เจิม น้ำตาจะไหล งิงิ

ซึ้งอ่ะ วันก่อนน้องเฟื่องก็มากอด

อืม เค้ารู้สึกอะไรของเค้าก็ไม่รู้เนอะ

เข้ามากอด คงเป็นเพราะว่าขาดความอบอุ่นจริง

ตอนนี้ก็เป็นเด็กดีขึ้นเยอะหลังจากโดนประชาทันไป

เฟื่องก็คงเป็นได้แค่ตัวแทนที่คอยอบรมน้องสาว

เหมือนกับลูกสาวพี่หน่า เฮ้อไม่คุยแล้ว น้ำตาจะไหล มันจึ้ง

แอบเข้ามาอ่านในฐานะที่ตอนนี้เป็นลูก
ที่ไม่เคยบอกรักแม่เหมือนกันค่ะ

อ่านไปก้ซึ้งไป..น้ำตาไหล

ซึ้งจังเลยพี่หน่า.........น้องๆ ทั้ง 2 คน น่ารักจัง รวมไปถึงคุณแม่(พี่หน่า)ด้วยเนอะ.....อ่านแล้วซึ้งน้ำตาจะไหล



ป.ล.พี่หน่าบีส่งเมล์ให้พี่หน่าแล้วน้าอย่าลืมเข้าไปดูด้วยค่า

ฮาโย๋ๆ มาแล้วจ้า

น้ำไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้แม่เลยค่ะพี่หน่า

อ่านแล้วซึ้ง

ว่าแต่ น้องมิ้นโตเป็นสาวแล้วนะเนี่ย คุณแม่จะหวงมั้ยน้อ


ช่วงนี้วุ่นๆ กับการเตรียมงานวันแม่

แล้วก็พวกงานวิชาการค่ะ

แอบหายหน้าไปพักนึงก่อนเน้อ

ปล. น้ำแอบติดเรื่องผ้าไว้ก่อนน้า

คิดถึงนะคะ จุ๊ฟๆ

พี่หน่าทำขนมรังผึ้งจิ

อันนี้ช่วยบ่ได้เด้อ ช่วยคิดอย่าเดียว 55

มาอย่างซึ้งเลยอ้ะ

ถ้าแซลลี่เขียนมั่ง เด๋วแม่ร้องไห้อ้ะจิ

เอ่อ ... น้องชื่อเล่นว่า หมิว ชื่อจริง ลลิตา เลยเชียวนะ

คุณแม่เจาะจงเกินไปม๊ายยยยเนี่ยยยยย

อ่านยากอ่า แพทปะกิต ดีๆๆๆ ทำๆไปจะได้ทำมะทัน

อ่านไปน้ำตาคลอไปด้วยเลย ความรักของแม่นี่แหละรักที่บริสุทธิ์ ปลื้มใจกับน้องหน่าที่มีลูกน่ารักๆทั้ง 2 คนครับ

ปล.อายุเราห่างกันอย่างน้อยๆก็ 5 ปีครับ ฟันธง

ลูกๆของหน่าน่ารักมากค่ะ

คนเป็นแม่ชื่นใจสุดๆที่ลูกเห็นคุณค่าของแม่ แค่บอกรักแม่ แม่ก็น้ำตาไหลแล้วค่ะ

ลูกอยู่ไกลก็เหมือนอยู่ใกล้นะคะ

วันนี้จัดการเรื่องแบงค์ให้เรียบร้อยแล้วนะคะ เพิ่มค่าส่งให้ด้วย

ได้รับของเมื่อเช้าค่ะ สีสวยถูกใจมากค่ะ

เอาเพลงอิ่มอุ่นมาฝากครับ

ปล.จริงๆอายุเราน่าจะห่างกันถึง 7 ปีนะครับ ไม่งั้นจะมีแต่คนเรียกลุงจอนเหรอครับ 555

หวัดดีค่ะพี่หน่า...ปอขอเรียกพี่เลยละกาน.....แว๊บแรกที่ได้อ่านบทความของพี่หน่า...ร้องไห้เลย.......คิดถึงแม่มากแต่เพิ่งโทรทางไกลจากออสเตรเลียคุยกะแม่ไปตะกี้....ได้เพลงแล้วงั้นปอมะ..แนะนำแระ....เพลงนี้ไพเราะแล้วค่ะ.....ลุงจอนเอามาฝากแระ...ลุงจอนนี่น่ารักจัง...

