ปฐมบท...เส้นทางแห่งโยคะ....บริบทที่ ๑
อันความดีความชอบใดๆที่จะเกิดกับบทความนี้ข้าพเจ้าขอยกให้ ครู ของข้าพเจ้าทุกรูปทุกนามทั้งทางโลกและทางธรรมผู้เลิศคุณ
ฉันไม่รู้หรอกว่า....โยคะ...เริ่มเป็นจุดสนใจในชีวิตฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่เพียงว่าเวลาเห็นรูปโยคีอยู่ในอาสนะ (ASANA) ชนิดที่ไม่น่าเชื่อว่ามนุษย์จะทำได้ก็ให้สงสัยว่าโยคีเหล่านั้นมีกระดูกหรือเปล่า โดยขณะนั้นไม่เคยคิดเลยจริงๆว่าสักวันนั้นตัวฉันจะถูกมือที่มองไม่เห็นชักพาให้เข้ามาสู่เส้นทางนี้....ไม่ใช่แค่เส้นทางแห่งการเล่นโยคะ...แต่รวมถึงเส้นทางแห่งความเป็น ครู
ฉันก็คงเหมือนอีกหลายๆคนที่ถ้าร่างกายสบายดีก็คงไม่ใฝ่หาการออกกำลังกายหรือการรักษาอาการเจ็บป่วย จริงๆความสนใจของฉันในช่วงแรกๆพุ่งเป้าไปที่การออกกำลังกายมากกว่าดังนั้นฉันก็ทำแบบที่อีกหลายๆคนทำคือ การซื้อหนังสือ ซื้อซีดี มาเรียนทำให้ฉันเริ่มมีทัศนะคติที่ดีกับโยคะ แต่....การทำตามหนังสือและซีดียังไม่ให้ผลที่ฉันต้องการ(ซึ่งมันบอกตัวเองอยู่ลึกๆในใจ) บังเอิญช่วงระยะเวลาที่ฉันสนใจจะเรียนโยคะนั้น ยังไม่มีครูมากมายถึงขนาดนี้ สมัยนั้นถ้าจะเรียนต้องครูหนู ครูอรชุมา ครูสุรีย์ ซึ่งแต่ละที่นั้นมันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉันเลยที่จะหอบสังขารไปเรียนเพราะฉันอาศัยและทำงานอยู่บางแค จึงต้องเก็บความอยากเข้ากระเป๋าโดยปริยายแต่ความอยากจะเรียนโยคะแบบจริงๆจังก็ๆยังไม่มอดไหม้ไปเลยซะทีเดียวจนวันหนึ่ง....
มีฟิตเนสชื่อดังมาเปิดแถวบ้านซึ่งฉันรับรู้มาว่ามีโยคะด้วยฉันไม่รีรอที่จะรีบสมัครเพื่อนจุดประสงค์เดียว.....โยคะ แต่เพียงคลาสแรกก็ทำให้ฉันผิดหวังซะแล้ว ทำไมน่ะหรือ? เพราะแค่คลาสแรกฉันรู้สึกเสียความเชื่อมั่นไปอย่างแรงเพราะฉันไม่สามารถทำท่าตามได้เลย ท่าก้มเอาหัวมาถึงเข่า ฉันก็ทำได้แค่เอามือมาแตะหน้าแข้ง เมื่อฉันกวาดตาไปมองรอบๆห้องก็พบว่าคนอีกเกือบร้อยมีสภาพไม่แตกต่างจากฉันนัก แต่บางคนก็ทำได้ หลายๆคนเริ่มนั่งเฉยๆ อีกทั้งความแออัดยัดเยียดชนิดแมตแทบจะเกยกัน ทำให้ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่าครูคนเดียวที่นั่งสอนท่าไปไม่สนใจใคร มันจะทำให้ฉันได้ฝึกสิ่งที่เรียกว่าโยคะ...จริงๆหรือ?และความอดทนของฉันก็หมดลงในวันที่สองเพราะฉันพบว่าฉันต้องไปจองที่ก่อนเวลาเรียนถึงสองชั่วโมงไม่อย่างนั้นฉันจะไม่มีที่เล่น เพราะคนที่มาก่อนแล้วไปเล่นอย่างอื่นก็จะพากันเอาของมากองๆเอาไว้ทำให้คนที่ตั้งใจไปเล่นโยคะอย่างเดียวแบบฉันไม่มีโอกาสจะได้ที่ดีๆมองเห็นครูชัดๆ ฉันกลับต้องไปแอบอยู่มุมๆหนึ่งหลังห้องที่กว้างมากมองไปข้างหน้าก็ไม่เห็น ทำให้ฉันเลิกไปเรียนโยคะฟิตเนสและยกเลิกสมาชิกในกาลถัดมา ซึ่งจนถึงวันนี้ฉันดีใจที่ฉันกำลังมาถูกทางและไม่ได้เสียดมเสียดายกับโยคะแบบนั้นอีก
และการเรียนโยคะของฉันก็เริ่มขึ้นด้วยความบังเอิญแบบสุดๆเพราะพี่สาวได้ไปเจอร้านสอนโยคะเล็กๆไม่ใช่เล็กธรรมดา แต่เล็กมากเพราะทั้งร้านเล่นได้แค่หกคน หลังจากได้พูดคุยกับครูซึ่งในกาลต่อมาครูผู้นี้แหละเป็นผู้ประสิทธิประสาทวิชาโยคะศาสตร์ให้กับฉัน จนฉันได้มาเป็นครูในวันนี้ หลังจากได้ตกลงราคาซึ่งฉันขอให้ท่านมาสอนเป็นการส่วนตัวคือมีสองคนพี่น้องที่บริษัทอาทิตย์ละสามวัน ท่านก็ตกลงมาและทำให้เราได้เริ่มเรียนโยคะอย่างจริงๆจัง พอจบคลาสแรกฉันรู้ว่าฉันได้อะไร ฉันได้ในสิ่งที่แสวงหามาตลอด ได้ในสิ่งที่ฉันควรได้จาก รู้ในสิ่งที่ควรรู้จาก ครู ที่เป็นครูจริงๆไม่ใช่ผู้แสดงนำแล้วอีกร้อยคนทำตาม เมื่อจบการเรียนคอร์สฉันได้เข้าไปกราบครูแล้วบอกกับครูว่า หนูอยากเป็นครูค่ะ เป็นไม่ใช่เพื่อเงินทองแต่ต้องการเป็นเพราะฉันต้องการให้การเรียนโยคะแบบถูกต้องได้ดำรงอยู่ อีกทั้งฉันต้องการสอนโยคะให้เป็นวิทยาทานเพื่อสร้างความแข็งแรงและบำบัดโรคให้กับคนที่จะมาเรียน.....ซึ่งฉันถือเป็นอานิสงส์สูงสุดเลยทีเดียว.....
วันนี้ง่วงแล้ว....ไว้มาเขียนต่อ....
Create Date : 26 พฤษภาคม 2552 |
|
4 comments |
Last Update : 26 พฤษภาคม 2552 21:24:50 น. |
Counter : 692 Pageviews. |
|
|
|