อยากเก็บเธอไว้ทั้ง5คน

คนนั่งขั้นเตี้ยสุด ใส่หมวก:Nakai Masahiro (สุดเลิฟอันดับหนึ่ง)
คนนั่งด้านซ้าย หล่อๆ หัวฟู Kimura Takuyaคนหน้าหวาน ยืนซ้ายInagaki Goro
คนหน้าแหลม ยืนขวาKusanagi Tsuyoshi
คนหัวสีเทา ยืนตรงกลาง Katori Shingo
นี่คือโฉมหน้าของพ่อรูปหล่อ(และไม่หล่อ)ทั้งหลายที่มอลลี่คลั่งเหลือเกินตอนอยู่ที่ญี่ปุ่น อยู่ที่นั่นสามปีกว่า อิชั้นก็คลั่งตลอดสามปีกว่านั่นแหละค่ะ ไม่มีใครมาทำลายสถิติพ่อยอดดวงใจของมอลลี่ได้มากเท่าห้าหนุ่มนี้เลยจริงๆ


ก่อนอื่นก็ต้องขอท้าวความกันนิดนึงว่าไปประสบพบรักเขาได้อย่างไร อิอิ

เรื่องมันก็เริ่มมาจากว่าตอนแรกมอลลี่ไปเรียนภาษา วันแรกเลยอาจารย์คานาซาว่าเป็นคนเปิดเพลง Sekai hitotsu dake no hanaให้ฟัง เพลงนี้ดังมากเลยในญี่ปุ่นแล้วก็อมตะสุดๆสำหรับนักร้องวงSMAP เราก็แบบว่า เออ ฟังแล้วเพราะดี เนื้อหาเข้าใจง่ายด้วยค่ะ แต่เนื่องจากว่าตอนนั้นเรายังไม่รู้จักหรอก เอ ใครหว่า ก็เลยยังเฉยๆ
เวลาผ่านไปไม่นาน บังเอิญว่ามอลลี่บ้านักฟุตบอลเบอร์18 ของทีมชาติญี่ปุ่น เขาผู้นั้นชื่อShinji Ono ถ้าจะถามว่าน่ารักมั้ย หล่อมั้ยมอลลี่ก็ตอบได้เลยว่าไม่หล่อหรอก แต่ก็น่ารักพอใช้ได้ หน้าตาคล้ายๆพี่อ๋อ มือกลองวงอินคาน่ะแหละค่ะ

แล้วด้วยความที่เราได้ยินกิตติศัพท์จากพวกรุ่นพี่ที่อยู่มาก่อนว่า แถวฮาราจุกุมีพวกรูปดารานักร้องขายอยู่มากมาย ไม่เว้นกระทั่งพวกนักกีฬาด้วย มอลลี่รู้ดังนั้นก็ลุยเลยค่ะ เลิกเรียนตอนเที่ยง มอลลี่ก็นั่งรถไฟไปลงที่ฮาราจุกุ เดินหารูปพ่อหนุ่มคนนั้นมาประดับห้องแล้วก็พกติดกระเป๋าสตางค์อวดชาวบ้านเขาว่าเราก็รู้จักเหมือนกัลลล

(ปล. ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าณ ขณะนั้นมอลลี่อายุปาเข้าไปยี่สิบห้าแล้วนะ แต่ชอบทำตัวเหมือนเด็กอายุสิบห้า)

สรุปว่าพอไปถึงฮาราจุกุ เดินเข้าร้านนั้นทะลุร้านนี้ ก็เจอรูปนักกีฬาเยอะนะ รูปพ่อหนุ่มชินจิก็มี แต่ไม่รู้เป็นไง สงสัยดวงจะถูกโฉลกกับนักร้องมากกว่า เพราะดูรูปชินจิอยู่ดีๆกลับถูกเบียดความสนใจด้วยรูปหนุ่มหน้ามนห้าคนที่มอลลี่เหลือบไปเห็น มองหน้าแล้วก็บอกตัวเองว่า อืม เท่ว่ะ(ไม่หล่ออีกแระ) ที่คุ้นหน้ามีคนเดียวคืออีตาหน้าแหลมหัวฟูที่ออกรายการบ่อยๆ อี กคนก็เป็นพระเอกหนัง ท่าทางจะดัง แต่ชื่ออะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้ อีกสามคนก็น่ารักดี แต่ไม่รู้จัก