ลุกสาวน่ารักมากค่ะ....ขอให้มีความสุขในวันแม่เหมือนกันนะค่ะ.........รักษาสุขภาพ.....

หน่า เจย์เจย์ (เปลี่ยนนามสกุลให้เอง)

ลูกสาวหน่าน่ารักมาก... นั่นเป็นเพราะการเลี้ยงดู ปลูกฝังจากหน่านั่นแหละ

ช่วงนี้พีชไม่ค่อยว่างจ้า... ยุ่งมากๆๆๆๆ ช่อม่วงก็ยังไม่ได้เริ่มเลย.....
หน่าจะเปลี่ยนมาเป็นทองม้วนเหรอ

มีความสุขวันแม่น๊า

อ่านบล๊อกนี้แล้ว..ไม่ขอบรรยายละกันนะคะ เป็นความรู้สึกตื้นตัน จนหาคำพูดไม่ได้จริงๆค่ะ


เจ้าแก๊งค์ไอติม ก็เห็นจากคุณวีแหละค่ะ จุดประกายในทันใด อิอิ

สุขสันต์วันแม่ล่วงหน้านะคะ พี่หน่า..พรุ่งนี้ขอตัวไปเป็นลูกที่น่ารักให้คุณแม่ได้ชื่นใจบ้างค่ะ

ปล.จริงๆแล้วทุกวันก็คือวันสำคัญเสมอ แต่แค่เราทำให้วันหนึ่งวันพิเศษขึ้นมาอีกนิดนึง มันก็ช่วยเติมพลังชีวิตได้อีกโขเลยเนอะ

เจ๊ หน้าเด็กขนาดนี้มีลูกตั้งสองแล้วเหรอเนี่ย แหม....หนูแอนว่าไม่ใช่อายหรอก คิดว่าคงเป็นเพราะวัฒนธรรมการกอดการบอกรักไม่ใช่ของไทยนะคะ ตอนกลับบ้านรอบที่แล้ว พ่อกับแม่มาส่งกลับกรุงเทพสามียังงงว่าไม่เห็นยูกอดพ่อแม่ก่อนลาเลยอ่ะ ก็คนไทยเค้าเป็นพวกรู้กันอยู่แก่ใจใช่มั๊ยคะ

ปล.ขนมหน้าแตกถักเสร็จยังคะ

คริ คริ จอห์นวี สอนวิธีลงเพลงแบบนี้ด้วยยยล่ะ

ช่วงหลังๆแซลลี่บ่ได้ลงเพลงแล้วนะ

มีตะคนบอกว่าที่บ้านโหลดช้า

เศร้าใจ

อ่านปล้วน้ำตาพาลจะไหลเหมือนกันค่ะพี่หน่า

น้องหนิงใช้ภาษาเก่งมาก กลั่นออกมาจากใจ เขียนได้ดีทีเดียวค่ะ

ปล. คนพี่สวยหวาน
คนน้องสวยเฮี้ยว แก่นๆ

ยังนั่งปั่นงานหัวฟูเลยค่ะ

ขอบคุณค่าพี่หน่า

แหม..พี่หน่าขาเด็กๆเค้าคุยกัน อุๆๆ

อายุเป็นเพียงตัวเลข หน้าเด็กสำคัญกว่าค่ะ..ประโยคนี้ใช้ได้เสมอ ชิมิคะ คุณแม่ยังสาว....ฮิ้วววววว

น้องเขียนได้ซึ้งจังค่ะพี่หน่า
พี่หน่าโชคดีนะคะ ที่มีลูกน่ารักๆ แบบนี้

หนูไม่ได้ตรวจงานที่ทุ่งสงแล้วนะคะ ย้ายไปอีกที่นึง ไกลกว่าทุ่งสงอีกค่ะ เหนื่อยมากๆ

พาแม่ไปทานบุฟเฟต์มาค่ะ

โปรโมชั่น นาทีละ 5 บาท

ไปกันทั้งครอบครัว ขำมากๆ

แบบไม่เคยเห็นทุกคนพร้อมใจกันกินเร็วขนาดนี้มาก่อน 555

คริ คริ ไอเดียกิ๊บเก๋ยูเรก้า ช่ายป่าว

หน่าชอบถักของใช้ไง ได้ใช้จริงๆ แซลลี่ชอบถักจุ๊บจิ๊บแบบ ของมะค่อยจำเป็นเท่าไหร่

แต่ปกติก็ไม่ได้ซื้อเลยนะ Mcnet ภาษไทยพิมไงหว่า พิมแต่ปะกิตตามน้องพุทรา แมกเน็ต ละกันเนอะ

