เช้า...สาย...บ่าย...เย็น
|
|||
ห้องน้ำมหาภัย อะไรๆก็ไม่อำนวยเสียจริงๆเลยเรา ตื่นก็สาย (เอ่อ...อันนี้นิสัยส่วยตัว) รถก็เสีย มารอรถเมล์ก็รอนาน พอรถเมลล์มารถก็ติด (อย่าบ่น อย่าบ่น) บ่นไปแล้วทำไงได้ล่ะขอเล่าตามจริงเลยนะ นี่ไม่ใช่เรื่องจริงผ่านจอ แต่เป็นเรื่องจริงผ่านเลนส์ แต่เป็นเลนส์ตาต่างหาก ไหนๆวันนี้ก็สายแล้วก็ขอสบายๆหน่อยแล้วกัน (แต่จะกังวลไปทำไมวันนี้วันหยุดอ่ะ)555+ หัวเราะทำไมอยากหัวเราะทำไมอ่ะ อยากก็กินสิอย่ากวนได้ไหม ว่าแต่จะทะเลาะกับตัวเองไปทำไม บ้าหรือเปล่าเนี่ย แต่ก็เป็นไปแล้วชั่งมัน ปล่อยไป ว่าแต่ทำไปได้เคยเป็นไหมเดินชมสินค้าที่พ่อค้า แม่ขาย เอ่อ แม่ค้า วางขายกันอยู่ดีๆ (อันนี้ขออุ๊บว่าที่ไหน) ดันมีสัญญาณว่าข้าศึกกำลังบุกชะงั้น แล้วจะไปหลบภัยที่ไหนดีล่ะคราวนี้ หมายถึงห้องน้ำน่ะ มองซ้ายมองขาว เดินไปถามผู้ชายอีกคนคาดว่าเป็นคนในพื้นที่ ได้คำตอบว่าต้องเดินตรงไป แต่ว่าจะเดินทำไมให้โง่ วิ่งสิครับท่าน เดี๋ยวชักช้ามีหวังข้าศึกบุกเข้ามา เสร็จข้าศึกแน่แต่วิ่งไม่ได้สิครับท่านเพราะประชากรเมืองนี้เยอะเหลือเกิน ต้องกึ่งวิ่งกึ่งเดิน "สู้โว้ยยยยยยย" เสียงข้าศึกเฮเข้ามา ตายแน่ๆคราวนี้โดนข้าศึกฟันแทงไม่มีเหลือแน่ๆงั้นต้องหาทางป้องกัน ออกคำสั่งให้หน่วยทหารรบประชุมด่วน แล้วออกคำสั่งให้นายพลไปสั่งการปิดประตูเมืองให้แน่นหนา นายพลได้รับคำสั่ง รีบลงมือปฏิบัติอย่างไม่รีรอ "มีคำสั่งให้ปิดประตูเมืองให้แน่นหนา จนกว่าจะมีคำสั่งออกมา""ครับ" ทหารรับคำสั่ง ฝ่ายในก็รีบประชุมกันการใหญ่ว่าจะรับมือข้าศึกที่กำลังบุกเข้ามาใกล้ชั่วขณะนี้อย่างไรดี จนได้ความผู้บัญชาการออกคำสั่งให้ม้าเร็ว ไปส่งข่าวให้อัศวินผู้กล้ารับมารับมาข้าศึกโดยเร็ว"รับทราบครับ" ทหารผู้รับหน้าที่ม้าเร็วรับคำสั่ง พร้อมออกปฏิบัติการ ใช้เวลาไม่นานนัก ม้าเร็วพร้อมด้วยอัศวินผู้กล้าก็มาประจันหน้ากับข้าศึกอย่างทันท่วงที อัศวินชักดาบออกพร้อมแสงพระอาทิตย์ที่กระทบเข้าที่คมของดาบทำให้เกิดแสงอันหน้าสะพึงกลัว พร้อมกันนั้นประตูเมืองก็เปิดออกพร้อมกับข้าศึกที่โผล่เข้ามา'ถึงคราวที่อัศวินจะสำแดงฤทธิ์ให้ข้าศึกได้ประจักษ์แก่สายตาแล้ว' อ้ศวินแกว่งดาบแค่ไม่กี่ทีก็ทำให้ข้าศึกล้มตายกันเป็นเบื่อพร้อมไปกองรวมอยู่ที่เดียวกัน ข้าศึกหมดสิ้นเสียงเฮของประชากรก็ดังกระหึมขี้นพร้อมกับความโล่งอกของพระราชา"ข้าศึกหมดนี้โล่งจริงๆ" ไม่นานนักข้าศึกที่ล้มตายก็ไหลไปตามสายน้ำอัดเชี่ยวกราดไม่มีเหลือแม้แต่ชีวิตเดียวไว้ให้เห็นพระราชาแสดงความพอพระทัยลึกขึ้นแต่งตัว ก่อนจะออกไปสู่โลกภายนอก ทันไดนั้น ซ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ตกใจ) น้ำปริศนาก็ไหลลงมาจากเพดานห้องน้ำดดยไม่มีสัญญาณ พระราชากลายร่างเป็นตัวผมเอง กระโดดหลบหลีน้ำปริศนาอย่างหวุดหวิดไปประชิดข้างผนังห้องน้ำอีกข้างหนึ่งอย่างรวดเร็วพร้อมกับถอนหายใจโล่งอกที่ไม่โดนน้ำนั่นที่แท้ข้าศึกยังวางกับดักไว้อีกแต่ก็โชคดีที่พระราชามีไหวพริบดีถึงลอดพ้นได้ มีอะไรสงสัยโปรดโขกสับอย่างสุภาพเพราะพระราชาและอัศวินในเรื่องบอบบางเหลือเกิน รอดมั้ยเนี่ย...
โดย: จ่าหมาน วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:15:21:08 น.
จริงดิ....กลับมาแล้วเหรอ
ไม่โขก...ไม่สับ..เพราะเห็นภาพเลยอ่ะ โดย: +DidYouKnowMe+ วันที่: 18 ธันวาคม 2551 เวลา:9:09:03 น.
มาทายทัก..ทักทาย..วันสุดท้ายของการทำงานจ้า
โดย: +DidYouKnowMe+ วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:9:12:20 น.
555 นานๆ ทีจะได้เจิมให้โม....ขอบคุณนะคร้าบ..บ...
ว่างอ่ะจิ... โดย: +DidYouKnowMe+ วันที่: 23 ธันวาคม 2551 เวลา:14:02:52 น.
|
azui07
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดี...... คำ คำ เดียว สามารถสร้างมิตรได้นับล้าน... เพียงแต่พูดมันออกมา พร้อมกับรอยยิ้ม ก็เท่านั้นเอง All Blog
Friends Blog |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |