สวัสดีครับกลับมาเจอกันอีกแล้วเริ่มจะกลายเปนขาประจำอีกตอนล่ะ55  เนื่องจากสิ่งที่ผมเขียนมันมีประโยชน์ต่อผู้คน  มีผู้คนให้ความสนใจไต่ถามขอความรู้และกำลังใจมาทั้งในเมลและหลังไมค์  ผมเลยจึงตัดสินใจเขียนมันขยายเพิ่มขึ้นมาเปนซีรียส์ซะเลย  กติกาง่ายๆมี3ข้อครับ    เพิ่มมาอีกข้อนึงนะจ๊ะ

1  อ่านและเอาไปเผยแพร่ต่อได้ฟรีตามที่ต่างๆอย่างไม่คิดมูลค่า 

2  อย่ามักง่ายเอาไปแปะแล้วอ้างดื้อๆๆว่ากรุเขียนเองเจ๋งไหม

3  ถ้าอยากจะให้คนในทุกห้องที่แวะเข้ามาได้อ่านใช้งานกัน  ก้อกดโหวตครับให้เปนกระทู้แนะนำ เพื่อประโยชน์

ผมอาจจะไม่ใช่คนที่เก่งที่สุดรึประสบความสำเร็จที่สุดนะครับ คอนนี้ธุรกิจผมก้อยังต้องดิ้นรนหาตัวแทนจำหหน่ายลูกค้าอะรกันอยู่ก้อจริง  แต่ว่าผมเปนคนนึงที่ผ่านประสบการณ์เจออะไรมาพอสมควรทั้งสาระแนเองรึชาวบ้านเชิญไปสาระแน ก้อเลยขอมาถ่ายทอดแชร์ตรงนี้ให้เพื่อนได้เก็บไปคิดปรับใช้ได้อะไรเปนประโยชน์กับตัวเอง  ถ้าข้อเขียนเล็กๆของผม  เปนเชือกเส้นนึงและแสงสว่างให้กับใครได้ผมก้อยินดีครับ

มาก่อนอื่น  ต่อจากตอนที่แล้ว ที่ผมพาทุกคนลองไล่ถึงความสามารถสิ่งที่ตัวเองทำได้ดีที่สุดถนนัด ถ้าลองเขียนไล่ดูว่าอะไรเปนสิ่งที่เราทำได้ดีที่สุดถนัด  ก้ให้เอาสิ่งนั้น  ใช้เปนทุนเริ่มต้นพัฒนาเปนอาชีพ  ในการทำธุรกิจ  มาถึงตอนนี้อีกแต่ถ้าหนูยังหาตัวเองไม่เจออีก  ผมอยากให้หนูลองไปส่องที่โรงเรียนฝึกอาชีพตามลิ้งว่ามีอะไรที่หนูพอจะสนใจไหม  เรามาลองเริ่มต้นกันด้วยวิธีนี้นะครับ

//www.luangpor.net/main/

//www.info.ru.ac.th/Training%20center-Bkk_in_Ram/index.htm

//www.matichonacademy.com/

//th-th.facebook.คอม/smesociety

แนะนำแบบนี้ไม่ได้มักง่ายนะครับ แต่ว่า  ผมอยากจะให้ลองชวนคิดอีกแง่นึงว่าบางทีคนเราอาจจะยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร  จนกว่าจะได้ลองหัดดู บางทีเราเก็ทอะไรออกจนกว่ากุจะได้ลองเล่นเองลองจับดูก่อนจริงไหม  อีกข้อนึงที่ผมอยากจะฝากให้ทุกคนคิดและลบทัศนคติก้อคือ  การเรียนสถาบันฝึกอาชีพแบบนี้  มันไม่ใช่เรื่องของพวกตกงานหมดหนทางรึว่าพวกคิดที่จะเปนแม่ค้าพ่อค้าแม่บ้านอย่างเดียว  แต่คนที่คิดจะทำธุรกิจใหญ่ๆก้อเรียนได้รึแม้แต่ร้านทางเนต   เพราะวิทยากรในสถาบัรเหล่านี้คือมาจากร้านที่เปิดกิจการจริงหลายร้านเปิดมาเปน10ปีแล้วเจ้าของมีใจอยากจะมาต่อยอดช่วยสังคมตรงนี้  แล้วที่สำคัญ  ค่าเรียนในสถาบันเหล่านี้ก้อแค่หลักพันต้นๆราคาถูกไม่แพงเว่อร์ด้วย  