ยังอยากทำอีกหลายๆอันเลยล่ะ แบบกุ๊กกิ๊กๆ จริงๆใช้แบบผ้า ละถักอันจิ๋วๆมาแปะๆ ก็น่าลองนะ

วันนี้แวะร้านที่มีนบุรี เจอละแม่เหล็กอันประมาณนี้ล่ะ 100 บาท 50 อันมั๊ง แต่คิดๆ ก่อน ใจจริงอย่างได้แบบแผ่นๆบางกว่านี้เยอะ แบบที่เค้าทำติดการ์ดใบรูปสาวน้อยของพุทรา น่าจะคล้ายๆแบบที่เค้าแจกเป็นแมคเน็ตโปสเตอร์เล็กๆเวลาไปดูหนัง

ไว้แว๊บๆไปสำเพ็งค่อยดูอีกทีนึง ช่วงนี้ไปสำเพ็งน่ากลัว ...กลัวจะกรอบบบบ

เคยบอกแม่นะว่า ก็แม่เลี้ยงมาแบบนี้นี่นา หุหุ บอกห้วนจังเนอะ ไม่สามารถคุยกันทุกเรื่องได้ แม่จะเหตุผลเยอะมาก เหตุผลแบบถูกต้อง เหมาะสมประมาณนั้นตั้งแต่เด็ก ไม่มีภาษาสัมผัส พอตอนนั้นไม่มี ตอนโตมาก็เหมือนไม้แก่ดัดยากนะ ตะเอง

หน่าเลี้ยงแบบมีภาษาสัมผัสนะดีแล้ว น้องเค้ารู้จักและไม่เขินอายที่จะใช้ แซลลี่ไม่มี มันติดๆขัดๆทำไม่เป็นเลยน่ะ

สุขสันต์วันแม่เช่นกัน

ให้หน่ามีความสุขมากๆ และเป็นแม่ที่น่ารักของลูกสาวทั้งสองนะคะ

วันนี้เริ่มลงมือ ถักออกมาไม่ยักกะเหมือนของจริง

ดูแล้วกลุ้มเลย จะสำเร็จไม๊นี่ อิอิ

ซึ้งจังค่ะ อยากร้องไห้ คิดถึงแม่เหมือนกัน ขอให้มีความสุขกับวันแม่และการเป็นแม่นะคะ

สุขสันต์วันแม่ค่ะพี่หน่า......มีความสุขมากๆ ค่า




ป.ล.วันนี้น้องทั้ง 2 แอบทำซึ้งอีกป่าวเอ่ย

ลูกสาวพี่หน่าน่ารักมาก
สายสัมพันธ์แม่ลูกเหนียวแน่น
บางทีแม่กับลูกถึงไม่ได้อยู่ใกล้กัน
แต่เพราะสายสัมพันธ์ที่ทำให้ลูกทำอะไรแล้วนึกถึงแม่เสมอ
(ถามพี่หน่านิดนึงว่าตอนน้องเด็กๆ พี่หน่าอ่านหนังสือให้น้องฟังก่อนนอนหรือเปล่าค่ะ
ที่ถามอย่างนี้ เพราะวีเคยไปฟังเสวนา
เกี่ยวกับการสร้างนิสัยการอ่าน แล้วคุณหมอจิตแพทย์ก็ยกเรื่องการอ่านสร้างสายสัมพันธ์ขึ้นมา
วีก็เลยนึกถึงตอนเด็กๆ แม่ก็เอานิทานมาอ่านให้ฟังบ่อยๆ
พอโตขึ้นมา แม่ให้อิสระพอสมควร
แต่ก็ไม่เคยไปเกเรทีไหน เพราะไม่อยากให้แม่เสียใจ
ทำให้คิดค่ะว่าการอ่านมีส่วนสำคัญ
อยากรู้ค่ะว่าจริงหรือเปล่า)

บางทีวีเข้าไปอ่านกระทู้ในห้องพันทิพ
ก็เจอกระทู้แนะนำ ประเภทลูกทรพี
คือพอแม่ไม่มีเงินให้ ก็ด่าๆ ว่าๆ
หนังสือก็ไม่เรียนอะไรอย่างนี้

