ถึงต้องนี้ อิชั้นก็ย้ายบั้นท้ายตัวเองมาอยู่เมืองไส้กรอกนี่ได้ ๑๑ เดือนพอดิบพอดี

ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงจริง อะไรจริง ไม่ว่าจะเป็น

น้ำหนักและความสวย (แน่นอน นั่งกินนอนกิน สบายอย่างนี้มันจะผอม-สวย ได้ไงฟะ)

ภาษาอังกฤษ ก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด(ของสามีนะ) แต่ทำไมภาษาอังกฤษตรูมันลงเหวจนน่าตกใจ

ของใช้ ไม่ว่าจะเป็นรถหรือมือถือ สามีหาให้หมด น่ารักจริงๆเลยไอ้ไส้กรอกฉ้าน...นนน

อิชั้นทำ Smartphone หายชิมิ คุณสามีก็ยกมือถือเครื่องเก่าให้ แบบจะวางไว้ จะลืม ก็ไม่หาย

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็ซื้อรถให้ พอดีแฟนญาติเค้าซื้อรถใหม่ คันนี้เลยขายให้ถูกๆ อายุก็ประมาณเป็นคนก็ทำบัตรประชาชนได้พอดี

มาเข้าเรื่องดีกว่า เดี๋ยวจะหาว่ามาพร่ำเพ้ออะไรอยู่ได้
เรื่องของเรื่องก็คือ

อิชั้นได้งานทำแล้วค่ะคุณขา ดีใจนะเนี่ย
ถึงจะเป็นงานที่ คนไทยบางคน (ขีดเส้นใต้คำว่า บางคน) ดูถูกดูแคลน

หาว่าเป็นงานไร้เกียรติ คนไม่รู้จักพอ หรือสามีพึ่งไม่ได้ถึงจะไปทำกัน สงสัยละสิว่า...อิชั้นได้งานอะไร??

งานในโรงแรมค่ะ ภาษาด๊อยช์เรียกว่า Zimmermädchen ภาษาอังกฤษเรียก Housekeeper

ภาษาไทยเรียก แม่บ้าน (ล้างส้วม..เค้าเติมเองน๊า ขำขำ)

ขอบอกไม่เสียแรงที่พ่อ-แม่ อุตส่าห์ออกเงินให้เรียน Hospitality Management ตั้งคอร์สนึง

ได้เอามาใช้งานในชีวิตจริงด้วย ฮ่าๆๆๆ

งานแม่บ้าน ทำใจไม่ง่ายอย่างที่คิด ไปวันแรกก็มีเรื่องทำให้ตะขิดตะขวงใจซะแร้ว

เข้าไปทำงาน ปูผ้า เก็บขยะ ล้างห้องน้ำ ล้างส้วมด้วยย้ำ ดูดฝุ่น

พอทำเสร็จ
กำลังเก็บสายไฟเครื่องดูดฝุ่น และรอเพื่อนร่วมงาน ก็เกิดเหตุการณ์

กินตับ ตับๆ ตั๊บๆ ตับ กันอยู่ห้องข้างๆ เพื่อนเดินมาเห็นเราทำหน้าเหวอๆ

ถามเราว่า Haben die Leute Sex? อิชั้นก็เลยบอกว่า ใช่อ่ะดิ

ซาวน์แทรกดังทะลุห้องขนาดนี้ จินตนาการตามได้เลย

คราวหน้าจะเจออีกมะเนี่ย จะได้แอบติดกล้องไว้ เหอๆๆ

ทำไมสามีถึงยอมให้ไปทำงานต๊อกต๋อย แบบนี้เหรอ?

จะบอกว่าคนเยอรมันส่วนมาก ไม่คิดว่างานแม่บ้าน งานทำความสะอาด งานนวด งานเสิร์ฟ งานครัว เป็นงานไร้ศักดิ์ศรีไงล่ะ

มีแต่คนบางจำพวกเท่านั้นแหละที่ดูถูก อิชั้นไม่อายที่จะบอกใครๆว่าทำงานอะไร

ภูมิใจด้วยซ้ำที่มาอยู่ได้ไม่นาน เรียน B1 จบ สอบใบขับขี่ผ่าน เรียน B2 ต่อ

ตอนเรียน B2 คุณสามียังจ่ายค่าเรียนมากกว่าเงินเดือนที่เราจะได้รับด้วยซ้ำไปมั๊ง

ได้งานทำ คิดดู ประวัติเลิศหรูอย่างอิชั้น ถ้าไปสมัครแม่บ้านแล้วเค้าไม่รับเนี่ย เค้าก็โง่

เอ๊ย...เราคงต้องพิจารณาตัวเองอย่างหนักแล้ว

ก่อนหน้านี้เคยบอกสามี ชั้นรู้สึกต้อยต่ำมากเลยนะ

คิดดูจะไปทำความสะอาดยังไม่กล้าไปเลย ภาษาชั้นมันไม่ดีพอ

ตอนนี้ อิชั้นมีงานทำแล้วโว๊ย...ยยย ถึงจะเป็นงานวัวงานควาย

แต่พอบอกใคร ก็มีแต่คนชื่นชม ว่าอิชั้น ไม่ยอมนั่งๆนอนๆ เพิ่มน้ำหนักมากไปกว่านี้

เงินเดือนอันน้อยนิด ที่ยังไม่รู้จะพอค่ากับข้าวรึเปล่า

แต่อิชั้นถือว่า ชีวิตในเมืองนี้ได้ก้าวขึ้นมาอีกขั้นนึงแล้ว โฮะๆๆ