตส ชีตาร์เป็นของตัวเองค่ะ จะไปรับลาเต้มาเดือนไหนคะ   โดย: ภ.สำเภากางใบ 12 กุมภาพันธ์ 2549 21:46:47 น.

ลาเต้เลยทำให้แม่รำลึกความหลังซะยาวเลย พาบัดดี้มามอบความรักให้.... บ้านนี้ มีแต่รัก รัก เมตตา กับผู้คนรอบๆ ข้างนะคร๊าบ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 12 กุมภาพันธ์ 2549 23:12:58 น.

อย่าลืมไปทำบุญ ทำทาน และก็เวียนเทียน เผื่อคนไกลบ้านด้วยนะคะ สาธุ สาธุ   โดย: jaa_aey 13 กุมภาพันธ์ 2549 9:57:43 น.

มาเยี่ยมค่ะ คิดถึงลาเต้ด้วยค่ะ   โดย: Hercules-k 14 กุมภาพันธ์ 2549 17:12:16 น.

เอาหัวใจช็อคโกแล๊ตมาฝาก ขอให้มีความรักอบอวลอยู่รอบๆ ตัวไม่มีวันจางนะคร้า   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 15 กุมภาพันธ์ 2549 0:54:28 น.

โดย: Jannyfer 15 กุมภาพันธ์ 2549 16:58:28 น.

นึกภาพเด็กสองขวบกับลูกหมาสีดำนัวเนียกันไม่ห่าง แล้วต้องยิ้มออกมาเลย แถมกรี๊ดจนได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกตั้งสิบกว่าปี ช่างน่าประทับใจจริงๆ ปอร์เช่มีชีวิตที่น่าอิจฉาจริงๆ แถมวันที่จากไปก็หลับอย่างสงบไม่มีการเจ็บป่วยเรื้อรังให้ทุกข์หรือเป็นภาระกับใคร   โดย: น้าเล็ก IP: 68.58.61.108 16 กุมภาพันธ์ 2549 11:48:01 น.

วันนี้ลาเต้มาขอคุณแม่ไปร่วมงานวันเกิดพี่ลิน อนุญาตินะคร๊าบลาเต้อยากหม่าเค็ก 5555   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 17 กุมภาพันธ์ 2549 7:35:29 น.

555 เอารูปลาเต้กินขนมเค้กวันเกิดพี่ลินมาให้ดูแก้คิดถึงนะ ลาเต้ทำท่าอร่อยมาก พอกินเค้กหมดจานไม่ให้ใครเก็บจานเลยเพราะเจ้าหนูลาเต้คาบจานหนีไปด้วย 555 คนขำความน่ารักของเจ้าหนูลาเต้กันทั้งโรงเรียนเลยนะ 555   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 18 กุมภาพันธ์ 2549 1:21:02 น.

แถมอีกรูปนึง ตอนกำลังพยายามคาบจาน 555   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 18 กุมภาพันธ์ 2549 1:45:57 น.

ขอบคุณที่ไปอวยพรวันเกิดพี่ลินนะคะ ลาเต้เป็นเด็กเดี๋ยวโตขึ้นนิสัยก็เปลี่ยนนิดหน่อยค่ะ แต่แบบนี้ก็น่ารักดีนะคะ น่าขำดีคะ แล้วรู้รักษาตัวรอดด้วย   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 20 กุมภาพันธ์ 2549 0:04:09 น.

โดย: Jannyfer 20 กุมภาพันธ์ 2549 15:14:45 น.

พายัยฮิปปี้จอมซ่าส์ มาเที่ยวบล็อกนี้   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 20 กุมภาพันธ์ 2549 23:30:18 น.

บางทีมันก็เป็นความทรงจำที่ดีจ๊ะ กวางตุ้งก็มีพี่ชายนอนอยู่ใต้ต้นมะม่วง ก็จะรู้สึกว่าเค้ายังอยู่กับเรานะ   โดย: แม่กวางตุ้ง (เด็กชายกวางตุ้ง ) 24 กุมภาพันธ์ 2549 11:30:40 น.

อ่านแล้วเศร้าอ่ะ น้องชิสุ ว่าจะไม่อ่านแล้วเชียว งือๆๆ   โดย: พี่เจทท์ (JC_Inlove ) 25 กุมภาพันธ์ 2549 23:16:19 น.

อ่านเรื่องปอเช่ แล้วเศร้าจังเลย หลับให้สบายนะจ๊ะ พอได้มาเห็นลาเต้ข้างล่างค่อย ยิ้มออกหน่อย โตเป็นหนุ่มซะแล้ว ลาเต้สุดหล่อ   โดย: babbbirdbird 26 กุมภาพันธ์ 2549 18:58:18 น.

เด๊ยวนี้ลาเต้มีแชมป์ซนรายใหม่มาแย่งอันดับ 1 ไปแล้วนะคร้าบ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 27 กุมภาพันธ์ 2549 0:03:41 น.

