ฉัน...ในอีกสิบปีข้างหน้า

อยากจะลองเขียนจดหมายถึงตัวเองดูบ้างแบบที่เป็นข่าว
ฉันจะทำยังไงดีให้จดหมายนี้ยังอยู่ในอีกสิบปีข้างหน้า
แต่จริงๆแล้วฉันก็คร่ำหวอดในนี้มาเกือบสิบปีแล้วนี่นะ...ฉันก็ยังอยู่ในนี้เหมือนเดิม
อีกสิบปีจากนี้ สิ่งที่เขียนนี่ก็คงจะยังอยู่ล่ะมั้ง

ขอเขียนไว้สองฉบับละกันเผื่อๆ
ถ้ามันไม่เป็นตามแบบแรก หรือไม่เป็นตามแบบที่สอง
แต่ได้กลับมาอ่านทั้งสองแบบก็คงจะสนุกดีเหมือนกันนะ

สิบปี ตอนที่ 1....ในที่สุด ฉันกับเธอก็ได้อยู่ด้วยกัน

หลังจากเรียนจบ
ฉันเลิกคิดที่จะเรียนต่อไปเรื่อยๆเหมือนคนไม่มีจุดหมายในชีวิต
ฉันทำงานบ้าง และใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการดูแลเธอและบ้านของเรา
แต่งงานและมีลูกสาวกับเธอสองคน
ตอนนั้นกำลังตั้งท้องลูกชายของเธออยู่
และกำลังคลื่นไส้มาก
ฉันผ่าตัดน้อยลง เพราะทนยืนนานๆไม่ไหว
แต่ส่วนใหญ่จะได้ตรวจสายเสียงของผู้คนที่เธอรู้จักมากกว่า

สวัสดีตัวเรา
อยู่กับคนที่เธอรัก มีความสุขอยู่หรือเปล่า
เป็นแบบที่เธอคิดเอาไว้มั้ย
ได้ฟังเพลงกับเค้าทุกวันหรือเปล่า
เธอช่วยเค้าเลือกเสื้อผ้าและฉีดน้ำหอมให้เค้า
บางทีก็นวดคอให้ เพราะเธอรู้ว่าเค้าก้มหน้าก้มตาขีดๆเขียนๆอะไรทั้งวันคงจะปวดคอน่าดู
เธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดของเขาใช่ไหม
เขากอดเธอไว้ตอนกำลังขีดๆเขียนๆอยู่
เขาให้เธออ่านว่าเขาเขียนเป็นอย่างไรบ้าง
เธออ่านแล้วเธอก็บอกว่า เธอชอบทุกอย่างที่เขาเขียน
เพียงแต่คนอื่นจะเข้าใจยากนะ เธอบอกแบบนั้น
เธอบอกเขาว่า...ไม่ต้องเกร็งหรอก เขียนสิ่งที่รู้สึกและออกมาจากใจ
ใครไม่ฟัง เราฟังเอง...เธอบอก
เขาทำเสียงจุกจิกในลำคอเหมือนไม่พอใจ แถมเขกหัวเธอหนึ่งที
แต่ก็ยิ้มจนแก้มปริ
................
.............
.......
นี่มันตำนานรักดอกเหมยชัดๆ


สิบปี ตอนที่ 2 ....เธอถูกทิ้งไว้เพียงลำพัง

เขาไม่มีโอกาสกลับมาหาฉัน
ฉันรู้เขาเองก็ไม่รู้จะทำยังไง เพียงแต่ต้องทำสิ่งที่อยู่ ณ ปัจจุบันของเขาให้ดีที่สุด
แต่ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะเดินต่อไปอย่างไร?
ฉันยังเรียนต่อไปเรื่อยๆ
ไปเมืองนอกสองสามที่
เจอคนหลายหลาก แต่ก็ไม่ปักใจกับใคร
กลับมาได้ข่าวเขามีความสุข และโด่งดัง ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงนอกจากยินดีไปด้วย
ฉันก็ยังไปดูเขาบ้างเหมือนเดิม...ห่างๆ

สวัสดี เธอเป็นยังไงบ้าง
...อยู่คนเดียว ไม่เหงาเหรอ
มีแฟนมั้ย ไม่ชอบใครเลยเหรอยังไง
ทำงานเยอะขนาดนั้น เหนื่อยหรือเปล่า
กลับบ้านมีใครปลอบใจมั้ย
อ่านหนังสือทุกวัน ไม่เบื่อแย่เหรอ
....ไม่รู้จะทำอะไรสินะ 555
เปิดเพลงฟังเบาๆ จิบชา แล้วก็หยิบคุกกี้มากิน
ฉันว่าเธอควรออกไปคบหากับผู้คนบ้างนะ ไม่ใช่มาอยู่กับตัวเองแบบนี้
ต้องรีบนอนแล้วสินะ
พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานอีก
....หาแรงบันดาลใจอื่นๆในการใช้ชีวิตด้วยนะ
อย่าใช่ชีวิตไปวันๆอย่างเลื่อนลอยและไร้ความสุข
แต่ก็อย่าลืมทำดีๆต่อไปนะ เผื่อว่าวันนึง
เธอจะสมหวังกับเค้าบ้าง
ถ้าไม่ได้ในชีวิตนี้ เธอก็จะได้ในชีวิตหน้า ฉันเชื่อแบบนั้นนะ
อย่าหมดหวังล่ะเธอ ^^

Create Date : 25 มกราคม 2557		1 comments
Last Update : 25 มกราคม 2557 21:16:23 น.
Counter : 644 Pageviews.
Share Tweet