ความคิดถึง บางครั้งทำให้ร้อนรน
แต่ทุกครั้งที่คิดถึง
มันมีความสุขใจ แฝงอยู่

อ่านแล้ว อยากมีใครสักคน
ให้คิดถึงจังค่ะ

อิอิ

แม๊กที่รัก...

ตรงเนี๊ย...

"อยากจะบอกเธอ
คิดถึงเธอ...เหลือเกิน.."

แกอยากจะบอกชั้นใช่ป่าว 555555


คิดถึงนะ...
Take Care จ้า

หวัดดีค่ะคุณแม๊ก..
ขอโทษนะคะที่เข้ามาดูบล็อคนี้ช้าไปหน่อย..
กับความรู้สึกแบบนี้น่ะ คิดว่าเข้าใจนะคะ เข้าใจดีเลยหละเพราะว่าก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน แต่กว่าจะปรับความรู้สึกให้เป็นแบบนี้ได้ก็แสดงอาการที่ดูออกจะโง่ โง่ไปเหมือนกัน คิดจะรั้งใครไว้ให้อยู่ต่อแต่ก็อยู่ไม่ได้นะด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง หากแต่ก็ยังรู้สึกดี ดีต่อกัน ยังคงคุยกัน กินข้าวด้วยกันนานๆครั้ง ส่งข้อความถึงกันอยู่ เปิดใจกว้างมากขึ้น ยอมรับได้ในหลายๆสิ่ง เริ่มจะกลายเป็นเหมือนเพื่อนกัน ห่วงใยกันอยู่เหมือนเดิม ต่างคนอาจจะมีใครเข้ามาในชีวิตแต่ก็รู้ว่าใจเรา อยู่กับใคร ยินดีที่เห็นเค้ามีความสุข รับฟังปัญหาต่างๆได้ให้คำแนะนำกันได้ ตอนนี้คุยกันได้แทบจะทุกเรื่อง ปรึกษากันได้ทุกเรื่อง เพียงแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้เท่านั้นเอง ทำได้เพียงอธิษฐานไว้ว่าชาติหน้าขอให้เกิดมาเจอกันอีกเท่านั้นเอง..

ในส่วนของบล็ออคน่ะก็ก็ไม่ได้คิดจะจากไปไหนหรอกค่ะ เพียงแต่คิดจะเปลี่ยนชื่อบล็อคแล้วเปลี่ยนไม่ได้ เพราะว่าใช้เลขประจำตัวประชาชนสมัครใช่มั้ยคะ ก็เลยสมัครใหม่ไม่ได้ ต้องแจ้งยกเลิกการเป็นสมาชิกก่อนน่ะค่ะ

ก็ขอบคุณที่คิดจะเป็นเพื่อนกันนะคะ ข้อมูลอีเมล์ก็อยู่ในโพรไฟล์ส่วนตัวอยู่แล้วค่ะ เป็นของhotmail เหมือนกัน.. ..ไว้ว่างๆจะเข้ามาคุยด้วยใหม่ค่ะ บายค่ะ