Bloggang.com : ต่อตระกูล : การให้ทาน ในเขตและนอกเขตพระพุทธศาสนา

การให้ทาน ในเขตและนอกเขตพระพุทธศาสนา

[Main : กลับ หน้ารวมศาสนา]

ในสมัยเมื่อองค์สมเด็จพระพิชิตมาร เสด็จไปบนสวรรค์ชั้นดาวดึงสเทวโลก (เพื่อโปรดพระพุทธมารดา) องค์สมเด็จพระชินสีห์ประทับที่ บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ เวลานั้นมีเทวดา ๒ ท่านมาเฝ้าองค์สมเด็จพระบรมโลกนาถก่อนคนอื่นทั้งหมด เว้นไว้แต่พระอินทร์ พระอินทร์ท่านเป็นเจ้าภาพ ท่านรับอยู่ก่อน มีเทวดาองค์หนึ่งมา คือ ท่านอินทกเทพบุตร มานั่งข้างๆขาเบื้องขวา ท่านอังกุรเทพบุตร มานั่งข้างขาเบื้องซ้าย เทวดามากันมากมายหมดดาวดึงส์ ท่านอินทกเทพบุตรนั่งตรงที่เดิม แต่ท่านอังกุรเทพบุตรต้องถอยหลังไปอยู่ท้ายบริษัท อยู่ริมนอกเพราะเป็นเทวดาที่มีบุญน้อยที่สุดในดาวดึงส์

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงถามท่านอังกุรเทพบุตร(ท่านบันดาลให้เสียงท่านและเสียงเทวดาที่พูดกันได้ยินถึงคนที่ค่อยท่านอยู่ที่เมืองพราณสี ที่เมืองมนุษย์ คนทุกคนฟังชัด) องค์สมเด็จพระทรงสวัสดิ์ถามว่า

"อังกุระ เมื่อสมัยเมื่อตถาคตขึ้นมาใหม่ๆมาถึงใหม่ เธอนั่งใกล้ข้างขาข้างซ้าย เวลานี้เทวดาทั้งหลายมากันครบถ้วน แต่เธอกลับมานั่งท้ายบริษัท ตถาคตอยากจะทราบว่า ในสมัยที่เธอเป็นมนุษย์ เธอทำบุญอะไรไว้ จึงเป็นเทวดาที่มีบุญน้อยที่สุดในสวรรค์ชั้นดาวดึงสเทวโลก"

ท่านอังกุระจึงได้กราบทูลสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า

"ภันเต ภควา ข้าแต่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าข้าในสมัยที่ข้าพระพุทธเจ้าเป็นมนุษย์เป็นมหาเศรษฐีมีทรัพย์มาก แล้วในสมัยนั้นเป็นต้นกัป คนมีอายุถึง ๘๐,๐๐๐ ปีจึงตาย ต่อมาสมัยที่ข้าพระพุทธเจ้าเป็นคนแก่ เหลืออีก ๒๐,๐๐๐ ปีจะสิ้นอายุ จึงได้ตั้งโรงทาน ๘๐ แห่งคือ ๑ โยชน์ ๑ แห่งโรงทานนี้ให้แก่คนกำพร้าคนเดินทาง ทั้งกลางวันและกลางคืนทั้งอาหารการบริโภค ผ้าผ่อนท่อนสไบ ของใช้ตามสมควร แต่ว่าเวลานั้นว่างจากพระพุทธศาสนา คนไม่มีศีล ไม่มีธรรม คนไร้ศีลไร้ธรรม ไม่มีพระพุทธเจ้าทรงสอนบุญญาธิการที่ได้จึงน้อยเกินไป (ลงทุนมาก๒๐,๐๐๐ปีตั้งโรงทาน๘๐แห่งเลี้ยงไม่จำกัด ขอบรรดาท่านพุทธบริษัท คิดเอาว่าเขาต้องใช้เงินวันละเท่าไร แต่ว่าอาศัยว่าคนผู้รับ เป็นผู้ไม่บริสุทธิ์ ท่านผู้ให้ก็ไม่ค่อยจะบริสุทธิ์นัก เวลานั้นศีลธรรมน้อยเกินไป เป็นของธรรมดาของชาวโลกวัตถุทานที่ได้มา ก็เข้าใจว่าไม่ค่อยจะบริสุทธิ์ ฉะนั้น เวลาตายจากความเป็นมนุษย์ จึงมาเกิดบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เป็นเทวดาที่มีบุญน้อยที่สุดก็ต้องมานั่งท้าย เพราะบุญญาธิการไม่เท่าเทวดาทั้งหลาย"