วันนี้ไปถ่ายรูปลาเต้มา ไม่ได้เอาขนมไป รู้สึกผิดจังเลย เพราะลาเต้วิ่งมาหา แสดงอาการดีใจ ยิ้ม กระดิกหางจนสั่นไปทั้งตัว ครูๆ ยังแซวเลยว่า... เต้นี่ฉลาดใช้ชีวิตมากเลย 5555 ตอนนี้มีรูปโชว์ความสามารถของลาเต้ ที่มุมนักเรียน เว็บโรงเรียนแล้วนะคะ   โดย: แม่บัดดี้ IP: 58.9.210.117 2 มีนาคม 2549 8:32:15 น.

เอารูปสาเต้มาฝากด้วยค่ะ   โดย: แม่บัดดี้ IP: 58.9.210.117 2 มีนาคม 2549 8:35:05 น.

แวะมาสวัสดีค่ะ   โดย: Jannyfer 2 มีนาคม 2549 9:24:58 น.

สบายดีนะคะ พาจีจี้มาสวัสดีคะ   โดย: yuki san 3 มีนาคม 2549 14:05:00 น.

ฝันดีค่ะ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 4 มีนาคม 2549 0:01:34 น.

ต๊ะเอ๋ สบายดีอ่ะเปล่า คิดถึงจัง   โดย: pinkydog 4 มีนาคม 2549 15:01:29 น.

ฝันดีค่ะ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 5 มีนาคม 2549 0:23:10 น.

เฮ้อ อ่านแล้ว เข้าใจครับ ผมก็เสียน้องกายของผมไปเกือบปีแล้ว แต่ยังทำใจไม่ได้เลย นึกถึงวันนั้นทีไรก็ร้องไห้ทุกครั้งครับ จะให้ไม่เสียใจมันคงยากผมเข้าใจครับ เอาเป็นว่า ให้จดจำสิ่งดีๆที่ปอร์เช่ให้คุณ และที่คุณให้เค้านะครับ ผมเชื่อว่าเช่รับรู้ได้อย่างแน่นอนครับ ไว้จะมาเยี่ยมใหม่นะครับ ขอให้ทำใจให้สบายๆ ลาก่อนน้องกายของพ่อ วันนี้ที่ไม่มีน้องกาย ไว้ให้สบายใจแล้วค่อยไปอ่านก็ได้นะครับ   โดย: พ่อน้องโจ 5 มีนาคม 2549 22:11:41 น.

หายยุ่งยังคะคุณแม่   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 10 มีนาคม 2549 2:23:59 น.

เต้จ๋าฝ้ายคิดตึ๋ง   โดย: ปลาทูน่าในบ่อปลาพยูน 11 มีนาคม 2549 19:06:59 น.

ดีจ้า.....หอบความรักมามาให้เต็มกระเป๋าเลยค่ะ   โดย: pinkydog 12 มีนาคม 2549 17:06:37 น.

วันนี้เต้ไปโจโจ้หรือเปล่าจ๊ะ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 12 มีนาคม 2549 21:32:53 น.

อัพบล๊อคได้แระ ตะเอ๊ง อยากดูลาเต้อีกเคอะ   โดย: babbbirdbird 13 มีนาคม 2549 19:26:13 น.

สวัสดีค่า มาทักทายอีกแล้วค่า   โดย: pinkydog 14 มีนาคม 2549 17:55:27 น.

มาเยี่ยมจ้า บล๊อกนี้ครึกครื้นจังเลย   โดย: น้องหมาบีเกิ้ล IP: 82.113.59.34 14 มีนาคม 2549 18:13:54 น.

มะหร่ายตะเองจาอัพบล๊อคจ๊า   โดย: babbbirdbird 16 มีนาคม 2549 22:42:25 น.

มาเยี่ยมลาเต้จ้า   โดย: พี่ไอ้ไผ่ 17 มีนาคม 2549 1:00:54 น.

555 มีคนมาทวงให้อัพบล็อกแล้ว   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 18 มีนาคม 2549 8:59:29 น.

พาสองหนุ่ม... เปลือย...มาช่วยชูใจคลายร้อนค่ะ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 21 มีนาคม 2549 15:41:44 น.

สวัสดีค่ะ น้องชมพูมาเยี่ยมค่ะ   โดย: pinkydog 21 มีนาคม 2549 17:43:05 น.

แวะมาเยี่ยมอีกแล้วจ้า สบายดีไหม เอากล้วยไม้มาฝากด้วยค่ะ อัพบล็อกได้แล้วค่า   โดย: pinkydog 28 มีนาคม 2549 17:12:41 น.

แวะมา ฟังเพลง   โดย: babbbirdbird 28 มีนาคม 2549 22:31:24 น.

เต้จ๋ากลับจากโรงเรียนยังจ๊ะ   โดย: ปลาทูน่าในบ่อปลาพยูน 1 เมษายน 2549 16:18:29 น.