ตั้งแต่เกิดมา หนูรู้แต่เพียงว่า แม่เป็นคนอีสาน พ่อเป็นคนใต้
แต่ทำไม? หนูมักจะถูกแซวว่า "หนูเป็นสาวเหนือผิวดำขำ"
หนูงงทุกที ว่าหนูจะเป็นสาวเหนือได้ยังไง???

ในวันที่ 18 Dec 09 หนูก็เดินทางมาถึงบางอ้อ
ไม่ใช่สิ เดินทางมาถึงเชียงใหม่

แม่ชี้และบอกว่า นี่ค่ะ บ้านของหนู


หนูไม่เคยรู้เลยว่า หนูมีบ้านเป็นของตัวเองด้วยหรือ?
แม่บอกว่า บ้านหลังนี้ซื้อตั้งแต่หนูยังไม่เกิด
และขึ้นบ้านใหม่ตอนที่หนูอยู่ในท้องแม่ได้ 7 เดือน

ช่วงที่หนูกับแม่ยังไม่พร้อมที่จะย้ายมาอยู่ที่บ้าน
เราก็เลยจ้างให้คนสวนดูแลบ้านไปก่อน
คนสวนได้ค่าจ้างเป็นที่พักฟรี และหนี้อีก 1 ก้อนใหญ่



แต่เอ๊ะ... คนสวนบ้านหนู ทำไมหน้าคล้ายหนูจังค่ะแม่?

การเดินทางไปเที่ยวบ้านครั้งแรกของหนู
เช้าวันที่ 18 ธ.ค. เวลา 6.30 น. น้าไปปลุกหนูจากที่นอน
น้าถามหนูว่า "น้องพิมพ์ เราไปเที่ยวกันมั๊ย?"
หนูสลืมสลือแล้วตอบว่า "ไม่ ไม่"
แต่หนูก็โดนงัดขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัว และหม่ำนมก่อนเวลาจนได้

แม่บอกว่า เราต้องรีบไปขึ้นรถทัวร์ กรุงเทพ - เชียงใหม่
แม่ซื้อตั๋วเที่ยว 8 โมงตรงไว้
คุณน้าไปส่งเราที่หมอชิดและห่อข้าวไข่เจียวไปให้หนูด้วย
แม่ป้อนข้าวหนู ในระหว่างที่รอเวลารถออก หนูหม่ำข้าวเยอะมาก

เราเดินทางกันสองคนแม่-ลูก มีแต่คนเป็นห่วง...
ว่าจะชงนมยังไง? จะเข้าห้องน้ำยังไง? หนูจะงอแงมั๊ย? ใครจะช่วยถือของ?


เนื่องจากหนูยังชอบทานนมชงอุ่นๆอยู่
เวลาเดินทาง แม่ต้องเตรียมทั้งขวดนม นม และน้ำอุ่นไปด้วย
เวลาหิว หนูก็จะบอก "หม่ำ หม่ำ" แล้วก็รอนั่งรอให้แม่ชงนมให้
โชคดีว่า หนูโตพอที่จะรู้จักการรอคอยได้บ้างแล้ว จึงไม่มีปัญหาเรื่องร้องงอแงกินนม

ช่วงพักรถ 30 นาที เวลาเข้าห้องน้ำ แม่ก็พาหนูไปด้วย ให้หนูยืนรอในช่วงที่แม่ทำธุระ
ตอนทานข้าวกลางวัน หนูยังอิ่มข้าวไข่เจียวอยู่ แม่ก็เลยนั่งทานก๋วยเตี๋ยวได้อย่างสบายๆ
ส่วนการเปลี่ยนโป๊ะโกะ แม่ก็เปลี่ยนให้หนูบนรถซะเลย

กว่าจะถึงจุดหมาย หนูนอนหลับถึง 2 ตื่น
ครั้งแรกหลับไป ชั่วโมงครึ่ง และครั้งหลังหลับไป 50 นาที
เวลานอน หนูจะไม่ยอมนอนที่เบาะนั่งของตัวเอง จะต้องให้แม่อุ้มนอนบนตักตลอดเลย

กิจกรรมบนรถ นอกจากดูวิวและสัตว์ (วัว, นก, ไก่)ข้างทางแล้ว
แม่ก็เตรียมหนังสือที่หนูชอบไปเปิดดูรูปกันเพลินๆ เรียกเสียงหัวเราะของหนูได้ด้วย
เราเดินทางจากหมอชิด 8.00 น. ถึง อาเขต 17.30 น.
ตลอดระยะเวลาเดินทางอันยาวนาน 9 ชั่วโมงครึ่ง หนูเป็นเด็กดีมากๆ ไม่งอแงเลย
พ่อมารับเราที่อาเขต กว่าเราจะนั่งรถเข้าบ้านอีก ถึงบ้านก็มืดซะแล้ว

คืนแรกของหนูที่บ้าน@เชียงใหม่
กว่าจะหลับได้ หนูสำรวจโน่นนี่ เล่นเอาแม่หมดแรงไปเลย
อากาศที่บ้านแค่เย็นๆเท่านั้น ไม่หนาวอย่างที่คิด
อากาศจะเย็นลงช่วงดึกและช่วงเช้ามืดเท่านั้น
แต่แม่ก็ใส่เสื้อกันหนาวให้หนูไว้ก่อน

หนูคงแปลกที่ ตื่นมาเล่นตั้งแต่ไก่โห่.... ด้วยสภาพนี้


เช้าวันที่ 19 ธ.ค. เราเลยไปเดินตลาดสดตอนเช้ากัน
ชาวบ้านเอาผัก เอาปลามาขาย ราคาถูก ต่างจากกทม. ลิบลับ

หมูปิ้งยังขายไม้ละ 3 บาทอยู่เลย เนื้อนุ่ม หอม อร่อย
หนูหม่ำหมูปิ้งคนเดียวเกือบหมด 5 ไม้แน่ะ



แค็บหมูก็อร่อยและถูกมาก 5 ถุง 20 บาท ตกถุงละ 4 บาทเอง
ปริมาณเยอะกว่าถุงละ 10 บาทที่กรุงเทพอีกนะ
หนูหม่ำแค็บหมูเกือบหมดถุงเลย
พ่อกับแม่ต้องเอาแค็บหมูไปซ่อน เพราะหนูเห็นไม่ได้
จะหม่ำแต่แค็บหมู ไม่ยอมหม่ำข้าว



วันที่ 19 ธ.ค. พ่อกับแม่ไม่ได้พาหนูออกไปเที่ยวเลย
เราอยู่บ้านกันทั้งวัน ทำกิจกรรมร่วมกัน พ่อ แม่ ลูก
ได้ทานไข่พะโล้ฝีมือคุณพ่อด้วย อร่อยมากๆ

หนูวิ่งเล่น กลิ้งเล่นบนสนามหญ้าหน้าบ้าน เล่นชิงช้า วาดรูป
ให้อาหารปลาและแอบจับปลาในอ่างปลาของพ่อมาเล่นด้วย











ทุกภาพคือความทรงจำดีๆ ในบ้านหลังเล็กๆ
ที่อบอุ่นด้วยความรักที่พ่อกับแม่มอบให้หนูค่ะ