|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
อยากรู้ใช่มั้ยคะ...ว่าชายคนนั้นเป็นใคร
อุตส่าห์คลิกเข้ามาอ่าน คงอยากรู้ใช่มั้ยเอ่ย ว่าชายคนนั้นเป็นใครกัน
เค้าเป็นชายที่เรารู้จักมานานแสนนาน แต่เพิ่งจะมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริงๆก็เมื่อตอนที่เราอายุ 20 21 ปี แล้ว เค้ามีอายุมากกว่าเราตั้ง 54 ปีแน่ะ ทุกๆครั้งที่ไปไหนมาไหนด้วยกันก็มักจะมีสายตาของผู้คนรอบข้างจับจ้องมองดูด้วยความสนใจ ว่าเราและเค้ากำลังทำอะไรกันอยู่ แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดหรืออายหรอกนะ ในทางตรงกันข้ามรู้สึกภูมิใจซะอีก ที่ได้มีโอกาสทำอะไรให้เค้าบ้าง เพราะตัวเค้าเองยังเคยเล่าให้เราฟังบ่อยๆว่า ตอนที่เราเพิ่งเกิดใหม่ๆ เค้าเป็นคนเลี้ยงเราและดูแลเราเอง คอยเช็ดอึเช็ดฉี่ให้เวลาที่เราทำเลอะเทอะ เพื่อนๆเชื่อมั้ยคะว่า ทุกครั้งที่เค้าพูดถึงเรื่องเก่าๆระหว่างเรากับเค้า สายตาของเค้ามักจะเป็นประกายพร้อมกับรอยยิ้มทั่วใบหน้า ที่ทำให้เรารับรู้ว่า เค้ากำลังมีความสุข ซึ่งนั่นก็ทำให้เราต้องยิ้มตามไปด้วย แม้ว่าจะจำเรื่องราวเหล่านั้นไม่ได้เลยก็ตาม ....  ใช่แล้วค่ะ ผู้ชายคนนี้คือ พ่อ ของเราเองแหละ  ด้วยเหตุผลบางประการของผู้ใหญ่ ( พ่อกับแม่เรา ) เราขอไม่เอ่ยถึงละกันนะคะ ทำให้เราต้องอยู่กับแม่ ตั้งแต่จำความได้แม่ก็เป็นคนเลี้ยงเรามา เราก็ไม่เคยสงสัยว่าพ่อหายไปไหน แล้วเราก็ไม่เคยถามด้วย รู้แค่ว่าพ่อชื่อนี้ นามสกุลนี้ จนกระทั่งวันหนึ่งไปโรงเรียน ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นป.3 เพื่อนถามว่า .. นี่เธอๆ ทำไมเธอกับแม่ใช้นามสกุลไม่เหมือนกันล่ะ .... ![]()
| Create Date : 18 กันยายน 2549 |
| Last Update : 18 กันยายน 2549 7:30:10 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 538 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: justopor  วันที่: 18 กันยายน 2549 เวลา:7:55:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดหรืออายหรอกนะ ในทางตรงกันข้ามรู้สึกภูมิใจซะอีก ที่ได้มีโอกาสทำอะไรให้เค้าบ้าง เพราะตัวเค้าเองยังเคยเล่าให้เราฟังบ่อยๆว่า ตอนที่เราเพิ่งเกิดใหม่ๆ เค้าเป็นคนเลี้ยงเราและดูแลเราเอง คอยเช็ดอึเช็ดฉี่ให้เวลาที่เราทำเลอะเทอะ เพื่อนๆเชื่อมั้ยคะว่า ทุกครั้งที่เค้าพูดถึงเรื่องเก่าๆระหว่างเรากับเค้า สายตาของเค้ามักจะเป็นประกายพร้อมกับรอยยิ้มทั่วใบหน้า ที่ทำให้เรารับรู้ว่า เค้ากำลังมีความสุข ซึ่งนั่นก็ทำให้เราต้องยิ้มตามไปด้วย แม้ว่าจะจำเรื่องราวเหล่านั้นไม่ได้เลยก็ตาม .... 
ใช่แล้วค่ะ ผู้ชายคนนี้คือ พ่อ ของเราเองแหละ 
ด้วยเหตุผลบางประการของผู้ใหญ่ ( พ่อกับแม่เรา ) เราขอไม่เอ่ยถึงละกันนะคะ ทำให้เราต้องอยู่กับแม่ ตั้งแต่จำความได้แม่ก็เป็นคนเลี้ยงเรามา เราก็ไม่เคยสงสัยว่าพ่อหายไปไหน แล้วเราก็ไม่เคยถามด้วย รู้แค่ว่าพ่อชื่อนี้ นามสกุลนี้ จนกระทั่งวันหนึ่งไปโรงเรียน ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นป.3 เพื่อนถามว่า .. นี่เธอๆ ทำไมเธอกับแม่ใช้นามสกุลไม่เหมือนกันล่ะ .... 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [