รู้สึกว่าทุกวันนีฝนที่กรุงเทพจะตกทุกวันเลยนะช่วงนี้
แต่สิงที่มากับฝนครั้งนี้ทำให้คนกรุงเทพไม่กล้าที่จะย่างกายออกไปไหนเหมือนกัน แม้แต่จะคุยโทรศัพท์ขณะฝนตกก็ยังกล้าๆกลัวอยู่ เพราะสิ่งที่มากับฝนที่ทุกคนรู้กันอยู่นั่นก็คือฟ้าแลบ ฟ้าร้อง
     (สงสัยฟ้าคงจหิวข้าง ท้องของฟ้าคงต้องร้อง อันนี้แย่หน่อย)
     (นี่มันคนละเรื่องกันแล้ว....5555)
ที่เล่าเรื่องฝนก่อนเรื่องของเรื่องมันก็เกี่ยวกับฝนอีกนั่นล่ะ (ฝนนี้คือฝนนะ ไม่ใช่น้องฝน...ถ้าเข้าใจว่าน้องฝนผมก็ไม่ว่า...แล้วจะพูดทำไมเนี่ย)
เมื่อวานช่วงฝนตกเรานัดเพื่อนไว้ที่แห่งหนึ่งของกรุงเทพ ในประเทศไทยวิ่งหลบฝนเข้าไปพยายามปกปิดส่วนหัวสุดความสามารถเพื่อไม่ให้ฝนโดนผม
     เรื่องของเรื่องก็คือกลัวผมเสียทรงไงล่ะอุตส่าห์จัดทรงมาชะหล่อ แต่ในที่สุดเราก็ต้องโกรธฝน
     "ทำไมฝนต้องทำกับเราอย่างนี้ ทำไม เราไม่เคยทำอะไรให้ฝนไม่สบายใจ แต่เราไม่เข้าใจทำไมฝนจึงถึงใจร้ายขนาดนี้ด้วย ใจร้ายที่สุด"(อย่าไปสนใจเลยพี่ไอ้นี่มันบ้า)
     ในที่สุดผมที่จัดทรงมาก็เลยกลายเป็นทรงสิงโตเข้าเมืองแทน แต่ก็เท่ไปอีกแบบ...อิอิ
เดินเข้าไปมีเพื่อนมารออยู่แล้ว...นึกในใจมีเราคนเดียวมั้งที่โดนฝน...แต่สายตาก็ดันมองไปเห็นผมของเพื่อนผู้หญิงเข้า ทำไมดูเปลี่ยนไป สวยขึ้นกะจะอ้าปากทักว่าไปทำผมมาหรอ แต่สมองดันไปนึกถึงโฆษณารีจอยส์เข้าจึงไม่ถามในสิ่งที่คิดทีแรกว่า
     "เธอไปทำผมมาหรอ"
     แต่เป็น
     "เธอใช่รีจอยส์หรอผมสวยจัง"
     เพื่อนตอบ
     "ป่าวหรอกพอดีฉันได้แฟนรวย ฉันเลยมีเงินไปทำ"
     อืม....ตูเชื่อ
     แต่...เมื่อไหร่เงินที่ยืม จะคืนเสียที
     เอามาเดี๋ยวนี้นะ