ขออนุญาต เล่าให้ฟังเกร็ดสักหน่อยนะครับ สมัยที่ แม่มาลัย แครรี่ กำลังเริ่มต้นหาทางเปนนักร้องดีว่าของโลก  ก่อนที่แม่มาลัย  จะได้มีโอกาสเจอ ทอมมี่ มอตโตล่า  ประธานโซนี่มิวสิคตอนนั้น  แม่มาลัยก้อหาทางกันเหนียวให้กันตัวเองเผื่อไม่ได้เปนอาชีพนักร้อง  ด้วยการไปลงคอรส์เรียนวิชาเสริมสวย เอาไว้เปนความรู้ติดตัวเพื่อเส้นทางนี้ไปไม่รอด อันนี้เปนข้อมูลที่บอกเล่าในนิตยสารคอสโมโพลิแทนนะครับ  ขนาดคนดังระดับนี้เขายังใฝ่ใจเล็กน้อยตรงนี้เลย  ดังนั้นปรับทัศนคติตัวเองกันเหอะครับว่าการเรียนสถาบันฝึกอาชีพไม่ใช่เรื่องของคนตกงานรึพ่อค้าแม่ค้าแม่บ้าน  คนทั่วไปวัยทำงานอย่างเราก้อเรียนมาต่อยอดได้  อย่างถ้าคุณมีฝันอยากจะเปิดร้านเสื้อในเฟสบุค  แต่คุณอยากจะเข้าใจเรียนรู้กระบวนการผลิตตัดเย็บเสื้อผ้า แพทเทิรน์  เพื่อจะได้ตอบและแนะนำลูกค้าได้หมดรึสร้างแบรนด์ได้ แน่นอนว่าถ้าให้ไป สมัคร นิรันดร์รันรัตน์ปรากฏค่าเรียน2หมื่น คุณเหงื่อตกกีบเลย  แต่ถ้าคุณสมัครเรียนฝึกอาชีพ กทม  คุณเสียค่าเล่าเรียนแค่3พัน  ที่เหลือหมื่น7เก็บไว้เปนทุนสบายเลย แต่ได้ความรู้สอนทุกอย่างตอบโจทย์คุณหมดเช่นเดียวกัน

อีกประการนึงที่ผมอยากชวนคิดก้อคือหลายธนาคาร  มีการปล่อยกูเปนทุนให้กับผู้ประกอบการหน้าใหม่ผ่านการฝึกอาชีพจากสถาบันต่างๆมาแล้วทั้งนั้น  หลายธนาคารทำเปนโครงการโคกับสถาบันเหล่านี้เลย   รึบางธนาคารที่รัก้อมีการจัดฝึกอาชีพเองเสร็จพร้อมปล่อยกู้ให้ด้วยเมื่อเรียนจบ

ขอยกตัวอย่างจริง  อีกเคสนึงแล้วกัน  คุณคิดว่า การเรียนทำอาหารมา  ถ้าเราไม่เปิดเปนร้านแบบมีโต๊ะนั่งกินจะขายได้เหรอ

//www.bakehouse-bakery.คอม  ตัวอย่างร้านเบเกอรีออนไลน์ สั่งกันได้ผ่านหน้าเวบเลย  มีเปิดรับสอนด้วย  ลองเข้าไปดูเพื่อให้เห็นภาพจริงครับ

รึอย่างเพื่อนสาวแฟนคลับผมในอีกสังคมนึง  เค้ารับทำเค้กเหมือนกันนะครับ  บ้านอยู่ที่ปัตตานี ทำที่นั่น เค้ามีตู้ฝากวางเค้กไว้ที่ร้านกาแฟที่เดียว

