1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30 31
มันช่างเป็นความรู้สึกที่เศร้ามากเมื่อวันหนึ่งทำอาหารให้แม่ท่ีดูแลเรามาอย่างดีผ่านทางบาตรพระ
อย่างที่บอกไปเมื่อบล๊อคที่แล้วว่าได้กลับไปงานศพแม่ที่เมืองไทย ขอบคุณเพื่อนๆชาวบล๊อคทุกคนที่มาให้กำลังใจมากๆค่ะ งานศพที่บอกว่ากลับไปเนี่ยจริงๆแล้วไม่ได้ไปทันงานศพหรอกค่ะเพราะว่าพอดีว่าเดินทางเต็มที่ก็เบ็ดเสร็จ ๓๐ ชม.ถึงเมืองไทยและต้องนั่งรถกลับบ้านต่างจังหวัดอีก ๕ ชม. ซึ่งก็รอวันรุ่งขึ้นเพราะว่าเพื่อนที่แสนดีอาสาขับรถไปส่งให้ทำให้แอนไปถึงก็ตอนที่ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเนื่องจากแม่สั่งไว้ให้ทุกอย่างเรียบง่ายและรวดเร็ว แม่เสียวันเสาร์ตอนเช้าค่ะเผาวันต่อมาเสร็จเรียบร้อย กลับมาถึงบ้านวันอังคารหรือว่าวันพุธตอนบ่ายๆก็ไม่ได้มีอะไรให้ดูเศร้าและพาให้เศร้ามากขึ้นเนื่องจากก็ไม่ได้มีใครไว้ทุกข์ด้วยเสื้อผ้าสีดำกันทั้งบ้าน แอนก็เลยได้แต่วางแผนกับพ่อว่าจะทำบุญกระดูกกันอีกทีวันไหนและทำอะไรบ้างและจะลอยอังคารที่ไหนอย่างไงพ่อทำเป็นหรือเปล่า เพราะว่าแอนทำไม่เป็นไม่เคยรู้อะไรทั้งนั้น ฮิฮิ ตามประสาลูกสุดที่รักไม่เคยทำอะไรเลยทั้งน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาานมีแต่พ่อแม่ทำให้ตลอด สบายเหลือเกินจนบางครั้งเราก็หมั่นไส้ตัวเองเลยค่ะ ว่าแล้วเราก็จัดการตกลงกันกับน้องชายและน้าๆที่เป็นน้องๆของแม่ว่าถ้าเป็นวันเสาร์ที่จะถึงได้มั๊ยเพราะว่าอยากให้เค้าได้มาทำบุญด้วยกัน ก็เลยเตรียมตัวเตรียมข้าวของมาทำบุญโดยพยายามนึกว่าจะทำอะไรเพื่อตักบาตรบ้างดี ตอนแรกพ่ออยากให้นิมนต์พระมาท่ีบ้านแล้วค่อยไปลอยอังคารทีหลังเมื่อเสร็จเรียบร้อยพิธีสงฆ์ ว่าแล้วก็พยายามคิดถึงอาหารที่แม่ ที่แอนมีปัญญาทำและพระไม่รู้สึกประหลาดว่าเอาอะไรมาทำบุญ ( เพราะว่าแม่ชอบกินอาหารฝรั่งค่ะบรรดานมๆเนยเนี่ยชอบมากกกกกกกกกกกกกกก...... ตอนแรกว่าจะทำบุญด้วยพิซซ่าชีสเยอะๆแบบว่ากัดแล้วมันยืดๆหน่ะนะและสปาเก็ตตี้ซอสเห็ดพร้อมกับหน่อไม้ฝรั่งผัดเนยก็โดนพ่อบ่นไปว่าพระจะฉันเป็นเหรอนั่น ) จบลงที่ขนมจีนแกงเขียวหวานไก่มะเขือเปราะ น้ำพริกปลาทูผักต้มและผักดองหลายๆอย่าง หมูสะเต๊ะ ( ที่ไม่ได้เสียบไม้เพราะว่าเสียบไม่เก่งกลัวจ้ิมมือตัวเอง ) น้ำพริกอ่องกินกับผักสด ( อันนี้แม่ชอบเป็นพิเศษเลยค่ะทำไมไม่รู้ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นสาวเหนือนะเนี่ย ) ว่าแล้วก็ตักใส่กระปุกใหญ่ๆลำเลียงใส่หลังรถไปวัดกันเลยค่ะ พระที่นิมนต์ไว้ก็ได้เป็นพระชุดเดิมเหมือนกับตอนงานศพ ท่านก็ปฏิบัติ์กิจสงฆ์ตามหน้าที่และโชคดีที่ได้น้าสาวแก่วัดแก่วามาช่วยทำหน้าที่ทางด้านกิจทั่วไปและนำสวดให้กับการทำบุญ เห็นน้าบอกว่าแล้วแต่ว่าธรรมเนียมแต่ละวัดในการจัดสำรับ บางแห่งก็จัดเป็นเฉพาะแต่ละรูปแต่ว่าบางเห็นก็จัดเป็นวงๆให้พระท่านได้ฉันร่วมกัน แอนไม่รู้ว่าจะจัดแบบไหนและไม่ได้ถามก่อนก็เลยทำกับข้าวซะบานเบอะเยอะแยะไปหมด