เรียนหมอ จากเป็นเด็ก อยู่ดีๆ ก็แก่เลย

แรกๆก็ไม่ใช่เชื่อ 

"ขอพื้นที่เล็กๆนี้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม"

"อย่าลืมเด็กน้อยทิ้งปล่อยเขาคอยอยู่เดียวดาย"

กาลเวลาเลยผ่านมาจนทำให้รู้ว่า

เออ...จริงอย่างที่เค้าพูดแฮะ

ไม่ว่าจะเด็กแค่ไหน 

แต่หน้างาน ก็ทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ไปเอง

จนรู้สึกว่า พอกลับมาบ้าน อยู่กับเพื่อนสนิท อยากจะเป็นเด็กบ้าง

เด็ก หรือว่า วัยรุ่น

วัยรุ่น วัยว้าวุ่น ที่ชีวิตไม่เคยมี

ตอนมัธยม ไม่เคยมีช่วงลังเล ช่วงทดลอง

เดินมาเป็นเส้นตรงตลอด และก็ถึงเป้าหมายอย่างปลอดภัย

จนวันนึงคิดได้ว่า ถ้าเอียงๆจากเส้นตรง ไม่ได้เหรอ?

นี่ล่ะมั้ง ที่เป็นวิสัยของวัยรุ่นครั้งแรก (ในขณะที่คนอื่นเริ่มคิดได้ว่าต้องเป็นผู้ใหญ่แล้ว)

ทำตามความรู้สึก เดินทางตามความรู้สึก ไม่มีกฏเกณฑ์ แต่ก็อยู่ในที่ของตัวเอง ไม่รบกวนใคร

รักใครก็รักสุดใจ รักแบบไม่มีเหตุ ไม่ว่าจะมีอุปสรรคอะไร

เธอล่ะ ยังเป็นวัยรุ่นอยู่หรือเปล่า