|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เรื่องหนึ่ง
เราไม่เข้าใจกันเพราะว่ามีคนทำเวทมนต์ทำให้เราสองคนไม่เข้าใจกัน แต่เธอขอต่อพระเจ้าให้เวทมนต์นั้นหมดและจางหายไป ให้เปิดทางของความสัมพันธ์ของเธอกับเขา ให้อุปสรรคทุกอย่างหมดไป เธอตื่นขึ้นมาตอนเช้ากับความคิดที่ว่า ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาจะดีขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น ทุกเวทมนต์ที่คนอื่นใช้ได้จางหายไปแล้ว จิตใจของเขามั่นคงมากขึ้น เธอภาวนาในใจ คนที่รักเขาจริงๆ ไม่มีทางจะทำให้เขาหลงรักด้วยเวทมนต์ ไม่มีทางที่จะสร้างสถานการณ์หรือเครื่องมือช่วยเพื่อทำให้เขาเป็นของเธอ หลังจากที่เขาตื่นจากภวังค์ เธอหวังว่าเขาจะเข้าใจ เธอบอกเขาด้วยรอยยิ้มว่า ... มาเริ่มกันใหม่มั้ย เธอรักเขาที่ตัวของเขา หัวใจของเขา และตัวตนที่เขาไม่ได้แสดงออกให้คนทั่วไปได้เห็น เธอก็ไม่รู้หรอกว่าคนอื่นที่รู้จักกับเขามานาน จะรู้จักเขามากกว่าเธอหรือเปล่า แต่สำหรับเธอ เขาคือคนที่เธอรู้สึกว่าเธอรู้จักมานานแสนนาน นานมากๆ ไม่พูด แต่เข้าใจ วันหนึ่งเขาเดินทางมาหาเธอที่บ้านของเธอ บ้านที่ไม่มีกริ่งหน้าบ้าน เขารออยู่นาน พ่อของเธอกวาดใบไม้อยู่หน้าบ้าน หันไปเห็นผู้ชายชาวต่างชาติตัวสูงใหญ่คนหนึ่งยิ้มให้ เขาเข้ามาพูดกับพ่อของเธอ ที่ไม่ค่อยเข้าใจภาษาอังกฤษมากนัก แต่รู้ว่าเขาพูดชื่อของลูกสาวเธอ พ่อให้เขารอหน้าบ้านแล้วมาตามเธอ .... ใครไม่รู้อยู่หน้าบ้าน พูดชื่อหนูด้วย เธอเดินออกไปดูด้วยเสื้อกางเกงนอนลายตารางสีแดง ผมฟู ไม่ทันได้หวี เปิดประตูออกไป เธอเบิกตากว้าง เขามาได้อย่างไร ผู้ชายคนนั้นก้าวยาวๆเข้าหาเธอ และดึงตัวเธอไปกอด พร้อมจูบ ... ใช่ จูบแบบสดๆ ต่อหน้าพ่อของเธอ อ้ากกกกกกกกกก .........ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่กลัวพ่อ เธอแนะนำเขากับคนที่บ้านเธอที่ทำหน้างงๆ เธอบอกกับที่บ้านว่า คนรักของหนูเองค่ะ เธอกับเขานั่งกอดคุยกันบนโซฟาในห้องนั่งเล่นสีขาวบนบ้านหลังข้างๆที่ทำขึ้นเป็นบ้านรับรองแขก เขาจ้องตาเธอ แล้วหยิบบางอย่างออกจากกระเป๋า แต่งงานกันนะ ... เสียงนั้นก้องซ้ำไปซ้ำมาในหัวของเธอ เธอร้องไห้ เธอไม่คิดว่าตัวเองจะร้องไห้ ตลอดมาคิดแค่ว่าจะต้องดีใจมากแน่ๆจนกระโดดออกมา แต่หลายๆอย่างที่เธอกับเขาผ่านมาด้วยกันมันทำให้เธอตื้นตันจนน้ำตาไหล เขาใช้มือลูบแก้มที่อาบไปด้วยน้ำตาของเธอเบาๆ เธอสะอื้นพร้อมกับพยักหน้า ปากอยากจะพูดว่า เยส แต่ตัวของเธอสั่นจนเสียงที่ออกมาไม่เป็นภาษา เขาพยักหน้าเข้าใจ น้ำตาซึมจากตาสีอ่อนของเขา เขากอดเธอเอาไว้แน่นพร้อมพูดว่า ... จะไม่ไปไหนอีกแล้วนะ แต่การแต่งงานไม่ใช้จุดจบของเรื่องทั้งหมดหรอก หลังจากการแต่งงานมันคือการผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่ ...พร้อมจะผจญภัยไปด้วยกันไหม?
Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2566 |
Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2566 14:56:10 น. |
|
0 comments
|
Counter : 277 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|