แต่ว่าหลังจากถามทางพระก็แจ้งว่าจัดเป็นวงก็ได้และส่ิงที่ทำให้พระยิ้มเมื่อเห็นกับข้าวที่ถวายบาตรก็คือ ไอศครีม เพราะว่าแม่ชอบกินไอศรีมและผลไม้ต่างๆในสำรับก็เลยมีกระติกน้ำแข็งเอาไว้ข้างๆซึ่งใส่ไอศรีมเอาไว้ให้ท่านได้ฉันหลังจากฉันอาหารคาว มาดูกันค่ะว่าเยอะแยะแค่ไหนหลายอย่างขนาดนั้นแอนทำคนเดียวหมดเลยนะนั่น นี่ถ้าแม่ยังอยู่แม่คงไม่เชื่อหรอกว่าลูกสาวของแม่ก็ทำกับข้าวได้กินแล้วนะเนี่ย แอนไม่เคยไปงานศพและพอโตมาก็เลยทำให้ไม่เคยได้เห็นด้วยว่าคำว่า " ลอยอังคาร " เนี่ยเค้าทำอย่างไง แค่รู้จากความหมายว่าก็คือการเอากระดูกผู้ตายไปลอยน้ำหลังจากการทำบุญเท่านั้น และนี่ก็คือทั้งหมดที่เหลืออยู่ของแม่ที่แอนได้กลับมาเห็น โดยได้รับการแบ่งเป็น ๒ ส่วนคือ ส่วนที่อยู่ในผ้าสีขาวคือ กระดูก ส่วนที่เห็นอยู่ในผ้าขาวม้าลายๆนั่นก็จะเป็น เถ้าถ่าน เราเอาแม่มาที่วัดด้วยกันทำบุญถวายเพลและกรวดน้ำไปให้ หลังจากนั้นก็ให้พระท่านสวดเพื่อทำการลอยอังคารให้เป็นพิธีการ หลังจากเสร็จทุกอย่าง ก็มานั่งช่วยกันคิด ( จริงๆแล้วไม่เชิงช่วยกันคิดค่ะ ออกแนวพยายามโน้มน้าวพ่อว่าให้ลอยอังคารแม่ที่วัดนี้ซะเลยเพราะว่าง่ายต่อการทำทุกอย่างไม่ว่าจะมาทำบุญอีกรอบหรือว่าได้อยู่ที่วัดที่เค้าเคยอยากมาทำบุญและบวชชีพราหม แต่ว่าไม่ไหวเพราะว่าคนอายุมากมักจะลุกนั่งลำบาก ) พอโน้มน้าวพ่อได้ก็พากันไปที่อ่างเก็บน้ำหรือว่าสระแล้วแต่จะเรียกเพื่อพาแม่ไปอยู่ในที่เย็นสงบและสบายตามความคิดที่ตั้งใจไว้ แอนเป็นคนโปรยเถ้าและทุกอย่างเองกับมือ ไม่รู้ทำไมว่าถึงเป็นคนทุกอย่างแบบนั้นทั้งๆที่ทุกๆคนก็รู้ว่าว่ายน้ำไม่เป็นมันน่าจะกลัวตกน้ำ เนื่องจากบริเวณนั้นไม่ได้สะพานหรือว่าท่าน้ำอะไรยื่นลงไปที่น้ำ แอนเล่นกายกรรมเดินและปีนและป่ายตอไม้ที่จมอยู่ที่บริเวณริมๆน้ำไปจัดการเอง นี่แหล่ะค่ะบริเวณน้ำที่ให้แม่ได้อยู่อย่างร่มเย็นและสงบ ที่เอาเรื่องนี้มาให้ดูเพราะว่าอยากเตือนใจเพื่อนๆชาวบล๊อคหลายๆคนที่อาจจะเคยเป็นอย่างแอนหรือว่าตอนนี้ยังเป็นอยู่ เพราะว่าพ่อแม่เลี้ยงแอนมาแบบว่าไม่เคยต้องหยิบต้องจับอะไรเลย วันหนึ่งพอเร่ิมทำอาหารได้เร่ิมดูแลตัวเองและคนอื่นๆได้ก็กลายเป็นมีครอบครัวไปพ่อแม่เร่ิมไกลออกไปจนในที่สุดวันหนึ่งก็ได้แค่ทำอาหารใส่บาตรและกรวดน้ำไปเท่านั้น มันเป็นความรู้สึกที่แย่นะคะที่วันหนึ่งเราดูแลเค้าได้แค่นั้นทั้งๆที่อยากทำเยอะๆแต่ว่าเค้าไม่อยู่แล้ว เพื่อนๆบางคนอาจจะทำอาหารไม่เป็นก็แค่ให้เวลา โทรศัพท์ไปคุย หมั่นไปหาที่บ้าน พากันไปไหนมาไหนเวลาวันหยุด หรือว่าพากันไปกินข้าวนอกบ้านอย่างที่เค้าชอบอย่างที่เค้าเคยดูแลเราอย่าให้ต้องมาเศร้าอย่างลูกสาวที่ต้องอยู่อยู่ไกลบ้านมากๆหลังแต่งงานอย่างแอนที่ไม่ได้เห็นแม้กระทั้งวันสุดท้ายลมหายใจสุดท้ายของแม่ได้กอดแม่ก่อนที่เค้าจะจากไปแบบนี้นะคะ
Create Date : 28 ธันวาคม 2552
Last Update : 28 ธันวาคม 2552 4:49:14 น.