หลังจากนั้นองค์สมเด็จพระจอมไตรจึงถามท่านอินทกเทพบุตรว่า

"อินทกะ เมื่อตถาคตมาถึงใหม่ๆ เธอมาถึงแล้ว ก็นั่งตรงนี้เวลานี้เทวดามาหมดสวรรค์ชั้นดาวดึงสเทวโลก เธอก็นั่งตรงนี้ตถาคตอยากจะทราบว่า ในสมัยที่เป็นมนุษย์เธอสร้างความดี คือ บุญกุศลอะไรไว้เธอจึงเป็นเทวดาที่มีศักดาใหญ่ นอกจากพระอินทร์"

"ภันเต ภควา ข้าแต่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญพระพุทธเจ้าข้า การที่ข้าพระพุทธเจ้าสมัยเป็นมนุษย์นั้น เป็นคนที่จนที่สุด หมายความว่าเป็นคนจนอยู่ในป่า ต่อมาท่านพ่อตายเหลือแต่ท่านแม่ ก็มีความกตัญญูรู้คุณพ่อแม่ เลี้ยงแม่ด้วยการตัดฟืน เหนื่อยยากลำบากขนาดไหนก็ไม่สนใจ สนใจอย่างเดียวว่า ทำอย่างไรแม่จึงจะมีความสุขตามกำลังที่จะให้ท่านได้"

ฟังตอนนี้ก็คิดด้วยนะบรรดาญาติโยมพุทธบริษัททั้งหลายว่า คนที่มีความรู้คุณ ยอมรับนับถือความดีของบุคคลผู้มีคุณ แล้วสนองคุณท่านนี่ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสรรเสริญว่า เป็นคนดี ตามพระบาลีท่านว่า
"นิมิตตัง สาธุรูปานัง กตัญญูกตเวทิตา"
ซึ่งแปลว่า "บุคคลใดรู้อุปการคุณที่ท่านทำแล้ว แล้วก็ทำดีสนองตอบแทนคุณท่าน เราขอสรรเสริญบุคคลนั้นว่าเป็นคนดี"
เป็นอันว่า เมื่อองค์สมเด็จพระชินสีห์สดับแล้ว ท่านก็เล่าต่อไปท่านอินทกะถวายคำตอบไปว่า

"มาวันหนึ่งมีพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาเดินทางมา ก็เป็นเวลาที่พอดีมีอาหารอยู่บ้างตามฐานะของคนจนคนป่า ยามปกติไม่มีของสำหรับทำบุญ คนจนนี่ก็ไม่มีพระ บางครั้งพระมาก็ไม่มีของถวาย ก็เลยจำใจนิ่ง เพราะอยากจะถวาย วันนั้นพอดี ของในครัวพอมีอยู่บ้าง พระก็มาพอดี มีโอกาสได้อารธนาพระถวายเป็นสังฆทาน ครั้งเดียวในชีวิต ในชีวิตของข้าพระพุทธเจ้าเป็นคนจน ถวายสังฆทานครั้งเดียว แต่มีความกตัญญูรู้คุณกับแม่ด้วย ตายจากความเป็นคนจึงมาเกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงสเทวโลก เป็นเทวดาที่มีอานุภาพมากกว่าเทวดาอื่นนอกจากพระอินทร์"

นี่บรรดาพุทธบริษัททั้งหลาย ฟังแล้วต้องคิดว่าท่านอังกุรเทพบุตร ทำบุญมากแต่ว่ามีอานิสงส์น้อย ท่านอินทกเทพบุตรทำบุญน้อยแต่มีอานิงส์มาก เรื่องนี้มีมากในพระพุทธศาสนา

ฉะนั้นการบำเพ็ญกุศลนี่ บรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลายโดยถ้วนหน้า ต้องเลือกเขตนา การหว่านพืชในที่ดอนเกินไป ไม่มีน้ำเลี้ยงพืชก็แห้งตาย การหว่านพืชในที่ลุ่มเกินไปน้ำท่วมพืชก็ตายจะต้องดูถึงถึงพื้นนาที่ดีๆ ข้าวหรือพืชจึงจะงาม ผลจึงจะดกมีผลคุ้มค่าและเกินคำที่เราทำ อย่างท่านอินทกเทพบุตร ท่านเป็นคนจนแสนจนแต่ว่าท่านถวายสังฆทานตามเขตในพระพุทธศาสนา แล้วมีความกตัญญูรู้คุณต่อบิดามารดาอันนี้เป็นปัจจัยสูงสุด

