"โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก ให้เรารักกัน
เนิ่นนานถึงจนวันตาย..ฉันขอได้ไหม"

...................................................
คิดอยู่ทุกวันคะ

ถ้าได้เจอแล้ว . . .
สิ่งที่ยากที่สุดคือการรักษาไว้

^ ^

ซึ้งจังเยย T_T

บุญรักษา

คุณแม็กคะ..

เป็นเช่นนี้ใช่ไหม..

******************

แม้นมิใช่..ตัวจริง..ไม่ทิ้งฝัน

ยังยึดมั่นในฝันร้าง..ทางสลาย

ถึงแม้เจ็บปวดปร่า..แทบวางวาย

ไม่ร้างไร้..ความห่วงใยมอบให้เธอ!

...........................................

ไม่วุ่นวายในชีวิตมิยึดยื้อ

ไม่รั้งถือตัวเธอไว้ไม่เสนอ -

สนองใดเพื่อครองไว้ไม่เลยเธอ

ไปเถิดเออไปสร้างฝันทางของเธอ..

***********************

ต่างคือ..* แรงใจและไฟฝัน *

กาลผ่านผัน..วันวานผ่านไฉน

ต่างยัง..รักมอบตอบใจ

อยู่ใกล้ด้วยใจ..ไกลกาย..

*********************

*คือแรงใจและไฟฝัน*นำมาจากชื่อผลงานของ

"ไพวรินทร์ ขาวงาม"


ในทุกสิ่งที่ใฝ่หา..ล้วนสูญหาย
ในสิ่งที่มั่นใจ..มักกลายค่า
ในสิ่งที่ใฝ่ปอง..ต้องแลกมา
สิ่งที่มีคุณค่า..มักไกลมือ

ในถ้อยคำหวานหู..ดูเพ้อฝัน
ถ้อยคำนั้นดูเบาบาง..เกินจับถือ
อาจเจ็บช้ำดั่งคำ..โบราณลือ
หากยังยึดยื้อไว้..ในใจเรา..

ปล่อยไปนะ ความฝัน และคำหวาน
จวบถึงกาล เข้ามาใหม่ ใจไม่เขลา..
พินิจดู จักรู้แจ้ง ไหนแสง - เงา
ลวงหลอกเรา ในมายา..มิได้แล้ว..

*************************

**สิ่งมีค่ากลายกลับไกลเกินคว้าหมาย
สิ่งอยู่ใกล้คือ*ใจ*เรากลับไม่สน
เที่ยวคว้าไขว่จึงวุ่นวายในกมล
มิพักพ้นใจปวดปร่าน้ำตาริน**

**********************

สวัสดีค่ะคุณแม็ก..

หายไปไหนเอ่ย..

ช่วงนี้งานยุ่งมั้ย..

สบายดีอะป่าว..

อากาศเปลี่ยนแปลงอีกแล้ว รักษาสุขภาพด้วยค่ะ...

....การที่ไม่มีใครเลยมันก็ดีเหมือนกันนะ
แต่ในบางครั้ง...ความเหงา
ก็ผ่านเข้ามาทักทายกันบ่อยๆ
จนทำให้เราหวั่นไหว...อยู่ในความเดียวดายลำพัง
เคยได้ยินไหมที่ว่า...
ท่ามกลางคนมากมาย...เราก็ยังคงเหงาอยู่นั้นเอง
อาจเป็นเพราะ...หัวใจของเรา
ยังเข้มแข็งไม่พอที่จะโบยบินเพียงลำพัง
เรายังนึกถึงมืออุ่นๆคู่นั้น
ที่คอยให้ความรู้สึกมั่นคงกันเรา
ยังนึกถึงอ้อมกอด...ที่คอยปลอบโยนอยู่เสมอ
เมื่อไร....เธอจะกลับมาสักที
รู้ไหมว่า...กอดตัวเองมันไม่อุ่นเลย....

เคยได้ยินไหมที่ว่า...
ท่ามกลางคนมากมาย...เราก็ยังคงเหงาอยู่นั้นเอง
โดนใจมากเลยอ่ะ ประโยคนี้..

เพราะเป็นอยู่บ่อยๆเช่นกัน...

แต่ถึงแม้วันนี้ไม่มีใคร..
เราก็ยังคงมีตัวเราอยู่นะ ยังมีพ่อแม่พี่น้อง
ยังมีเพื่อนฝูง.. ที่สำคัญยังมีบทกวี
... ในวันที่ไม่มีเขา เราสามารถถ่ายทอดความรู้สึกออกมาเป็นภาษากวีได้ แปลกนะ..

ถึงวันนี้ไม่มีใครใจมีแสง
ยังมีแรงแห่งความหวังยังฉานฉาย
ถึงเหว่ว้าลำพังไร้คู่กาย
ยังอยู่ได้ด้วยใจเรา เท่านั้นเอง..

ทุกสิ่งผ่านมาล้วนผ่านไป.. ลึก ลึกแล้ว คนทุกคน ย่อมมีช่วงเวลาที่ไม่มีใครเสมอมา..
ยังคงโหยหาบา
สิ่งที่เราไม่อาจรู้ว่าเป็นสิ่งใด เช่นกัน..

**หนาวหัวอกสะทกใจในความหลัง
ที่เคยนั่ง ที่เคยเดิน เหินห่างไป
ที่เคยรัก แม้ยังรัก ยังอาลัย
แต่ห่างไกลเกินจะคว้ามาเป็นจริง**



แวะมาเฝ้าบ้านให้ เจ้าของบ้านหายไปไหนน๊า ฝุ่นจับบ้านหมดแย้ววว ..