พอเจอเด็กดี ก็ชื่นใจค่ะ

ปล. วันก่อนน้องสาวเก็บโทรศัพท์มือถือ
ของวัยรุ่นได้ในรถแท๊กซี่
น้องเล่าว่า พอโทรไปบอก
จะขอบคุณสักคำก็ไม่มี...แถมยังจะให้เอาไปคืนให้ถึงที่อีกต่างหาก
แทนที่ตัวเองจะมาเอาเอง
แล้วพูดจามะนาวไม่มีน้ำ
วีล่ะหมั่นไส้ ถ้าเป็นวี คงเอาไปทิ้งที่สถานีตำรวจล่ะ แล้วบอกให้สั่งสอนซะหน่อย
เด็กอะไร้ เกรียนมากๆ ค่ะพี่

หน่าๆๆๆ

ดูลิ้งค์นี้ ของคุณโอนาจอมซ่าส์

รูปมันชัดดีนะ ดูลายๆตรงกลางมันยิ้มได้อ้ะ

//topicstock.pantip.com/food/topicstock/2009/01/D7387644/D7387644.html

จ๊ะเอ๋ อิอิ ก็เค้าไม่มีอะไรจะอัพนี่นา

ดูพิกาจูน้องเฟรมอีกหน่อยก็มะได้ 5

สวัสดีคร่า
ถึงแล้วค่ะ กลับมาถึงกรุงเทพตอน เที่ยงคืนค่ะ
นั่งอ่านความในใจ ซึ้งจังเลยอ่ะ
อิอิ คุณแม่อ่านแล้วต้องซึ้งกว่าเราแน่เลย

อัพบล็อคใหม่เหอะ...บล็อคนี้มันซึ้งเกินอ่ะง..ไม่อยากเข้านอนทั้งน้ำตา

ตอนทีหน่าบอกว่าจะถักข้าวเหนียวหัวหงอก ก็นึกภาพไม่ออกนะ แต่ไปเจอภาพที่บล็อคคุณซูชิฮะ เลยรู้แจ้ง... ว่าเป็นของโปรด... ข้างเหนียวอย่าให้เละ กล้วยต้องแบบแข็งๆนิดหน่อย อร่อยเลย....

คนใต้เค้าก็เรียกไม่เหมือนกันนะ ที่นครจะเรียก เหนียวกุลา

ตกลงเริ่มถักแล้วยังนิ

อ่านแล้วซึ้งจังเลยค่ะ...
แอบน้ำตาไหล ดีใจแทนพี่หน่าจริง ๆ
มีลูกสาวที่เข้มแข็ง รักคุณแม่มากขนาดนี้ ...

มาอ่านอีกรอบ

เพิ่งสังเกตว่า น้องหมิว ชื่อลลิตา

สงสัยเป็นดาราในดวงใจพี่หน่านะนี่ >_<

แอบไปเที่ยวไหนอีกล่ะนี่ หายไปเลย

อิอิ

^
^
เจ้าของบ้าน มีลูกค้าเข้าร้านเยอะแล้วเลยต้องลาเฝ้าร้านอีกวัน อิอิ

จาเป็นเถ้าแก่เนี้ยแล้ว

มะเช้าสลึมสะลือรับทอสับนะนั่น

เย็บผ้ายันเกือบตี 3 thanks for calling จ้า

หวัดดีจ้าพี่หน่า...แวะมาทักทายค่ะ...แสดงว่าพี่หน่าก็อยู่หน้าคอมฯ ใช่มั้ยค่ะ...ดีจังเหมือนเราได้อยู่ใกล้ ๆ กันเลยนะค่ะ...ปอก็หาไอเดียยังมะได้เลยกะม้าฮ่อของแซลลี่ที่เอาไอเดียไปให้...ต้องยกความดีความชอบให้แซลลี่เค้า....เพราะถ้ามะมีม้าฮ่อสีสันของงานโครเชต์ของแมงปอคงจะไม่ได้เรื่อง.....พี่หน่าแอบซุ่มนะดิ...ใช่ม๊า...เอามาเซิฟ ๆ ให้น้องปอดูหน่อยจิ....รักษาสุขภาพนะค่ะ......

จาเปลี่ยนงานมาเผ้าร้านหรอ อิอิ

ขายดีขายดีล่ะซิ อิจฉานะ

พี่หน่า...หลังไมค์ด้วยนะค่ะ...

ซึ้ง จังเลย ...อ่านแล้วน้ำตาคลอ
นึกถึงตัวเอง รู้ทั้งรู้ว่ารักแม่ขนาดไหน ยังไม่กล้าบอกรักเลย...อายเด็กจริง ๆ