ห้องน้ำมหาภัย
อะไรๆก็ไม่อำนวยเสียจริงๆเลยเรา ตื่นก็สาย (เอ่อ...อันนี้นิสัยส่วยตัว) รถก็เสีย มารอรถเมล์ก็รอนาน พอรถเมลล์มารถก็ติด (อย่าบ่น อย่าบ่น) บ่นไปแล้วทำไงได้ล่ะ
ขอเล่าตามจริงเลยนะ นี่ไม่ใช่เรื่องจริงผ่านจอ แต่เป็นเรื่องจริงผ่านเลนส์ แต่เป็นเลนส์ตาต่างหาก
ไหนๆวันนี้ก็สายแล้วก็ขอสบายๆหน่อยแล้วกัน (แต่จะกังวลไปทำไมวันนี้วันหยุดอ่ะ)
555+
หัวเราะทำไม
อยากหัวเราะทำไมอ่ะ
อยากก็กินสิ
อย่ากวนได้ไหม
ว่าแต่จะทะเลาะกับตัวเองไปทำไม บ้าหรือเปล่าเนี่ย แต่ก็เป็นไปแล้วชั่งมัน ปล่อยไป ว่าแต่ทำไปได้
เคยเป็นไหมเดินชมสินค้าที่พ่อค้า แม่ขาย เอ่อ แม่ค้า วางขายกันอยู่ดีๆ (อันนี้ขออุ๊บว่าที่ไหน) ดันมีสัญญาณว่าข้าศึกกำลังบุกชะงั้น แล้วจะไปหลบภัยที่ไหนดีล่ะคราวนี้ หมายถึงห้องน้ำน่ะ
มองซ้ายมองขาว เดินไปถามผู้ชายอีกคนคาดว่าเป็นคนในพื้นที่ ได้คำตอบว่าต้องเดินตรงไป แต่ว่าจะเดินทำไมให้โง่ วิ่งสิครับท่าน เดี๋ยวชักช้ามีหวังข้าศึกบุกเข้ามา เสร็จข้าศึกแน่
แต่วิ่งไม่ได้สิครับท่านเพราะประชากรเมืองนี้เยอะเหลือเกิน ต้องกึ่งวิ่งกึ่งเดิน
"สู้โว้ยยยยยยย" เสียงข้าศึกเฮเข้ามา ตายแน่ๆคราวนี้โดนข้าศึกฟันแทงไม่มีเหลือแน่ๆ
งั้นต้องหาทางป้องกัน ออกคำสั่งให้หน่วยทหารรบประชุมด่วน แล้วออกคำสั่งให้นายพลไปสั่งการปิดประตูเมืองให้แน่นหนา นายพลได้รับคำสั่ง รีบลงมือปฏิบัติอย่างไม่รีรอ
"มีคำสั่งให้ปิดประตูเมืองให้แน่นหนา จนกว่าจะมีคำสั่งออกมา"
"ครับ" ทหารรับคำสั่ง

ฝ่ายในก็รีบประชุมกันการใหญ่ว่าจะรับมือข้าศึกที่กำลังบุกเข้ามาใกล้ชั่วขณะนี้อย่างไรดี จนได้ความผู้บัญชาการออกคำสั่งให้ม้าเร็ว ไปส่งข่าวให้อัศวินผู้กล้ารับมารับมาข้าศึกโดยเร็ว
"รับทราบครับ" ทหารผู้รับหน้าที่ม้าเร็วรับคำสั่ง พร้อมออกปฏิบัติการ
ใช้เวลาไม่นานนัก ม้าเร็วพร้อมด้วยอัศวินผู้กล้าก็มาประจันหน้ากับข้าศึกอย่างทันท่วงที อัศวินชักดาบออกพร้อมแสงพระอาทิตย์ที่กระทบเข้าที่คมของดาบทำให้เกิดแสงอันหน้าสะพึงกลัว พร้อมกันนั้นประตูเมืองก็เปิดออกพร้อมกับข้าศึกที่โผล่เข้ามา
'ถึงคราวที่อัศวินจะสำแดงฤทธิ์ให้ข้าศึกได้ประจักษ์แก่สายตาแล้ว'
อ้ศวินแกว่งดาบแค่ไม่กี่ทีก็ทำให้ข้าศึกล้มตายกันเป็นเบื่อพร้อมไปกองรวมอยู่ที่เดียวกัน ข้าศึกหมดสิ้นเสียงเฮของประชากรก็ดังกระหึมขี้นพร้อมกับความโล่งอกของพระราชา
"ข้าศึกหมดนี้โล่งจริงๆ"
ไม่นานนักข้าศึกที่ล้มตายก็ไหลไปตามสายน้ำอัดเชี่ยวกราดไม่มีเหลือแม้แต่ชีวิตเดียวไว้ให้เห็น

พระราชาแสดงความพอพระทัยลึกขึ้นแต่งตัว ก่อนจะออกไปสู่โลกภายนอก ทันไดนั้น
ซ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(ตกใจ)
น้ำปริศนาก็ไหลลงมาจากเพดานห้องน้ำดดยไม่มีสัญญาณ พระราชากลายร่างเป็นตัวผมเอง กระโดดหลบหลีน้ำปริศนาอย่างหวุดหวิดไปประชิดข้างผนังห้องน้ำอีกข้างหนึ่งอย่างรวดเร็วพร้อมกับถอนหายใจโล่งอกที่ไม่โดนน้ำนั่น
ที่แท้ข้าศึกยังวางกับดักไว้อีกแต่ก็โชคดีที่พระราชามีไหวพริบดีถึงลอดพ้นได้

มีอะไรสงสัยโปรดโขกสับอย่างสุภาพ
เพราะพระราชาและอัศวินในเรื่องบอบบางเหลือเกิน





Create Date : 16 ธันวาคม 2551
Last Update : 16 ธันวาคม 2551 14:45:47 น.
Counter : 407 Pageviews.

7 comments
  
รอดมั้ยเนี่ย...
โดย: จ่าหมาน วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:15:21:08 น.
  
เห็นภาพเรยย
โดย: Mermaid AI วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:20:39:58 น.
  
จริงดิ....กลับมาแล้วเหรอ



ไม่โขก...ไม่สับ..เพราะเห็นภาพเลยอ่ะ

โดย: +DidYouKnowMe+ วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:9:09:03 น.
  
มาทายทัก..ทักทาย..วันสุดท้ายของการทำงานจ้า
โดย: +DidYouKnowMe+ วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:9:12:20 น.
  
คิดถึง...เลยแวะมา.. ซาบายดีชิมิ
โดย: +DidYouKnowMe+ วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:23:25:54 น.
  
555 นานๆ ทีจะได้เจิมให้โม....ขอบคุณนะคร้าบ..บ...

ว่างอ่ะจิ...
โดย: +DidYouKnowMe+ วันที่: 23 ธันวาคม 2551 เวลา:14:02:52 น.
  
เเวะมาทักทาย
โดย: ครูหญิง (tingnongnoy ) วันที่: 24 ธันวาคม 2551 เวลา:20:34:31 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

azui07
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



สวัสดี......
คำ คำ เดียว
สามารถสร้างมิตรได้นับล้าน...
เพียงแต่พูดมันออกมา พร้อมกับรอยยิ้ม ก็เท่านั้นเอง
:online ติดต่อเรา
ธันวาคม 2551

 
1
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
17
18
19
20
21
22
24
25
26
27
28
29
31
 
 
16 ธันวาคม 2551
All Blog