ส่วนที่เหลือเค้าใช้วิธีการรับออเดอร์ผ่านเฟสบุคใช้เฟสบุคเปนหน้าร้านครับ  และนอกจากนี้  เค้ายังรับจัดเคเทอเริ่ง  เบเเกอรี่ที่ปัตตานีด้วยยังให้ผมช่วยหาคนทำนามบัตรให้เลย  นี่แหล่ะอีกประเด็นที่ผมชวนคิดต่างในกรณีที่คนแย้งผมว่า  เห้ย  คุณชาวนาขอรับถ้าผมเรียนสถาบันฝึกอาชีพแล้วผมไม่มีทุนพอไปเปิดตึกแถวตั้งร้านจะทำได้เหรอครับ  ลองปรับเอาสิ่งที่เราเรียนมาเกิดให้มันต่อยอดเราให้มากที่สุดครับจะไปทางไหนก้อได้แทนที่จะไปแค่ทางเดียว

ดังนั้นที่ผมยังไม่แนะนำพรวดๆๆรวดเดียวเรื่องขั้นตอนการขายของทางเนต1234  เพราะว่าสมัยนี้หลายคนแห่มาขายของตามกันโดยที่ไม่รู้ไม่เข้าใจอะไรเยอะแยะ แอย่างกระแสเสื้อผ้า พรีออเดอร์จากจีน  หลายๆคนอยากแห่กันมาทำ  เพราะคิดแต่ว่ามันทำง่ายรายได้ค่อนข้างดี แต่จะมีสักกี่คนที่จะเข้าใจในกระบวนการมันจริงๆ    เอาง่ายๆรู้กันไหมครับว่า ตารางวันหยุดของจีนมีไรบ้าง  คุณต้องเก่งในการคัดเลือกสินค้ามากกว่าแค่ราคาถูก  สินค้าจากจีนมีหลายเกรดนะครับ  แล้วอย่างพี่จ๊อดยอดมากและอีน้องซาร่าห์พาเพลินนั่นก้อเปนสินค้ามีมีฐานการผลิตมาจากจีน แต่ว่าคัดเกรด  ดังนั้นการศึกษาหาความรู้เบื้องต้นเปนสิ่งสำคัญมาก  ถ้าหนูหาความรู้และทำในอาชีพที่หนูถนัดทำได้  เวลามีลูกค้าเข้ามาหนูจะรับมือเปนตอบคำถามได้ปฎิบัติถูกไม่ตายง่ายๆ ผิดกับพวกที่ไม่รู้อะไรที่แค่เข้ามาตามแห่ใช้เงินจ้างคนมาทำ  พวกนี้มักจะตายก่อนเพื่อน

ถ้าคุณยังหาอะไรที่ชอบอยากทำแรงบันดาลใจไม่เจอ ผมแนะนำนะครับ  ให้หคุณลองไปเดินสยามปทุมวันที่พารากอนมาบุญครองเซนทรัลเวิล  ถามว่าไปเดินทำไมค่ะ  คำตอบก้อคือ  สยามมาบุญครองพารากอนเซนทรัลเวิล  เปนแหล่งรวมของสารพัดร้าน สารพัดดิสเพลหลายๆร้านที่อยู่แถวนั้นคือเปนร้านเดียวในเมืองไทย เพราะหลายร้านหลายธุรกิจที่มีคอนเซปต์แปลกใหม่  แต่ยังหาทำเล ขายไม่ได้  มักจะใช้มุกเดิมๆ  คือ  คิดไม่ออกบอกสยามและปทุมวันนะจ๊ะ  

ตัวอย่างชัดๆเลยก้อคือ ร้านขนม ของเพลย์บอยตัวพ่อป๋าต๊อบ  ตอนเปิดร้านใหม่ ป๋าให้สัมภาษณ์นิตยสาร ผู้จัดการรายเดือนว่า ถ้าป๋าไม่ได้ทำเลที่สยามนะป๋าก้อจะไม่เปิดร้านแน่นอน  แล้วทุกวันนี้เปนไงล่ะครับ ร้านขนมของแก ต่อยอดจากทำเลสยามจนทะลุฟ้าไปแล้ว กลายเปนธุรกิจจริงจังสร้างรายได้เปนล้าน 