กลับไปบ้านพัก ไม่รู้อะไรดลใจให้ไปหาเพลงมาฟัง เป็นเพลงของห้าคนนี้อีกตามเคย โห เพลงเพราะเป็นบ้า เสียงคนนึงเท่มากๆเลย ใครหว่า พลิกดูกระดาษเนื้อเพลง มีรูปที่เท่มากๆ ถ่ายกันอยู่บนเรือยอร์ชแล้ว อีตาเสื้อน้ำเงินเท่จัง ผมยาวประบ่า ใส่แว่นดำดูเซอร์ๆ คล้ายพี่ศักดาวงอินคาอีกแระ อยากรู้จักตานี่จัง มอลลี่ก็ยังไปเดินฮาราจุกุบ่อยๆ จนวันที่เดินไปเจอร้านที่เปิดคอนเสิร์ตของวงสแมปเข้าพอดี

เป็นคอนเสิร์ตที่มอลลี่มองดูแล้วเพลินมากๆแม้ว่าจะเป็นตอนท้าย จวนจะจบแล้วก็ตาม ทุกคนในวงเล่นกันได้ฮาดี

แล้วคนที่มอลลี่มองแล้วติดตาติดใจก็คือคนที่ใส่กางเกงในที่ก้นเป็นลายอุนจิ โอ้ สุดๆเลยค่ะ ไม่รู้ว่าเขาคิดได้ไง รูปร่างเขาก็ผอมบาง ตรงสเป็คชะมัด นึกไปนึกมา อ้าว มันคนเดียวกะอีตาเสื้อน้ำเงินบนเรือยอร์ชนี่

ตั้งแต่นั้นมามอลลี่ก็จริงจังมากเลย เฝ้าหาคำตอบว่า อีตาบ้าคนนี้มันใครเนี่ย

ไปเดินฮาราจุกุอีกหลายงวดเลยค่ะ กลับมาพร้อมกับคำตอบว่าคนนั้นชื่อนาคาอิ มาสะฮิโระ ตั้งแต่นั้นมา ชินจิก็ชินจิเหอะ มอลลี่แปรพรรคไปชอบมาสะฮิโระแล้วละ แล้วก็พอดีกับที่พี่ผู้จัดการร้านที่มอลลี่ทำงานอยู่เขาก็เป็นแฟนคลับนักร้องวงนี้ด้วยเหมือนกัน (คือว่าวงนี้อยู่ในวงการมาสิบกว่าปีแล้วค่ะ) พี่เขาเล่าให้มอลลี่ฟังเป็นคุ้งเป็นแควเลยว่า อีตามาสะฮิโระที่มอลลี่ชอบนะ เขาเป็นหัวหน้าวงด้วยละ มอลลี่ยิ่งทึ่งจัด เพราะที่ผ่านมาเข้าใจมาตลอดว่าคนที่ดังที่สุด เป็นพระเอกหนังนั่นนะเป็นหัวหน้า พอรู้ว่าเขาที่เป็นหัวหน้าวง แถมยังเป็นรายได้อันดับหนึ่งของวงนะ ยิ้มอย่างดีใจสุดขีด โห ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยตาแหลมขนาดนี้เลยอะ มันเป็นอะไรที่รู้สึกดีจริงๆค่ะ

คนที่ชื่อมาสะฮิโระนี่นะ เขารับงานเยอะมากเลย เอาแค่เป็นพิธีกรประจำนี่ก็หกรายการในเจ็ดวันแล้วอะ แต่รายการที่เขาจะทำร่วมกับเพื่อนๆในวงก็จะมีรายการสแมปบิสโทรค่ะ เป็นรายการที่เขาจะพาแขกรับเชิญมาสัมภาษณ์แล้วก็ให้สั่งอาหารอะไรที่แขกอยากทาน พอออเดอร์มาปุ๊บ อีกสี่คนอันประกอบไปด้วยทาคุยะ ชินโกะ ทสึโยชิ และโกโร่ก็จะแบ่งทีมกันข้างละสองคน แข่งกันทำอาหารออกมาชนะใจแขก ใครชนะก็จะได้รับการหอมแก้มจากแขกรับเชิญ(ซะงั้น)

ที่มอลลี่อยากดูคือเทปที่มาสะฮิโระทำกับข้าวค่ะ พี่เขาบอกว่านานมากแล้วที่อีตานี่ไม่ได้เป็นคนทำ มอลลี่เลยต้องอาศัยยูทูบเข้าไปดูเทปเก่าๆแหละ แต่บางทีรายการนี้ถ่ายทำเทปพิเศษ เขาก็จะเอามาฉายให้ดูนะ มอลลี่งี้ติดขอบจอเลย

นอกจากจะเป็นพิธีกรแล้ว มาสะฮิโระยังเคยเล่นละครด้วยนะ เรื่องที่มอลลี่ตามติดดูจนจบมีอยู่สามเรื่องค่ะ(ฮ่าๆๆๆ อยู่สามปีก็ดูปีละเรื่อง)