48 comments
Counter : 891 Pageviews.
โดย: ปาร์ (prettypar ) วันที่: 28 ธันวาคม 2552 เวลา:7:38:31 น.
โดย: พี่หนิงค่ะ (Heart&Home ) วันที่: 28 ธันวาคม 2552 เวลา:8:57:47 น.
โดย: chabori วันที่: 28 ธันวาคม 2552 เวลา:9:09:04 น.
โดย: siam2maamy วันที่: 28 ธันวาคม 2552 เวลา:9:41:48 น.
โดย: pinklilac วันที่: 28 ธันวาคม 2552 เวลา:10:56:35 น.
โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 28 ธันวาคม 2552 เวลา:13:08:15 น.
โดย: พี่ปูนิ่ม วันที่: 28 ธันวาคม 2552 เวลา:15:35:27 น.
โดย: addsiripun วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:13:36:04 น.
โดย: พี่ปูนิ่ม วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:22:14:20 น.
โดย: siam2maamy วันที่: 30 ธันวาคม 2552 เวลา:8:37:34 น.
โดย: NooMali วันที่: 30 ธันวาคม 2552 เวลา:9:53:25 น.
โดย: nu-an วันที่: 30 ธันวาคม 2552 เวลา:12:46:55 น.
โดย: addsiripun วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:11:27:16 น.
โดย: bingo123 วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:12:53:09 น.
โดย: addsiripun วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:16:55:06 น.
โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:23:37:38 น.
โดย: kiriya วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:20:31:39 น.
โดย: veerar วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:0:12:28 น.
โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:1:48:28 น.
โดย: หนูดำจำมัย วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:2:31:29 น.
โดย: debry วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:3:57:57 น.
โดย: เพื่อนกบจ้า (bananablizzard ) วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:9:19:54 น.
โดย: โสมรัศมี วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:9:37:21 น.
โดย: พี่ปูนิ่ม วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:10:42:42 น.
โดย: I_sabai วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:12:18:17 น.
โดย: yxoxy วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:12:30:30 น.
โดย: siam2maamy วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:12:47:46 น.
โดย: Roseshadow วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:16:12:12 น.
โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:16:16:55 น.
โดย: nu-an วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:16:41:54 น.
โดย: siriyakorn วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:16:56:13 น.
โดย: Botaman วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:19:27:46 น.
โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:21:02:53 น.
โดย: kiriya วันที่: 8 มกราคม 2553 เวลา:6:42:37 น.
โดย: KIWI GIRL วันที่: 9 มกราคม 2553 เวลา:2:22:00 น.
โดย: ฮั่งครับ (MonsterRabbit ) วันที่: 10 มกราคม 2553 เวลา:0:04:28 น.
โดย: แนน (wilanis_panda ) วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:11:13:18 น.
Location :
Florida United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [? ]
ยินดีต้อนรับเพื่อนๆทุกคนในบล๊อคแก็งค์นะคะ ห่างหายไปนานกลับมาคุยกันอีกทีวันนี้กับเรื่องราวหลากหลายเพ่ิมขึ้น กับชีวิตที่เปลี่ยนไปที่อยากพูดคุยบอกเล่าให้กันฟัง ร่วมเดินทางไปกับชีวิตของสาวไทยในฟลอริดาที่มีทั้งความสุขและความทุกข์พร้อมๆกันนะคะ https://www.facebook.com/sweetiejoanna
ชีวิตในดินแดนเฮอร์ริเคน