ที่ผมชอบไปดูที่เหล่านี้ เพราะบางทีการที่ผมได้เดินมองดิสเพลอะไรต่างๆ  มันแวบขึ้นมาได้  อย่างบางทมีเราเห็นร้านนี้ขายแบบนี้ ร้านนี้ใช้ฟ้อนต์ลดราคาสีแดง  ไปอ่านหนังสือในบี2เอส  สาขาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทยที่เซนทรัลเวิล   รึว่าคิโนคุนิยะ  รึนายอินทร์   หลายครั้งมันทำให้ผมที่ตันๆคิดแวบอะไรออกมาได้ตอนไปเดินอยู่ในที่พวกนี้  ดูร้านอ่านหนังสือ    ร้านหนังสือหลายครั้งหนังสือมันแพงเว่อร์มากเปนนำเข้าจากต่างประเทศ  ผมซื้อทุกเล่มไไม่ไหวหรอกนะครับ  แต่การแค่ได้นั่งอ่านจดจำรายละเอียดเกร็ดที่น่าสนใจสั้นๆเม็มใส่ไว้ในรายกบันทึกของมือถือ มันก้อช่วยเราได้เยอะแล้ว

หลายร้านอย่างบี2เอสเซนทรัลเวิล  ไม่หวงห้ามเรื่องการนั่งอ่านหนังสือนะครับ  มีพื้นที่เก้าอี้นั่งจัดไว้ให้เปนระยะเลย ถ้าหัดสำรวจอะไรแบบนี้มากกว่าเดินช้อปปิ้งบ้ายี่ห้อเรื่อเปื่อย  เราจะได้เห็นสิ่งต่างๆรอบๆตัวเราน่ะ

ขอเล่าเรื่องจริงจากประสบการณ์ส่วนตัวล่ะกันนะครับ   มีอยู่วันนึง  ผมนัดเจอกับเจ้าชายของผมที่เรียนสถาปัตย์อยู่ตั้งใจว่าจะพาเค้าไปดูหนังสือ  ที่บี2เอสที่เค้าไม่เคยไปคือเซนทรัลเวิล  พอไปถึงปั๊บ  พาไปบี2เอส  เจ้าชายก้อหยิบหนังสือสถาปัตย์คอม ที่แสนแพงของฝรั่งขึ้นมา  แล้วก้อนั่งอ่าน ในเก่าอี้ที่บี2เอสจัดให้อย่างเพลิดเพลินอ่านไปเกือบชั่วโมงพอ่านจบผมก้อถามว่า  "เปนไงครับคุณพอจะเห็นแนวทางได้ไอเดียบ้างยัง "  เจ้าชายเค้าก้อตอบผมมาว่า "เค้าพอเห็นทางได้ไอเดียและนำไปปรับใช้กับที่เรียนแล้ว  และเค้าชอบมากคราวหน้เค้าตั้งใจซื้อหนังสือเล่มนี้ไปเก็บไว้เลย  แต่เพราะหนังสือเล่มนี้มันหลักพันเขาเลยยังซื้อไม่ไหว"  แล้วต่อมา  ผมก้อพาเจ้าชายไปกินหญ้า  งงใช่ไหมครับ   ทีแรกผมเคยได้ยินนะเรื่อง หญ้าวีทกลาส  แต่ผมไม่รู้จักหน้าค่าตามัน จนกระทั่งเราเดินผ่านบูธกึ่งๆมินิคาเฟ่เล็กๆเจ้านึงที่ขายน้ำสมูธตี้แปลกใหม่  ผมก้อเลยชวนเค้าว่าลองกินวีทกลาสกันไม๊คุณ เค้าก้อตกลง  แล้วผมก้อสั่งวีททกลาสให้เขากิน  แล้วผมก้อได้รับรู้ว่า  วีทกลาสมีวิธีการคั้นใส่เครื่องไงแล้วต้องกินเปนชอตคู่น้ำส้ม  ขายแพงระยับชอตละ70บาท  แน่นอนครับ  

