ลมแรงแค่ไหนดอกหญ้าก็กลับมายืนหยัดได้ คงเหมือนกับคนเราบางครั้งต้องโอนอ่อน เพื่อการหยัดยืนต่อไป

ยอมหักไม่ยอมงอ...จะมีประโยชน์อย่างไรเล่า

ถ้าการแสดงออกของเรา .. เป็นการแสดง
ตัวตนของเรา..ยังไงมันก็ยังเป็นเราแม้ว่า
เราจะไม่ได้แสดงอะไรออกมาให้เห็นมากนะค่ะ

เพราะการเป็นตัวของเราเองบางครั้ง
มันก็มีกรอบให้เราเลือกจะแสดงออก
บ้างเหมือนกัน .. บางทีทนได้ก็ทน บางทีถ้าหากว่า
ทนไม่ได้อึดอัด คับจิต อันนี้ก็คาดว่า
เรามีทางออกให้ตัวเองได้ต่างกันไปเหมือนกันค่ะ
..............

ภาพแรกชอบแสงนะค่ะ ร้อนแรงดีเลย

คริ คริ คุณนิดชอบภาพแรก
แป๋วชอบภาพที่สองนะคะ
ดูนุ่มนวลค่ะ

ดอกหญ้าเหนือกว่าต้นไม้ใหญ่
ตรงไม่มีอัตตากระมังคะ
ดูเหมือนว่าอ่อนแอแต่จริงๆแล้วอ่อนโยนต่างหาก

รูปสวย ได้ข้อคิด ดีจิง

หวัดดีค่ะ
แวะมา อ่านบล็อกนี้แล้วไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยค่ะ

ดอกหญ้า..งดงามเสมอค่ะ..^^