All Blog
|
อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะ.. ที่รัก - ไพลิน รุ้งรัตน์ อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะ.. ที่รัก ผู้เขียน ไพลิน รุ้งรัตน์ จำนวน 169 หน้า สำนักพิมพ์คมบาง ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 4 2544 (พิมพ์ครั้งแรก 2539) ราคา 150 บาท อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะ.. ที่รักเป็นเรื่องของหมอหนุ่มชื่อจุลละ หมอผู้ซึ่งใช้ชีวิตอย่างไร้ชีวิต ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่มีจุดหมาย ซังกะตายไปวันๆ วันหนึ่งระหว่างที่ไปพักผ่อนที่จันทบุรี เขาบังเอิญได้ไปตรวจสุขภาพหญิงชราผู้หนึ่งคือย่าบัวแทนหมอเจษฎ์เพื่อนของเขา ที่นั่นหมอจุลได้พบกับหนังสือนับหมื่นเล่มที่ย่าบัวสะสมไว้ และก่อนกลับหมอจุลซึ่งไม่เคยคิดไม่เคยสนใจในหนังสือเหล่านั้น ก็ตกกระไดพลอยโจนยืมหนังสือกลับมาอ่าน 5 เล่ม โดยการแนะนำของ "ลมเย็น" หลานสาวคนงามของย่าบัว หลังจากอ่านหนังสือเล่มแรกยังไม่จบ หมอจุลกลับกรุงเทพฯ โดยยังไม่คืนหนังสือให้ลมเย็น หลังจากนั้นหมอจุลได้แวะเวียนไปที่บ้านย่าบัวหลายครั้ง (เพื่อไปเห็นหน้าลมเย็น) ลมเย็นได้แนะนำหนังสืออีกหลายเล่มให้หมอจุลอ่าน เขาได้อ่านหนังสือและย้อนคิดถึงเรื่องราวในชีวิตและปัญหาที่พบเจอ บางครั้งหนังสือก็ให้คำตอบ บางครั้งหนังสือก็ตั้งคำถามกับเขา แล้วแผนการสร้างห้องสมุดประชาชนของย่าบัวก็นำพาสองครอบครัวมาใกล้ชิดกันมากขึ้น เรือนไทยเก่าที่จะนำไปสร้างเป็นห้องสมุดอยู่ที่นครสวรรค์ บ้านเกิดของหมอจุล นอกจากเรื่องราวในอดีตที่ส่งผลถึงปัจจุบัน ทั้งชีวิตและการงาน ก็ยังมีเรื่องของหัวใจทั้งเรื่องเก่าเรื่องใหม่สับสนปนเป อ่านหนังสือยิ่งมาก หมอจุลก็ยิ่งสับสน คิดค้นไปเอง เหมือนเรือน้อยลอยอยู่ในทะเลที่บ้าคลั่ง เดี๋ยวขึ้น เดี๋ยวลง เดี๋ยวฟู เดี๋ยวแฟบ กระทั่งสุดท้ายเขาแสดงกิริยาไม่ดีกับลมเย็น บวกกับทิฐิจากความเข้าใจผิด แม้จะรู้สึกผิดแต่ก็ยังไม่ได้ขอโทษ ทำให้เข้าหน้ากันไม่ติด โชคดีที่หมอจุลได้มาพบหลวงพ่อแสนที่วัดประจำหมู่บ้าน หลวงพ่อแสนทำให้หมอจุลได้รู้จักหนังสือเล่มสำคัญที่เขาไม่เคยเปิดอ่าน "หนังสือเล่มใน" ด้วยหนังสือมากมายที่หมอจุลได้มีโอกาสอ่านทั้งจากการแนะนำของลมเย็น ย่าบัว ชุมฉัตร หลวงพ่อแสน และจากความสนใจของเขาเอง ทำให้ชีวิตของหมอจุลเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล หนังสือต่างๆ ที่กล่าวถึงในเล่มนี้เป็นหนังสือที่มีอยู่จริง โดยมีบรรณานุกรมท้ายเล่มด้วยค่ะ คุณชมัยภร แสงกระจ่างเขียนนิยายเล่มนี้โดยใช้นามปากกา ไพลิน รุ้งรัตน์ งานเขียนของคุณชมัยภรมักจะเป็นเช่นนี้ คือ เขียนด้วยภาษาง่ายๆ แทรกด้วยอารมณ์ขัน แต่เมื่อถึงฉากสะเทือนใจก็บีบคั้นอารมณ์ แล้วหลายครั้งเราก็ได้เรียนรู้และเห็นแสงสว่างไปพร้อมๆ กับตัวละครหลักของเรื่อง อ่านเรื่องนี้จบแล้ว ได้แต่นั่งนิ่งๆ หลับตานึกเห็นภาพฝันของตัวเอง ดิฉันเชื่อว่านักอ่านไม่น้อยคงมีฝันเหมือนฝันของย่าบัวหรือฝันของลมเย็น ไม่ชอบการกระทำของพระเอกบางเรื่องค่ะ
แต่ชอบที่มีพูดถึง และเป็นเรื่องที่เกี่ยวพันกับหนังสือหลายเล่มนี่แหละ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 16 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:40:01 น.
|
เที่ยงวัน
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Link |
เรายังอ่านหนังสือตามรายชื่อที่ปรากฎในหนังสือเล่มนี้ไม่ครบ
และเพราะหนังสือเล่มนี้ ทำให้เราติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ของคุณชมัยภรต่อๆ มา
ตอนที่ไปอบรมการเขียนเรื่องสั้น ซึ่งคุณชมัยภรเป็นวิทยากรนั้น
ท่านบอกว่า เวลาเขียนอะไรก็ต้องให้สมจริง คนอ่านจะได้เชื่อ
พอเขียนเรื่องนี้ กำหนดให้พระเอกเป็นหมอ ทั้งๆ ที่คนเขียนไม่เคยข้อมูลเกี่ยวกับหมอมากนัก
ก็เลยกำหนดให้พระเอกเป็นหมอ ทั้งๆ ที่ไม่ได้อยากเป็นหมอ
ก็เลยไม่ต้องมีฉากเข้าห้องผ่าตัดซะเลย