เรื่องShiroi Kage เป็นเรื่องที่มอลลี่ดูแล้วน้ำตาร่วงเลยเพราะเขาเล่นเป็นหมอที่ต้องตายตอนจบ เศร้าอะ อินสุดๆเลย เขาชื่อหมอนาโอเอะ โยสุเกะค่ะ ป่วยเป็นมะเร็งในกระดูกไขสันหลัง ตอนเขาเจ็บนะน่าสงสารมากเลย กว่าจะลุ้นให้เขารับรักนางเอกได้ ก็ดันตายซะก่อน ง่ะ รันทดมั่กๆเลย

อีกเรื่องคือเรื่องที่เขาเล่นเป็นนักบวชค่ะ ชื่อเรื่องBrothers เขาน่ารักดี เป็นลูกชายคนเล็กของตระกูลนักปฏิบัติธรรมค่ะ ต้องตระเวณไปรับจ้างสวดมนตร์ตามพิธีต่างๆ สมัยนั้นนะ เขายังเพิ่งจะยี่สิบกว่าๆเอง ไว้ผมแบบวัยรุ่นน่ารักดี(ปัจจุบันเขาเริ่มแก่แล้วค่ะ ปีนี้เขาจะอายุสามสิบหกแล้ว)

อีกเรื่องนึงคือเรื่อง Sunano Utsuwa เขาเล่น เป็นนักเปียโนระดับซิมโฟนี ออเคสตร้าเลยละ ชื่อวากะ เอเรียวค่ะ เขาเล่นบทไม่ซ้ำกันเลยเห็นปะ เก่งซะไม่มีเขาต้องฆ่าคนตายโดยไม่ได้เจตนา แต่ด้วยจิตที่อ่อนของเขาเลยต้องขลาดกลัวและหลบหนีคดีมาตลอด แต่ที่สุดก็ต้องถูกจับได้และเข้าคุกแหละค่ะ
รู้สึกว่าบทที่เขาเล่น ส่วนใหญ่ชีวิตรันทดเกือบทั้งนั้นเลย เพราะเรื่องนี้แม่เขาตายตั้งแต่เล็ก พ่อก็พาเขาร่อนเร่ไปเรื่อย แล้วก็ถูกจับข้อหาอะไรก็ไม่รู้ เหมือนถูกใส่ความ เขาเลยกลายเป็นเด็กที่สู้ชีวิตมาตัวคนเดียว คล้ายกับเรื่องที่เขาเล่นเป็นหมอน่ะแหละ เรื่องนั้นพ่อหายสาบสูญ แม่ก็ตรอมใจตาย เขาเลยกลายเป็นคนที่ค่อนข้างขรึม อมทุกข์ ยิ่งพอป่วยเป็นโรคร้ายนะ ยิ่งเก็บตัวใหญ่เลย

นี่ก็กำลังลุ้นว่าเรื่องที่เขาเล่นและจะเข้าฉายสิ้นปีนี้ มอลลี่จะได้ดูมั้ยเนี่ย(ก็ดันชิ่งกลับมาซะก่อนนี่)ชื่อเรื่อง Watashi wa kai ni naritai คงต้องติดตามในเว็บของสแมปแล้วละค่ะ อิอิ

ชั่วเวลานับแต่ตอนนั้นมาจนบัดนี้ มอลลี่หลงรักมาสะฮิโระจนถอนตัวไม่ขึ้นเลยละ เชื่อมั้ยว่าเคยถึงขั้นนั่งรถไฟไปเที่ยวบ้านเกิดเขาด้วยนะ ที่อำเภอฟุจิซาว่า จังหวัดคานากาว่าค่ะ ถัดจากโตเกียวไปนิดนึง ใช้เวลาเดินทางแค่ชม.กว่าเอง ไปเดินเล่นชมบรรยากาศเมืองท่องเที่ยว สนุกสุดๆแล้ว โดยที่ไม่รู้หรอกว่าบ้านเขาอยู่หลังไหน(แต่ก็เคยเห็นบ้านเขาจากในคอนเสิร์ตนะ บ้านน่าอยู่ดี)เอาแค่ว่านี่คือบ้านเกิดของเขา มอลลี่ก็ดีใจสุดๆแล้ว(ปล. มอลลี่ไปเที่ยวที่นั่นวันที่18 สิงหาคม วันเกิดมาสะฮิโระพอดีเลย อิอิ

และนี่ก็คือเพลงที่ทำให้มอลลี่รู้จักพวกเขาค่ะ

Create Date : 06 กรกฎาคม 2551		7 comments
Last Update : 6 กรกฎาคม 2551 21:20:02 น.
Counter : 355 Pageviews.
Share Tweet