"เหมือนปราสาทโบราณ ที่อยู่ห่างจากปัจจุบันหนึ่งร้อยปีเป็นอย่างน้อย แล้วก็กำแพงทึบสีเทาที่กั้นบริเวณบ้านไว้จากโลกภายนอกก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าบ้านนี้คงจะเต็มไปด้วยประวัติศาสตร์เก่าแก่ ตะไคร่สีเขียวที่ผนังตึกและรอยร้าวเป็นบางแห่งของกำแพง แสดงว่าเจ้าของบ้านไม่ได้คิดจะบำรุงรักษาให้มั่นคงรูปถาวรเอาไว้..."
ชวินทร์ นรินทรเทพ นักแต่งเพลงชื่อดังจากกรุงเทพ เดินทางไปพำนักที่บ้านของเพื่อนรักอินเกตุผู้มีบ้านพักที่เชียงใหม่ติดกับคฤหาสน์ทิวากร เพียงคืนเพ็ญแรกที่มาถึงเชียงใหม่ เขาก็ประสบเหตุลึกลับ เสียงร้องเพลงอันแปลกประหลาดที่ดังมาจากคฤหาสน์ที่เชื่อว่าร้างนั้นดึงดูดให้เขาเข้าไปค้นหา เพียงเพื่อจะพบหญิงสาวลึกลับเจ้าของเสียงร้องนั้น แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดคุย เขาก็ถูกมือมืดตีที่ศีรษะจนสลบไป
หลังจากนั้นเขาได้พบกับหญิงสาวอีกคนหนึ่ง รวิพรรณ ไพโรจน์รัตน์ผู้ติดตามญาติเข้ามาพักที่บ้านนั้น เธอได้รับคำสั่งจากคุณอาไม่ให้เปิดเผยเรื่องราวของบ้านทิวากร จนกระทั่งวันหนึ่งในคืนเพ็ญที่เธอได้พบหญิงลึกลับนามว่าสุริยาผู้เฝ้ารอคอยการกลับมาของคนรักที่ขื่อวัชรินทร์
"เปล่า เขาไม่ได้ไปไหนเลย เขาอยู่ที่ตรงนี้"เธอชี้ตรงหัวใจของเธอ"เขาอยู่ตรงนี้ ตรงหัวใจของฉันยี่สิบกว่าปีมาแล้ว"
รวิพรรณพยายามสอบถามความจริงแต่หล่อนก็ถูกขัดจังหวะจากทุกคนในบ้านที่ไม่อยากให้หล่อนรู้ความลับของบ้านหลังนั้น ขณะเดียวกันชวินทร์ก็เริ่ม"ฝัน"ประหลาดซ้ำซากถึงคู่รักต้องห้ามวัชรินทร์และสุริยา และเรื่องก็เริ่มยุ่งยากมากขึ้นเมื่อรวิพรรณเกิดป่วยเป็นโรคประหลาดที่ส่งผลให้หล่อนกลายเป็น"ใคร"อีกคนหนึ่งที่กรรมแต่ปางก่อนนำให้หล่อนกลับมายังภพปัจจุบัน...
เรื่องประหลาดร้ายๆตามมาเป็นระลอก ทั้งเสียงหัวเราะลึกลับ,วิญญาณผู้หญิงท่ืพยายามทำให้รวิพรรณจมน้ำตาย,ภาพเขียนรูปปีศาจ และวงกรรมที่เวียนกลับมาอีกครั้ง ความรักของชวินทร์และรวิพรรณจะสามารถเอาชนะวิญญาณพยาบาทและคำสาปของคฤหาสน์ทิวากรได้หรือไม่...

อ.ไชยวรศิลป์นักเขียนรางวัลศรีบูรพาและเจ้าของบทประพันธ์เมืองเหนือหลายเรื่อง อาทิ แม่สายสะอื้น(1 ใน 100 หนังสือดีที่คนไทยควรอ่าน),ริมฝั่งแม่ระมิงค์,แทบฝั่งอิรวดี ฯลฯและเป็นเจ้าของนามปากกาอสิธาราที่ใช้เขียนเกี่ยวกับเรื่องตำนานและนิทานล้านนาหลายเรื่อง
มนต์แม่ระมิงค์ยังคงเป็นนวนิยายรักที่ใช้ฉากเชียงใหม่และเรื่องราวความรักต่างเชื้อชาติและชนชั้น ความพิเศษของเรื่องนี้คือความลึกลับที่ถูกใส่เข้ามาในเรื่อง ทำให้เรื่องรักที่แนวเรื่องอาจจะเชยไปบ้างในสมัยนี้มีเหตุการณ์ที่ชวนให้ติดตาม หากอ่านคนเดียวกลางคืนอาจจะมีอาการขนลุกซู่เหลียวหน้าเหลียวหลังได้บ้าง ใครที่ชอบเรื่องรักแบบเก่าภาษาสวยที่มีกลิ่นอายความลึกลับ ก็น่าจะชอบนวนิยายเรื่องนี้ครับ
ปกที่มาลงเป็นฉบับพิมพ์โดยประพันธ์สาส์นเมื่อปี พ.ศ.2516 ที่อาจจะหาอ่านยาก แต่สำนักพิมพ์ปอยได้นำมาจัดพิมพ์ใหม่ฉบับปกอ่อนในปี พ.ศ.2554 ที่ยังคงหาอ่านได้ครับ