แต่ก็เป็นที่น่าปลื้มใจ ที่คณะบรรดาญาติโยมพุทธบริษัท และภิกษุสามเณร ทั้งในวัดก็ดีนอกวัดก็ดีนิยมการบำเพ็ญทานอันดันสูงนั่นคือ
๑. พอใจในการถวายทานสังฆทาน ถวายสังฆทานมีของมาถวายจัดเป็นชุดโดยเฉพาะก็มี ของน้อยก็มีของมากก็มี นี่เป็นสังฆทานและ
๒. ก็มีมากท่านนิยมมาเลี้ยงพระ การเลี้ยงพระตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไปไม่ต้องบอกก็เป็นสังฆทาน ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ ทีนี้การใส่บาตรหน้าบ้านโดยไม่จำกัดพระ อันนี้ก็เป็นสังฆทานอานิสงส์ใหญ่มากที่สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้ายกย่องว่า เป็นการบำเพ็ญทาน ถวายแด่ พระองค์เอง ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่าถวายสังฆทานครั้งเดียว และ
๓. บรรดาญาติโยมพุทธบริษัท พระก็ดีเณรก็ดีที่นิยมช่วยส่งเสริมในการสร้างวิหารทาน ถึงกับมาสร้างห้องเป็นห้องๆ เป็นชื่อของตัวเอง เป็นชื่อนะไม่ใช่โชว์ ที่เขาติดชื่อนะจะได้ทราบว่าใครทำไว้ ลูกหลานจะได้อนุโมทนา ได้เป็นส่วนบุญด้วย สร้างพระพุทธรูปสวยสดงดงาม

รวมความว่า การบริจาคทานของบรรดาท่านพุทธบริษัททำถูกต้องอย่างนี้มีอานิสงส์มาก

credit //www.dhammathai.org
คัดมาจาก หนังสือบารมี ๑๐ โดยหล่วงพ่อพระราชพรหมยาน
(หลวงพ่อพระมหาวีระ ถาวโร วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี)

[Main : กลับ หน้ารวมศาสนา]

Create Date : 24 ตุลาคม 2550

Last Update : 24 ตุลาคม 2550 10:07:55 น.

18 comments

Counter : 840 Pageviews.

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ค่ะ

โดย: ศรีสุรางค์

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:15:00:43 น.

สวัสดีค่ะมาทักทายก่อนแล้วจะกลับมาอ่านนะคะ

โดย: ดอกคูณริมฝั่งโขง

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:16:35:07 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ

โดย: fuku

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:17:58:33 น.

มาลาไปนอน
และฝากปัญหาธรรมะ

บุญ......ทาน......จาคะ
ต่างหรือเหมือนกันไงครับ

ผมเคยอ่าน"ที่นี่ไม่ขัดข้องหนอ"
ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ นานแล้วแต่จำไม่ได้
ถามผู้เชี่ยวชาญดีกว่า

ฝันดีครับ

โดย: ม้าห้อ (cm-2500

) วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:23:15:27 น.

สาธุ สาธุ สาธุ
อนุโมทนาบุญค่ะ

โดย: pataree

วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:4:37:49 น.

มาเยี่ยมเยียน
และยินดีสำหรับ top pages ช่วงนี้

โดย: NickyNick

วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:13:55:27 น.

สาธุ!!! มาที่ไรได้ความรู้กลับไปทุกที...

มาชวนไปหาของกินแล้วอ่ะ...อิอิ
ช่วงนี้ blog เจกเบ่งออกแนว...อิ่มจังตังส์อยู่ครบอ่ะ

หุหุ...

โดย: เจกเบ่ง

วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:16:38:48 น.

ขออนุโมทนาเจ้าค่ะ

อ่านแล้วเกิดปัญญา ปิติยิ่งนัก
เมื่อตอนเด็กๆ ก็เคยคิดน้อยเนื้อต่ำใจว่าเราคงกรรมหนัก
จึงไม่มีทุนทรัพย์ในการทำบุญมากมายเหมือนคนอื่นๆ เขา
แต่เมื่อโตขึ้นจึงพอจะเข้าแล้วล่ะค่ะ ว่าการทำบุญ แท้จริงคืออะไร

ขอบคุณคุณต่อตระกูลที่แวะไปทักทายนะคะ