ถ้าเดินไปหน้าปากซอยตลาดบ้านผม  ผมคงไม่มีทางได้เห็นของอะไรแปลกๆเหล่านี้   แต่ถ้าผมได้ไปในที่อะไรที่มันเปนกลุ่มเป้าหมายที่คาดว่ามีกำลังซื้อเปนทำเลที่มั่นใจอะไรอยู่แล้วดังเช่นสยามปทุมวัน  รับรองได้เลยว่าผมเห็น แรงบันดาลใจแนวคิดธุรกิจใหม่ๆตรึม เราอาจจะไม่ต้องสเกลใหญ่ขนาดเปิดในพารากอนในสยามตามแบรนด์ดังพวกนั้น  แตผมเชื่อว่าและย้ำบ่อยๆว่าคนเราพอลองได้มองเห็นต้นแบบผมเชื่อว่า  เราน่าจะมีหัวพลิกแพลง  ปรับเอาให้เปนแนวทางไสตล์ของเราได้ทั้งนั้น  ดูอย่าง กังนัมสไตล์  ของเกาหลี  กับ กำนันสไตล์ ของไทยสิ   ทำนองเพลงเดียวกันแต่เนื้อหาอะไรอื่นๆคนละเรื่องเลย  แต่ทำไมดังยอดวิวกระฉูดทั้งคู่

พอจะปิ๊งแวบไรในหัวขึ้นบ้างรึยังครับ 

อีกประการนึงที่อยากจะฝากไว้นะครับ  ถ้าคุณอาจจะเริ่มต้นช้าหน่อย  เพราะว่าคุณต้องศึกษรายละเอียดเก็บข้อมูลให้รอบคอบ    เพราะว่าด้วยทุนที่คุณมีจำกัดคุณต้องรอบคอบในการเริ่มต้นมากๆ  ตอนนี้คุณต้องอดทนมากๆ กับคำถามจากตัวเองที่มีเข้ามาว่า  "นี่แกทำอะไรอยู่เมื่อไหร่จะได้เริ่มต้น   เมื่อไหร่พี่จะได้เริ่มต้นสักทีเจนเบื่อกับสิ่งที่เปนแล้วเมื่อไหร่พี่จะรวย" เสียงที่มันมาจากข้างในตัวคุณเองแล้วเสียงจากบรรดากิ๊กสาวกิ๊กชายของคุณที่บ่นเบื่อหน่าย ในสิ่งที่คุณทำเพราะมันยังไม่ได้ผลทันใจชี  จำไว้ครับ  อดทนให้มากๆอย่าหวั่นไหวไปตามเสียงเหล่านี้ 

สาวๆหลายคนมักเจอคำพูดจากเพื่อนด้วยกันกรอกหูว่า "แกหาแฟนรวยๆเลี้ยงเถอะจะทำงานแบบนี้ทำไม่นั่งขายของทำไมงกๆ"  แต่ถามหน่อยครับ  ยามที่คุณลำบากไม่มีจะกินครอบครัวเดือดร้อน  บรรดาผู้ชายที่เปนแค่กิ๊กไม่ใช่สามีพี่น้อง  เค้าพร้อมจะอุ้มคุณและครอบครัวคุณรึเปล่า  ฝากไว้ให้คิดนะครับ ยามที่คุณลำบากตกงาน  น้อเจนกิ๊กสาวยอดรักจะมาจ่ายเงินเดือนเลี้ยงคุณไหม

ส่งอีเมลมาคุยปรึกษากันตามสะดวกได้ที่นี่ะครับ  ป.ล.  เมลอออฟิสไว้คุยติดต่อลูกค้ารับออเดอร์ 

ไม่ออนเอ็มนะครับ

p241022@hotmail.com    รึถ้าไม่สะดวกอีเมลก้อหลังไมค์ผมได้เลยครับ